Irina's heart faltered for a moment.A man as distinguished as Alec would surely have no shortage of admirers. The reason he had married her was likely a gesture to fulfill his dying mother’s wishes, leaving no room for regret. Yet never in her wildest thoughts had Irina expected that Alec's romantic companion might be Zoey.The irony of it all stung bitterly.Ang mga dating nakapagdumi sa kanya ay tila umaangat, namumuhay sa kaligayahan at tagumpay. Samantalang siya ay miserable pa rin at magulo ang buhay. Nabuntis siya ng hindi niya kilalang lalaki at ngayon ay napasok sa isang pekeng kasal.Nakatayo sa harap ng magkasunod na magkasundong mag-asawa, isang perpektong kombinasyon ng karangyaan at kayamanan, naramdaman ni Irina na siya'y parang isang palaboy na nagpe-perform sa isang malupit na dula.Napagtanto niya na ang imbitasyon ni Zoey upang kunin ang larawan ng kanyang ina ay isang pakana lamang—isang pagpapanggap upang ipakita ang kanilang kagalang-galang na kasosyo sa harap ni
Nanatiling nakatayo roon si Irina, tila napako ang kanyang mga paa sa kinatatayuan. Habang pinapakinggan ang matalim na panlalait ni Zoey, ramdam niya ang malakas na pagnanasa na kalmutin ang mukha nito.Ngunit alam niyang hindi siya puwedeng magpadala sa galit.Mabilis na magiging wala sa kontrol ang sitwasyon, at natatakot si Irina para sa kaligtasan ng batang dinadala niya.Ngumiti siya at nagtanong, “Talaga bang interesado ka sa ganitong mga bagay?”Sumimangot si Zoey, nagpakita ng isang palalong ngiti.“Nag-aalala lang ako para sa kalusugan mo. Ayaw mo namang magkaroon ng klase ng karamdaman at magdala ng kahihiyan sa pamilya namin, di ba?”“Kung ganun, bakit mo ako inimbitahan at pinilit na maghapunan dito? Akala ko ikaw mismo ang may interes sa ganitong bagay,” sagot ni Irina, kalmado ang tinig ngunit may matalim na tinig na pumigil sa kanila na magsalita.Walang nakapansin na si Alec, na kanina pa nakatingin kay Irina, ay nagmamasid sa kanya nang may malamig at masusing tingin
"What?" Alec thought he must have misheard her.“Bigyan mo ako ng limampung libong piso, at nangangako akong hindi ko na gagambalain ang pamilya nila,” sabi ni Irina, ang boses ay kalmado ngunit may kaunting tensyon ng desperasyon.Isang maikli at mapait na tawa ang pinakawalan ni Alec. Walang hanggan ang kapal ng muka ng babaeng ito.“Who was it just yesterday who swore she’d never ask me for money again?” he mocked.Ang mga labi ni Irina ay bumangon sa isang malamig at mapanuyang ngiti.“At anong akala mo? Na ang babaeng katulad ko, marumi na at galing pa sa kulungan, may pakialam pa sa integridad?” Natatawang bulalas ni Irina.Agad na natigilan si Alec dahil sa sinabi nito. Sa isang saglit ay tila nawala ang kanyang tapang.A cruel sneer formed on his face. “And do you really believe that if I had the power to get you out of prison, I wouldn’t have the power to send you back?”Nakaramdam ng panginginig si Irina ngunit pinanatili pa rin ang kanyang composure. Alam niyang walang mang
Nang marinig ang balita, isang matinding kalungkutan ang bumalot kay Irina.Mag-asawa sila ni Alec sa pangalan lamang, ngunit ang kanilang relasyon ay higit pa sa pagiging magkasama—mas mailalarawan pa ito bilang dalawang estranghero na nagkatawang magkalapit. At ngayon, ang fiance ni Alec ay walang iba kundi ang kanyang mortal na kaaway.Oo, kaaway.Hanggang ngayon, hindi pa rin niya alam ang tunay na pangyayari sa pagkamatay ng kanyang ina. Tinutok niyang tuklasin ang katotohanan, ngunit wala siyang sapat na pera upang makabalik sa kanilang tahanan—at mas lalala pa ang sitwasyon, siya ay buntis.Wala siyang magagawa sa mga sandaling iyon. Ang tanging magagawa lamang niya ay magtiis.Si Cassandra ay mabilis na sumampa sa hagdan, kinuha ang kamay ni Nicholas at nagsimulang magtanong nang may kasabikan."Hon, seryoso ka ba? Talaga bang magpapagawa ng engagement party si Mr. Beaufort? Hindi ba’t kailangan muna nilang magtagpo ang mga pamilya? Totoo bang aprubado ng lolo at ng ama ni Ale
Irina’s bedroom was a complete mess.Right as he stepped inside, a large, open snakeskin bag caught his eye, resembling a street vendor's display. Clothes were crammed into the bag in disarray, with more strewn haphazardly across the bed. Alec examined them briefly; the garments were either very cheap or so worn that they were nearly rags.Ang magulong kalagayan ng kwarto ay nagdulot ng isang katanungan sa isipan ni Alec—kinuha ba ni Irina ang 50,000 pesos at tumakas?Nanatiling malamig at hindi mababasa ang ekspresyon ni Alec. Walang salitang isinara ang pinto, kinuha ang susi ng sasakyan, at nagmamadaling nagdiretso patungo sa ospital kung saan naroroon ang kanyang ina.Ngunit hindi si Irina ang nandoon.Inilabas ni Alec ang kanyang telepono at tinawagan ang numero ni Irina.Ang linlangin siya ay isang bagay, pero ang magsinungaling sa kanyang ina na may dalawang buwan na lang upang mabuhay ay isang paglabag na hindi kayang patawarin ni Alec. Kung tatahakin ng sinuman ang landas na
Irina was taken aback.She suddenly remembered—it was the engagement party of Alec and Zoey. Dalawang araw na ang nakalipas nang bisitahin ni Irina ang pamilya Jin upang magbayad ng utang, at narinig niyang binanggit ni Cassandra ito. Ngayon, narito siya, nakatayo at nakatingin kay Zoey. Nakasuot ng isang napakagandang gown pangkasal, may kumikislap na kwintas na diyamante, mga hikaw na ka-match at isang malupit na korona ng mga bulaklak, si Zoey ay mukhang isang diwata. Hindi maikakaila, siya ang sentro ng lahat ng pansin sa okasyong ito.Pero paano siya? Anong ginagawa niya rito?Dumako ang mata ni Irina sa suot niyang damit. Ang puting shirt niya ay madungis ng alikabok ng ladrilyo, at ang itim na palda niya ay sira-sira na at magaspang. Para siyang bagong dating mula sa kalsada.Nandito ba siya para magmakaawa ng mga tirang pagkain?Anong iniisip ni Alec? Bakit siya nito inimbitahan dito—ang engagement party nila ni Zoey? Para lang ba ipahiya siya?Tumaas ang galit sa kanyang di
Tumingin si Irina kay Alec ng may di-mapaniniwalaang ekspresyon. "Ikaw... anong sinabi mo?" Kahit na sa kanyang karaniwang kalmado, ang mga salita ni Alec ay tumagos sa kanyang kaluluwa, nagdulot ng matinding pagkabigla. “You’ve wasted enough time,” he snapped. Without another word or explanation, he tightened his grip on her arm and dragged her further into the restaurant. Sa likod nila, nakatayo si Duke Evans na parang napako, ang ekspresyon ay halong pagkabigla at pagsisisi. Inihatid pa niya si Irina mula sa site ng konstruksyon at kumilos pa bilang kanyang kasama—ngayon, ang lahat ay nagiging magulo. Habang humihinga ng malalim, kinuha niya ang kanyang telepono, ang mga daliri ay nanginginig habang dumial ng numero.Mabilis na kumonekta ang tawag.“Zeus,” Duke Evans groaned, “I think I’m going to die.” From the other end, Zeus’s amused voice responded, “What’s going on, Duke? Don’t tell me that the girl you picked up earlier has already turned your life upside down?” “I’m
Ang babae na nakatayo sa harap niya ay inalis ang kanyang lumang one-piece na palda at puting kamiseta, at pinalitan ito ng isang wedding dress at crystal heels. Si Irina, na matangkad at payat na may taas na 1.7 metro, ay mukhang mas matangkad pa sa 10-centimeter na takong. Ang kanyang mahahabang binti ay tila walang kapintasan. Katatapos lang niyang magbihis, at walang kahit anong makeup sa mukha. Ngunit kahit wala ito, sapat na ang kanyang natural na ganda para magpahinto kay Alec sa ilang sandali. May isang tahimik na lamig sa kanya, isang hindi sinasadyang pagkahiwalay, na parang wala siyang pakialam sa mundo at sa mga problema nito. Ang kakaibang paggawa ng wedding dress ay lalo pang nagpatingkad sa kanyang mistikal na aura, at tila hindi niya alam ang matinding impresyon na ibinubunga nito. Ang kanyang mga mata, sabay na inosente at malamig, ay nakatuon sa kanya nang walang sinasabi. Isang kakaibang apoy ang sumiksik sa dibdib ni Alec, hindi inaasahan at bago sa kanya.
Habang naglalakad palayo si Irina, naramdaman niyang malalim ang kabiguan sa sarili. Hindi niya maiwasang isipin na kung alam niya kung saan hahantong ang lahat ng ito, hindi na sana niya inisip pang mag-order ng cigarette holder. Pinabili pa niya ito sa ibang tao, at kahit na hirap siya sa pera, gumastos pa siya ng mahigit tatlong daang yuan para dito.Ngunit ngayon, hindi pa man dumarating ang cigarette holder, itinapon na siya ni Alec. Nakakahiya kung isipin. Inisip ni Irina na baka tinitigan lang siya ni Alec ng may pagdududa habang hawak ang cigarette holder, at baka itinapon pa ito sa balkonahe nang may pangungutya.Namumula ang kanyang mukha sa hiya habang binabalikan ang mga bagay na ginawa niya. Sa totoo lang, ang nais lang niya ay ipakita ang pasasalamat—pasasalamat sa mga magagandang damit at sa mahal na computer na ibinigay ni Alec. Ngunit ngayon, ang tanging nararamdaman niya ay pagkahulog sa sarili, na tila isang tanga at pabigat sa kanyang mga desisyon.Bumalik si Irina
Mr. Beaufort,Marami po akong natanggap mula sa inyo—mga magagandang damit na hindi ko akalain na madadala ko, at isang mahal na laptop na hindi ko yata kayang bilhin sa buong buhay ko. Labis po akong naaapektuhan at hindi ko alam kung paano ko kayo pasasalamatan nang buo at mula sa puso ko.Gusto ko po sanang magbigay ng kapalit, pero wala naman akong malaking pera.Kahit na may pera ako, hindi ko alam kung anong klaseng bagay ang pipiliin ko para sa inyo, dahil hindi ko po alam ang mga paborito ninyo. Baka po ang halaga ng inyong suit ay nasa libo-libo, higit pa kaysa sa aking sahod sa isang taon. Kaya’t naisip ko po na magbigay na lang ng maliit na bagay—isang bagay na hindi naman siguro ganoon kahalaga, pero sana ay magustuhan ninyo kahit konti.Inisip ko po ang kulay at disenyo ng cigarette holder na ito, at sa tingin ko po ay bagay ito sa isang matandang lalaki na tulad ninyo—makapangyarihan at may kalaliman.Hindi ko po alam kung magugustuhan ninyo ito, ngunit sana po ay magust
Pagkalabas ni Alec mula sa kwarto ng kanyang ina, mabilis niyang tinahak ang direksyon patungo sa kanyang sasakyan, ang bawat hakbang ay matatag at may layunin. Sa loob ng ilang sandali, nahabol niya si Irina. Ngunit, kahit hindi man lang siya nilingon, dumaan siya kay Irina at patuloy na naglakad patungo sa kanyang sasakyan, ang ekspresyon niya'y malamig at malayo.Si Alec ay isang lalaking lubos na makatarungan. Pinapahalagahan niya lamang ang mga bagay na kaya niyang makita ng kanyang mga mata at marinig ng kanyang mga tenga. Ang kanyang mga nakaraang karanasan ay nagbigay sa kanya ng malaking pag-iingat at hindi matitinag na paghusga.Alam niya na itinulak ni Irina si Zoey at nagsalita ng walang pag-iisip sa harap nito, pati na rin ang pagbabanta sa pamilya Jin. Ang mga bagay na ito ay patuloy na naglalaro sa kanyang isipan, at hindi niya kayang hayaan ang kanyang mga personal na emosyon na magtakda ng kanyang mga desisyon.Samantala, si Irina naman ay hindi nilingon si Alec. Nagp
Mahigpit na hinawakan ni Amalia ang kamay ni Irina, agad na pumatak ang mga luha mula sa kanyang mga mata at nagsalita, "Irina, nandiyan ka na ba talaga?""Ma..." Tumulo ang mga luha ni Irina, damang-dama ang bigat ng kanyang konsensya."Pasensya na, Ma. May kailangan lang akong gawin, kaya nahuli ako."Umalis siya sa site ng construction, nakipag-usap kay Nicholas sa bus stop, at dahil nabigla, naglakad pa siya ng isang stop bago sumakay ng bus mula sa susunod na hintuan. Dahil sa lahat ng iyon, dumating siya upang dalawin si Amalia na mas huli pa kaysa sa plano niya.Alam ni Irina kung gaano na kaseryoso ang kalagayan ng kanyang ina, at wala siyang ibang nais kundi manatili sa tabi nito. Pero hindi niya kayang mawalan ng trabaho. Kahit na mahirap at nakakapagod, ito pa rin ang kanyang kabuhayan.Bilang isang babae na bagong nakalabas mula sa kulungan, hirap na hirap siya maghanap ng trabaho. Hindi niya kayang isakripisyo iyon.Patuloy niyang inaamin ang kanyang pagkukulang, paulit-u
Sinunod ni Zoey ang utos ng kanyang ina at pinatay ang kanyang telepono buong hapon."Zoey, bumaba ka na at maghintay ng tawag mula kay Mr. Beaufort. Tatawagan ka niya mamaya," sabi ni Cassandra na may ngiti, tinitingnan ang anak."Mom, talaga palang epektibo ang paraan mo," sagot ni Zoey, habang ngumiti kay Cassandra.Magkasama silang bumaba, ngunit si Nicholas na nakaupo sa mesa ay may seryosong ekspresyon."Dad, anong nangyayari?" tanong ni Zoey, habang nakakunot ang noo, tinitingnan ang ama.Nagalit si Nicholas at bulyaw, "Anong nangyayari? Anong nangyayari? At ikaw pa, masaya ka pa! Ngayon na ang Young Master Beaufort ay ganito ka-interesado sa'yo, ang kalusugan ng ina niya ay lalo pang lumalala. Papalapit na ang araw ng kasal ninyo, pero ano na ang tungkol sa anak na dinadala mo?""Kanino anak 'yan? Mahigit dalawang buwan ka nang buntis, at ang nanay mo at ako, hindi pa namin alam kung kanino 'yan!" sigaw ni Nicholas, puno ng galit.Nataranta si Zoey at dumikit kay Cassandra, an
Hindi nawala ang curiosity ni Nicholas habang nakatingin siya kay Cassandra."Anong plano mo?" tanong niya, ang boses ay puno ng tensyon.Sumikò ang isang matamis na ngiti sa mukha ni Cassandra, parang nagdiriwang ng tagumpay. Ang mga mata niya kumikislap ng poot habang binibigkas niya ang bawat salita, tinatamasa ang bawat sagot."Tagumpay ito para sa atin. Ang batang nasa tiyan ni Zoey ay nagbago ng lahat, nagdulot ng gulo. Ngayon, sigurado akong matitikman ni Irina ang sarili niyang gamot, lalo na kay Alec."Huminto siya saglit, binigyan ng timbang ang bawat salitang binitiwan bago nagpatuloy, "Pero kung gagamitin natin si Alec para tapusin si Irina, kailangan nating magdagdag ng panggatong sa apoy."Nag-atubili si Nicholas, parang may kaunting takot sa kanyang boses. "Kailangan ba talaga natin magpunta sa ganung kalalim? Para tuluyang mawala siya?"Nagningning ang galit sa mga mata ni Cassandra habang tinitigan siya."Nag-aalala ka pa ba para kay Irina ngayon? Huwag mong kalimutan
She's AloneNakatayo si Irina nang mag-isa, determinado na protektahan ang sarili at ang batang dinadala niya. Kagabi, nagdesisyon siyang sinuman na magtatangkang saktan siya ay makakaranas ng kanyang galit. Kung lalapit sila ng sobra, hindi siya magdadalawang-isip na unang umatake, kahit pa brick ang gamitin niyang pangdepensa.Nagtagumpay ang kanyang plano. Nang lapitan siya ni Zoey, sapat na ang makita si Irina na may hawak na brick upang magtakbuhan ito sa takot.Walang inaksayang sandali, pinatapon ni Irina ang brick papunta kay Zoey. Bagamat umaasa siya sa mga brick ngayon, may mga ibang gamit din siyang nakatago sa bag niya para sa sariling depensa—para sigurado.Habang pinapanood niyang umatras si Zoey, nilinis ni Irina ang mga kamay niya at naglakad patungo sa kanyang trabaho sa construction site.Ang araw ay lumipas na parang isang blur ng pisikal na paggawa. Sa nakakagulat na paraan, hindi nakaramdam ng pagod si Irina. Sa katunayan, mas madali ang trabaho dito kaysa sa opis
Tahimik na tumugon si Irina habang nakaharap kay Zoey, ang boses niya matalim. "Hindi ba’t nagtagumpay ka na? Bakit nandito ka pa?"Ngumisi si Zoey. "Irina, akala ko ba magaling ka? Yung sinasabi mong Alec na sobrang mahal ka, akala ko ba kaya mong agawin ang fiancé ko, pero nandito ka pa rin, nagtatrabaho bilang isang migranteng manggagawa? Kung hindi ako nagkakamali, mahigit 20 araw ka na yata dito, di ba?"Mahigit 20 araw na ang nakalipas nang dukutin ni Zoey si Irina.Tiningnan ni Irina ang mayabang na babae sa harap niya, at naramdaman ang poot na dahan-dahang umiigkas sa loob niya. Naiisip niyang sakmalin ang leeg ni Zoey, pisilin ito, at gawing permanente ang kanyang mapagmataas na ngiti.Kinamumuhian ni Irina ang pamilya Jin mula ulo hanggang paa.Hindi kailanman naintindihan ni Irina kung bakit ipinadala siya ng ina niya sa pamilya Jin nang siya’y labindalawang taon pa lang. Ano ba ang relasyon ng ina niya sa pamilya Jin? Alam niyang mahirap ang kanilang pamilya, pero kahit n
That was it.Kung ang mga ginawa ni Zoey ngayon ay bunga ng pagbabago ng pagtingin ni Alec sa kanya dalawang araw na ang nakalipas, na nagbigay sa kanya ng pakiramdam ng pagiging pinalad at may karapatan, nagpasya si Irina na hindi na niya uulitin ang ganung pagkakamali. Pagkasabi nito, itinulak niya si Alec palayo, mabilis na pumasok sa kanyang kwarto, at nagsimulang mag-impake. Sa ilang sandali, lumabas siya, kakaunti lang ang mga gamit. Isang pares ng sapatos lang ang suot, isang pamalit na damit, at ilang pangunahing gamit sa kalinisan—lahat ay nakalagay sa isang luma at kupas na bag na gawa sa balat ng ahas. Hindi pa siya tumingin o nagsabi ng kahit anong paalam kay Alec, naglakad siya palabas ng apartment, at unti-unting nawala sa disyertong hamog ng gabi. Si Alec ay nakatayo sa bintana, pinagmamasdan siyang umalis. Naglakad siya nang may matinding desisyon, walang bakas ng alinlangan o pagsisisi. Sa unang pagkakataon, napagtanto ni Alec kung gaano siya kahawig ni Irina.