Kabanata 6

"Hi, ako si Kendall." Gustong makipag kamay ni Kendall sa akin. Siya ay naka pulang nail polish.

"Ako si Sarah." Sagot ko habang kinakamayan siya.

"Ang ganda mo talaga, Kendall, katulad ng mama mo noong kabataan niya," puri ni Ruth, na nagpangiti nang may pagmamalaki kay Kendall.

Sa totoo lang, maganda nga si Kendall, maputi at makinis ang balat. Matangkad at slim din siya. Sayang nga lang at ginagamit niya ang kanyang kagandahan para akitin ang mga may-asawang lalaki.

Alam kaya ni Derrick na si Kendall ang bisita?

Narinig ko ang isang kotse na pumarada sa driveway. Mukhang kararating lang ni Derrick. Gusto ko talagang makita ang reaksyon ni Derrick kapag nakita niya si Kendall.

"Hello sa lahat." Boses ni Derrick mula sa labas.

"Hello." Sabay-sabay naming sagot.

"Huh, anong ginagawa mo dito, Derrick?"

"Kendall...?"

Mukhang nagulat sina Derrick at Kendall at nagtinginan sa isa't isa.

Hindi nila inaasahan na magkikita sila dito.

Ang babae, na may makapal na makeup, ay mukhang natutuwa nang makita ang asawa ko.

"Buti na lang at magkakilala kayo," sabi ni Ruth, na nakangiti.

"Si Kendall ay anak ni Sonia, Derrick," patuloy ni Ruth.

"Talaga? Si Kendall ay nagtatrabaho sa opisina ko, Mama," paliwanag ni Derrick.

"Oh, may trabaho ka na pala. Ang galing!" puri ni Ruth kay Kendall.

"Nakikita ko na hindi ka lang maganda, matalino ka pa." Hindi mapigilan ni Ruth ang pagpuri sa homewrecker na ito.

"Derrick, tulungan mo na si Kendall na dalhin ang kanyang mga gamit sa side unit," utos ni Ruth.

Dinala ni Derrick ang kanyang mga gamit sa unit sa pamamagitan ng pintuan ng dining room.

"Anong department ka nagtatrabaho, Kendall?" tanong ko.

"Maiintindihan mo ba kung sasagutin ni Kendall, Sarah?" singit ni Ruth na may pangungutya.

"Siyempre, Mama," sagot ko nang may kumpiyansa. Malinaw na naiintindihan ko ang sarili kong kumpanya.

"Saan ka ba nagtatrabaho, Sarah?" tanong ni Kendall na may mapanuyang ngiti.

"Sa isang property group," sagot ko.

"Ah, sales agent ka pala!" hula niya, tumatawa.

"Mag-enjoy ka sa inumin mo. Pupunta na ako sa kwarto ko." Bago pa ako tuluyang magalit, mas mabuting umalis na muna ako. Hindi pa panahon para maghiganti sa homewrecker na ito. Pwede siyang tumawa ngayon, pero hindi magtatagal.

Sa kwarto, tinanong ko, "Derrick, hindi ba si Kendall yung babaeng sinabi mong problema sa opisina, na laging nanggugulo sa mga lalaki doon?"

"O-oo. Pero nagkamali ako. Mabait na babae pala si Kendall."

"Paano mo nasabi yun? Magkakilala ba kayo nang malapit?" usisa ko.

Mukhang nairita si Derrick.

"Bakit ba? Selos ka? Dapat matuto ka kay Kendall na mag-ayos at mag-makeup."

Nabigla ako sa sinabi ni Derrick.

"Paano mo ako ikukumpara sa kanya?" halos pasigaw kong sabi.

"Kung gusto mo na mag-ayos ako at mag-makeup, dapat ikaw ang magbigay para dito. Para malaman mo, yung pera na binibigay mo ay sapat lang para pakainin ang pamilya. At huwag kalimutan, madalas kumain dito nang libre ang kapatid mo at ang pamilya niya." Nag-uumapaw na ang galit ko.

Hindi makapaniwala ang lalaking ito!

Hindi ako nagdadamit nang marangya. Pero nag-aalaga ako ng aking balat at mukha, gamit ang sarili kong pera.

"Huwag mo nang isali si Lorraine. Ikaw lang talaga ang hindi marunong mag-manage ng pera," sagot niya habang naglalakad palabas ng kwarto.

'Mag-ingat ka, Derrick. Hindi ito magtatagal.' Pinipilit kong magpasensya pa.

---

Ngayong umaga, ipapakilala ako ni Bradley sa isang tao na magpapaliwanag ng lahat tungkol sa kumpanya.

Masyado akong naging walang malasakit nitong mga nakaraang panahon. Buti na lang at nanatiling tapat ang mga taong pinagkakatiwalaan ng aking ama.

Pagkatapos kong tapusin ang mga gawaing bahay at ihatid si Gillian sa paaralan, nag-ready na ako.

Mukhang kailangan kong bumili ng dagdag na damit para sa trabaho. Kadalasan ay simpleng office outfits lang ang suot ko.

Bihira akong gumastos ng sarili kong pera, dahil baka magduda sina Derrick at Ruth. Ginagamit ko lang ang pera ko para sa regular na hair treatments.

Mukhang umalis na si Derrick. Baka sumama si Kendall sa kanya. Nananatili ako sa loob, galit pa rin at nasasaktan dahil sa mga sinabi niya kagabi.

"Mama, aalis na ako." Mukhang nagulat si Ruth nang makita akong bihis na bihis at naka-makeup, kahit hindi kasing kapal ng kay Kendall o Lorraine.

"Saan ka pupunta?"

"Kailangan kong pumunta sa opisina na tumanggap sa akin, Mama."

Mukhang nagulat pa rin si Ruth.

"Aalis na ako, Mama," paalam ko sa kanya, na nakatitig pa rin sa akin na puno ng tanong.

---

Kadarating ko lang sa cafe kung saan kami magkikita ni Bradley.

[Pumasok ka na. Nasa loob na ako.]

Mensahe iyon mula kay Bradley.

Pumasok ako sa upscale na cafe. Sa isang sulok, nakita ko si Bradley kasama ang isang lalaking nakasuot ng gray na suit.

"Sarah... Dito na!" tawag ni Bradley sa akin nang casual, gaya ng dati.

"Hi Sarah, kumusta ka?" bati ng lalaki sa tabi ni Bradley.

Ang boses niya... Bakit parang pamilyar?

"Siguro hindi mo na ako natatandaan, Joy." Ngumiti ang lalaki.

"I-ikaw ba... si Albert?" hula ko, naalala ang isang tao mula sa nakaraan. Ang tanging lalaki na tumatawag sa akin na Joy.

"Tama. Mas lalo kang gumanda, Joy."

"Sarah, si Albert ay anak ni Mr. Ian William. Isa siya sa mga shareholders ng kumpanya natin."

Matapos ang high school, nagkahiwalay kami ni Albert dahil nagpatuloy ako ng pag-aaral sa Germany.

Dati, sobrang close kami ni Albert at Bradley. Sa isang panahon, hindi kami mapaghiwalay.