CHAPTER-78

HOPE

"Come," he opened his arms for me. Nang hindi ako nakakilos ay masuyo pa rin niya akong kinabig payakap sa kaniya.

Siguro kung hindi siya bumalik, baka habang buhay ko na lamang papangarapin ang maraming bagay kasama siya, tulad na lamang ng sandaling ito.

Kayakap ko siya, nariyan lamang ang mga anak namin at magkakasama kami sa iisang silid.

"Thank you, for coming back to us..." emosyonal kong sabi.

Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib. Why I was being too emotional?

Dahil siguro ilang taon akong nabuhay sa kalungkutan. Iyong magising ka ng walang maalala.

Then, malaman mong buntis ka, pero wala ang ama ng mga anak ko.

They said he didn't leave me. Pero hindi naman nila masabi sa akin at maipaliwanag kung nasaan siya, kung kailan siya babalik at kung babalik pa nga ba talaga siya?

'Yon 'yong mga panahong tinago ang labis na lungkot at piniling magpakatatag para sa mga anak ko.

Parang may kung anong humalukay sa tiyan ko nang magaan na naglanding ang pisngi ko sa dibdib niya.