CHAPTER-75

HOPE

Tumawag ako sa mansion para ipaalam na male-late ako ng uwi.

Gusto ko sanang tanungin kung pumunta roon ang ama ng mga anak ko pero pigil ko ang sarili dahil sa sama ng loob sa patong patong na dahilan.

So, 'yong mga bata lang ang kinumusta ko.

Pero hindi maiwasan na ibalita rin sa akin na nagpunta nga siya sa mansyon.

"Oo hija. Huwag kang mag-alala sa mga bata dahil nakakain sila ng maayos. Nandito ang daddy nila kaya iba ang energy nilang tatlo. Naku, mahihirapan na naman umalis 'to mamaya lalo na't laging nakakarga at tila ayaw nang bumitaw ng bunso mo."

Iba ang energy nila?

Uminit ang dibdib ko at the same time sinundot ako ng pangamba.

Naalala ko ang lungkot ni Silverlyn kaninang umaga. Halatang sabik na sabik ang mga anak ko sa presensya ng ama nila.

Nasasanay na sila sa presensya ng daddy nila sa napakaikling panahon.

Nararamdaman kong mas gustong bigyan ni Sin ng oras ang mga anak niya pero sa akin wala na.

Ayaw na niya. Pero dapat ba akong maging masaya kahit