"Honey, gising ka na ba?" Malambing na hinaplos ni Troy ang mukha ni Sarah. Kumurap ito na tila ba nagising sa boses niya bago ito tuluyaang humarap sakanya. "Anong oras na?" "Alas-sais ng umaga. Papasok pa rin tayo sa opisina ngayon, di ba?" Umupo si Sarah. "Siyempre. Ikaw din papasok, di ba?" "Oo naman, mahal. Oh, nga pala, kumusta ang stock ng gatas para kay Kingsley? Sapat ba?" "Sobra pa sa sapat," sagot ni Sarah habang nagmamadaling pumasok sa banyo para mag-ayos. Hindi niya alam na tahimik siyang sinundan ni Troy sa loob, na nakalimutan niyang i-lock. Simula nang manganak siya kay Kingsley, madalas na niyang maalalang i-lock ang pinto. "Troy!" sigaw ni Sarah, nagulat nang makita si Troy sa likod niya habang nagbibihis. Bumilis ang tibok ng puso ni Troy nang makita ang katawan ng asawa niya, na hindi pa niya nahahawakan ng halos dalawang buwan. Ngayong umaga, lakas-loob siyang lumapit kay Sarah, lalo na't kinumpirma kahapon ng doktor na ganap na siyang naka-recover
Napasigaw si Sarah nang buhatin siya ni Troy. Inakay siya ng malalakas na braso ng asawa, parang bagong kasal, papunta sa malaking kama. Ang maganda at malambot na kama ay napapalibutan ng manipis ngunit magagandang kurtina, at pinapalamutian ng mga talulot ng rosas na nagpabango sa buong silid."Sabi ng doktor, pwede na tayo, ahem... kaya okay lang, di ba?" Dahan-dahang inilatag ni Troy ang katawan ni Sarah sa maluho at komportableng kama.Ngumiti si Sarah, namumula ang mukha habang nakayuko si Troy sa ibabaw niya. Malapit na malapit ang mukha nito sa kanya."Miss na miss din kita, Troy!" Iniyakap ni Sarah ang kanyang mga braso sa leeg ni Troy, at hindi na ito makapagpigil. Sinimulan niyang hagkan ang mukha ni Sarah, at agad itong naging matitinding halik na hindi na niya matigilan.Hindi na alam kung sino ang nagsimula, pero ilang minuto lang ang lumipas, pareho na nilang inalis ang lahat ng suot nila. Gaya ng unang gabi nila, sabik silang paligayahin ang isa't isa. Ang tindi ng
"Irene, ayos ka lang ba? Inaalagaan ka ba nang maayos ni Arnold?" tanong ni Erica na may pag-aalala nang kontakin siya ni Irene. Malat at magaspang ang boses ni Irene, kaya't nag-alala si Erica."Kailan ka babalik sa Jaketon? Gusto ko nandito ka pag manganak ako.""Sandali, nasaan si Arnold? Hindi pa rin ba siya nag-aalaga sa'yo?" Lalong lumalim ang pag-aalala ni Erica. Bihira siyang makatanggap ng tawag mula kay Arnold, maliban na lang kung may kailangang pag-usapang tungkol sa trabaho."Si Arnold... sabi niya sobrang busy siya sa trabaho."Napabuntong-hininga si Erica. Mula sa boses ni Irene, naramdaman niyang may problema ito. Pero parang pinipili pa rin ng buntis na babae na kimkimin ang mga bagay na iyon."Sige, Irene. Tatapusin ko lang ang trabaho ko dito. Susubukan kong makabalik bago ka manganak. Dapat alagaan mo ang sarili mo at ang baby, ha?""Salamat. Salamat!"Pagkatapos makausap si Irene, nagpadala ng mensahe si Erica kay Arnold, hinihikayat itong magbigay ng mas ma
Naging tensyonado ang mukha nina Arnold at Erica nang makita nilang nakatayo ang doktor sa pintuan."Kumusta na siya, doktor?" Hindi makapaghintay si Erica na malaman ang tungkol kay Irene at sa kanyang sanggol."Congratulations, sir. Mayroon kayong malusog na baby girl," sabi ng babaeng doktor, at sandaling huminga nang maluwag sina Arnold at Erica.Pero nanatili pa rin ang kaba sa kanilang mukha, dahil hindi pa nila naririnig ang kalagayan ni Irene."Kumusta ang ina, doktor?" tanong ni Arnold, nanginginig ang boses."Asawa ka ba niya?" Tinitigan ng doktor si Arnold nang mabuti."O-oo, doktor," nauutal na sagot ni Arnold, ramdam ang bigat ng konsensiya dahil hindi man lang niya sinasamahan si Irene sa mga pagpunta nito sa ospital."Sir, ang kalagayan ni Irene ay... kritikal. Sinusubukan pa rin naming pigilan ang pagdurugo. Ipagdasal niyo po siya."Natigilan si Arnold sa sinabi ng doktor. Hindi siya makapagsalita nang lumakad palayo ang doktor, iniwan silang dalawa ni Erica sa
“Mommy, bakit ibang babae ang profile picture ni Daddy? Sino siya?” ‘Ano?’Hindi ako makapanila sa tanong ni Gillian, ang aking seven-year-old na anak. Agad-agad, tinignan ko ang contact ni Derrick sa WhatsApp at pag pindot nap ag pindot ko, tumambad sa akin ang litrato ng isang dalagang babaeng nakasuot ng revealing na damit at ga-balikat ang buhok. Hindi ako nagdalawang isip at sinave agad ang picture sa aking gallery. “Ah, baka isa lang yan sa mga ka officemate ni Daddy. Mahilig kasi silang mag prank doon.” Sagot ko sa aking anak dahil ayokong masira ang imahe ng tatay nito sakanya. Pagkalipas ng tatlong minuto, muling napalitan ang profile picture ng isang calligraphy image. ‘Siguro aksidenteng napindot ni Derrick ang picture. Pero bakit may picture siya ng babaeng yun? Sino ba talaga yun?’ Noong oras na yun, alam ko sa sarili ko na kailangan kong mag imbestiga. Kaya sinned ko ang picture kay Bradley na may kasamang message: [Pakicheck naman nito sa lalong madaling pana
”Tara na?” Tanong ni Derrick sa akin pagkabalik nito sa reception area. Hindi ako nagsalita, bagkus, tahimik ko lang na sinundan si Derrick papunta sa sasakyan namin. Ginawa ko ang lahat para pigilan ang iyak ko, na gustong gusto ng bumuhos noong mga oras na yun. Habang nasa byahe kami pauwi, halatang sobrang saya ni Derrick na siyang kabaliktaran ng nararamdaman ko. Galit na galit ako. Habang hinahayaan kong magpakaliga si Derrick sa maliit niyang mundo, patago kong tinext si Carrie, ang aking assistant. Walang ideya si Derrick tungkol dito. Si Carrie ang nag hahandle ng lahat ng mga business affair ko, at kasama na rin doon ang mga property business na palihim kong pinapatakbo. Dahil sa advance na technology at komunikasyon, madali ko nalang na nasusubaybayan ang mga ito habang nasa trabaho si Derrick at naiiwan ako sa bahay. Huminto ang sasakyan namin sa garahe ng bahay ng mother-in-law ko. Oo, mula nang maikasal kami, tumira na kami sa bahay ng aking mother-in-law na si R
Ngayon, sinadya kong magluto nang maaga. Pagkatapos ihatid si Gillian sa paaralan, plano kong makipagkita kay Uncle Benny at ilang shareholders ng kumpanya.Isinaayos ni Uncle Benny ang pagpupulong sa isa sa aming mga sangay, kaya sa kabutihang-palad, hindi ko makikita sina Derrick o Kendall, na nasa punong tanggapan."Hello!" bati na narinig ko mula sa labas. Sino naman kaya ang bibisita ng ganito kaaga? Isa pa, parang pamilyar ang boses. Pagkatapos, may narinig din akong ingay ng mga bata mula sa sala.Naglakad ako papunta sa main door para silipin kung sino ang bumisita. Nanlaki ang aking mga mata nang makita sina Lorraine at ang kanyang asawa na si Jack, kasama ang kanilang tatlong anak na nakaupo na sa hapag-kainan. Walang hiya-hiyang kumakain ang mga ito ng almusal kasama sina Derrick, Ruth, at Gillian.Ano ba yan?! Palakas nang palakas talaga ang loob nila.Sa kabutihang-palad, kumain na ako ng almusal sa kusina. Tumayo ako roon, nagulat, habang pinapanood ang mga hind
"Sarah!""Ano po yun, Ma?""Nasaan ka ba? Gutom na ako. Nahihilo ako sa gulo dito. Ang likot ng mga anak ni Lorraine," sabi ni Ruth na kararating lang mula sa kanyang silid."Nilinis ko na ang bahay, Mama. Pakipagtimpi lang. Malapit nang matapos ang pagkain.""Napaka-walang responsibilidad ni Lorraine, iniwan ang mga anak niya rito," bulong ni Ruth.Medyo kakaiba si Ruth. Hindi siya maglakas-loob na magsabi ng ganito sa harap ng sariling anak.Pero kahit ano pa man, may moral na tungkulin akong patuloy na igalang siya.Matapos matapos ang pagluluto, inimbita ko si Ruth na kumain kasama ko sa hapag-kainan. Siguradong gutom na siya ngayon."Mama!" sigaw ni Lorraine mula sa labas."Pag pumapasok sa bahay ng iba, mas mabuti na bumati at magsabi ng hello. Huwag basta sigaw," bulong ko habang tinatangkilik ang mainit-init pang tanghalian."Hoy, bahay ng mama ko ito. Pwede kong gawin ang gusto ko. Bisita ka lang dito. Huwag mo akong pagsabihan," sagot ni Lorraine nang masama ang tin