CHAPTER-77

HOPE

Sa buong duration ng biyahe namin ay hinayaan ko siyang hawakan ang kamay ko.

Panakanaka niya iyong pinipisil o 'di kaya'y ginagalaw ang thumb niya pahaplos sa balat ko roon.

Ang puso ko ay maya maya kung magwala.

Lalo na noong mapahinto ang sasakyan namin sa stop light at dalhin niya ang aking kamay sa kaniyang labi bigyan ng magaan na halik iyon.

Halos magliyab ang magkabila kong pisngi. Though, marami pa rin akong tanong.

Kung ganito ako kamahal ng taong ito bakit?

Bakit nagawa niya akong iwan? Bakit sa ilang taon, ngayon lang niya kami binalikan ng mga anak niya?

Bakiy niya kami natiis? May kinalaman kaya ang pag-aaksidente ko sa kaniya?

I mean, naaksidente ako noon ay magdadalawang buwang buntis na ako. Buti nga raw at hindi nalaglag ang pinagbubuntis ko noon kahit pa nga medyo malala ang natamo ko.

Napaawang ang labi ko nang makita kong lumiko ang sasakyan papunta sa subdivision kung saan kami nakatirang mag-iina.

"Sin, ang bata kailangan natin daanan kila mom and d