Secrets 3

หลายวันต่อมา

[ช่วงนี้เป็นอะไรฮะปาย ชวนไปไหนก็ไม่ไป เรียนเสร็จก็กลับบ้าน] เสียงไมค์บ่นมาตามโทรศัพท์ ฉันเดินคุยจนออกมาหน้าระเบียงบ้าน บ้านฉันที่แม่ซื้อทิ้งไว้เป็นบ้านจัดสรรหลังกะทัดรัดในโครงการใกล้มหาวิทยาลัยทำให้สะดวกเวลาเดินทางไปเรียน ทีแรกฉันจะขออยู่หอแต่แม่ไม่ยอม เพราะหอพักที่นี่แยกหญิงชาย พี่เชนจะดูแลไม่สะดวก เลยตัดสินใจซื้อบ้านหลังหนึ่งแล้วให้เราพักด้วยกัน เวลาฉันทำตัวไม่ดี หนีเที่ยว พี่เชนจะได้รายงานแม่ให้

แต่คนที่หนีเที่ยวประจำน่ะพี่เชนมากกว่า…

ฉันอาศัยอยู่กับพี่เชนสองคน แต่ส่วนมากฉันอยู่คนเดียวมากกว่า เพราะช่วงนี้พี่เชนจะค้างที่หอ ถึงแม้จะเป็นนักเที่ยวกลางคืนตัวยง แต่เรื่องเรียนพี่เชนก็เทพสุด ๆ ปีนี้พี่เชนใกล้เรียนจบงานเลยเยอะมากขึ้นต้องตรวจคนไข้ ทำแล็บแทบทุกวัน ฉันต้องคอยรับโทรศัพท์วันละสามเวลาจากพี่เชน เพราะตอนนี้ฉันอยู่บ้านเพียงลำพัง ฉันเคยขอไปค้างกับไมค์ก็ถูกพี่เชนดุใส่ว่าไมค์มันเป็นผู้ชาย มันไม่ดีไม่งามถึงแม้จะเป็นแฟนกัน

ฉันอยากจะเถียงว่าไมค์เป็นแฟนแต่เป็นเกย์ แต่ก็นะ มันเป็นความลับที่บอกใครไม่ได้ ก็คงต้องทนรับสายพ่อคนที่สองต่อไป

[ช่วงนี้…ฉัน ฉัน อ่านหนังสือสอบน่ะ] 

ฉันพูดตะกุกตะกัก ความจริงที่ฉันไม่อยากออกไปไหนเพราะต้องการหลบหน้าใครบางคนต่างหาก หลังจากคืนนั้น ฉันยังเจอไวท์ตอนเรียน เขาไม่ได้เข้ามาทัก มาพูดคุย ทุกอย่างยังคงปกติ เราเรียนคณะเดียวกัน แต่ไม่เคยพูดคุยสุงสิงกัน ฉันก็คิดว่ามันคงเป็นเรื่องล้อเล่น เพราะคำพูดที่ฉันบอกกับเขาคืนนั้นมันเป็นเรื่องล้อเล่นให้เขาอารมณ์ดีขึ้น แต่พอสบตาคม ๆ วาว ๆ ของเขามันรู้สึกแปลก ๆ มันไม่เหมือนเดิม

ฉันจึงพยายามหลบหน้า ไม่ออกไปเพ่นพ่านนอกบ้าน กลัวไปจ๊ะเอ๋กับไวท์

เพราะดูเหมือนหลังจากเกิดเรื่อง ฉันจะเจอเขาตามร้านอาหาร ผับบาร์ ห้างสรรพสินค้าบ่อย แต่ละครั้งควงสาวสวยไม่ซ้ำหน้า เขาเหมือนทำท่าจะพูดอะไรกับฉันทุกครั้งที่เจอ แต่ฉันทำเป็นมองผ่านไม่สบตาและรีบเดินเลี่ยงออกมาทุกที

ใช่ ฉันอาย มีที่ไหนชวนผู้ชายมาเป็นกิ๊กทั้งที่มีแฟนแล้ว แฟนหลอก ๆ ก็เถอะ พี่เชนรู้คงตีตาย...

ฉันเหม่อไปจนเสียงแหลมของไมค์ดังขึ้น

[อ่านหนังสือ! ตาย ๆ ๆ หนังสือนิยายชัวร์ หนังสือเรียนแกไม่อ่านหรอกอย่าหลอกฉันให้ยาก] 

[รู้ทันอีก] ฉันแอบแยกเขี้ยวใส่โทรศัพท์ [ช่วงนี้ฉันไม่มีอารมณ์ไปไหนจริง ๆ พี่เชนก็ติดเรียน ใกล้จบ เลยงดเที่ยวชั่วคราว ฉันเลยได้พักหูพักตา พักอบายมุขบ้าง แกก็ใกล้สอบเหมือนกัน พักเที่ยวอ่านหนังสือ…]

ฉันพูดค้างไว้แค่นั้น เพราะตอนนี้ตาที่กำลังมองออกไปนอกบ้าน เห็นรถเก๋งซีวิคแล่นเข้ามาจอดด้านข้าง ผู้ชายที่เดินลงจากรถไม่ใช่ใคร เป็นพี่ไวน์เพื่อนสนิทพี่เชน วันนี้พี่ไวน์แต่งตัวเรียบง่ายสงสัยจะไม่มีเรียน น่าแปลกที่พี่ไวน์โผล่มาตอนพี่เชนไม่อยู่บ้าน หรือว่าจะลืมของ?

ฉันรีบบอกลาไมค์แล้วกดวางสาย ก่อนเดินไปหน้าบ้าน รีบเปิดประตูให้ พลางยกมือไหว้ แล้วถาม

“สวัสดีค่ะพี่ไวน์ มาหาพี่เชนเหรอคะ”

พี่ไวน์ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเอง ทำท่าพยักหน้าอึกอัก ฉันเลยพูดต่อ

“พี่เชนน่าจะทำแล็บ แล้วก็มีนัดตรวจคนไข้ค่ะ ติดกันหลายวันเลยยังไม่กลับ พี่ไวน์ไม่ทราบเหรอคะ”

“อ๋อ ทราบครับ คือว่า…” พี่ไวน์พูดแค่นั้น ตาก็มองฉันหน้าแดง ฉันมองท่าทางเขินอายเหมือนสาวน้อยขัดกับรูปร่างสูงใหญ่แล้วอยากหัวเราะแต่ก็กลัวเขาเสียหน้า จึงได้แต่มองจ้องตาตอบ

“คือว่า….พี่จะมาชวนน้องปายไปหาอะไรกินครับ” 

“อ๋อ” ฉันพยักหน้าเบา ๆ หรือพี่เชนจะบอกให้มา เพราะสงสัยจึงถามกลับ “พี่เชนบอกให้มาใช่ไหมคะ”

“เปล่าครับ พี่ตั้งใจมาเอง ไอ้เชนไม่เกี่ยว”

ฟังพี่ไวน์พูดจบฉันแอบอึ้งนิด ๆ แบบนี้มันชวนออกเดทชัด ๆ ฉันพอจะรู้สึกอยู่ว่าพี่ไวน์คิดแบบไหน แต่ทุกครั้งฉันทำเป็นมองผ่านและไม่ให้ไมตรีตอบเพราะฉันถือว่าเป็นคนมีแฟน ถึงแม้จะไม่ใช่แฟนจริง ๆ ก็เถอะ ตราบใดที่ฉันยังเป็นไม้กันหมา หนังหน้าไฟ แฟนหลอก ๆ หรืออะไรก็ตามแต่ให้ไมค์ ฉันคิดว่าไม่ควรจะมีใครในตอนนี้

…ส่วนพี่ไวน์ก็รู้อยู่ว่าฉันมีแฟนแต่ยังมาแอบขายอ้อยให้ หรือเขารู้อะไรมา หรือจริง ๆ ไม่มีอะไร เขาไม่ได้จีบ แค่มาชวนไปกินข้าวเฉย ๆ ในฐานะน้องเพื่อนสนิท?

ฉันคิดในใจด้วยความสับสน มองคนตรงหน้าเงียบ ๆ พลางพิจารณา พี่ไวน์เป็นคนสุภาพ ดูอบอุ่น รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ขาว สูง หน้าตี๋ ตลอดเวลาที่รู้จักพี่ไวน์ก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย ชอบเทคแคร์ดูแลตลอด ฉันควรจะไปด้วยดีไม่ดีนะ ถ้าไปด้วยแล้วพี่เขาคิดจะจีบฉันจะหาว่าฉันหลายใจจับปลาสองมือหรือเปล่า

คิดไปคิดมาฉันไปด้วยก็คงก็ไม่มีอะไรเสียหาย ถ้าวางตัวดี ๆ ฉันเป็นน้องพี่เชน มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พี่ชายอีกคนจะพาไปกินข้าวในฐานะน้องเพื่อนสนิท

และตอนนี้ฉันก็หิวแล้วด้วย ถึงพี่ไวน์ไม่มาฉันก็คิดว่าจะออกไปหาอะไรกินพอดี

คิดได้อย่างนั้นก็พยักหน้าแล้วยิ้มบาง ๆ

“งั้นปายไปค่ะ พี่ไวน์รอแป๊บนะคะ ปายขอไปเอากระเป๋าตังค์ก่อน พี่ไวน์เข้าไปนั่งรอในบ้านก่อนนะคะ”

พูดจบก็เชื้อเชิญให้พี่ไวน์เข้ามานั่งรอ ฉันรีบวิ่งขึ้นไปเอากระเป๋าสตางค์ แวะทำธุระส่วนตัว จัดแต่งทรงผมในเวลาเกือบยี่สิบนาทีก็ลงมา เดินจนถึงบันไดขั้นสุดท้ายแทบสะดุดหัวทิ่มเพราะพี่ไวน์ไม่ได้นั่งรอคนเดียว มีมนุษย์ผู้ชายโผล่มาอีกคน….

อีตาไวท์! มาได้ยังไง!