Share
CHAPTER-76
SaturnDi pa na-edit bukas na antok na talaga ako. Muwaaah <3
Kaugnay na kabanata
KIDNAPPED CHAPTER-77
HOPE Sa buong duration ng biyahe namin ay hinayaan ko siyang hawakan ang kamay ko. Panakanaka niya iyong pinipisil o 'di kaya'y ginagalaw ang thumb niya pahaplos sa balat ko roon. Ang puso ko ay maya maya kung magwala. Lalo na noong mapahinto ang sasakyan namin sa stop light at dalhin niya ang aking kamay sa kaniyang labi bigyan ng magaan na halik iyon. Halos magliyab ang magkabila kong pisngi. Though, marami pa rin akong tanong. Kung ganito ako kamahal ng taong ito bakit? Bakit nagawa niya akong iwan? Bakit sa ilang taon, ngayon lang niya kami binalikan ng mga anak niya?Bakiy niya kami natiis? May kinalaman kaya ang pag-aaksidente ko sa kaniya? I mean, naaksidente ako noon ay magdadalawang buwang buntis na ako. Buti nga raw at hindi nalaglag ang pinagbubuntis ko noon kahit pa nga medyo malala ang natamo ko.Napaawang ang labi ko nang makita kong lumiko ang sasakyan papunta sa subdivision kung saan kami nakatirang mag-iina. "Sin, ang bata kailangan natin daanan kila mom and d
KIDNAPPED CHAPTER-78
HOPE "Come," he opened his arms for me. Nang hindi ako nakakilos ay masuyo pa rin niya akong kinabig payakap sa kaniya.Siguro kung hindi siya bumalik, baka habang buhay ko na lamang papangarapin ang maraming bagay kasama siya, tulad na lamang ng sandaling ito. Kayakap ko siya, nariyan lamang ang mga anak namin at magkakasama kami sa iisang silid. "Thank you, for coming back to us..." emosyonal kong sabi. Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib. Why I was being too emotional?Dahil siguro ilang taon akong nabuhay sa kalungkutan. Iyong magising ka ng walang maalala. Then, malaman mong buntis ka, pero wala ang ama ng mga anak ko. They said he didn't leave me. Pero hindi naman nila masabi sa akin at maipaliwanag kung nasaan siya, kung kailan siya babalik at kung babalik pa nga ba talaga siya?'Yon 'yong mga panahong tinago ang labis na lungkot at piniling magpakatatag para sa mga anak ko. Parang may kung anong humalukay sa tiyan ko nang magaan na naglanding ang pisngi ko sa dibdib niya.
KIDNAPPED CHAPTER-79
HOPE "Judy, tikman mo nga kung okay na?" nakakaramdam ako ng nerbyos sa hindi ko malaman na dahilan. Binigyan ko siya ng pinggan na may pancit."Hmm..." Aniyang sumubo. Kagat labi kong hinintay ang hatol niya na para bang nasa amazing chef contest ako. "Ang sarap Ma'am, lalong mai-inlove si Sir Sin niyan," ang hagikgik niya. Uminit ang mukha ko. "Akin na 'to Ma'am ha, " aniyang dinala na sa lamesa ang pinggan. Madami dami rin kasi ang nilagay ko. Nakangiti akong tumango. Pinagluto ko si Sin ng pancit. 'Yon daw ang paborito niya. Nagluto pa ako ng kare-kare at nagpa-ihaw ng liempo na timplado ko. Hindi naman 'yan masasayang kung sakali dahil alam kong may mga tauhan siyang kasama. Para naman sa dessert ay gumawa ako ng leche flan na siyang paborito rin daw nito. Nag-text siya sa akin kanina at nakalapag na raw ang eroplanong sinakyan niya. I heard that he usually used a private plane. Handa na ang lahat pagdating na lang niya ang hinihintay, "Judy, ang mga bata a, pakitingi
KIDNAPPED CHAPTER-80
HOPE Ewan ko kung magiging masaya ako sa mga nalaman kong dahilan niya. Ayaw daw samantalahin ang pagkakataon na may amnesia ako. So, hihintayin niya hanggang sa bumalik ang mga ala-ala ko?Paano kung hindi na? Mas mahalaga ba ang mga nakaraang iyon kaysa sa kasalukuyan? Nakabusangot akong nagpalit ng damit.Isang mahabang cotton shirt na maluwag at cotton short. Panay hinga niya ng malalim habang nakasunod ang mga mata sa akin. Heto na nagpalit na ako, happy? Naiinis ba ako sa kaniya or sa sarili ko? Basta. My mood was instantly ruined!Wala akong imik na tumalikod sa kaniya ng higa. "Mine..." Usal niya na parang nagmamakaawa. Hindi ko siya pinansin. Itutulog ko na lang baka bukas maging okay na rin ang pakiramdam ko. Kung ayaw niya 'di hindi. Sige. Maghintay siya hanggang sa bumalik ang ala-ala ko kung 'yon ang gusto niya. Ang sa akin lang, gusto ko rin naman ang mangyayari sa amin. So, anong magiging problema? I was the one who did the first move. Tumanggi siya. Ala
KIDNAPPED CHAPTER-81
HOPE I was amazed at the intensity of his energy.Akala ko, tatlong beses ay okay na siya. Nang pangalawa kasi namin nakaramdam na ako ng pagod e. Then, niromansa niya ako agad sa pangatlong beses. Hindi na ako nakatanggi, lumaban pa rin ako sa bawat mapag-alipin at mapupusok niyang atake. Pagkatapos namin akala ko matutulog na siya. Kontento na. Pero wala pa yatang isang oras ay humirit pa siya sa akin.It was almost 2 am at halos wala pa kaming pahinga. Ang pinagtatakahan ko sa aking sarili, ay hindi ko rin siya mahindian.Bukod kasi sa gusto ko rin ang ginagawa namin. Marahil ganun siguro talaga kapag mahal na mahal mo ang isang tao, hindi ka makatanggi. Handa mong ibigay ang lahat ng makakaya mong ibigay para ma-satisfied lang siya at maging masaya. Gano'n kasi ang nararamdaman ko nang mga sandaling iyon. Hanggat gusto pa niya at kaya ko pa naman, bakit ako tatanggi 'di ba? I want him to be happy and satisfied. Pero, shit. Medyo ramdam ko na ang pagkirot ng akin. "I wa
KIDNAPPED CHAPTER-82
HOPE Napalunok ako ng sunod sunod nang mahuli ko ang pailalim na tingin sa akin ni Judy nang uminom ako ng gamot para sa sakit ng katawan."May sakit ba kayo, Ma'am?" nakangisi niyang tanong. "W-wala... Medyo masama lang ang pakiramdam ko..." Hindi ako makatingin sa kaniya. "Normal lang iyon Ma'am, lalo na kapag matagal na natingga tapos biglang nabira," humagikgik siya. Parang sinilaban ang mukha ko sa hiya. Napahilot ako sa magkabila kong sintido. Iniwan na niya ako sa lamesa at sinundan si Silverlyn na nakigulo na rin sa mga kuya niya sa sala. Awang labi kong tinitigan ang nag-iingay na cellphone ko sa ibabaw ng mesa. Pangalan ni Sin ang patuloy na nag pa-pope up sa screen nun. Huminga ako ng malalim. Dinampot ko iyon at pinindot ang green button to accept his call."Mine..." Agad niyang sambit. Naging malamyos ang dating sa akin ng pausang boses niya. Parang nang-aakit. "Hmm?" maikli kong sagot. Napapikit ako. Damn. Gusto ko siyang makita at makayakap. Hindi ko itatang
KIDNAPPED CHAPTER-83
HOPE Nanginig ang kalamnan ko...The memory of me, being tied up on the bed flashback. I begged him. He didn't listen. He didn't stop. Ang ginawa niyang kalapastangan sa akin noon, ay nagbalik sa isipan ko. Doon ay nabuntis ako sa triplets kong anak. Now I understand his reaction, noong minsan na sinabi kong hindi naman siguro ako nabuntis lang sa triplets ng hindi ko kagustuhan. He froze. Pero dahil sa masaya ako sa piling niya. Na ramdam kong mahal namin ang isat-isa sa kasalukuyang sitwasyon ay binaliwala ko iyon. But now, the terrifying memory clearly haunts me. Ang akala kong magandang panaginip ay isang kahindikhindik na bangungot pala. Nang maalala ang ginawa nitong pagbihag muli sa akin noon. Kinuha niya ako sa ospital. Then...He raped me... Mugto ang mga mata kong tinitigan ang munting lapida kung saan nakasulat ang pangalan, araw, at taon ng pagkamatay ng anak ko. Ang sakit at hinagpis ay nanariwa sa aking dibdib. Hindi ko maampat ang pagpatak ng mga luha ko.
KIDNAPPED CHAPTER-84
HOPE Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi pero heto ako, dilat na dilat pa rin ang mga mata.Ang utak koy gising na gising pa rin. Parang hindi napapagod sa pag-andar. Nakatitig lamang ako sa puting kisame ng aking silid habang binabalikbalikan ang mga nangyari kagabi.I can't believe it...Daniel is alive. How come? Nakita mismo ng dalawang mga mata ko nang bawian ito ng buhay. Pagdating namin ni Kuya dito sa mansyon kagabi ay nadatnan na namin sila. Rui, Manu, Luis and Kuya Rocco was here...And then, Daniel... And Sin.Actually, huli na nang mapansin kong naroon silang lahat.Tanging kay Daniel lamang kasi nakatuon ang buong atensyon nang mga sandaling iyon.Wala akong ibang nakikita kun 'di siya lang...Ni takot akong kumurap or ibaling ang tingin ko dahil baka bigla na lamang siyang mawala na parang bola.At ngayon, binabagabag ako.Hindi naman mawala sa isipan ko ang hindi mailarawang sakit na bumalatay sa mga mata ni Sin habang magkayakap kami ni Daniel. Nang mapatingin ak
Pinakabagong kabanata
