Kabanata 3

Ngayon, sinadya kong magluto nang maaga. Pagkatapos ihatid si Gillian sa paaralan, plano kong makipagkita kay Uncle Benny at ilang shareholders ng kumpanya.

Isinaayos ni Uncle Benny ang pagpupulong sa isa sa aming mga sangay, kaya sa kabutihang-palad, hindi ko makikita sina Derrick o Kendall, na nasa punong tanggapan.

"Hello!" bati na narinig ko mula sa labas. Sino naman kaya ang bibisita ng ganito kaaga? Isa pa, parang pamilyar ang boses.

Pagkatapos, may narinig din akong ingay ng mga bata mula sa sala.

Naglakad ako papunta sa main door para silipin kung sino ang bumisita.

Nanlaki ang aking mga mata nang makita sina Lorraine at ang kanyang asawa na si Jack, kasama ang kanilang tatlong anak na nakaupo na sa hapag-kainan. Walang hiya-hiyang kumakain ang mga ito ng almusal kasama sina Derrick, Ruth, at Gillian.

Ano ba yan?! Palakas nang palakas talaga ang loob nila.

Sa kabutihang-palad, kumain na ako ng almusal sa kusina. Tumayo ako roon, nagulat, habang pinapanood ang mga hindi inanyayahang bisita na kumakain na walang pakialam. Ubos na ang lahat ng pagkain na niluto ko kaninang umaga.

Alam ko na hindi maglilinis si Lorraine pagkatapos ng kanyang mga anak.

"Gillian, tara na. Male-late tayo," tawag ko kay Gillian na tapos nang kumain ng almusal.

"Si Derrick na ang maghahatid kay Gillian. Ikaw, manatili ka rito at maglinis!" utos ni Ruth.

"Pasensya na, Mama. May meeting ako sa school ni Gillian. Baka puwedeng si Lorraine na lang ang tumulong maglinis ng mesa bago siya pumasok sa trabaho," suhestiyon ko, sabay tingin kay Lorraine na nakatingin nang masama sa akin.

"Talaga ba?! Hindi mo ba nakikita na nakaayos ako? Gusto mo ba akong maghugas ng pinggan at madumihan ang damit ko?" malakas na sagot ni Lorraine.

Sobrang yabang talaga ni Lorraine. Ano ba ang bago niyang trabaho na kailangan niyang mag-makeup nang ganito?

Malalim akong huminga. Alam ko na hindi tutulong si Lorraine sa paglinis. Marunong lang siyang kumain, hindi magluto o maglinis.

"Sige. Maglilinis na lang ako pagbalik ko mula sa school ni Gillian. Aalis na ako."

Nagpaalam ako kina Ruth at Derrick na nakaupo pa rin. Dapat nasa trabaho na si Derrick ng alas-otso, pero alas-siete y medya na at hindi pa siya naliligo. Halos araw-araw itong nangyayari. Paano uunlad ang kumpanya kung ganito ang mga empleyado? Dapat binigyan na siya ng babala ni Uncle Benny, pero sa kung anong dahilan, hindi pa.

Pagdating ko sa school ni Gillian, kinausap ko ang kanyang guro at siniguradong simula ngayon, gagamitin ni Gillian ang shuttle service ng paaralan. Inayos ko rin ang serbisyo ng masusustansyang lunch catering para sa kanya.

Ayokong mapabayaan si Gillian dahil sa dumarami kong trabaho.

Pagkatapos maayos lahat sa school ni Gillian, pumunta ako sa sangay opisina gamit ang Uber. Hindi ito kalayuan.

Sampung minuto lang, nakarating na ako. Inihanda na ni Bradley ang lahat, at naghihintay na ang mga shareholders sa meeting room.

Bumati sa akin si Uncle Benny pagpasok ko sa meeting room na may mahabang mesa sa gitna. Maluwag ang kwarto. Tumayo ang mga kalahok sa pagpupulong para salubungin ako.

"Maligayang pagdating, ang bago nating CEO, Ms. Sarah Joy Johnson."

Tumango ako nang magalang at nakipagkamay sa bawat isa bago magpakilala.

"Magandang umaga. Ako si Sarah Joy, ang bagong CEO ng kumpanya. Ang aking ama na si Mr. Harry Robert Johnson ang nagtatag ng kumpanyang ito. Sana magtulungan tayong lahat nang maayos."

Mabait silang lahat. Kahit na ito ang unang beses ko sa mundo ng negosyo, ang kanilang kabaitan ay nagpakalma sa akin.

Kailangan kong matutunan ang maraming bagay tungkol sa kumpanya, at malamang marami akong matututunan mula kay Bradley.

Maayos na nagpatuloy ang meeting. Sinabihan ako ni Uncle Benny na magsimula sa punong tanggapan sa susunod na buwan.

Ibig sabihin, makakatrabaho ko si Derrick at makikita ko si Kendall araw-araw. Kung tunay ngang niloloko ako ni Derrick, malalaman ko. At kung totoo, gagawa ako ng aksyon.

Nagsimula akong magplano ng sorpresa para sa kanila nang lihim.

Pagdating ng hapon, bumalik na ako sa bahay. Siguradong magulo ang bahay pagdating ko. Tumakbo ang mga anak ni Lorraine sa lahat ng sulok.

Nagulat ako nang makita ang kusina na halos lahat ng pinggan ay marumi at kalat sa lahat ng dako. Mukhang nagluto sila ng instant noodles dahil ubos na ang niluto kong tanghalian.

Pumunta ako kay Gillian na nag-aaral sa kanyang kwarto.

"Gillian, kumain ka na ba?"

"Oo, Mommy. Kinain ko ang pagkain sa school," sagot niya.

"Nagustuhan mo ba ang pagkain?"

Tumango si Gillian.

"Buti naman. Ngayon, maglinis tayo ng bahay," sabi ko.

"Okay, Mommy."

Tinuruan ko si Gillian na maging independent mula sa murang edad. Ayokong maging katulad ng mga anak ni Lorraine na marunong lang magkalat at hindi natutong maglinis. Kahit mas matanda pa sila kay Gillian.

Agad akong nagsimula mag-ayos ng bahay bago magising si Ruth mula sa kanyang pagtulog.