Share
CHAPTER-72
SaturnDi pa edited
Kaugnay na kabanata
KIDNAPPED CHAPTER-73
HOPE "No. Please... Don't leave...Just stay with me," he looked at me. Hindi ko maaninag ang mukha niya but, I know he's very sad. Parang sinasaksak ang dibdib ko sa sakit habang nakatingin sa kaniya. I shouted his name repeatedly na parang mawawalan na ako ng boses. I stopped him from leaving me pero nagpatuloy lamang siya sa paglakad palayo sa akin. "Please, don't go! Please!" I sobbed. Pumaling paling ang ulo ko. Ang imahe niya ay unti-unting naglalaho sa hangin.Damang dama ko ang sakit nang iwan niya."Sin!!!" Napabalikwas ako ng bangon. Nanlalaki ang mga mata kong hilam sa luha. Habol ko ang aking paghinga. Ang kirot sa dibdib koy damang-dama ko. Naninikip... The same dream... Again...Hinawi ng palad ko ang pawis sa aking noo, pati ang aking mga luha. Pinawisan pa rin ako kahit pa nga bukas naman ang aircon. Ang hikbi ko ay naroon pa rin... Paulit-ulit na lang akong minumulto ng nakaraan ko sa aking panaginip. Noon, nanaginip rin naman ako pero hindi gano'n kadalas.
KIDNAPPED CHAPTER-74
HOPE Nakaupo siya sa pang-isahang sofa. Magkasalikop ang kamay. Bahagyang nakayuko. Agad kong napansin ang mga mahahaba niyang mga binti. He's wearing a black business suit. Ang panloob niya'y puti na polo.Wala siyang suot na kurbata at ang polo niya'y bukas ang dalawang botones mula sa bandang leeg. Nanatili ang mga mata ko sa kaniya. I waited, I waited for him to look at me. Or kahit i-angat lamang niya ang paningin pero hindi niya ginawa. Hindi niya ako tiningnan. Hindi ko pa man nakukumpirma kung talangang siya nga siya pero nasaktan agad ako sa tila pangbabaliwala nito sa akin at kawalan ng interest. Napalunok ako. Bahagyang uminit ang sulok ng mga mata ko. Ang mga kasama niya ay pawang mga nakatingin sa akin. Tatlo sa kanila ang may tipid na ngiti sa labi ang isa naman ay bahagyang nakangisi. Tumikhim si Dad. Pinisil naman ni Kuya ang balikat ko. Natauhan akot napakurap. Tiningala ko si Kuya Ivan."E-uuwi mo pa ba ang mga bata? Mahimbing na ang tulog nila sa taas. Di
KIDNAPPED CHAPTER-75
HOPE Tumawag ako sa mansion para ipaalam na male-late ako ng uwi. Gusto ko sanang tanungin kung pumunta roon ang ama ng mga anak ko pero pigil ko ang sarili dahil sa sama ng loob sa patong patong na dahilan. So, 'yong mga bata lang ang kinumusta ko. Pero hindi maiwasan na ibalita rin sa akin na nagpunta nga siya sa mansyon. "Oo hija. Huwag kang mag-alala sa mga bata dahil nakakain sila ng maayos. Nandito ang daddy nila kaya iba ang energy nilang tatlo. Naku, mahihirapan na naman umalis 'to mamaya lalo na't laging nakakarga at tila ayaw nang bumitaw ng bunso mo." Iba ang energy nila? Uminit ang dibdib ko at the same time sinundot ako ng pangamba. Naalala ko ang lungkot ni Silverlyn kaninang umaga. Halatang sabik na sabik ang mga anak ko sa presensya ng ama nila. Nasasanay na sila sa presensya ng daddy nila sa napakaikling panahon. Nararamdaman kong mas gustong bigyan ni Sin ng oras ang mga anak niya pero sa akin wala na. Ayaw na niya. Pero dapat ba akong maging masaya kahit
KIDNAPPED CHAPTER-76
HOPE Tiningnan niya ang ayos ko. Lalong nagdilim ang mukha niya. Parang nakakita ba ng mali. He hissed. "How did you manage to wear such a short dress? I didn't raise you that way, damn it." Tinapunan ko siya ng hindi makapaniwalang tingin. Desente pa rin naman ang suot kong dress kahit lamopas tuhod ang haba nito. Anong gusto niya? Ang liit ko na nga, gusto pa yata niya mahabang dress ang suotin ko!'Di Manang na ang naging dating ko niyan!Hinawakan niya ako sa siko at mabilis na iginiya papuntang elevator.Nakaawang ang mga labi kong tiningnan si Sunny. Oo ngat kasalanan nito kaya siya nasuntok ni Sin. Pinagpapasalamat kong dumating ito sa tamang oras dahil kung hindi, ay baka kung ano na ang nagawa ni Sunny sa akin lalo na't lasing na ito. Gano'n pa man, hindi pa rin puwede na iwan na lang namin si Sunny sa ganiyang sitwasyon. Baka napaano na ito dahil sa matinding pagkakasuntok ni Sin sa kaniya. Nakahandusay ito sa sahig ay parang hindi na humihinga. Pinigilan ko Sin sa
KIDNAPPED CHAPTER-77
HOPE Sa buong duration ng biyahe namin ay hinayaan ko siyang hawakan ang kamay ko. Panakanaka niya iyong pinipisil o 'di kaya'y ginagalaw ang thumb niya pahaplos sa balat ko roon. Ang puso ko ay maya maya kung magwala. Lalo na noong mapahinto ang sasakyan namin sa stop light at dalhin niya ang aking kamay sa kaniyang labi bigyan ng magaan na halik iyon. Halos magliyab ang magkabila kong pisngi. Though, marami pa rin akong tanong. Kung ganito ako kamahal ng taong ito bakit? Bakit nagawa niya akong iwan? Bakit sa ilang taon, ngayon lang niya kami binalikan ng mga anak niya?Bakiy niya kami natiis? May kinalaman kaya ang pag-aaksidente ko sa kaniya? I mean, naaksidente ako noon ay magdadalawang buwang buntis na ako. Buti nga raw at hindi nalaglag ang pinagbubuntis ko noon kahit pa nga medyo malala ang natamo ko.Napaawang ang labi ko nang makita kong lumiko ang sasakyan papunta sa subdivision kung saan kami nakatirang mag-iina. "Sin, ang bata kailangan natin daanan kila mom and d
KIDNAPPED CHAPTER-78
HOPE "Come," he opened his arms for me. Nang hindi ako nakakilos ay masuyo pa rin niya akong kinabig payakap sa kaniya.Siguro kung hindi siya bumalik, baka habang buhay ko na lamang papangarapin ang maraming bagay kasama siya, tulad na lamang ng sandaling ito. Kayakap ko siya, nariyan lamang ang mga anak namin at magkakasama kami sa iisang silid. "Thank you, for coming back to us..." emosyonal kong sabi. Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib. Why I was being too emotional?Dahil siguro ilang taon akong nabuhay sa kalungkutan. Iyong magising ka ng walang maalala. Then, malaman mong buntis ka, pero wala ang ama ng mga anak ko. They said he didn't leave me. Pero hindi naman nila masabi sa akin at maipaliwanag kung nasaan siya, kung kailan siya babalik at kung babalik pa nga ba talaga siya?'Yon 'yong mga panahong tinago ang labis na lungkot at piniling magpakatatag para sa mga anak ko. Parang may kung anong humalukay sa tiyan ko nang magaan na naglanding ang pisngi ko sa dibdib niya.
KIDNAPPED CHAPTER-79
HOPE "Judy, tikman mo nga kung okay na?" nakakaramdam ako ng nerbyos sa hindi ko malaman na dahilan. Binigyan ko siya ng pinggan na may pancit."Hmm..." Aniyang sumubo. Kagat labi kong hinintay ang hatol niya na para bang nasa amazing chef contest ako. "Ang sarap Ma'am, lalong mai-inlove si Sir Sin niyan," ang hagikgik niya. Uminit ang mukha ko. "Akin na 'to Ma'am ha, " aniyang dinala na sa lamesa ang pinggan. Madami dami rin kasi ang nilagay ko. Nakangiti akong tumango. Pinagluto ko si Sin ng pancit. 'Yon daw ang paborito niya. Nagluto pa ako ng kare-kare at nagpa-ihaw ng liempo na timplado ko. Hindi naman 'yan masasayang kung sakali dahil alam kong may mga tauhan siyang kasama. Para naman sa dessert ay gumawa ako ng leche flan na siyang paborito rin daw nito. Nag-text siya sa akin kanina at nakalapag na raw ang eroplanong sinakyan niya. I heard that he usually used a private plane. Handa na ang lahat pagdating na lang niya ang hinihintay, "Judy, ang mga bata a, pakitingi
KIDNAPPED CHAPTER-80
HOPE Ewan ko kung magiging masaya ako sa mga nalaman kong dahilan niya. Ayaw daw samantalahin ang pagkakataon na may amnesia ako. So, hihintayin niya hanggang sa bumalik ang mga ala-ala ko?Paano kung hindi na? Mas mahalaga ba ang mga nakaraang iyon kaysa sa kasalukuyan? Nakabusangot akong nagpalit ng damit.Isang mahabang cotton shirt na maluwag at cotton short. Panay hinga niya ng malalim habang nakasunod ang mga mata sa akin. Heto na nagpalit na ako, happy? Naiinis ba ako sa kaniya or sa sarili ko? Basta. My mood was instantly ruined!Wala akong imik na tumalikod sa kaniya ng higa. "Mine..." Usal niya na parang nagmamakaawa. Hindi ko siya pinansin. Itutulog ko na lang baka bukas maging okay na rin ang pakiramdam ko. Kung ayaw niya 'di hindi. Sige. Maghintay siya hanggang sa bumalik ang ala-ala ko kung 'yon ang gusto niya. Ang sa akin lang, gusto ko rin naman ang mangyayari sa amin. So, anong magiging problema? I was the one who did the first move. Tumanggi siya. Ala
Pinakabagong kabanata
