Agad na naintindihan ni Irina.Si Amalia pala ang nag-ayos ng lahat ng ito.Ilang araw lang ang nakalipas, nang mangako si Amalia na magbibigay siya ng espesyal na surpresa, at ngayon, ramdam ni Irina ang init ng kagalakan sa kanyang dibdib.Kahit anong trato ni Alec sa kanya, si Amalia lang ang tanging pinagmumulan ng aliw sa kanyang buhay. Sa natitirang dalawang buwan na lang ng kanyang buhay, ang kaligayahan ni Amalia ang naging pangunahing layunin ni Irina. Para sa kanya, determinado si Irina na makipagtulungan kay Alec at gampanan ang kanyang papel nang perpekto.“Salamat, Ma. Masaya ako sa sorpresa na ito,” sabi ni Irina, inangat ang laylayan ng kanyang wedding dress at nagbigay ng malumanay na ngiti. “Tingnan mo, ito ang wedding dress na inihanda ni Alec para sa akin. Ang ganda, di ba?”Tiningnan ni Amalia ang buong katawan ni Irina, tinitingnan ang bawat detalye, at unti-unting napuno ng luha ang kanyang mga mata.“Irina, hindi ko inakala na ganito ka kaganda. Ang ganda mo tala
Ang lalaki sa kabilang linya ng telepono, si Henry, ay kilala bilang isa sa mga wanted criminal sa kanilang lugar. Siya ang nasa likod ng lahat ng problema na nagpapalayo sa reputasyon ni Irina bago at pagkatapos ng kanyang pagkakakulong. Ang mga Jin ay nakipagtulungan kay Henry nang hindi bababa sa isang pagkakataon. Pero ngayon, nagdesisyon si Zoey na tapusin na ito. Noong una, bago ang kanyang kasal kay Alec, hindi balak ng pamilya nila na tanggalin si Irina. Una, nag-aalangan silang magdulot ng malaking gulo na maaaring makasira sa kasal. Pangalawa, si Zoey ay matagal nang nagnanais na harapin si Irina at sabihin sa kanya nang personal na ang bawat bahagi ng kanyang kaligayahan ay nakatayo sa paghihirap ni Irina. Gusto niyang makita ang paghihinagpis sa mata ni Irina—gusto niyang magalit ito hanggang sa mamatay. Ngunit ngayon, hindi na inintindi ni Zoey ang pagiging maingat. Ang gusto na lang niya, mamatay na si Irina. Agad-agad. Sa telepono, hindi nag-aksaya ng oras si Henr
Paano siya napunta sa kwarto niya?Isang kislap ng malamig na galit ang sumiksik sa mga mata ni Alec.Katatapos lang nilang magdaos ng kasal ni Irina nang tumawag si Don Hugo, ang patriyarka ng pamilya Beaufort, para magpatawag ng isang agarang pulong.Sa edad na 96, matagal nang huminto si Don Hugo sa pagiging pinuno ng pamilya, iniwan ang kapangyarihan halos 40 taon na ang nakalipas. Ngunit hindi pa rin kumukupas ang kanyang impluwensya—para na siyang isang emperador, ang kanyang salita ay may ganap na awtoridad pa rin.Isang buwan na ang nakalipas, nang kunin ni Alec ang ganap na kontrol sa Beaufort Group at alisin ang mga nakatagong banta, nagbigay sa kanya ang matandang panginoon ng isang utos.“Alec,” Don Hugo had said, his tone a mix of coercion and pleading, “now that all the obstacles have been dealt with, there’s no need to take any more lives. Promise me this, and I will never interfere in your affairs again.”Alec had agreed with a grim expression. “Alright.”Sa loob ng da
"Makinig kang mabuti!" sabi ng lalaki sa malamig at nakakatakot na tono. "Kapag pumasok ka ulit sa kwarto ko nang patago, papatayin kita!"Napatigil si Irina, nanlaki ang mga mata na parang takot na usa na nawalan ng direksyon. Kumakabog ang kanyang dibdib habang mabilis siyang tumango, halatang kinakabahan.Walang ibang sinabi ang lalaki. Tahimik siyang bumaling, kinuha ang isang emerald green na pulseras mula sa tabi ng kanyang kama, at walang kahirap-hirap na binuhat si Irina. Dinala niya ito pabalik sa kwarto nito, at maingat na ibinaba. Sinuot niya ulit ang pulseras sa braso nito. "Suotin mo ito bukas kapag bumisita ka kay mom. Mapapasaya siya niyan.""Na...naiintindihan ko," pautal na sagot ni Irina, halos pabulong ang boses, nanginginig pa. Tinitigan siya ng lalaki sa huling pagkakataon bago tumalikod at lumabas ng kwarto.Pagkasara ng pinto, agad na ni-lock ni Irina ang pinto, sumandal dito, at dahan-dahang dumulas pababa sa sahig. Parang biglang nawala ang lakas ng kanyang m
Habang tinitingnan ni Irina si Zoey nang may malamig na ngiti, lalong lumalim ang kanyang pang-iinsulto. Ang kanyang mukha, bagamat may mga marka ng pag-abuso, ay naglalabas ng tapang at pagtutol."Anong pakialam ko kung malaman ko?" tahimik at halos nang-iinsulto ang boses ni Irina. "At anong pakialam ko kung hindi ko malaman? Hindi ako natatakot sa mga palabas mo."Nag-iba ang anyo ni Zoey dahil sa galit, at mabilis na binagsak muli ang kamay nito sa pisngi ni Irina."Ang kapal ng mukha mo!" dumagundong ang sigaw ni Zoey. "Akala ko ba matalino ka? Pero bago ka mamatay, sisiguraduhin kong maintindihan mo ang lahat—gagawin kitang multo na may alam na katotohanan!"Lumalakas ang boses ni Zoey, halos malutong sa galit habang nagpapatuloy sa pag-rant."Alam mo ba kung bakit ka iniwan sa pamilya ko nang walong taon? Bakit kami ng nanay ko galit na galit sa iyo? Akala mo ba dahil lang ba nangingialam ka sa pagkain, damit, at tirahan namin? Hindi mo ba naisip na baka may ibang dahilan?"Sa
Si Irina ay sobrang takot kaya napakapit siya sa leeg ni Alec, nanginginig ang buong katawan. Alam niyang malupit si Alec, pero iba pala talaga ang makita ito nang harap-harapan. Ngayon lang niya lubos na naintindihan kung gaano siya kabagsik.Pero kahit ganoon, wala siyang awa para sa mga taong iyon. Deserve nila iyon. Lalo na’t muntikan na siyang mapahirapan at mapatay ni Zoey.Dahan-dahang itinaas ni Irina ang ulo niya, nakasandal pa rin sa balikat ni Alec, at malaki ang mga mata niyang inosenteng nakatingin kay Zoey.Kalaunan, dinala si Irina sa ospital. Matapos siyang suriin, sinabi ng doktor, “May konting pasa lang sa malambot na tisyu—wala namang malala.”Napabuntong-hininga si Irina, hindi niya namalayang kanina pa siya pigil ng hininga. Unti-unting nawala ang takot na bumalot sa kanya, pero hindi pa rin siya mapakali. Ilang araw siyang binihag—ano kaya ang nangyari kay Amalia sa mga panahong iyon?“Mr. Beaufort, salamat sa pagliligtas sa akin,” sabi niya, tapat ang pasasalama
“Ma, pasensya na,” bulong ni Irina, ang mga luha niya ay bumagsak sa gilid ng kumot ni Amalia. Paos ang boses mula sa sobrang pag-iyak. “Bagong pasok lang ako sa trabaho, at kailangan kong sundin ang mga plano ng boss ko. Pinadala niya ako sa isang business trip ng ilang araw, kaya hindi kita agad naabisuhan.”“Kasalanan ko,” mahina ang sagot ni Amalia, ang mata ay dumaan sa mga tubo na nakakabit pa sa kanyang katawan. Nagawang magbigay ng isang mapait na ngiti. “Laging lumalala ang kalusugan ko. Minsan, naiisip ko kung muling magbubukas pa ang mga mata ko kapag pumikit ako...”“Ma, huwag mong sabihin ‘yan!” Nabasag ang boses ni Irina habang niyayakap siya. “Ayokong iwan mo ako. Kung aalis ka, sobrang lungkot ko. Wala na akong ibang pamilya sa mundong ito.” Lumuha siya ng walang tigil habang humihikbi sa balikat ni Amalia.Noong araw na iyon, bagong salba at pa rin gulat na gulat, hindi na bumalik si Irina sa bahay. Sa halip, nanatili siya sa tabi ni Amalia, inaalagaan siya ng buong p
"Is it raining?" Alec stepped onto the balcony and glanced outside.Tunay nga, bumubuhos ang ulan. Nang tiningnan ni Alec ang ibaba, nakita niyang may isang babaeng nakaluhod sa ulan, nakatingala at diretsong nakatingin sa kanya. Kumuha siya ng payong at mabilis na bumaba.“Alec… A-Alec... talagang bumaba ka para makita ako."Ang mga labi ni Zoey ay maputla at nanginginig dahil sa lamig. Gumapang siya patungo sa kanya, mahigpit na kumapit sa kanyang mga binti."Pakiusap, Alec, pakinggan mo lang ako. Kung pagkatapos mong pakinggan ako, gusto mo pa rin akong patayin, tatanggapin ko. Ang hiling ko lang ay isang pagkakataon para ipagtanggol ang sarili ko."Tinitigan ni Alec si Zoey, ang mukha niya ay puno ng galit at pagkayamot. Halos patayin na niya ito ng sipa noong nakaraang araw. Ang tanging dahilan kung bakit hindi niya ginawa ay dahil sa sakripisyo ni Zoey—pinigil niya ang sarili upang iligtas siya gamit ang kanyang katawan. Dahil sa ginawa niyang iyon, nakontrol niya ang Beaufort
“Tandaan mo ‘to!” Bulalas ni Alec sa kanya. “Wala akong pakialam sa bastardong dinadala mo ngayon. Since you have the courage to come here, you have to bear the consequences of coming here! Nais mong ipamalita sa lahat na buntis ka at ako ang ama nang sa ganon ay matanggap ka ng pamilya ko? No fucking way, woman!” Puno ng pagbabantang sinabi ni Alec at mabilis siyang iniwan doon.Sa labis na takot ay tuluyan nang napaluhod si Irina sa lupa at hinayaang kumawala ang kanyang mga luha na kanina pa niya inaalagaan sa kanyang mga mata. Ngunit agad ding naputol ang kanyang pag iyak nang tumunog ang kanyang telepono.Lumangluma na ang kanyang telepono. Ito pa ang modelo na gamit-gamit niya noong nakakulong pa lamang siya. Basag na ang screen nito at kahit litrato ay hindi na makakuha kaya naman nagdesisyon siyang mag renta na lang ng camera.Ngunit hindi na nga niya makita ang camera, nalaman naman ni Alec na buntis siya.Kinalma ni Irina ang kanyang sarili at binuo ang boses nang sagutin an
Dahan-dahang inangat ni Irina ang kanyang tingin kay Alec nang marinig ang sinabi nito. Dumako ang tingin ni Irina sa hawak-hawak ng lalaki. Iyon nga ang pregnancy test report na isinagawa niya noong una. Ang alam niya ay inilagay niya iyon sa kanyang bag, ngunit matapos ang araw ng pagkidnap sa kanya ni Zoey ay nawala na ito sa loob. Ang buong akala niya ay si Zoey ang kumuha nito dahil ang huli rin ang kumuha ng kanyang bag.Ngunit matapos siyang iligtas ni Alec nang gabing iyon ay inakala na lamang niyang nawala iyon. Ni hindi pumasok sa kanyang isip na nasa kamay pala ito ni Alec.“Paano… Paano mo nakuha iyan?” Putol-putol na tanong ni Irina kay Alec.Agad na nag init nang labis ang kanyang pisngi dahil sa kahihiyan. Sa lahat kasi ng ayaw niya ay iyong pinapakialaman ng ibang tao ang pribado niyang mga gamit. Lalo na’t pregnancy test niya ito! Masyado na siyang napapahiya kay Alec sa araw na ito. Kung kanina ay bigla na lamang siyang hinalikan nito nang mariin, ngayon naman ay iwi
Hinila ni Irina ang kanyang kamay palayo, ang boses malamig at walang emosyon. “Nandito lang ako para kumita ng extra.”Napairap ang waitress. “Huwag ka ngang magkunwari.” Kasabay ng mapanuyang ngiti, tinulak niya si Irina, dahilan para ito’y matumba nang bahagya.Nang mabawi ni Irina ang balanse, dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang tingin—at natigilan. Sa hindi kalayuan, nakatayo si Alec, nakamasid. Ang kanyang mukha ay walang mabasang emosyon. Walang galak, walang galit. Ngunit ramdam ni Irina ang tensyon.Galit si Alec. Sobrang galit.Pinabagal ni Irina ang kanyang hakbang, hinayaang mauna ang ibang mga waitress. Nang makalayo na ang mga ito, lumapit siya kay Alec, tahimik at nag-aalangan, handang magpaliwanag. Ngunit bago pa man siya makapagsalita, hinawakan ni Alec ang kanyang baba, mahigpit at matigas ang pagkakahawak.Mabilis na dumaloy ang kilabot sa kanyang katawan.Walang salita, idiniin ni Alec ang isang kamay sa kanyang likod, hinila siya papalapit. At bago niya pa maun
“A-Alec… I’m really sorry…” Nanginginig na sambit ni Zoey. Bakas ang labis na pagsusumamo sa kanyang mga mata habang nakatingin kay Alec.Halos kapitan na niya ang lalaki at luhuran ito.“A-alam kong hindi ‘to ang inaasahan mong makikita mo. Alam ko ring nagdadalawang-isip ka nang pakasalan ako. Hayaan mo, hinding hindi na ako magpapakita pa sayo pagkatapos ng gabing ito.”Mas pinagmukha pang kawawa ni Zoey ang kanyang sarili habang nakaharap kay Alec. Inayos niya ang kanyang sumbrerong suot at akmang tatalikuran na si Alec upang umalis, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Alec upang pigilan. Sa eskpresyon pa lang ni Alec ay tila ba lalo lang siyang nandidiri sa ginagawang akto ng babaeng ito.Ngunit kahit anong gawin niya, hindi pa rin niya maikakaila na niligtas siya ni Zoey gamit ang katawan nito kaya pinilit na lamang niyang lunukin ang pandidiri at inis na nararamdaman nang mga oras na iyon.“Anong nangyari? Bakit ganyan ang mukha mo?” Kalmadong tanong ni Alec kay Zoey. Tuluyan n
Matapos maghintay nang ilang oras ay tuluyan nang pinaandar ni Duke ang kanyang sasakyan papalapit sa kinatatayuan ni Irina.“Irina! Get in. Pauwi na rin ako. Isasabay na kita,” aniya at binuksan na ang pinto ng passenger seat habang nakasilip sa bintana ng sasakyan.Sa kagustuhang huwag tingnan si Duke ay dumako ang kanyang tingin sa kanyang sarili. Marumi at puno ng alikabok ang kanyang blouse na suot kaya lalo siyang nakaramdam ng hiya.“Ah, hindi na…” sagot niya at tipid na ngumiti, “hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on. It’s late. Wala nang dadaan na bus rito nang ganitong oras. Hindi ka na makakahanap ng sasakyan, unless you call a taxi,” pagpupumilit ni Duke, pinipigilan ang kanyang sarili na maging mayabang sa harap ng babae.Agad na naalarma si Irina dahil batid niyang tama ito. Masyado nang late. Kung talagang may dadaan pang bus ay kanina pa dapat. Isa pa, hindi pa siya nakakasahod at wala na siyang pera. Hindi niya kayang magbayad ng taxi.Nang makita ni Duke ang hesit
Nanatiling tahimik ang kabilang linya kaya hindi sigurado si Greg sa kung anong naging reaksyon ng kanyang boss na si Alec. Hindi rin ito nagsalita nang ilang segundo kaya nag alala na siya.“Young Master? Ayos lang po ba kayo?” Maingat niyang tanong. “May problema po b–”“Got it,” malamig na sagot ni Alec kay Greg bago pa man nito maituloy ang kanyang sasabihin.“May iba pa po ba kayong ipag uutos?”“I’ll be away for a few days. Sa makalawa ay sunduin mo si Zoey at hintayin ninyo ako sa labas ng mansyon,” utos ni Alec sa kanyang assistant.Hindi man nais, ngunit wala siyang pagpipilian. Kailangan niya ng panangga dahil sigurado siyang maraming iimbitahin na mga babae ang kanyang lolo sa araw na iyon. Hindi niya nais makihalubilo pa sa kahit na sino. Sa lahat ay ayaw niyang nasasayang ang kanyang oras sa walang kwentang bagay.“Masusunod, Young Master. Ibababa—”“And, Greg…” Muling tawag ni Alec sa huli bago pa nito patayin ang tawag.“Ano po iyon, Young Master?”“Bantayan o sundan mo
"Then slap your daughter in the face," Amalia commanded coldly. "You can stop when I tell you to. If you hesitate or hold back, I’ll have two strong men beat her with shoe soles—100 times each."Nagtulala si Cassandra, ang mga mata ay malapad sa hindi makapaniwalang ekspresyon.“Madam, anong… anong sinabi niyo?”Bagsak sa sahig si Zoey, nanginginig at humahagulgol ng hindi mapigilan. Hindi na inulit ni Amalia ang sinabi niya. Nanatili ang matalim niyang tingin habang tinanong si Cassandra,“Gagawin mo ba o maghahanap ako ng ibang tao para tapusin ito?”“G-gagawin ko po! Gagawin ko po!” umiiyak na sagot ni Cassandra, mabilis na bumangon at lumuhod sa harap ni Zoey, itinaas ang nanginginig na kamay bago mabilis na sinampal ang anak sa pisngi.“Mom…” mahinang daing ni Zoey, ang luha ay dumadaloy sa namamagang pisngi.“Mas mabuti pa nga ito kaysa patamaan ng dalawang lalaki gamit ang talampakan ng sapatos, hindi ba?” madiing pagkagat-labi ni Cassandra at muling sinampal ang anak, mas mala
"Paano niyo nahanap ang lugar na 'to? Lumayas kayo!" Mabilis at matalim ang boses ni Irina sa galit.Hindi na niya inintindi kung paano siya pinagtulungan at ininsulto ni Cassandra at Zoey noon, pero ang pagpasok nila sa kwarto ng matinding may sakit na si Amalia ay labis na nakaka-offend. Walang pag-aalinlangan, hinablot ni Irina ang bag niya at tinamaan si Cassandra. Ngunit isang mahina at kalmadong boses ang tumawag sa kanya."Irina..." Lumingon si Irina kay Amalia. "Ma, huwag kang matakot. Papalayasin ko sila ngayon din." "Irina," sabi ni Amalia nang kalmado, "Ako ang nagpasabi sa kanila na pumunta dito."Nanlaki ang mga mata ni Irina sa gulat. "Ano?"Paglingon niya, napansin niyang pareho silang nakatingin kay Amalia nang may takot sa kanilang mga mata."Ma? Ikaw… ikaw ang nag-imbita sa kanila?" tanong ni Irina, nagtaka. Ang maputlang mukha ni Amalia, bagamat mahina, ay naglalabas ng isang awtoridad na nag-uutos ng respeto."Cassandra. Zoey.""Mrs. Beaufort…" ang nanginginig
“Sa kahit anong paraan, ilibre mo na lang ako…” dumaan ang mata ni Duke sa mga kanto ng mga kainan sa paligid.Karamihan dito ay madilim at puno ng usok, habang ang iba naman ay may mga trabahador na kumakain ng simpleng boxed meal sa labas. Hinawakan niya ang ilong dahil sa hindi pagkasiya, iniisip, “Ibinubuwis ko ang lahat para sa babaeng ito.”“Basta bigyan mo na lang ako ng boxed meal na tigbebente, okay na, di ba?” “Oo,” sagot ni Irina na walang pag-aalinlangan. Nag-order sila ng simpleng pagkain: dalawang gulay at isang may karne. Kumain lamang si Irina ng hotdo bun at isang palamig. Umupo siya sa tapat ni Duke, tahimik na pinapanood siya habang kumakain. Ramdam na ramdam ni Duke ang kaba sa sitwasyon. Mas lalo pa itong naging hindi komportable dahil sa hitsura ni Irina—hindi naisip na may pakialam sa kanya. Habang kinakain ang bland na pagkain, parang gusto niyang abutin ang kamay ni Irina at haplusin ang maliit at malungkot niyang mukha. Siguro mas maganda kung yakapin ko