Kabanata 7

"Hindi ko inaasahan na pagmamay-ari ng tatay mo ang kumpanyang ito, Joy," sabi ni Albert habang umiinom ng paborito niyang latte.

"Hindi ko rin inaasahan na tutulong ka sa pag-develop ng kumpanya ng tatay ko, Albert," sagot ko habang hinahalo ang paborito kong lemon tea. Ang refreshing na aroma nito ay napuno ang hangin.

"Ang nakakagulat dito, pagkatapos ng maraming taon na magkasama sa trabaho, ngayon ko lang nalaman na si Albert pala ang high school buddy ko," dagdag ni Bradley.

Nagtawanan kami. Napaka-extraordinary ng pagkakatagpo ng tatlong high school friends pagkatapos ng napakaraming taon.

"Hindi pa ako nakakapunta sa board meeting," sabi ni Bradley.

"Pero mula ngayon, ikaw na ang assistant ko, Brad! Iyan ay utos," sabi ko nang matatag.

"Yes, ma'am, CEO."

Lubos na naiintindihan ni Albert ang paglago ng kumpanya namin. Ang tatay niya, si Mr. Ian Williams, ay naging instrumental sa tagumpay ng kumpanya.

"Albert, kailangan kita sa loob ng ilang buwan. Pwede ba yun?"

"Siyempre, maganda. Anumang kailangan mo," sabi ni Albert na kumikindat.

"Hoy... may asawa na siya," sabad ni Bradley.

"Ano? May asawa ka na, Joy?" nagulat si Albert sa sinabi ni Bradley. Tiningnan niya ako nang matindi, halos hindi makapaniwala.

"Oo, at may anak na rin ako," sagot ko.

Akala ko'y nakakita ako ng pagkadismaya sa mukha ni Albert. Baka imahinasyon ko lang yun.

"Sige, tapos na ang meeting na ito. Kailangan nating maghanda para sa farewell party ni Uncle Benny sa susunod na linggo. Bradley, sayo ko na iiwan ang lahat ng arrangements. Gusto kong imbitahin ang mga empleyado mula sa lahat ng departamento."

"Nakuha ko, Joy."

"Aalis na ako." Tumayo ako at kinamayan ang dalawang lalaki.

"Joy, dinala mo ba ang kotse mo?" tanong ni Albert.

Umiling ako. Sa totoo lang, inalok ako ni Uncle Benny ng company car, pero tinanggihan ko. Hindi pa tamang panahon.

"Sige, ihahatid na kita," alok ni Albert.

"Ayaw kong makaabala."

"Walang abala para sa'yo, Joy." Malambing na kinurot ni Albert ang ilong ko.

"Hoy! Hindi ka talaga nagbago. Mahilig pa rin kumurot ng ilong ng mga babae," sermon ko, na nakatitig sa kanya.

"Mahilig pa rin ang mga babae. Hahaha... sino ba ang makakatanggi sa charming na lalaki katulad ko?"

"Ang yabang mo!" bulong ko, pero aminado akong napakagwapo talaga ni Albert. Dati kong inisip na magiging artista o modelo siya.

"Kayo talaga, lagi akong nakakalimutan pag magkasama kayo."

Natawa ako sa iritang mukha ni Bradley.

Naghiwalay kami ni Bradley sa parking area.

Sumakay ako sa luxury car ni Albert. Binuksan niya ang pinto para sa akin, tulad ng dati, napaka-sweet pa rin.

Nagkwentuhan kami tungkol sa nakaraan habang nasa biyahe. Maraming magaganda at nakakatawang sandali ang aming pinagsamahan. Nabanggit din ni Albert na hindi pa siya kasal. Ang mapapangasawa ng mabait at gwapong lalaking ito ay magiging napakaswerte.

Dahil maaga pa, nagpasya akong pababain ako ni Albert sa isang mall malapit sa bahay namin. Gusto kong bumili ng mga damit pang-trabaho at makeup. Mula ngayon, kailangan kong maging handa sa anumang biglaang meeting sa opisina. Kailangan kong magmukhang CEO.

"Salamat sa paghatid."

Tumango si Albert at ngumiti.

"Mag-ingat ka, Joy," sabi ni Albert habang lumalabas ako ng kotse.

"Sige. Kita tayo ulit!" Kumaway ako sa kanya.

Umalis na ang kotse ni Albert. Pumasok ako sa mall at nagpunta sa ilang tindahan.

Nakita ko ang isang napakapamilyar na tao. Ang mga damit na suot ng lalaki ay mukhang pamilyar. Hawak niya ang kamay ng isang batang babae. Mula sa malayo, hindi masyadong klaro ang kanilang mga mukha.

Nagtataka, dahan-dahan akong lumapit para kumpirmahin. Pero dahil sa dami ng tao sa mall, nahirapan akong makalapit. Sa huli, nawala sila sa aking paningin.

Naisip kong oras na pala ng tanghalian. Kaya pala siksikan sa mall.

Matapos mamili, nagpasya akong umuwi na. Ngayong hapon, isa sa mga kapitbahay ko ang magdadala at magpapakilala sa akin sa isang taong maaaring i-hire bilang kasambahay.

Pagbaba ko ng taxi, nakita ko ang kotse ni Derrick na pumapasok sa driveway. Mukhang maaga siyang umuwi ngayon.

Mukhang abala ang bahay dahil nandoon sina Lorraine at ang mga anak niya.

Bumaba si Derrick mula sa kotse. Nagulat ako nang makita ang homewrecker na si Kendall na bumaba rin mula sa kotse ng asawa ko.

At lalo akong nagulat nang makita kong parehong-pareho ang suot nina Derrick at Kendall sa mga taong nakita ko sa mall.

Mayabang na bitbit ni Kendall ang kanyang maraming shopping bags. Pero hindi tulad ng mga branded items na nabili ko, ang kanya ay mula sa discount sale sa ground floor bazaar sa mall.

"Nagmalling kayo ni Kendall, Derrick?" tanong ko nang iritadong tono.

"Oo. Pauwi galing trabaho, humiling si Kendall na dumaan sa mall. Ano bang masama doon?" sagot niya nang casual.

Sumasakit ang puso ko nang makita si Derrick na parang walang ginawang mali.

"Saan ka nanggaling, mahal? Paano mo nabili ang mga gamit na iyan?" Tiningnan ako ni Derrick, tila nagtataka, siguro nagulat siya dahil ngayon niya lang ako nakitang nakaayos.

"Galing sa trabaho," sagot ko nang walang emosyon.

Pagod na pagod akong pumasok sa loob ng bahay. Tumambad sa akin sina Lorraine at Ruth, na mukhang seryosong ang pinag uusapan.

Pareho silang mukhang tensyonado. Lalo na si Jack, na mukhang litong-lito sa sulok ng kwarto.

Ano kaya ang nangyayari?