Secrets 1

เรื่องมันเริ่มต้นจากประโยคที่ฉันพูดกับคนที่เป็นเพื่อนร่วมคณะ เพื่อนที่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับมัน เคยเห็นมันควงสาวมากหน้าหลายตาก็ยังรู้สึกเฉย ๆ แต่พอวันหนึ่งมันโดนสาวที่เหมือนจะจริงจังด้วยบอกเลิก เพราะอยากให้มันหายเศร้า ไอ้ปากหมา ๆ มันก็เลยพูดขึ้นมา...

“อย่าเสียใจไปเลยว่ะ เอางี้ แกโดนแฟนขอเลิกไปแล้ว งั้นคงว่าง มาเป็นกิ๊กเราป่ะล่ะ?”

พูดไปก็ต้องมานั่งนึกเสียใจ ปากหมาพาซวยที่แท้ทรู เมื่อ “เพื่อน” ที่ตอนนี้เลื่อนสถานะมาเป็น “กิ๊ก” ดันตอบตกลงซะงั้น!

ย้อนไปเมื่อสามวันก่อน

พี่เชน หนุ่มหล่อสุดฮ็อตจัดงานวันเกิดที่ร้านเหล้าข้างมหา’ ลัย พี่เชนเป็นลูกชายของคุณป้าพี่สาวของแม่ แต่เป็นแค่เพียงในนาม ความจริงพี่เชนเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของฉันที่ป้าขอเอาไปเลี้ยงเพราะไม่มีลูก เราอายุห่างกัน 6 ปี พี่เชนเรียนทันตะฯ ปีที่ 6 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายก็จะเรียนจบ ส่วนฉันเรียนวิศวะฯ เครื่องกลอยู่ปีสอง

“วู้! ม่ายมาวม่ายกลับ ชนแก้ว!”

เอิ่ม…ฉันมองพี่ชายขี้เมายกมือชูแก้วขึ้นแล้วร้องตะโกนโหวกเหวกไปมา ใบหน้าหล่อเหลาที่สาว ๆ หลายคนใฝ่ฝันแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ปรากฏว่าพี่เชนเมาก่อนใครอีกเพราะเพื่อน ๆ ที่มาร่วมงานต่างคะยั้นคะยอให้ดื่ม ดีนะฉันเห็นท่าไม่ดี แค่จิบ ๆ เหล้าเล็กน้อยแล้วแอบเททิ้ง แสร้งทำเป็นเริ่มเมา ลิ้นพันกันเล็กน้อยก็เลี่ยงชนแก้วพวกเพื่อนพี่เชนไปได้หน่อย

ฉันไม่ค่อยชอบกินเหล้าเท่าไร พอกินมากเช้ามาฉันก็จะปวดหัวหนักมาก แต่จะเลี่ยงไม่มางานก็ไม่ได้วันเกิดพี่ชายตัวเอง

ฉันมองนาฬิกาข้อมือบอกเวลาเกือบเที่ยงคืน แสร้งยกมือขึ้นนวดขมับแล้วลุกขึ้น ทุกคนหันมามองฉัน พี่ไวน์หนึ่งในเพื่อนพี่เชนพูดขึ้น

“อ้าว จะไปไหนครับน้องปาย”

“ปาย เอ่อ ปายจะกลับแล้วค่ะ มันก็ดึกมากแล้วพรุ่งนี้ปายมีเรียน” ฉันบอกตะกุกตะกัก ทำไมทุกคนพร้อมใจกันหันมามองฉัน ก็สังสรรค์กันต่อไปเซ่! แผนที่จะค่อย ๆ เผ่นออกจากงานพังทันที พี่ไวน์พอได้ยินฉันว่าจะกลับก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาทางฉัน

“งั้นพี่ไปส่งนะครับ” พูดจบพี่ผู้ชายคนอื่นส่งเสียงเฮฮา แซวกันขรม

“วู้! ไอ้ไวน์ รุกเร็วไปนะมึง ถามไอ้เชนยังวะ ฮ่า ๆ ๆ”

“เฮ้ ปาย รอพี่ก่อนดิ ยังไม่ต้องรีบกลับหรอก” เสียงพี่เชนตะโกนบอกบ้าง ฉันรีบตอบ “ไม่เอา ปายปวดหัวแล้ว อยากกลับ”

พี่เชนได้ยินจึงพยักหน้างึก ๆ วางแก้วลง “เออ ๆ งั้นพี่พอละ เดี๋ยวกลับด้วยกันเลย”

เพื่อน ๆ ทุกคนส่งเสียงโห่ร้อง เพื่อนพี่เชนมีด้วยกันห้าคนรวมพี่เชน เป็นผู้ชายหล่อลากดินกันทั้งหมด เรียนมหาลัยฯ เดียวกัน พี่เชนเรียนทันตะฯ พี่ไวน์ พี่เอ็กซ์เรียนคณะแพทย์ฯ ส่วนพี่กัน พี่บิ๊ก เรียนนิติศาสตร์

ฉันยกมือบอกปัด “เถอะน่า เพื่อน ๆ พี่เชนกำลังสนุกเจ้าของวันเกิดหนีกลับก่อนได้ไง ปายกลับเอง เดี๋ยวไมค์มารับ”

พูดจบก็หันไปบอกพี่ไวน์ที่ยืนมองฉันเงียบ ๆ “ขอโทษนะคะพี่ไวน์ ขอบคุณที่มีน้ำใจนะคะ แต่ปายแชทบอกไมค์มารับแล้วน่ะค่ะ”

“อ๋อ ครับ ๆ ไม่เป็นไรครับน้องปาย” พี่ไวน์ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแล้วกลับไปนั่งลงที่เดิม พี่เอ็กซ์ พี่กันพากันแซว ฉันทำเป็นไม่สนใจ ชินแล้วกับพวกเพื่อนพี่เชน เมื่อก่อนตอนฉันขึ้นปีหนึ่งใหม่ ๆ ด้วยความที่แม่เป็นห่วง จึงกำชับให้พี่เชนดูแลฉันทุกฝีก้าว พี่เชนไปไหนฉันต้องไปด้วย แต่ว่างเมื่อไรพี่เชนเป็นต้องกินเหล้า สังสรรค์ มันก็ไม่พ้นที่ฉันจะต้องตามตูดต้อย ๆ

เป็นพี่ที่ดีมาก ดูแลน้องไม่ให้คลาดสายตา ไปกินเหล้าที่ไหนต้องพาไปด้วย ฉันเลยเห็นอะไรมามาก และรู้จักระวังตัวเพราะเพื่อนพี่เชนก็มีแต่ผู้ชาย บางคนหล่อร้าย อันตรายกันทั้งนั้น ก็ขนาดพี่เชนยังร้าย

“ถึงบ้านโทรฯ หาพี่ด้วย” พี่เชนกำชับ ฉันพยักหน้าแล้วโบกมือ

“พี่เชนด้วยนะ กลับให้ถึงบ้านล่ะ” ฉันหันไปยกมือไหว้ลาพี่ ๆ ทุกคน “ปายฝากพี่เชนด้วยนะคะ”

ทุกคนพยักหน้ารับแล้วโบกมือให้ฉัน ก่อนกลับไปสังสรรค์กันต่อ ฉันทำเป็นไม่เห็นสายตาที่พี่ไวน์มองมา รีบเดินออกจากร้าน พอถึงหน้าร้านมีที่นั่งรออยู่ มีนักเที่ยวหลายคนนั่งคุยกัน หรือนั่งสูบบุหรี่กัน ฉันมองหาที่ว่างแล้วทิ้งตัวลงนั่งก่อนหยิบมือถือมาโทรฯ หาไมค์ ไมค์ก็คือแฟนของฉันเอง เราคบกันตั้งแต่ปีหนึ่ง

เสียงเพลงรอสายดังไม่นานพอมีคนรับฉันก็พูดขึ้น

“ไมค์มารับปายหน่อย ส่งไลน์ไปก็ไม่อ่าน”

[มารับ? ตีหนึ่งเนี่ยนะนังปาย แกไปแรดที่ไหนมาฮะ!] เสียงตวาดแว้ดดังจนแสบแก้วหู ฉันดึงโทรศัพท์มือถือออกห่าง ก่อนจะพูดตอบโต้ไป

“แกไม่ได้อ่านไลน์? วันนี้วันเกิดพี่เชนน่ะสิ พี่เชนเลยลากฉันออกมาฉลองที่ร้านเหล้าด้วย”

[กรี๊ด! วันเกิดพี่ชายแก แสดงว่าเพื่อนพี่แกก็มากันด้วยสินะ ทำไมแกไม่ชวน! ] 

“เอ่อ ช่วยระงับต่อมแรดด้วยค่ะ แกเป็นแฟนฉันนะ ถึงจะแค่แฟนหลอก ๆ แต่แกคงไม่อยากให้ใครรู้ใช่ไหมว่าแกเป็นเกย์น่ะ ขืนแกมาตบะแตกไล่จับพี่ ๆ กินทำยังไง”

[อิบ้า! ก็ว่าไป เออ ๆ ก็ดีแล้วล่ะที่ไม่ได้ไป ขืนเจอพวกพี่ชายแก ต่อมแรดฉันพุ่งแรงแน่ ๆ ไอ้ที่แอ๊บไว้แตกแน่นอน] 

“ย่ะ แล้วนี่จะมารับฉันเมื่อไรฮะ มัวแต่คุย ฉันก็ง่วงนะเว้ย อยากนอน”

[เออ ๆ รอนั่นแหละ อีกประมาณสิบยี่สิบนาที ร้านเหล้าข้างมอใช่ไหม] 

“ใช่ค่ะที่รัก” 

[โอ๊ย ชะนี เวลานี้ไม่ต้องพูด ขนลุกย่ะ] ฉันหัวเราะเมื่อไมค์วางสายไป ไมค์เป็นแฟนฉัน แต่ก็เป็นเกย์ด้วย เราคบกันเพราะไมค์อยากปกปิดเรื่องตัวเองเป็นเกย์ไม่ให้ใครรู้ บ้านไมค์เป็นครอบครัวคนจีนที่หัวโบราณมาก และอาป๊าไมค์ก็ดุสุด ๆ ขนาดฉันที่เคยไปเที่ยวบ้านไมค์เจอหน้าท่านเมื่อไรเป็นต้องตัวเกร็งเพราะความกลัว

หลังวางสายจากไมค์ฉันเพิ่งรู้ตัวว่ารอบข้างผู้คนที่นั่งอยู่ทยอยกันเดินเข้าร้านไปกันเกือบหมด รู้สึกวังเวงขึ้นมาทันที เหลือแค่คู่รักคู่หนึ่งที่ยืนห่างออกไป