NORTH SINISTER "Ayaw ko na rito! Ilabas niyo na ako tang*na niyo talaga isa isahin ko kayong gagapasin!" nanganglit ang bagang ko sa sobrang galit nang paggising koy nakatali muli ang buong katawan ko. "Kumalma ka nga, Sin!" Iritadong bulyaw na sa akin ni Rocco. I glared at him. Nagpumilit akong makawala pero masyadong mahigpit ang pagkakagapos ko.He heaved a sigh. Namaywang sa harapan ko. "Sin, magpagaling ka muna matatakot mo lang si Hope at lalong magkakagulo kung ganiyan ka pa rin na haharap sa mag-iina mo." Kumawagkawag ako pero masyadong mahigpit talaga ang pagkakatali nila sa akin. Napatingin ako sa lamesa kung saan laging nakapatong ang urn ng anak ko. It wasn't there. Naalarma ako. Where is it?Aburido ang mga mata kong hinanap sa paligid. "Muntikan mo nang matabig kagabi kaya inalis ko muna diyan at nilagay sa altar-""G-gusto ko lang makasama ang anak ko." Agad kong sabi. Medyo naging mahinahon at nakayuko. Nagwala na naman ba ako tulad ng lagi nilang sinasabi? Wa
SINISTER"Hindi ko matatanggap ang batang 'yan Maximo. Kahit kailan walang lugar ang batang 'yan sa mansyon na 'to!" "Anak ko rin siya Sheila, at mula ngayon ay dito na siya titira sa ayaw at sa gusto mo,” kalmado ang boses ni Papa, hindi niya alintana ang galit ni Mama. Mula sa pinagtataguan kong cabinet ay sumilip ako. Naaawa kong tiningnan si Mama na ngayon ay puno ng luha ang mga mata habang mababakas ang matinding galit sa kaniyang mukha para kay papa. "Kumuha ako ng taong personal na mag-aalaga sa bata, wala kang dapat ikabahala dahil hindi mo magiging problema ang pag-aalaga sa kaniya," pagpapagtuloy ni Papa. Pero hindi man lang iyon napakalma si Mama. Mas mababakas ngayon ang matindi nitong galit para kay Papa. "Hindi ako papayag na makihati ang batang 'yan sa kayamanang dapat ay para sa anak ko lang, Maximo! Ilang taon na akong nagtitiis sa mga pananakit mo, sa pangbabae mo..." nanginginig ang boses niya habang patuloy sa pagluha. "Tinanggap ko lahat para sa anak ko, p
THIRD PERSONPagkabukas pa lamang ng elevator ay sinalubong na siya ng mga putok ng baril. Agad siyang nakapagkubli. Mabilis gumalaw ang kaniyang mga mata. Ang magkabila niyang kamay ay may hawak na baril. He was currently in the mission. Mula sa itaas ng organisasyon ay inatasan siyang pumunta ng Japan para sa isang delikadong misyon. Isang yakuza ang pinapatumba sa kaniya. Nahirapan man siya sa pagpasok dahil sa higpit ng security sa buong gusali ay matagumpay pa rin siyang nakarating sa palapag kung saan ang target. Walang mababakas na takot o pagkabahala sa kaniyang mukha. He used to kill and trained to kill. Bawal ang mahina at salitang konsensya sa organisasyong kinabibilang niya. Hindi na ito bago sa kaniya at sanay na sanay na siyang makipagpatintiro kay kamatayan."You have to get out of there in fifteen minutes, North," mula sa suot niyang wireless earbuds ay dinig niyang ani West, isa sa kaniyang kasamahan. "How many are they?""Twenty-two. Seven of them are guarding
HOPEMainit na ang tama ng araw pero napakasariwa pa rin ng hangin na pumapasok sa loob ng aking silid mula sa nakabukas na sliding door sa verenda. Nakakatamad, nakakaantok ang panahon, pero relaxing naman at the same time. Padapa akong nakahiga sa gitna ng kama, nakatagilid ang mukha kong nakapatong sa unan. Nakapikit ang aking mga mata, may nakasalpak na headphones sa aking magkabilang tainga. Sumasabay ang aking huni sa daloy ng musika. Hindi naman gaano kalakas ang volume, sapat lang para marinig ko pa ang malakas na hampas ng tubig dagat mula sa dalampasigan. Papasuko na ang aking mga talukap, alam kong ilang sandali na lamang ay hihilahin na rin ng antok ang diwa ko. Pero bigla akong napamulat nang may humalong ugong sa kantang aking pinakikinggan. Tinanggal ko ang headphones sa aking ulo, napabuka ang mga labi ko. Hindi ako maaring magkamali. Pamilyar na sa akin ang tunog ng chopper na gamit ni Kuya. Napabangon akong bigla. Si Kuya! He's home.Para akong robot na pin
HOPEWild. Hot. My body convulsing. I was panting. My breathing was heavy as I seductively swayed my hips targeting his bulge. I felt the little garment that I wore was dripping wet. "Hmm...my Holy..." He groaned loudly. Mas inigihan ko, mas diniinan ang sarili sa kaniya. I love the feeling created by friction against our sensitive parts of our body. "Mine... we need to stop..." I mentally protest. I savagely kissed him. Hindi ko siya sinunod. Tinulak ko ang dila sa loob ng kaniyang bibig at naggalugad do'n. Lalong naging malakas ang kaniyang ungol. I mentally smirked. This is it. Sa wakas... Lulunurin ko siya sa sensasyon hanggang hindi na siya makatanggi.Nakasandal siya sa headboard. I was on top of him. Both hands gripped my waist as he guided me to the right rhythm. Kompleto pa ang suot sa katawan ko. Pero gustong gusto ko nang maghubad sa sobrang init na nararamdaman. Kapagkuway hinawakan niya ang mukha ko at bahagyang inilayo. He managed to stop me from attacking hi
HOPE Marahan akong bumangon, kinusot ang aking mga mata at ginala. Wala na siya sa loob ng kuwarto. Saan kaya siya? Gusto kong mapasimangot. Agad akong lumabas ng silid niya, bababa ako baka nasa kusina na iyon at nagutom. Papaliko na ako nang matigilan ako sa may pasilyo. Bumukas ang isa sa mga guest rooms. Hindi ako agad nakakilos, para akong itinulos sa kinatatayuan.Jealousy immediately consumed my entire system when I saw two women leaving the guest room followed by my brother. Ngayon ko lamang sila nakita, mga pinsan din ba namin sila tulad ng laging pakilala ni kuya sa akin?"You still haven't changed babe, you're still savage when it comes to bed.” Kagat labi ito at mapang-akit na hinaplos si Kuya sa braso. "A monster in bed, you mean?" malanding pasegunda ng isa. I saw him smirking, and then, hinawakan sa ulo at pinaharap sa kaniya iyong isang babae saka nilamukos ng mapusok na halik. Parang sinutok ang dibdib ko, nasasaktan ako sa nasasaksihan. Bagong ligo itong mu
HOPESa mahimbing kong tulog ay binalot ako ng malamig na ihip ng hangin. I curled up and hugged myself, did I leave the sliding door open from the veranda of my room? Baka nakalimutan ko na namang isara. Pero bakit gano'n ang nararamdaman ko, para bang may iba akong kasama sa loob ng aking silid. Nanaginip lang ba ako? Kinapa ko ang kumot sa aking paanan. Wala akong makapa. Tumitindi ang lamig. Umihip muli ang malakas na hangin. May kaluskos akong narinig. D*****g ako at napabaliwas ng bangon. Agad akong tumingin sa paligid ng kuwarto ko. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Ramdam ko rin ang mabilis na tibok ng puso ko. Napahilot ako sa aking dibdib. Nilingon ko ang slidding door ng veranda.Bukas iyon at tinatangay ng malakas na hangin ang manipis na puting kurtina. Ayaw humupa ng kaba ko. Dahan-dahan akong kumilos, nangingig ang binti kong binaba ang dalawang paa. May pumasok bang ibang tao sa kuwarto ko habang natutulog ako? Sa ganitong disoras ng gabi? Sino ang maglalakas
HOPEPawisan habang hinahabol ang paghinga ko dahil sa pagod mula sa walang humpay na pagtakbo. Dalangin ko lang na wala sanang nakapansin sa akin kung saan ako nanggaling. Nanginginig pa rin ang tuhod ko nang makarating ng mansyon. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nasaksihan. Parang sasabog ang dibdib ko. Gusto kong umiyak sa takot.Sa tinagal-tagal ko sa isla ngayon lamang ako nakasaksi ng ganitong klasing karahasan. Tanging away lamang ni Papa at Kuya Sinister ang nasasaksihan ko sa islang ito o 'di kaya'y ang galit ni Kuya sa mga tauhan nito kung may utos itong hindi nasunod or may mga pinagbabawal na nalabag. Ayaw pa rin humupa ang karera sa loob ng dibdib ko. Napapikit ako at parang gustong tumalon ng puso ko sa matinding gulat at takot. "No! Don't!" ang sigaw ko nang mula sa pagtakbo ay may bigla na lamang humblot sa akin sa kung saan. He grabbed my wrist. Nagpumiglas ako. Marahil dala ng trauma sa nasaksihan kong pangyayari kanina lamang ay takot na takot akong pinag