Si Martha ang unang lumapit kay Irina. Noong una, tinitingnan niya ito nang may paghamak. Ngunit pagkatapos magbanta si Alec sa kanya, naging mas maingat siya. Kalaunan, sinubukan pa ni Martha na magpakita ng kabutihang-loob kay Irina. Ngunit hindi talaga magaling sa pakikisalamuha si Irina, at ang uri ng tao na ito ay siya mismo ang hindi gusto.Noong nakaraan, pinilit ni Irina na makisalamuha sa mga grupong tulad nito, lahat para sa kapakanan ni Anri. Kailangan ng anak niyang si Anri ng isang matatag na kindergarten, matatag na kapaligiran, at mga matatag na kaibigan. Ngunit agad na napagtanto ni Irina na kahit anong pilit niyang pagsisikap na mag-adjust, hindi talaga siya nababagay. Pakiramdam niya’y para siyang nasa dalawang magkaibang mundo—isa sa mga taong lumuluhod sa makapangyarihan at inaapi ang mga mahihina.Kaya't nagpasya siyang hindi na kailanman pipilitin ang sarili niyang magkasya. Tanging mga taong tunay niyang kinasisiya ang nais niyang makipag-ugnayan.Kaya ngayon, n
Tiningala ni Irina ang papalubog na araw sa malawak na kalangitan nang sandaling makalabas siya ng gate ng kulungan kung saan siya galing. Nais man niyang bumalik sa loob at hindi na ituloy pa ang nakatakda niyang gawin sa araw na yon ay wala na siyang magagawa pa.Matapos niyang matanggap ang balita kahapon na malubha na ang sakit ng kanyang ina na ilang taon nang nakikipaglaban sa sakit na cancer, agad niyang tinanggap ang alok ng isa sa mga informant sa loob ng kulungan bilang isang babaeng aliw.At ngayon ang araw na pansamantala siyang makakalaya upang puntahan ang lalaking nagrenta sa kanya kapalit ang isang malaking halaga. Saktong sakto iyon para sa pagpapaopera ng kanyang ina. Iyon na lang ang tanging pag-asa niya upang madugtungan pa ang buhay nito.Ilang minuto pa siyang nakatayo sa harap ng gate hawak ang isang papel kung saan nakasulat ang address ng kanyang pupuntahan, biglang may humintong sasakyan sa harapan niya kaya agad siyang sumakay roon. Gabi na nang makarating s
Pinakatitigan ni Irina si Alec na hindi man lamang siya sinulyapan kahit saglit. Hindi tuloy niya makita sa mga mata nito kung nagbibiro lang ba ito o ano.“You heard me right,” malamig na sambit nito.Napailing si Irina at inayos ang kanyang maruming damit. Kahit sino ang makakita sa kanya ngayon ay pagkakamalan siyang pulubi, at ang lalaking ito ay yayayain siya ng kasal?“Hindi magandang biro ‘yan, sir,” ani Irina.Nanunuyang ngumisi si Alec. “Really? Hindi ba’t nais mo naman talagang maikasal sa ‘kin?”Marahas na nilingon ni Irina si Alec dahil sa sinabi nito. Sumalubong sa kanya ang matalas na titig sa kanya ng lalaki na tila ba nais siya nitong matakot sa pamamagitan lamang ng tingin na iyon. Umirap si Irina at agad ding nag-iwas ng tingin mula kay Alec, ngunit agad na nahuli ng lalaki ang kanyang baba at pwersahan siyang iniharap muli nito sa kanya.Irina observed his strong, chiseled features beneath the sunglasses—so well-favored he seemed almost blessed by heaven. Dark stubb
“What?!” Dumilim ang mukha ni Alec at agad na tumungo sa banyo kung saan niya iniwan si Irina kanina.Nang makapasok siya roon ay walang tao sa loob, maliban sa mga linyang nakasulat sa pader gamit ang dugo-pulang tinta.Mr. Beaufort, bagaman magkalayo ang ating mundo, wala akong balak na magpakasal sa’yo at hiling ko na hindi na kita muling makita!Ang mga salita ay matalas, matindi—isang malinaw na pahayag ng pagtutol. Nakikita pa niya ang mga mata ni Irina sa kanyang isip habang binibigkas ang mga katagang nakasulat sa pader.Natigilan si Alec. Nagkamali ba siya sa pagkakakilala sa babae? Hindi nga ba siya nito nais pakasalan gaya ng kanyang inaasahang dahilan kung bakit nakipaglapit ito sa kanyang ina?Makalipas ang ilang saglit, binalingan niya ang mga kasambahay na naroon at ang mga butler.“Hanapin siya sa kakahuyan!” Maawtoridad at mariin niyang utos sa lahat.Hindi niya kayang balewalain ang huling hiling ng kanyang ina.Samantala, nagpupumilit si Irina pababa sa masungit na
Isang buwan nang hinahanap ni Alec si Irina.Nang sa wakas ay nagsisimula na siyang magduda kung nagkamali ba siya sa pagkilala sa babae, at iniisip na marahil ay hindi ito kasing-sama ng kaniyang mga natuklasan, biglang nagpakita ito bilang isang waitress sa labas ng kanyang pribadong silid. Lubos niyang minamaliit ang talino at tapang nito.“Mr. Beaufort... anong nangyayari?” Ang manager ng restawran na kasama ni Alec ay napatitig sa kanya na nanginginig sa takot.“Gaano na siya katagal nagtatrabaho rito?” malamig na tanong ni Alec, ang kanyang tingin ay tila yelo na sumasakop sa lahat ng nasa paligid.“Isa... isang buwan.” Pautal na sagot ng manager.Isang buwan!Eksaktong tagal mula nang tumakas siya mula sa mansion.Hindi layunin ni Irina ang pagtakas—ang hangarin niya ay taasan ang pusta sa kanilang laban.Napakaliit ng mundong ito!“Hindi ko alam ang sinasabi mo, bitawan mo ako! Kung hindi, tatawag ako ng pulis,” pilit na sigaw ni Irina, nagpupumilit makawala sa matibay na hawa
Nasa likod ni Irina, sino pa nga ba kundi si Alec?Tinitigan siya ng lalaki nang may bahagyang ngiti sa labi. Ang malalim, mabagsik at banayad na tinig niya ay kasing-hapdi ng simoy ng hangin sa taglamig, ang bawat salitang binibigkas ay mistulang mahapdi sa pandinig.“Mom needs rest because of her illness. If you have any problems, why can't you come to me to solve them? Why do you have to bother Mom?”Nagtanghal si Irina ng hindi pagsasakatuparan ng mga salita, nanahimik.Hindi napigilan ng lalaki ang sarili, at mas pinilit siyang hawakan sa kamay nang mahigpit."Son, ayusin mong mabuti ang kasal ninyo ni Irina. Huwag mong pabayaan ang batang ‘yan." Ang tinig ni Amalia, mula sa likod, ay nagsasalita ng matinding utos."Don’t worry, mom," tugon ng lalaki habang pinipilit isara ang pinto ng kwarto.Hinatak siya ni Alec, malayo sa lahat ng tao.Pagdating nila sa dulo ng pasilyo, ang kanyang kabigha-bighaning mukha ay napalitan ng isang matigas, mabagsik na ekspresyon.Hinawakan ng lala
Pagkalabas ng munisipyo, nagpaalam si Irina kay Alec. Saglit na sinulyapan niya lamang ang mukha nito at nag iwas na ng tingin.“Mr. Beaufort, hindi pinapayagan ng doktor ang mga bisita ngayong hapon, kaya’t hindi na ako sasama sa inyo. Bibisitahin ko si Auntie Amalia bukas ng umaga.”Ngayong naiintindihan na ni Irina ang nais ng lalaking ito, batid niyang kailangan niyang maging maingat at magtimpi. Kapag wala si Amalia, kusa siyang naglalagay ng distansya sa pagitan nila ni Alec.“Suit yourself,” malamig na tugon ni Alec.Nais umirap ni Irina, ngunit pinigilan niya ang kanyang sarili. Hindi na siya sumagot at naglakad na lamang palayo. Samantala, sa loob ng sasakyan, nakatanaw si Greg, ang assistant at driver ni Alec, kay Irina habang papalayo ito.“Young Master, hindi ka ba nag-aalala na baka tumakas siya?” tanong niya sa kanyang amo na tahimik sa backseat. Isang mapait na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Alec.“Tumakas? Kung talagang may balak siyang tumakas, bakit siya nagtraba
Nang marinig ni Zoey ang mga salitang iyon, agad siyang nagbago ng anyo, nagpatuloy sa pag-iyak nang maluha-luha.“Alec, don’t you want me? Pero okay lang, ako naman ang boluntaryong naglingkod nang gabing iyon. Buhay ko ang isinugal ko para sa'yo dahil gusto kita, at hindi ko kayang makita kang mawalan ng buhay. Fine, let’s not push the wedding. Hindi ako magsisisi, at hindi na kita guguluhin.” Kahit sino man ang makakarinig ng mga sinabing iyon ni Zoey ay talagang maiirita dahil sa pekeng pagpapaawa nito sa lalaki.Lumamig ang tinig ni Alec, ngunit bahagya niyang pinahupa ang tono. "Hindi ako libre ngayon. Bukas ng gabi, pupunta ako para makipag-usap sa mga magulang mo tungkol sa kasal.""Really?" Nahulog na ang mga luha ni Zoey at napatigil sa pagpapanggap na umiiyak."Yes," malamig na sagot ni Alec, "Kung wala ka nang ibang sasabihin, magpapaalam na ako. May kailangan pa akong tapusin."Wala siyang nararamdamang kahit anong pagmamahal kay Zoey.Ngunit ang mga salitang iyon, na na
Si Martha ang unang lumapit kay Irina. Noong una, tinitingnan niya ito nang may paghamak. Ngunit pagkatapos magbanta si Alec sa kanya, naging mas maingat siya. Kalaunan, sinubukan pa ni Martha na magpakita ng kabutihang-loob kay Irina. Ngunit hindi talaga magaling sa pakikisalamuha si Irina, at ang uri ng tao na ito ay siya mismo ang hindi gusto.Noong nakaraan, pinilit ni Irina na makisalamuha sa mga grupong tulad nito, lahat para sa kapakanan ni Anri. Kailangan ng anak niyang si Anri ng isang matatag na kindergarten, matatag na kapaligiran, at mga matatag na kaibigan. Ngunit agad na napagtanto ni Irina na kahit anong pilit niyang pagsisikap na mag-adjust, hindi talaga siya nababagay. Pakiramdam niya’y para siyang nasa dalawang magkaibang mundo—isa sa mga taong lumuluhod sa makapangyarihan at inaapi ang mga mahihina.Kaya't nagpasya siyang hindi na kailanman pipilitin ang sarili niyang magkasya. Tanging mga taong tunay niyang kinasisiya ang nais niyang makipag-ugnayan.Kaya ngayon, n
Habang hawak ni Alec ang kanyang asawa, si Irina, at sinundan ng kanyang assistant, ang tatlo ay naglakad palabas ng hotel. Ang mga reporters na matagal nang naghihintay ay nagpalitan ng maguguluhing tingin.Baka nakaligtas sila sa kamatayan nang ganito?Kung hindi dahil sa mga pag-iyak ng lalaki mula sa maliit na banquet hall, baka akala nila'y isang kakaibang panaginip lang ang lahat."Tulungan niyo ako, iligtas niyo ako, dalhin niyo ako sa ospital..." ang lalaki, na nakahiga sa kanyang sariling dugo, ay mahina na itinaas ang kanyang kamay at nakiusap sa mga reporters.Kitang-kita sa mukha ng mga reporters ang pagkabigla.Isa sa kanila, nang walang pag-aalinlangan, ay nagdagdag pa ng insulto: "Bobo ka! Karapat-dapat lang 'yan sa'yo! Nakita ko na tinatawagan mo si Irina ng walang tigil. Kung hindi ko alam, akala ko may relasyon kayo. Dapat matagal ka nang nawala!"Ang mga reporters, na sanay na magturo ng kamalian sa iba, ay hindi na napansin ang sarili nilang papel sa nangyari.Inup
Naroroon sa mga tunog ng desperadong pag-iyak at paghagulgol, wala ni isa sa mga reporter ang naglakas-loob magsalita.Si Alec, na naghubad ng lahat ng dignidad ng lalaki, ay walang kaba na iniabot ang gamit na hawak niya kay Greg, na parang tinatanggal lang ang abo ng sigarilyo."Inform the hospital that this man, who lives off others, will never be considered a man again. Don’t bother treating his injuries.""Yes, Young Master," Greg responded."Also, tell him to stop making so much noise," Alec added, his voice indifferent.Ang lalaking nakatagilid sa kanyang sariling dugo ay agad na tumahimik. Kumayod siya papunta kay Greg, nagsusumamo sa isang mahinang tinig, "Dahil ba mali ang mga sagot ko kaya nais akong patayin ng Young Master?"Inapakan ni Greg ang leeg ng lalaki, ang boses ay malamig at matalim, "Tinatawag mong lalaki ang sarili mo? Kung ang mga babae ay nagpasakit sa isa pang babae, hindi ba't lalaki ka? Nakita mo ba ang misis? May ginawa ba siyang masama sa iyo? Ginawa pa
Nanatiling walang ekspresyon si Alec, ang boses ay matatag ngunit may kasamang malamig na tono."Marco, wala namang obligasyon ang mga Allegre na suportahan ang isang babaeng may ibang apelyido. Kung hindi siya kumapit sa kapangyarihan ng pamilya niyo, hindi siya malulugmok sa ganitong kalagayan. Ngayon, ako na ang magpapasya para sa mga Allegre — hindi na susuportahan si Claire. Kailangan niyang umalis."Pagbikas ni Alec ng mga salitang iyon, nailigtas ang buhay ni Claire. Ngunit imbis na makaramdam ng ginhawa, isang malamig na takot ang pumasok sa kanyang dibdib.Kung tatanggalin siya ng mga Allegre… Paano siya mabubuhay?Hindi pa nakaranas si Claire magtrabaho. Ang edukasyon niya ay para lamang sa palabas, at wala siyang mga tunay na kasanayan. Nabuhay siya sa malaking yaman ng pamilya, nagpakasasa sa luho at karangyaan. Ang pag-iisip na biglang matatanggal siya sa buhay na iyon ay nakakatakot. Sa loob ng tatlong taon, ubos ang ipon niya, at pagkatapos noon, ano na? Wala siyang maa
Hindi narinig ni Irina ang mga sumpa ni Yngrid — ang babaeng tinalo at iniiwan na parang isang pulubing nasa kalsada.Sa mga sandaling iyon, si Irina ay nakatago at ligtas sa tabi ni Alec, ang kanyang braso ay nakapulupot ng proteksyon sa kanya. Ngunit ang isip ni Irina ay puno ng mga tanong.Noon, iniisip niyang may espesyal na koneksyon sina Alec at Yngrid. Ngunit ngayong gabi, ang ilusyon na iyon ay naglaho. Walang awa na ipinakita ni Alec kay Yngrid.Itinaas ni Irina ang kanyang ulo upang tignan siya, ang mga labi ay bahagyang humihiwalay — ang dami niyang nais itanong. Ngunit sa huli, wala siyang sinabi.Ang malamig na tingin ni Alec ay nakatuon sa iba — kay Claire, na nakatumba at parang walang magawa sa sahig.Sa totoo lang, halos wala na siyang alala kay Claire. Para kay Alec, si Claire ay wala nang higit pa sa isang pinalaking batang walang kabuluhan.Walang masama sa pagiging isang ampon — si Irina nga ay pinalaki ng mga Jin — pero ang kayabangan at maling akala ng pagiging
Naghinto si Yngrid sandali, pagkatapos ay mabilis na tumanggi, "Hindi, hindi, hindi—paano mangyayari iyon? Kilala ang Young Master sa kanyang kalupitan, hindi lang sa South City, kundi sa buong bansa! Paano siya matatakot sa asawa niya? Si Irina ang dapat matakot sa kanya—siya ang bihag!"Muling tumawa nang malamig si Greg."Sabi ko nga, tanga ka, at pinatutunayan mo pa. Bakit, sa tingin mo ba, naglakbay ang Young Master ng libu-libong milya para lang kunin si Madam?"Nag-angat ang kilay ni Yngrid, "Kasi siya ay bihag ni Young Master.""Hmph!" sarkastikong ngumisi si Greg. "Kasi desperado siyang mapansin ni Madam. Maaaring pinahirapan ng Young Master ang mga tao ni Madam, pero si Madam — siya ang nagpagapos sa puso ng Young Master. Ngayon, sagutin mo—hindi ba't henpecked iyon?"Binuka ni Yngrid ang bibig, ngunit walang lumabas na salita. Bago pa siya makapagsalita, hinawakan ni Greg ang kwelyo niya at tinulak siya papalabas. Natisod si Yngrid, pilit kumapit sa braso ni Greg, ang tinig
Ivy was dragged out like a dead pig.Ang natitirang mga bisita sa banquet hall ay sobrang takot na mahirap ilarawan ang kanilang pagkabigla. Parehong lalaki at babae ay naramdaman na ang mabigat na amoy ng kamatayan sa hangin. Alam ng lahat—kapag si Alec ang kumilos, hindi ito isang walang laman na pagbabanta.Tinutok ni Alec ang kanyang mata sa apat na kalalakihang nakatayo sa likod ni Irina: sina Duke, Marco, Juancho, at Daniel. Hindi tulad ng grupo ng mga kababaihan na halos napaihi sa takot, ang apat na kalalakihan ay hindi gaanong natakot. Lalo na si Duke na hindi nawala ang kanyang composure. Kahit na sa matalim na titig ni Alec, siya ang unang nagsalita:“Pinsan,” sabi niyang mahinahon, “maaari mong patayin ako, hiwain ang katawan ko, itapon sa septic tank, o ipadala sa pinakamaduming slum sa Africa para pahiyain—hindi ako lalaban, at hindi ko bibigyan ng kahit isang reklamo. Ang tanging pakiusap ko, pinsan... para sa mama ko, ang tiyahin mo—dahil hindi sila nakialam sa mga lab
"Hindi… huwag mo akong patayin, please!" sigaw ni Linda, takot na takot na halos mag-ihi sa sarili.Wala nang natirang pride. Bumagsak siya sa kanyang mga tuhod, desperadong yumuyuko kay Irina. Ang noo niya ay dumudugo na dahil sa lakas ng pagkakatama."Madam Beaufort, ikaw nga nagmakaawa para sa babaeng kumuha ng bag mo... bakit hindi mo ako matulungan? Wala naman tayong matinding alitan! Mabait ka—tinulungan mo pa nga ayusin ang malaking pagkakamali sa construction site at hindi mo na hiningi ang 100,000 na service fee. Bakit hindi mo ako matulungan ngayon?""Ah, so alam mo pala na mabait at mahinahon siya," pang-uya ni Duke."Inamin mong wala namang matinding galit sa inyo—pero ginisa mo siya, pinagsinungalingan, at pinaghampas siya ng matigas na sapatos sa mukha. Linda, anong klaseng pagiisip meron ka?!""Irina, hindi mo siya pwedeng patawarin," dagdag ni Marco mula sa gilid.Nilingon ni Linda si Marco, mga luha ay patak na patak."Mr. Allegre…?"Ngunit hindi na siya tiningnan pa
Ano ang tawag nila kay Irina kanina?"Irina na malandi.""Walang hiya.""Kalaguyo.""Putang ina."Lahat ng klase ng maruruming salitang ipinukol sa kanya.Ngayon, ang katotohanan ay bumangga sa kanila na parang isang tren. Maraming noble ladies ang naramdaman ang kanilang mga tuhod na parang magka-crumble sa sobrang takot; humawak sila sa mga sofa para makapagsuporta, nanginginig na parang mga dahon. May ilan na bumagsak na lang sa sahig, naghalo na ng seda at alahas.Pero walang nag-react ng kasing tindi ni Linda. Hindi si Linda isa sa kanila—isang babae mula sa isang prestihiyosong pamilya.Isa siyang hired thug, kinuha para manakit kay Irina para sa kanila. Tatlong araw na ang nakalipas, pinahiya niya si Irina gamit ang sapatos—binangga ang mukha sa publiko, parang wala lang siyang halaga, parang basura.Ngayon, naisip ni Linda kung ano ang ginawa niya. Naisip niya kung sino si Irina. At nag-collapse siya, paralisado sa takot, hindi man lang makaupo ng maayos.“Greg!” sigaw ni Alec