Secrets 5

ไวท์ปล่อยฉันจนหล่นลงตุ๊บ ฉันรีบพยุงตัวเองขึ้นแล้วกระโดดห่างจากเขา

อันตรายไปแล้ว การอยู่กับผู้ชายสองต่อสองมันอันตรายสุด ๆ หลังจากนี้อย่าหวังว่าอีตานี่จะได้เหยียบย่างเข้ามาบ้านฉันอีก

“ยายบ้า! จะกรี๊ดทำไมวะ แก้วหูแทบแตก”

ไวท์สบถก่อนทำท่าแคะหูหน้าตายับย่น ไม่สบอารมณ์

“เออ! ถ้ามันทำให้นายหูแตกฉันก็จะกรี๊ดอีก กล้าดียังไงมาลวนลามฉันน่ะ ฮะ! ”

ฉันชี้หน้าด่าเขาอย่างโมโห เข้ามาบ้านคนอื่นแล้วลวนลาม นี่มันโจรปล้นสวาทชัด ๆ

ไวท์เห็นท่าทางของฉันก็หัวเราะเสียงดัง

“สะดีดสะดิ้งทำเหมือนไม่เคย ทำให้ใครดู”

“หน็อย มาหัวเราะ ไม่ตลก ไอ้บ้า กล้าลวนลามฉันอยากโดนดีใช่ไหม! ” ฉันตวาดพร้อมตั้งท่าเขวี้ยงรีโมทที่อยู่ในมือ

ไวท์เห็นท่าทางเอาจริงของฉัน เขายกมือห้ามก่อนขู่เสียงเข้ม

“หยุด! ถ้าขืนเขวี้ยงมาพ่อจับปล้ำตรงโซฟานี้จริง ๆ ด้วย”

ฉันชะงัก สรรเสริญบรรพบุรุษเก้าชั่วโคตรไอ้ตัวชอบขู่ในใจ สุดท้ายก็ยอมวางมือลงเพราะดูจากหุ่นยักษ์สูงกว่าอีเตี้ยอย่างฉันหลายสิบเซน เกิดมันทำจริงฉันคงวิ่งหนีไม่ทัน

“ตกลงมาที่นี่กะมาหาเรื่องหรือยังไง”

“เปล่าไม่ได้มาหาเรื่อง ก็วันนี้ว่างจะพาไปเที่ยว” 

“ไม่ไป” ฉันตอบทันควัน “หมดธุระแล้วเชิญ”

“ไล่งี้เลย หรือมีนัดกะแฟน”

“เปล่าไม่มีแต่ไม่อยากไป” 

พอฉันพูดจบ ไวท์ยักไหล่ ก่อนจะล้มตัวลงนอนโซฟาหน้าตาเฉย ฉันมองตาค้างส่งเสียงห้าม

“นี่นาย! บ้านตัวเองไม่มีที่นอนหรือไง เข้าบ้านคนอื่นตามใจชอบยังมานอนเรี่ยราดอีก หมดธุระก็กลับสิ”

“ทำไม ไม่ให้นอนงั้นทำอย่างอื่นป่ะล่ะ”

“นอนหุบปากไปเลย ไอ้บ้าไวท์!”

White:Talks

ผมนอนมองปายด้วยท่าทางกวน ๆ หลังจากคืนนั้นปายก็หลบหน้าหลบตาผมตลอด ซึ่งมันทำให้ผมไม่สบอารมณ์ มาทำท่าทางสมเพชแล้วหนีหน้าไป ถ้าไม่เอาคืนก็ไม่ใช่ไอ้ไวท์แล้วครับ

“ปายชวนเรามากิ๊กด้วยก็ต้องยอมรับคำพูดสิ จะมาหลบหน้าหลบตาทำไม กล้าพูดก็ต้องกล้ารับ”

ผมพูดโพล่งขึ้น ไม่สนท่าทางตะลึงของอีกฝ่าย

ผมไม่ชอบความสงสารที่เธอมีให้ พูดขำ ๆ ว่ามาเป็นกิ๊กกัน หึ ก็เอาสิ ผมเต็มใจ แล้วปายก็ต้องรับผิดชอบคำพูดนี้ด้วย

“ตะ แต่คืนนั้น ฉันพูดเล่น นายอย่าบอกว่าไม่รู้”

“ก็ไม่รู้” ผมรู้แต่แกล้งไม่รู้จะทำไม “แล้วทีนี้มาตกลงกันจะแบ่งเวลาให้เรายังไง นี่จริงจังนะ”

ปายมองผมแปลก ๆ ก่อนพูดขึ้น

“นายโอเคเหรอจะเป็นกิ๊กเราน่ะ เรามีแฟนแล้วนะ สำหรับนายคือต้องเป็นรอง เป็นที่สองเป็นคนสุดท้ายที่เราจะนึกถึง เราว่านายไปหาคนอื่นที่ไม่มีแฟนเถอะ นายเสน่ห์แรงจะตาย เราเห็นเปลี่ยนคู่ควงออกบ่อย อย่ามาเสียเวลากะเราเลย”

“ไม่ ถ้าไม่ทำตามที่พูดก็ไปเลิกกะแฟนแล้วมาเป็นแฟนเรา ไม่งั้นเราไม่จบ”

ผมสวนขึ้น ทำหน้าตาจริงจัง ดูว่าเธอจะทำยังไง

ปายมีท่าทางอึ้ง เงียบไปหลายนาทีก่อนเอ่ยอย่างไม่เต็มใจ

“เออ ตามใจ มาปวดใจทีหลังเราช่วยไม่ได้นะ เราไม่เลิกกับแฟนเพราะนายแน่ ๆ กิ๊กก็กิ๊ก นายบ้าหรือเปล่าวะจะมาเล่นบทมือที่สามเนี่ย โดนทิ้งจนประสาท”

ท้ายประโยคปายพึมพำกับตัวเองแต่ผมได้ยินเต็มสองรูหู

ผมไม่บ้าหรอกที่ยอมเป็นกิ๊กเธอ ผมแค่อยากแก้เผ็ดพวกชอบใช้ความสงสารมาปากไวตอกย้ำความรู้สึกคนอื่น ผมจะปวดใจเพราะเธอเหรอ หึ ไม่มีทาง ก็ผมไม่ได้ชอบเธอจริง ๆ แค่อยากป่วนคนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ทำปากไวให้ความสงสารโดยใช่เหตุ

แล้วถ้าความสัมพันธ์แบบนี้วันใดวันหนึ่งหลุดไปถึงหูแฟนหนุ่มของเธอจนเธอถูกทิ้ง มันก็เป็นคราวซวยของเธอเองที่เอาตัวเข้ามายุ่งเกี่ยวกับผม

ช่วยอะไรไม่ได้..เธอมันรนหาที่เอง!

ผมนอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ทำตัวสบายเหมือนนอนบ้านตัวเอง กระดิกนิ้วเท้าฮัมเพลงอย่างมีความสุขที่ได้ป่วนชีวิตใครบางคน ปกติผมไม่รังแกผู้หญิง...ถ้าผู้หญิงไม่เสนอตัวมาให้รังแกเอง

“หิวข้าว มีไรกินไหมปาย”

ผมตะโกนเรียก เพราะตอนนี้ปายเดินหลบไปอยู่มุมไหนอีกมุมของบ้าน เธอคงโกรธมากจนไม่อยากมองหน้าผม แต่ผมไม่แคร์

สักพักเสียงฝีเท้าก็เดินเข้ามาใกล้ ปายยืนกอดอกมองผม ก่อนบอกเสียงเฉยชา

“มีมาม่า”

“ไปต้มดิ”

ผมลุกขึ้นนั่งแล้วสั่ง พอเห็นเธอไม่ขยับก็เลิกคิ้วใส่ เลียริมฝีปากตัวเองช้า ๆ มองปายตั้งแต่หัวจรดเท้า

“หรือจะให้กินอย่างอื่น? ”

ปายเดินกระแทกส้นเท้าจากไปทันที

หึ! ต้องให้ได้ขู่

End Talk.