"Is it raining?" Alec stepped onto the balcony and glanced outside.Tunay nga, bumubuhos ang ulan. Nang tiningnan ni Alec ang ibaba, nakita niyang may isang babaeng nakaluhod sa ulan, nakatingala at diretsong nakatingin sa kanya. Kumuha siya ng payong at mabilis na bumaba.“Alec… A-Alec... talagang bumaba ka para makita ako."Ang mga labi ni Zoey ay maputla at nanginginig dahil sa lamig. Gumapang siya patungo sa kanya, mahigpit na kumapit sa kanyang mga binti."Pakiusap, Alec, pakinggan mo lang ako. Kung pagkatapos mong pakinggan ako, gusto mo pa rin akong patayin, tatanggapin ko. Ang hiling ko lang ay isang pagkakataon para ipagtanggol ang sarili ko."Tinitigan ni Alec si Zoey, ang mukha niya ay puno ng galit at pagkayamot. Halos patayin na niya ito ng sipa noong nakaraang araw. Ang tanging dahilan kung bakit hindi niya ginawa ay dahil sa sakripisyo ni Zoey—pinigil niya ang sarili upang iligtas siya gamit ang kanyang katawan. Dahil sa ginawa niyang iyon, nakontrol niya ang Beaufort
Ang tawag ay mula kay Don Hugo.Ang tinig ng matandang lalaki ay may halong otoridad at pag-uudyok."Alec, kung sabi mo nga na ang babaeng iyon ay para lamang aliwin ang iyong ina, ang iyong lolo at ako ay nag-ayos ng isang kaswal na salo-salo ng pamilya. Sa katapusan ng linggo, mga kabataang babae na may edad para mag-asawa mula sa mga kilalang pamilya ang dadalo…"“I’m not going!” Alec cut him off coldly before he could finish.The old man’s tone softened, tinged with resignation. “Alec, don’t hang up just yet. Can you at least hear your grandpa out?”Alec remained silent.“Alec?”“I’m listening.”“Hindi ko na pakikialaman ang pamamahala mo sa mga gawain ng Beaufort,” patuloy ni Don Hugo, ang kanyang tinig ay may kasamang pakiusap. “Ngunit ako’y 96 na taon na, Alec. Talaga bang hahayaan mong umalis ako nang hindi ko nakita na ikaw ay ikinasal at nagka-settle? Ang mga dalaga sa salo-salo ay mga pinakamaganda sa lahat. Kung may isang makuha ang iyong pansin, mabuti. Kung wala, hindi k
Walang lingon si Alec at kinuha ang kanyang cellphone, agad na tinawagan si Greg."Greg, kunin mo si Ms. Jin at ihatid siya pauwi. Ngayon na." Nakatigil si Zoey, hindi makapaniwala sa nangyayari, ang kanyang katawan ay nanatiling nakatayo sa ulan na may kalituhan sa mga mata. Pagkatapos ng tawag, nilingon siya ni Alec, ang tono ng kanyang boses malamig at puno ng inis."Dito ka lang. Darating si Greg sa tatlong minuto para kunin ka." Bago pa man siya makasagot, pumasok si Alec sa elevator, pinindot ang pindutan, at nagsara ang mga pinto, iniwan si Zoey na mag-isa sa gitna ng ulan, tuliro at naguguluhan. Tama ang sinabi ni Alec, dumating si Greg sa loob ng tatlong minuto, dumaan ng maayos at ibinaba ang bintana ng sasakyan."Ms. Jin, paki-akyat na. Huwag mong ipilit na tumayo sa ulan." Ang ekspresyon ni Zoey ay nagbago, puno ng inis. "Wala kang silbi." Tumuloy si Greg na tinitigan siya ng kalituhan. "Pardon?" "Fiancée ako ng boss mo," mabilis niyang sinabi. "Bilang driver niya,
Ang malamig na titig ni Alec ay nanatiling matatag sa kabila ng malakas na sigaw ni Irina. Ang kanyang mga mata ay maingat na sinuri siya mula ulo hanggang paa, ang kanyang ekspresyon ay nanatiling hindi mabasa at seryoso. Pakiramdam na lubos na napahiya, itinulak siya ni Irina palayo, agad na dinampot ang isang bathrobe upang takpan ang sarili, at dali-daling tumakbo papunta sa maliit na kwarto ng bisita.Pagkasara ng pinto nang malakas, bumagsak ang kanyang mga luha na hindi niya mapigilan. Tanging siya lamang ang tunay na nakakaintindi sa lalim ng kanyang kahihiyan at dalamhati.Habang humihikbi, iniangat niya ang kanyang braso upang punasan ang mga luha at agad na naghanap ng damit na maisusuot. Ngunit bago pa niya maayos ang sarili, biglang bumukas ang pinto sa likod niya. Napatigil si Irina, nanlamig sa gulat habang mabilis na kumabog ang kanyang puso. Paglingon niya, nakita niya si Alec na may dalang medical kit.Mahigpit na niyakap ni Irina ang bathrobe sa kanyang dibdib at n
Pumikit ng bahagya si Irina, ang mahahabang pilikmata ay kumurap habang tinitingnan ang lalaki sa harap niya, sinusubukang kilalanin siya. Pagkalipas ng ilang sandali, napansin din niya siya, at pinisil ang kanyang labi."Mr. Evans," ang mahinang wika niya.Samantala, ang direktor ng disenyo ay parang tumaas ang pwesto, bigla na lang tumayo mula sa kanyang upuan na parang isang hari ang pumasok sa silid. Ang kanyang tindig ay nagbago kaagad, at isang kinakabahang ngiti ang sumungaw sa kanyang mukha. Agad siyang lumapit kay Duke, bahagyang yumuko."Mr. Evans! Anong hatid ninyo? Nagsasagawa ba kayo ng inspeksyon?"Duke glanced at Irina, his tone nonchalant. "What’s going on with this employee?""Ah, bagong salta lang," sagot ng direktor, mabilis at halatang nagmamadaling magpaliwanag. "Wala siyang edukasyon, walang karanasan, at dagdag pa, ilang araw na siyang absent. Hindi naman talagang may lugar siya sa kumpanya."Bahagyang bumangon ang labi ni Irina, tila nagmamadali na ipagtanggol
“Sa kahit anong paraan, ilibre mo na lang ako…” dumaan ang mata ni Duke sa mga kanto ng mga kainan sa paligid.Karamihan dito ay madilim at puno ng usok, habang ang iba naman ay may mga trabahador na kumakain ng simpleng boxed meal sa labas. Hinawakan niya ang ilong dahil sa hindi pagkasiya, iniisip, “Ibinubuwis ko ang lahat para sa babaeng ito.”“Basta bigyan mo na lang ako ng boxed meal na tigbebente, okay na, di ba?” “Oo,” sagot ni Irina na walang pag-aalinlangan. Nag-order sila ng simpleng pagkain: dalawang gulay at isang may karne. Kumain lamang si Irina ng hotdo bun at isang palamig. Umupo siya sa tapat ni Duke, tahimik na pinapanood siya habang kumakain. Ramdam na ramdam ni Duke ang kaba sa sitwasyon. Mas lalo pa itong naging hindi komportable dahil sa hitsura ni Irina—hindi naisip na may pakialam sa kanya. Habang kinakain ang bland na pagkain, parang gusto niyang abutin ang kamay ni Irina at haplusin ang maliit at malungkot niyang mukha. Siguro mas maganda kung yakapin ko
"Paano niyo nahanap ang lugar na 'to? Lumayas kayo!" Mabilis at matalim ang boses ni Irina sa galit.Hindi na niya inintindi kung paano siya pinagtulungan at ininsulto ni Cassandra at Zoey noon, pero ang pagpasok nila sa kwarto ng matinding may sakit na si Amalia ay labis na nakaka-offend. Walang pag-aalinlangan, hinablot ni Irina ang bag niya at tinamaan si Cassandra. Ngunit isang mahina at kalmadong boses ang tumawag sa kanya."Irina..." Lumingon si Irina kay Amalia. "Ma, huwag kang matakot. Papalayasin ko sila ngayon din." "Irina," sabi ni Amalia nang kalmado, "Ako ang nagpasabi sa kanila na pumunta dito."Nanlaki ang mga mata ni Irina sa gulat. "Ano?"Paglingon niya, napansin niyang pareho silang nakatingin kay Amalia nang may takot sa kanilang mga mata."Ma? Ikaw… ikaw ang nag-imbita sa kanila?" tanong ni Irina, nagtaka. Ang maputlang mukha ni Amalia, bagamat mahina, ay naglalabas ng isang awtoridad na nag-uutos ng respeto."Cassandra. Zoey.""Mrs. Beaufort…" ang nanginginig
"Then slap your daughter in the face," Amalia commanded coldly. "You can stop when I tell you to. If you hesitate or hold back, I’ll have two strong men beat her with shoe soles—100 times each."Nagtulala si Cassandra, ang mga mata ay malapad sa hindi makapaniwalang ekspresyon.“Madam, anong… anong sinabi niyo?”Bagsak sa sahig si Zoey, nanginginig at humahagulgol ng hindi mapigilan. Hindi na inulit ni Amalia ang sinabi niya. Nanatili ang matalim niyang tingin habang tinanong si Cassandra,“Gagawin mo ba o maghahanap ako ng ibang tao para tapusin ito?”“G-gagawin ko po! Gagawin ko po!” umiiyak na sagot ni Cassandra, mabilis na bumangon at lumuhod sa harap ni Zoey, itinaas ang nanginginig na kamay bago mabilis na sinampal ang anak sa pisngi.“Mom…” mahinang daing ni Zoey, ang luha ay dumadaloy sa namamagang pisngi.“Mas mabuti pa nga ito kaysa patamaan ng dalawang lalaki gamit ang talampakan ng sapatos, hindi ba?” madiing pagkagat-labi ni Cassandra at muling sinampal ang anak, mas mala
Narinig ng buong lungsod ang balitang itinapon palabas ang sikat na aktres na si Ivy Montenegro.Pagkalabas niya ng club, pasuray-suray siyang sumakay ng taxi, lasing na lasing. Agad niyang tinawagan si Layla—ang asawa ni Zian.Sa kabilang linya, hindi na nagpaliguy-ligoy pa si Layla. “Ivy Montenegro, kumusta? Kinausap ba ng asawa ko si Alec?”Laslas ang dila sa kalasingan, pasigaw na nagbuntong-hininga si Ivy. “Ang demonyang si Irina! Halimaw siya—isang totoong halimaw!”At bago pa makasagot si Layla, bigla na lang binaba ni Ivy ang tawag at nawalan ng malay sa likod ng taxi.Natulala si Layla habang nakatitig sa kanyang telepono. Napakunot ang noo niya bago mabilis na tinawagan ang pinsan niyang si Jigo.Sa loob ng isang pribadong silid, kasalukuyang nag-aalay ng tagay si Jigo kay Alec nang tumunog ang kanyang cellphone. Saglit niyang sinulyapan ang screen bago tumingin kay Zian, na halatang hindi mapakali at tila kinakabahan. Ngumisi si Jigo at iniabot ang telepono.“Asawa mo.”San
Si Alec ay tumawa nang malamig, walang emosyon ang tingin niya."Artista? Bagong kinoronahang aktres?" Umayos siya ng upo, nakapamulsa at walang bahid ng interes. "Akala mo ba dapat alam ng lahat ang pangalan mo? Na dapat kang sambahin dahil sa tinatawag mong kasikatan?"Lumamig pa lalo ang tono niya, matalim na parang talim ng kutsilyo."Tandaan mo ito—mas mabuting iwanan mo na ang industriya ng pelikula sa loob ng tatlong taon."Ang sumunod niyang mga salita ay parang hatol ng kamatayan."Hindi ka makakatanggap ng kahit isang proyekto. Ni isang patalastas, hindi mo mahahawakan."Bumagsak ang katahimikan sa silid.Ito na ang awa niya—ang bersyon niya ng habag.Isang bagong sikat na artista, isang tinaguriang pampublikong pigura, ngunit nagawa niyang utusan ang ibang babae na buhatin ang sapatos niya sa loob ng banyo? Hiyain ang iba nang walang dahilan?Kung hindi lang dahil sa kawalan ng interes ni Irina sa paghihiganti, mas malala pa sana ang naging parusa ni Ivy.Ngunit kahit sa ga
Nabigla si Irina sa biglaang pagpapamalas ng dominasyon ni Alec.Kakasanay pa lang niya sa sitwasyon nang, sa di-inaasahang pagkakataon, biglang lumuhod si Ivy sa harapan niya, isang malakas na plop ang umalingawngaw. Pumatak ang luha sa pisngi nito habang desperadong nagsusumamo."Miss Montecarlos, maawa ka sa’kin!" humagulgol si Ivy. "Isang beses lang—pakiusap, hayaan mo na ako!"Walang masabi si Irina. Napatingin siya pababa, nakatitig kay Ivy na parang hindi siya makapaniwala.Ang babaeng ito na naman?Ni hindi niya nga gustong bigyang pansin ito sa simula pa lang.Hindi naman sila magkakilala. Pero kanina lang sa banyo, naglakad itong parang reyna, buong yabang na inutusan siyang buhatin ang sapatos nito—kahit na wala silang anumang ugnayan.At hindi lang iyon.Ininsulto pa siya.Sa harap ng lahat. Malakas. Lantaran.At ngayon, ang parehong babaeng iyon ay nakaluhod sa harapan niya, umiiyak na parang kawawang biktima.Dahan-dahang bumuga ng hininga si Irina, nanatiling kalmado an
Naroon si Ivy, hindi makapaniwala. "Mr. Beaufort… anong sinabi mo?"Marahil ay mali lang ang dinig niya. Hindi maaaring totoo ang narinig niya—na si Alec mismo ang nagsabing magpanggap siyang hostess. Kailanman ay hindi siya nalagay sa ganitong kahihiyan."Be a hostess," Alec repeated calmly.Nanlamig ang tingin ni Ivy at mariing sumagot, "Mr. Beaufort, hindi ba’t may kasama na kayong hostess? Hindi ako isa sa kanila, at wala akong balak na magpanggap!"Nanatiling kalmado si Alec. "Kung ganoon, sabihin mo sa akin—bakit ka narito ngayong gabi?"Mataas ang tinig ni Ivy nang sumagot siya, bahagyang itinaas ang baba. "Kasama ako ni Mr. Altamirano—""Pero ang asawa ni Mr. Altamirano ay pinsan ni Jigo, hindi ba?" putol ni Alec, payapa ngunit matalim ang pananalita. "Sabihin mo sa akin, ano ba talaga ang papel mo rito?"Napipi si Ivy."Hostess pa rin ang hostess," malamig na saad ni Alec. "Kahit ano pang pagpapanggap ang gawin niya, hindi mababago ang katotohanan."Pumikit si Ivy, pilit pini
"Jigo, bakit mo ako sinipa?" reklamo ni Liam.Naramdaman ni Irina ang tensyon sa hangin, kaya bigla siyang tumayo."Oo… nandito ako para pagsilbihan kayo," mahina niyang sabi.Hindi niya namalayan kung gaano na kakadilim ang ekspresyon ni Alec, pero si Ivy, agad iyong napansin.Sa isang malutong na tawa, binasag ni Ivy ang katahimikan."Naku naman! Kung sino man ang pinagsisilbihan mo, hindi ‘yon ang mahalaga ngayon." Ngumisi siya nang mapanukso. "Mas importante, may utang pa sa atin si Mr. Beaufort—tatlumpung baso ng alak bilang parusa ngayong gabi!"Lumingon siya kay Irina, may kislap ng panunukso sa mga mata."Pagkatapos mong lumagok ng tatlumpung baso, sigurado akong malalasing ka nang husto. At aminin na natin, mas masaya ang gabi kapag may tama na, ‘di ba?" Kumindat pa ito bago nagpatuloy. "Lalo na kayong mga babae… sanay na sanay kayong uminom para aliwin ang mga lalaki, hindi ba?"Wala nang hintay-hintay, agad niyang kinuha ang isang baso at pilit itinulak sa kamay ni Irina.D
Parang huminto ang oras sa sandaling lumabas ang mga salitang iyon mula sa labi ni Irina. Nanigas ang lahat sa silid, walang makapagsalita.Ngunit bago pa man sila makabawi, bumagsak na si Irina sa harapan ni Zian, ang kanyang tinig nanginginig sa desperasyon."I-ikaw… ano ang relasyon mo sa kapatid ko?" Ang kanyang mga kamay ay mahigpit na kumapit sa manggas ni Zian. "Alam mo ba kung nasaan siya ngayon? Ligtas ba siya? Pakiusap—sabihin mo sa akin!"Nanigas si Zian.Saglit siyang napuno ng pagkabigla, at awtomatikong umatras, ang kilos niya'y alanganin, halos parang takot.Sa lahat ng naroon, siya ang nakakaalam ng totoong kasaysayan nina Irina at Alec.Matapos niyang bumalik sa bansa, maingat niyang inilapit ang sarili sa kanyang tiyuhin at tiyahin, umaasang makapasok sa mas mataas na bilog ng kapangyarihan. Doon niya nadiskubre ang isang usapan—ang mismong impormasyon na nagbigay daan kay Alec upang mahanap sina Zeus at Irina.At mula rin sa mga bulong na iyon, nalaman niya kung gaa
Hindi man lang nilingon ni Irina si Ivy. Sa halip, tahimik niyang binuksan ang gripo at sinimulang hugasan ang kanyang mga kamay, walang kahit anong bakas ng interes sa kanyang mukha."Bar girl!" Lumalim ang tono ng boses ni Ivy, may bahid ng utos at inis. "Napilayan ako. Hawakan mo ang sapatos ko. Naririnig mo ba ako?"Matapos banlawan ang pawis mula sa kanyang mga palad, sa wakas ay tumingin si Irina kay Ivy.Maganda ang babae, walang duda. Pero nakakasulasok ang kayabangan nito.Sa kabilang banda, nanatiling walang pakialam si Irina. Relaks ang kanyang tindig, at mas malamig pa ang kanyang tinig."Lumayo ka."Nagdilim ang ekspresyon ni Ivy. Galit niyang iniangat ang baba at may dramatikong pagpag ng kanyang mahahabang alon-alon na buhok, saka humarang sa daraanan ni Irina."Isa ka lang hostess! Anong karapatan mong maging bastos?" sarkastikong aniya. "Sinabihan kitang hawakan ang sapatos ko para sa ikabubuti mo! Alam mo ba kung ano ang mangyayari sa’yo? Isa ka lang laruan ni Alec.
Mas madali ang lahat habang nandoon si Alec. Pero nang lumabas siya upang sagutin ang isang tawag, biglang nakaramdam ng pangungulila si Irina.Sa maluwang na pribadong silid, naglaglagan ang mga mata sa kanya.May bahagyang ngiti sa mukha ni Jigo, habang si Kristoff naman ay nanatiling kalmado at hindi mabasa ang iniisip. Samantalang si Liam, matapos tumingin kay Jigo na para bang naghahanap ng paliwanag, ay tila nag-uusisa rin. Ilang taon siyang nanatili sa timog-kanlurang hangganan kasama si Alec, kaya bihira silang magkausap at hindi niya lubos na alam ang kasalukuyang sitwasyon.Pero may isang bagay siyang tiyak—ang kasintahan ni Alec ay si Zoey.Kung ganoon, sino itong babae?Hindi lang mga lalaki ang lihim na sinusuri si Irina. Pati ang mga babaeng nakaupo sa tabi nila ay hindi maitatangging may pagtataka sa mga titig na ipinupukol sa kanya.Kung saan may mga babae, naroon din ang tsismis.Nang wala na si Alec, tila lumuwag ang pakiramdam ng lahat, at di nagtagal, may dalawang
Ang kanyang pinagkakatiwalaan.Anim na taon na ang nakalipas, noong gabing inilunsad ni Alec ang kanyang pinakamalupit na kontra-atake, muntik na niyang masira ang buong Beaufort. Ngunit sa kabila ng duming dugo, ang Beaufort Group ay nanatiling hindi apektado.Walang kahit kaunting alon.Isang korporasyon na kasinglaki nito—na nagbago ng may-ari nang magdamag—dapat ay nagdulot ng malalaking pagyanig sa buong siyudad, kung hindi man sa buong bansa. Ngunit nang pumasok si Alec sa punong tanggapan ng Beaufort Group kinabukasan, wala ni katiting na kaguluhan, walang pagsalungat.Tanging kaayusan lamang. Ang mga mataas na opisyal—ang mga matagal nang may hawak ng kapangyarihan—ay sinalubong siya nang may kasanayan, para bang alam nilang darating ang araw na ito.“Mr. Beaufort.”Mula sa sandaling iyon, napagtanto ng patriarch ng Beaufort, pati na ang ama ni Alec na si Alexander Beaufort, ang katotohanan: Ang anak nila ay hindi basta-basta.Sa mga taon, pinaalis siya, itinakwil, at tinanggi