Nobela ni Azrael

Mabilis na yumuko ang receptionist. "Salamat po, Chief."At sa isang iglap, nagmamadali siyang lumayo, halatang gusto nang makatakas sa tensyon sa silid.Samantala, nanatiling nakatutok ang tingin ni Jigo sa babaeng kaharap niya. May kakaibang katahimikan dito—malamig, parang walang emosyon—ngunit sa ilalim nito, nahagip niya ang isang bagay… isang galit na pinipigilan ngunit tila sasabog anumang oras.Napangisi siya nang banayad, may bahid ng panunukso."Balae, sa wakas nagpakita ka rin? Akala ko ipipiit ka na lang habambuhay ng mahal nating kapatid sa kanyang gintong hawla."Bahagyang namula ang mukha ni Irina, ngunit nanatiling matatag ang kanyang tinig."Pasensya ka na, pero hindi mo ako balae. Narito ako para sa anak ko."Mabilis siyang lumingon kay Alec, kitang-kita sa kanyang mga mata ang pag-aalala."Alec, kararating lang ni Anri sa city. Hindi pa siya sanay sa pagkain dito, at lampas na ng tanghali. Pakiusap, sabihin mo na kung nasaan siya! Nagmamakaawa ako—sabihin mo lang!"

Malamig at matigas ang boses ni Irina."Mauuna ka na."Nanigas ang receptionist. Samantala, ang eleganteng babae mula kanina—ang nagsalita sa kanya nang may pangmamaliit—ay tila napatigil sa kanyang kinatatayuan. Bahagyang kumunot ang kanyang perpektong hinugis na kilay, waring hindi makapaniwala sa narinig."Ikaw… si Irina?" May halong pagdududa at pagsusuri ang kanyang tinig.Matalas na tumawa si Irina bago niya ini-cross ang kanyang mga braso."At sino ka naman?" Pagkatapos, may bahagyang ngiti sa kanyang labi, dinugtungan niya, "Ah, pero huwag na. Wala naman akong obligasyong sagutin ka."Nakakatawa. Bakit ba iniisip ng lahat na may karapatan silang kontrolin siya? Wala siyang utang na loob kanino man. Kahit kay Alec. Dahil kung tutuusin, siya ang nagligtas sa buhay nito.Siya ang nagdala ng anak nito sa kanyang sinapupunan. At kung hindi lang nito hawak na bihag si Anri, hindi siya kailanman pupunta rito.Biglang dumilim ang ekspresyon ng babae. "Ikaw—"Ngunit hindi na siya pinan

"Duke, bakit mo ipinipilit na maging magkaibigan tayo?"Napakuyom si Duke sa manibela, nangingintab sa puti ang kanyang mga buko."Hindi! Irina, huwag mong sabihin ‘yan sa sarili mo!" bulalas niya, basag ang tinig sa dami ng emosyong pilit niyang pinipigil."Mas marangal ka pa kaysa sa kahit sinong babaeng nakilala ko! Hindi ikaw ang sinasabi nila! Huwag mong—huwag mong ibaba ang sarili mo nang ganito!"Isang mapait na tawa ang kumawala mula kay Irina, walang sigla ang kanyang mga mata."Pero hindi ba’t iyon ang totoo?"Mababa ang kanyang tinig, garalgal sa mga luhang hindi niya kayang ipatak."Hindi ko kailanman ginusto na mapabilang sa mundo ninyong mga mayayaman. Hindi ko ginusto ang mga laro ninyo."Ibinaling niya ang tingin sa labas, pinagmamasdan ang mabilis na pagdaan ng mga lansangan."Pero sa loob ng dalawang buwan, ano ako sa inyo? Isang laruan. Isang bagay na pinaglalaruan at ipinapasa kung kanino niyo gusto."Mahigpit niyang isinara ang mga palad, bumaon ang kanyang mga ku

Matagal na katahimikan ang bumalot sa pagitan nila bago sa wakas ay nagsalita si Duke."Abala ang pinsan ko sa kumpanya tuwing araw.""Ayos lang.""Ha?"Walang pag-aalinlangan si Irina nang sagutin siya. "Pupunta na lang ako sa kumpanya."Napabuntong-hininga si Duke. "Sumakay ka na. Ihahatid kita."Walang pag-aalinlangan, sumunod si Irina at umupo sa passenger seat. Pagkaandar ng makina at pagsibad nila sa daan, saka lamang muling nagsalita si Duke."Irina… Ikaw at si Zeus… naging maayos ba kayo nitong mga nakaraang taon?"Sa sandaling marinig ang pangalan ni Zeus, nanlabo ang mga mata ni Irina, namula ang gilid ng kanyang mga mata. Lumingon siya kay Duke, nanginginig ang tinig."Mr. Evans… Alam kong noon pa man, gusto mo lang akong paglaruan pero hindi mo nagawa. Kung iyon pa rin ang gusto mo, hindi na ako lalaban."Napakuyom ang kanyang mga kamay sa kandungan habang pilit na itinutuloy ang kanyang mga salita."Pero pakiusap… Matutulungan mo ba akong alamin kung nasaan ang kapatid ko

Napasabak si Irina sa gitna ng maingay at magulong grupo, labis na nahihiya sa pang-aasar nila.Ganoon din ang pakiramdam ni Duke—halata ang pagkailang niya. Sanay na siyang pagbalingan ng kung anu-anong biro at pangungutya, pero ang diretsahang pambabastos kay Irina ay tila isang tahasang insulto.Sa sandaling iyon, lumapit ang dalawang matipuno at batang lalaki. Sabay nilang inakbayan si Irina, isa sa kaliwa at isa sa kanan."Aba, miss! Andito ka na sa may pintuan, ayaw mo pang pumasok at umupo? Hindi mo ba alam ang patakaran dito? Ano nga ‘yung kasabihan? Ah—kahit ano pang pagpapakabanal ang gawin mo, hindi 'yan uubra rito, tama ba?""Tara na, samahan mo naman kami sa inuman... isang tagay lang!"Nanahimik si Irina. Halos hindi siya makahinga sa pagkakaipit sa pagitan ng dalawang lalaki. Pilit siyang nagpumiglas, pero hindi siya makawala gaano man kalakas ang kanyang pagsisikap. Sa huli, nagpanggap na lamang siyang kalmado, pilit na ngumiti at nagsabing,"Sige! Walang problema! Per

"Makinig kang mabuti, Zoey. Wala akong pakialam kung sino ka o kanino ka ipinagmamalaki mong pag-aari. Ang alam ko lang, bilanggo ako ni Alec—isang taong wala nang halaga, isang patay na naglalakad. Kaya sabihin mo sa’kin, bakit ko kailangang bigyan ng kahit katiting na atensyon ang isang tulad mo?"Malamig at matalim ang tono niya, walang bahid ng takot o pag-aalinlangan."At kung sakaling dumating ang araw na magkaroon ako ng pagkakataon…" Dumilim ang titig ni Irina, bahagyang ngumisi bago muling bumagsak ang kanyang paa—diretso sa mukha ni Zoey. "Hinding-hindi kita palalagpasin."Maitim na galit ang namuo sa mukha ni Zoey habang pumailanlang ang kanyang sigaw. Nanginginig siyang gumapang palayo, takot na takot na baka hindi na gumaling ang kanyang mukha. Nagpilit siyang lumayo, ngunit kahit saan siya lumiko, sumasabay ang paa ni Irina, paulit-ulit siyang hinahampas nang walang awa."Tulungan niyo ako!" pasigaw niyang pagmamakaawa.Tahimik na nakamasid si Duke sa isang sulok, hindi

"Anong oras ka uuwi? Puwede ba tayong mag usap, Flyn?”Ni hindi man lang nabaling ang atensyon niya sa akin kahit saglit at patuloy ang pag-aayos ng kanyang tie. Tila nahihirapan siya roon kaya agad na tumayo ako't lalapitan na sana siya upang tulungan siya roon ngunit agad siyang umiwas sa akin.Napaawang ang bibig ko ngunit hindi ko na iyon masyadong pinansin pa. Baka pagod lang siya. Gaya nitong mga nakaraang gabi ay late na rin siyang nakauwi kagabi. Palagi siyang over time. Naiintindihan ko naman dahil CEO siya at marami talagang ginagawa ang mga katulad niya."Huwag na. Late ako makakauwi mamaya," malamig niyang sagot sa akin at naglakad patungo sa aming walk-in closet kaya sinundan ko siya."Overtime ka ulit? Hindi ba masyado ka nang lunod sa trabaho? Kailangan mo rin ng pahinga, Flyn," untag ko sa kanya at sinilip ang kanyang mukha.He's pissed, I can tell. Kunot na kunot ang kanyang noo."Just you do you, Aeris. Mas makakapagpahinga ako kapag hindi mo ako pinapakialaman," ani

Itinapat ko ang sugat ko sa kamay sa umaagos na gripo para matigil hugasan at matigil ang pagdurugo non, ngunit habang tumatagal ay magkasabay nang umaagos ang dugo ko at ang tubig. Kagat-kagat ko ang labi ko habang unti-unting bumabalik sa alaala ko ang lahat ng nangyari.Bukod kay Flyn at sa magulang niya ay sinisisi ko rin ang sarili ko sa pagkamatay ng anak namin, ngunit hindi ko iyon ginusto. Hindi ko alam na buntis ako nang mahulog ako sa hagdan at hindi alam ni Flyn na kagagawan iyon ng mismong ina niya nang itulak ako nito.Tatlong araw akong walang malay non at nang magising ako ay ang galit at poot ni Flyn ang sumalubong sa akin. Sinubukan kong ipaliwanag sa kanya ang totoong nangyari, ngunit binantaan ako ni Mama Amora at binugbog nang gabing makauwi ako mula sa ospital.Lahat ng ito, ang sitwasyong ito ay kaparusahan dahil naniwala si Flyn sa sulsol ng kanyang ina na ginusto kong malaglagan ako dahil ayoko ng responsibilidad—gaya ng alam nila tungkol sa mga magulang ko. Ka

Napayuko ako’t nag iwas ng tingin sa lalaking ito. Mabilis kong pinunasan ng kamay ko ang noo ko at napanganga ako nang makita nga ang dugo roon.“Uh… P-pasensya na. Akala ko ay wala pang tao rito…” Nauutal kong sabi at hindi pinansin ang sinabi niya kanina.Hindi ako sigurado sa kung sino siya dahil ito ang unang beses na nakita ko siya, pero sa tingin ko ay ito ang importanteng bisita ni Flyn—at malaki itong tao. Ibig sabihin ay mas makapangyarihan ito kaysa kay Flyn pagdating sa estado ng buhay. Ramdam na ramdam ko iyon.“Come here,” utos niya bigla kaya muli akong napapitlag. “Let me see you clearly.”Sa halip na tumanggi ay tila may sariling buhay ang mga paa ko at nilapitan siya. Ramdam ko ang pamumuong bara sa lalamunan ko at mariing pumikit.“What happened to your forehead?” tanong niya na tila ba dapat kong sagutin iyon nang totoo.Umiling na lamang ako at nanatiling nakatingin sa mga paa ko. Ang mga kamay ko ay itinago ko sa likuran ko.Sigurado akong malalagot ako kapag naa

Aeris“Aeris! Nasaan ka ba?! Kanina pa kita tinatawag ah!”Lakad-takbo ang ginawa ko makapunta lang nang mabilis sa sala nang marinig ko ang galit na boses ng byenan ko. Muntik pa akong bumangga sa dulo ng kitchen island dahil nanggaling ako sa dirty kitchen sa likod ng bahay.“Bakit po, ‘ma? May problema po ba?” Tanong ko nang madatnan ko siya roon habang prenteng nakaupo.Agad na tumutok ang matalim niyang tingin sa akin. “Hindi ba’t sabi ko ay maghanda ka ng hapunan dahil darating ang mga amiga ko? Bakit hanggang ngayon ay wala pa ring pagkain?”“Uh… Wala naman po kayong sinabi na—”“At gagawin mo pa kong sinungaling ngayon? Ano ngayon ang kakainin namin ng mga amiga ko? Ilang minuto na lang ay darating na sila! Wala ka talagang kwentang babae ka!” Galit na galit na sigaw niya.Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla na lang siyang tumayo at agad na lumipad ang palad niya sa pisngi ko.“Halika rito. Tuturuan kita ng leksyon para magtanda ka!” Sigaw niya at bigla na lang hinablot ang