Desperada nang iligtas ni Irina ang kanyang ina mula sa malubha nitong sakit, kaya naman nang mabigyan siya ng oportunidad na kumita ng malaking pera kapalit ng kanyang katawan ay hindi na niya iyon tinanggihan pa. Ngunit hindi niya akalain na kakambal nito ay isang panganib na tuluyang babago sa kanyang buhay—na naging dahilan upang mapilitan siyang pakasalan ang walang pusong si Alec Beaufort, ang CEO ng Beaufort Enterprises. Na kahit anong pagtakas ang kanyang gawin, nahahanap pa rin siya nito at ikinukulong sa marahas nitong mga bisig.
View MoreTiningala ni Irina ang papalubog na araw sa malawak na kalangitan nang sandaling makalabas siya ng gate ng kulungan kung saan siya galing. Nais man niyang bumalik sa loob at hindi na ituloy pa ang nakatakda niyang gawin sa araw na yon ay wala na siyang magagawa pa.
Matapos niyang matanggap ang balita kahapon na malubha na ang sakit ng kanyang ina na ilang taon nang nakikipaglaban sa sakit na cancer, agad niyang tinanggap ang alok ng isa sa mga informant sa loob ng kulungan bilang isang babaeng aliw.
At ngayon ang araw na pansamantala siyang makakalaya upang puntahan ang lalaking nagrenta sa kanya kapalit ang isang malaking halaga. Saktong sakto iyon para sa pagpapaopera ng kanyang ina. Iyon na lang ang tanging pag-asa niya upang madugtungan pa ang buhay nito.
Ilang minuto pa siyang nakatayo sa harap ng gate hawak ang isang papel kung saan nakasulat ang address ng kanyang pupuntahan, biglang may humintong sasakyan sa harapan niya kaya agad siyang sumakay roon. Gabi na nang makarating siya sa isang tila luma nang villa.
May sumalubong sa kanyang matandang babae na nakasuot ng maid uniform. Iginiya siya nito patungo sa nag-iisang silid sa pangalawang palapag. Nang iwan siya nito sa loob ay agad na sumalubong sa kanya ang madilim na paligid ng kwarto. Tanging ang lamp shade lamang sa side table ang nagsisilbing liwanag doon. Sumasayaw rin ang kurtinang nasa terrace dahil sa malakas na hangin na nagmumula sa labas. Doon lang din niya napansin ang amoy ng buong silid—amoy kalawang at masakit iyon sa ilong.
Sinubukan niyang sipatin ang buong paligid, ngunit halos mapasigaw siya sa gulat nang bigla na lang may humatak sa kanyang baywang at agad siyang tumama sa matigas na dibdib ng lalaki.
“Ikaw ba ang pinadala nila rito para paligayahin ako bago ako mamatay…?” bulong sa kanya nito. Halos mapapikit siya dahil sa kiliti nang tumama ang mainit nitong hininga sa kanyang tainga.
Saglit na natigilan si Irina nang mapagtanto ang huling sinabi nito. Bago ako mamatay?
Bumagal ang tibok ng kanyang puso at sinubukang tingnan ang lalaking yakap pa rin siya sa kanyang baywang.
“Mamamatay ka na…?” Maingat na tanong niya sa misteryosong lalaki.
“Yes. Do you regret making this kind of deal now that you know your customer is a dying man?” nanunuyang tanong sa kanya nito. Mas lumalim at nabuo pa ang boses nito. Ramdam ni Irina ang panlalamig ng kanyang mga kamay nang maramdaman niya ang mariing pagpisil nito sa kanyang baywang.
Na para bang gigil na gigil na.
“Hindi… Hindi ko pagsisisihan,” mapait niyang tugon nang maalala ang kalagayan ng kanyang ina.
Wala na siyang pakialam pa kung ano man ang mangyari sa kanya ngayon. Ang mahalaga lamang sa kanya ay magawa niya ang nais ng lalaking ito nang sa ganon ay makuha na niya ang perang ibabayad ng informant. Hindi na maaaring mapurnada pa ang operasyon ng kanyang ina dahil matagal na niya itong pinaghihintay.
“Good to know then…” The man whispered hoarsely.
Nang iharap siya nito sa kanya ay agad siya nitong sinunggaban ng halik. Pikit-matang ginantihan iyon ni Irina hanggang sa itulak siya nito pahiga sa malambot na kama sa kanyang likuran. Sinubukan niyang tingnan ang mukha ng lalaki, ngunit masyadong madilim at tanging ang mahahabang pilik-mata at perpektong hugis ng panga lang nito ang kanyang nasipat.
Matapos ang tatlong oras ay agad na nakatulog ito sa tabi niya nang nakatalukbong ng kumot ang ulo. Pinakatitigan pa ni Irina ang lalaki sa pag-aakalang patay na ito dahil tila hindi na ito humihinga.
“Patay na siguro…” Bulong niya at nagkibit-balikat.
Hindi na siya nag aksaya pa ng oras. Matapos niyang magbihis ay agad siyang dumiretso sa penthouse kung saan niya makukuha ang pera. Naabutan pa siya ng malakas na buhos ng ulan kaya naman basang basa siya nang makarating sa visitors lounge ng building. Malayo pa lang siya ay dinig na niya ang tawanan ng mga tao sa loob na tila nagsasaya.
“Excuse me, para lang sa mga VVIP ang silid na ‘yan.”
Nilingon ni Irina ang nagsalita at nakita niya ang isang staff.
“May kailangan akong kausapin. Nandiyan ba si Miss Jin—”
“I’m sorry, but Madam Jin can’t accept visitors right at this moment,” putol nito sa kanyang sasabihin at pinasadahan pa siya ng tingin mula ulo hanggang paa.
Agad na umiling si Irina. Imbes na pansinin pa ang staff ay tumakbo siya patungo sa pintong nakasarado at kinalabog iyon nang malakas.
“Miss Jin?! Nandito na ako! Buksan niyo ‘to! Nagawa ko na ang iniutos ninyo sa akin! Papasukin niyo ako!” Sigaw ni Irina at agad na kumalat iyon sa buong palapag.
Saglit na nahinto ang tawanan sa loob ngunit ilang segundo lang ay muling nagpatuloy iyon. Sinubukan din siyang pigilan ng staff, ngunit hindi nito kinaya si Irina dahil halos magwala na ito roon.
“Buksan niyo ‘to! Ibigay niyo sa akin ang pera ko! Para iyon sa pagpapaopera kay mama! Miss Jin! Buksan niyo ‘to, parang-awa mo na!” Muli niyang sigaw na halos maubusan na siya ng boses.
Halos mapaluhod na siya roon, ngunit nang biglang bumukas ang pintuan ay agad siyang nabuhayan ng loob. Bumungad sa kanya ang mga tingin ng mayayamang negosyante na nasa loob. Kitang kita ni Irina kung paano siya pandirihan ng mga ito na tila ba isa siyang pulubi. Imbes na pansinin ang mga tingin na iyon ay agad hinanap ng kanyang mga mata si Miss Jin. Nang makita niya ito ay agad niya itong nilapitan.
“M-miss… Ginawa ko na ang inutos mo. Ibigay mo na sa ‘kin ang pera. Kailangan ko nang puntahan si mama—”
“Your mother is dead, Ms. Montecarlos, kaya bakit kakailanganin mo pa ng pera?” She cut Irina off.
Irina was stunned. Tila biglang huminto ang buong mundo niya. Maging ang tibok ng puso niya ay saglit na tumigil, at nang sandaling pumintig na muli ito ay may kasama nang kirot.
“A-ano…?” Nanginginig niyang sambit kasabay ng malakas na pagbuhos ng ulan sa labas.
“You heard it right. Your mother is dead, so get out of here. Security!”
Wala nang naintindihan si Irina sa sunod na mga nangyari. Natagpuan na lamang niya ang kanyang sarili sa labas ng penthouse, nakahandusay sa lupa, habang bumubuhos sa kanya ang malakas na ulan.
Kasabay no’n ay ang pagtangis ng kanyang puso. Para siyang mamamatay habang iniisip ang kanyang ina. Ni hindi man lang niya ito nakita kahit saglit bago ito mamatay. Inaasahan pa nito na maililigtas niya ito at maipapagamot, ngunit nabigo siya. Ilang beses na niya itong binigo at kahit isa ay hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakataong makabawi.
“M-mama… Ma…!” Irina sobbed continuously, especially when she saw the portrait of her mother.
Gaya niya ay nababasa na iyon ng ulan kaya mabilis niya itong kinuha at niyakap. Tuluyan na siyang napahiga sa lupa habang yakap-yakap ang picture frame. Na kung hindi lang natatalo ng nagngangalit na kidlat, ang malakas na hagulgol niya ang tanging maririnig lamang sa buong lugar.
Hanggang siya’y mawalan ng malay.
Lumipas ang tatlong araw ay nagising na lamang siya muli sa kulungan. Nalaman niyang nilagnat siya nang matindi kaya hindi kaagad siya nagising sa loob nang tatlong araw na iyon. She was moved to the infirmary and returned once she recovered.
Nakatulala lamang siya sa kawalan, iniisip ang kanyang yumaong ina, nang bigla siyang lapitan ng apat na babaeng preso.
“O akala ko ba nakalaya ka na. Bakit nandito ka ulit pagkatapos lang ng tatlong araw?”
“Hindi pa ‘yan laya si Miss Beautiful. Narinig kong pinalaya lang saglit ng informant para maging babaeng aliw nang isang buong gabi.”
“Talaga ba?” Maya-maya pa ay bigla na lang hinablot ng malaking babaeng preso ang buhok ni Irina at halos ibalibag siya nito. “Ang swerte mo naman. Nasaan ang perang kinita mo ha?”
But Irina didn’t care. She didn’t even flinch. Kung mamamatay man siya ngayon ay mas mabuti iyon para sa kanya nang sa ganon ay magkasama na muli sila ng kanyang ina.
Habang unti-unti, ngunit marahas na hinuhubad ng apat na babaeng preso ang damit ni Irina ay kumalabog ang bakal na gate ng kanilang selda.
“Anong nangyayari diyan? Anong ginagawa niyo?!” Sigaw ng inmate guard mula sa labas habang nakasilip sa maliit na bintana ng gate.
Nagmamadaling humiwalay ang apat kay Irina at pekeng nginitian ang guard.
“Ah, wala! Tinutulungan lang namin si Miss Beautiful dahil may sakit pa,” ani ng malaking babae at pasimpleng sinampal ang mukha ni Irina. “Mainit pa o. May lagnat pa!”
Hindi sila pinansin ng guard at muling sumigaw mula sa labas.
“1036, labas!”
Nag-angat ng tingin si Irina nang marinig niya ang numer niya. Walang imik na lumabas siya mula sa selda nang buksan ng guard ang gate. Ni hindi man lang niya ininda ang sakit ng kanyang katawan.
“Laya ka na,” ani ng guard sa kanya kaya napanganga siya.
“Po?”
Hindi na siya sinagot ng guard. Iginiya siya nito sa opisina at may pinapirmahan sa kanya bago ibigay sa kanya ang isang paperbag. Nang sandaling makalabas siya sa malaking gate ng piitan ay doon lang rumehistro kay Irina na hindi siya naghahallucinate lang.
Totoong malaya na siya.
Una niyang naisip na dalawin ang kanyang ina sa puntod nito, ngunit kailangan niya pang alamin kung saan ito nakalibig.
“Ikaw ba si Ms. Montecarlos?”
Handa na sana siyang umalis doon, ngunit natigilan siya nang marinig ang kanyang pangalan. Nang lingunin niya ang tumawag ay doon niya nakita kung sino ito.
A man in a suit and tie stands before her. Behind him is a black car, where a figure in dark sunglasses watches her from the back seat.
“Oo, ako nga. Bakit?”
Imbes na sagutin siya ng lalaki ay nilingon nito ang lalaking nasa sasakyan. “Young Master, it’s her.”
"Bring her in," the man in sunglasses orders.
Irina, bewildered, is ushered into the car, seated next to the man in sunglasses. She immediately senses the chill of his murderous aura.
"My name is Alec Beaufort," he states coldly.
Nang mapagtanto ni Irina kung anong nangyayari ay mapait siyang napailing.
“Akala ko naman ay malaya na ako. Mapupunta lang pala ako sa ibang kulungan…” bulong niya sa kanyang sarili.
"We’re going to get married," malamig na deklara ni Alec na tila ba walang karapatan si Irina na humindi sa kanyang sinabi.
His voice sounds eerily familiar—just like the voice of the man she thought had died that night.
But he’s already dead… isn't he?
At kasal? Magpapakasal sila? Nababaliw na ba ang lalaking ito?
"Anong sinabi mo?" bulalas ni Irina, sa pag aakalang mali lang ang kanyang narinig.
Si Martha ang unang lumapit kay Irina. Noong una, tinitingnan niya ito nang may paghamak. Ngunit pagkatapos magbanta si Alec sa kanya, naging mas maingat siya. Kalaunan, sinubukan pa ni Martha na magpakita ng kabutihang-loob kay Irina. Ngunit hindi talaga magaling sa pakikisalamuha si Irina, at ang uri ng tao na ito ay siya mismo ang hindi gusto.Noong nakaraan, pinilit ni Irina na makisalamuha sa mga grupong tulad nito, lahat para sa kapakanan ni Anri. Kailangan ng anak niyang si Anri ng isang matatag na kindergarten, matatag na kapaligiran, at mga matatag na kaibigan. Ngunit agad na napagtanto ni Irina na kahit anong pilit niyang pagsisikap na mag-adjust, hindi talaga siya nababagay. Pakiramdam niya’y para siyang nasa dalawang magkaibang mundo—isa sa mga taong lumuluhod sa makapangyarihan at inaapi ang mga mahihina.Kaya't nagpasya siyang hindi na kailanman pipilitin ang sarili niyang magkasya. Tanging mga taong tunay niyang kinasisiya ang nais niyang makipag-ugnayan.Kaya ngayon, n
Habang hawak ni Alec ang kanyang asawa, si Irina, at sinundan ng kanyang assistant, ang tatlo ay naglakad palabas ng hotel. Ang mga reporters na matagal nang naghihintay ay nagpalitan ng maguguluhing tingin.Baka nakaligtas sila sa kamatayan nang ganito?Kung hindi dahil sa mga pag-iyak ng lalaki mula sa maliit na banquet hall, baka akala nila'y isang kakaibang panaginip lang ang lahat."Tulungan niyo ako, iligtas niyo ako, dalhin niyo ako sa ospital..." ang lalaki, na nakahiga sa kanyang sariling dugo, ay mahina na itinaas ang kanyang kamay at nakiusap sa mga reporters.Kitang-kita sa mukha ng mga reporters ang pagkabigla.Isa sa kanila, nang walang pag-aalinlangan, ay nagdagdag pa ng insulto: "Bobo ka! Karapat-dapat lang 'yan sa'yo! Nakita ko na tinatawagan mo si Irina ng walang tigil. Kung hindi ko alam, akala ko may relasyon kayo. Dapat matagal ka nang nawala!"Ang mga reporters, na sanay na magturo ng kamalian sa iba, ay hindi na napansin ang sarili nilang papel sa nangyari.Inup
Naroroon sa mga tunog ng desperadong pag-iyak at paghagulgol, wala ni isa sa mga reporter ang naglakas-loob magsalita.Si Alec, na naghubad ng lahat ng dignidad ng lalaki, ay walang kaba na iniabot ang gamit na hawak niya kay Greg, na parang tinatanggal lang ang abo ng sigarilyo."Inform the hospital that this man, who lives off others, will never be considered a man again. Don’t bother treating his injuries.""Yes, Young Master," Greg responded."Also, tell him to stop making so much noise," Alec added, his voice indifferent.Ang lalaking nakatagilid sa kanyang sariling dugo ay agad na tumahimik. Kumayod siya papunta kay Greg, nagsusumamo sa isang mahinang tinig, "Dahil ba mali ang mga sagot ko kaya nais akong patayin ng Young Master?"Inapakan ni Greg ang leeg ng lalaki, ang boses ay malamig at matalim, "Tinatawag mong lalaki ang sarili mo? Kung ang mga babae ay nagpasakit sa isa pang babae, hindi ba't lalaki ka? Nakita mo ba ang misis? May ginawa ba siyang masama sa iyo? Ginawa pa
Nanatiling walang ekspresyon si Alec, ang boses ay matatag ngunit may kasamang malamig na tono."Marco, wala namang obligasyon ang mga Allegre na suportahan ang isang babaeng may ibang apelyido. Kung hindi siya kumapit sa kapangyarihan ng pamilya niyo, hindi siya malulugmok sa ganitong kalagayan. Ngayon, ako na ang magpapasya para sa mga Allegre — hindi na susuportahan si Claire. Kailangan niyang umalis."Pagbikas ni Alec ng mga salitang iyon, nailigtas ang buhay ni Claire. Ngunit imbis na makaramdam ng ginhawa, isang malamig na takot ang pumasok sa kanyang dibdib.Kung tatanggalin siya ng mga Allegre… Paano siya mabubuhay?Hindi pa nakaranas si Claire magtrabaho. Ang edukasyon niya ay para lamang sa palabas, at wala siyang mga tunay na kasanayan. Nabuhay siya sa malaking yaman ng pamilya, nagpakasasa sa luho at karangyaan. Ang pag-iisip na biglang matatanggal siya sa buhay na iyon ay nakakatakot. Sa loob ng tatlong taon, ubos ang ipon niya, at pagkatapos noon, ano na? Wala siyang maa
Hindi narinig ni Irina ang mga sumpa ni Yngrid — ang babaeng tinalo at iniiwan na parang isang pulubing nasa kalsada.Sa mga sandaling iyon, si Irina ay nakatago at ligtas sa tabi ni Alec, ang kanyang braso ay nakapulupot ng proteksyon sa kanya. Ngunit ang isip ni Irina ay puno ng mga tanong.Noon, iniisip niyang may espesyal na koneksyon sina Alec at Yngrid. Ngunit ngayong gabi, ang ilusyon na iyon ay naglaho. Walang awa na ipinakita ni Alec kay Yngrid.Itinaas ni Irina ang kanyang ulo upang tignan siya, ang mga labi ay bahagyang humihiwalay — ang dami niyang nais itanong. Ngunit sa huli, wala siyang sinabi.Ang malamig na tingin ni Alec ay nakatuon sa iba — kay Claire, na nakatumba at parang walang magawa sa sahig.Sa totoo lang, halos wala na siyang alala kay Claire. Para kay Alec, si Claire ay wala nang higit pa sa isang pinalaking batang walang kabuluhan.Walang masama sa pagiging isang ampon — si Irina nga ay pinalaki ng mga Jin — pero ang kayabangan at maling akala ng pagiging
Naghinto si Yngrid sandali, pagkatapos ay mabilis na tumanggi, "Hindi, hindi, hindi—paano mangyayari iyon? Kilala ang Young Master sa kanyang kalupitan, hindi lang sa South City, kundi sa buong bansa! Paano siya matatakot sa asawa niya? Si Irina ang dapat matakot sa kanya—siya ang bihag!"Muling tumawa nang malamig si Greg."Sabi ko nga, tanga ka, at pinatutunayan mo pa. Bakit, sa tingin mo ba, naglakbay ang Young Master ng libu-libong milya para lang kunin si Madam?"Nag-angat ang kilay ni Yngrid, "Kasi siya ay bihag ni Young Master.""Hmph!" sarkastikong ngumisi si Greg. "Kasi desperado siyang mapansin ni Madam. Maaaring pinahirapan ng Young Master ang mga tao ni Madam, pero si Madam — siya ang nagpagapos sa puso ng Young Master. Ngayon, sagutin mo—hindi ba't henpecked iyon?"Binuka ni Yngrid ang bibig, ngunit walang lumabas na salita. Bago pa siya makapagsalita, hinawakan ni Greg ang kwelyo niya at tinulak siya papalabas. Natisod si Yngrid, pilit kumapit sa braso ni Greg, ang tinig
Ivy was dragged out like a dead pig.Ang natitirang mga bisita sa banquet hall ay sobrang takot na mahirap ilarawan ang kanilang pagkabigla. Parehong lalaki at babae ay naramdaman na ang mabigat na amoy ng kamatayan sa hangin. Alam ng lahat—kapag si Alec ang kumilos, hindi ito isang walang laman na pagbabanta.Tinutok ni Alec ang kanyang mata sa apat na kalalakihang nakatayo sa likod ni Irina: sina Duke, Marco, Juancho, at Daniel. Hindi tulad ng grupo ng mga kababaihan na halos napaihi sa takot, ang apat na kalalakihan ay hindi gaanong natakot. Lalo na si Duke na hindi nawala ang kanyang composure. Kahit na sa matalim na titig ni Alec, siya ang unang nagsalita:“Pinsan,” sabi niyang mahinahon, “maaari mong patayin ako, hiwain ang katawan ko, itapon sa septic tank, o ipadala sa pinakamaduming slum sa Africa para pahiyain—hindi ako lalaban, at hindi ko bibigyan ng kahit isang reklamo. Ang tanging pakiusap ko, pinsan... para sa mama ko, ang tiyahin mo—dahil hindi sila nakialam sa mga lab
"Hindi… huwag mo akong patayin, please!" sigaw ni Linda, takot na takot na halos mag-ihi sa sarili.Wala nang natirang pride. Bumagsak siya sa kanyang mga tuhod, desperadong yumuyuko kay Irina. Ang noo niya ay dumudugo na dahil sa lakas ng pagkakatama."Madam Beaufort, ikaw nga nagmakaawa para sa babaeng kumuha ng bag mo... bakit hindi mo ako matulungan? Wala naman tayong matinding alitan! Mabait ka—tinulungan mo pa nga ayusin ang malaking pagkakamali sa construction site at hindi mo na hiningi ang 100,000 na service fee. Bakit hindi mo ako matulungan ngayon?""Ah, so alam mo pala na mabait at mahinahon siya," pang-uya ni Duke."Inamin mong wala namang matinding galit sa inyo—pero ginisa mo siya, pinagsinungalingan, at pinaghampas siya ng matigas na sapatos sa mukha. Linda, anong klaseng pagiisip meron ka?!""Irina, hindi mo siya pwedeng patawarin," dagdag ni Marco mula sa gilid.Nilingon ni Linda si Marco, mga luha ay patak na patak."Mr. Allegre…?"Ngunit hindi na siya tiningnan pa
Ano ang tawag nila kay Irina kanina?"Irina na malandi.""Walang hiya.""Kalaguyo.""Putang ina."Lahat ng klase ng maruruming salitang ipinukol sa kanya.Ngayon, ang katotohanan ay bumangga sa kanila na parang isang tren. Maraming noble ladies ang naramdaman ang kanilang mga tuhod na parang magka-crumble sa sobrang takot; humawak sila sa mga sofa para makapagsuporta, nanginginig na parang mga dahon. May ilan na bumagsak na lang sa sahig, naghalo na ng seda at alahas.Pero walang nag-react ng kasing tindi ni Linda. Hindi si Linda isa sa kanila—isang babae mula sa isang prestihiyosong pamilya.Isa siyang hired thug, kinuha para manakit kay Irina para sa kanila. Tatlong araw na ang nakalipas, pinahiya niya si Irina gamit ang sapatos—binangga ang mukha sa publiko, parang wala lang siyang halaga, parang basura.Ngayon, naisip ni Linda kung ano ang ginawa niya. Naisip niya kung sino si Irina. At nag-collapse siya, paralisado sa takot, hindi man lang makaupo ng maayos.“Greg!” sigaw ni Alec
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments