"Paano niyo nahanap ang lugar na 'to? Lumayas kayo!" Mabilis at matalim ang boses ni Irina sa galit.Hindi na niya inintindi kung paano siya pinagtulungan at ininsulto ni Cassandra at Zoey noon, pero ang pagpasok nila sa kwarto ng matinding may sakit na si Amalia ay labis na nakaka-offend. Walang pag-aalinlangan, hinablot ni Irina ang bag niya at tinamaan si Cassandra. Ngunit isang mahina at kalmadong boses ang tumawag sa kanya."Irina..." Lumingon si Irina kay Amalia. "Ma, huwag kang matakot. Papalayasin ko sila ngayon din." "Irina," sabi ni Amalia nang kalmado, "Ako ang nagpasabi sa kanila na pumunta dito."Nanlaki ang mga mata ni Irina sa gulat. "Ano?"Paglingon niya, napansin niyang pareho silang nakatingin kay Amalia nang may takot sa kanilang mga mata."Ma? Ikaw… ikaw ang nag-imbita sa kanila?" tanong ni Irina, nagtaka. Ang maputlang mukha ni Amalia, bagamat mahina, ay naglalabas ng isang awtoridad na nag-uutos ng respeto."Cassandra. Zoey.""Mrs. Beaufort…" ang nanginginig
"Then slap your daughter in the face," Amalia commanded coldly. "You can stop when I tell you to. If you hesitate or hold back, I’ll have two strong men beat her with shoe soles—100 times each."Nagtulala si Cassandra, ang mga mata ay malapad sa hindi makapaniwalang ekspresyon.“Madam, anong… anong sinabi niyo?”Bagsak sa sahig si Zoey, nanginginig at humahagulgol ng hindi mapigilan. Hindi na inulit ni Amalia ang sinabi niya. Nanatili ang matalim niyang tingin habang tinanong si Cassandra,“Gagawin mo ba o maghahanap ako ng ibang tao para tapusin ito?”“G-gagawin ko po! Gagawin ko po!” umiiyak na sagot ni Cassandra, mabilis na bumangon at lumuhod sa harap ni Zoey, itinaas ang nanginginig na kamay bago mabilis na sinampal ang anak sa pisngi.“Mom…” mahinang daing ni Zoey, ang luha ay dumadaloy sa namamagang pisngi.“Mas mabuti pa nga ito kaysa patamaan ng dalawang lalaki gamit ang talampakan ng sapatos, hindi ba?” madiing pagkagat-labi ni Cassandra at muling sinampal ang anak, mas mala
Nanatiling tahimik ang kabilang linya kaya hindi sigurado si Greg sa kung anong naging reaksyon ng kanyang boss na si Alec. Hindi rin ito nagsalita nang ilang segundo kaya nag alala na siya.“Young Master? Ayos lang po ba kayo?” Maingat niyang tanong. “May problema po b–”“Got it,” malamig na sagot ni Alec kay Greg bago pa man nito maituloy ang kanyang sasabihin.“May iba pa po ba kayong ipag uutos?”“I’ll be away for a few days. Sa makalawa ay sunduin mo si Zoey at hintayin ninyo ako sa labas ng mansyon,” utos ni Alec sa kanyang assistant.Hindi man nais, ngunit wala siyang pagpipilian. Kailangan niya ng panangga dahil sigurado siyang maraming iimbitahin na mga babae ang kanyang lolo sa araw na iyon. Hindi niya nais makihalubilo pa sa kahit na sino. Sa lahat ay ayaw niyang nasasayang ang kanyang oras sa walang kwentang bagay.“Masusunod, Young Master. Ibababa—”“And, Greg…” Muling tawag ni Alec sa huli bago pa nito patayin ang tawag.“Ano po iyon, Young Master?”“Bantayan o sundan mo
Matapos maghintay nang ilang oras ay tuluyan nang pinaandar ni Duke ang kanyang sasakyan papalapit sa kinatatayuan ni Irina.“Irina! Get in. Pauwi na rin ako. Isasabay na kita,” aniya at binuksan na ang pinto ng passenger seat habang nakasilip sa bintana ng sasakyan.Sa kagustuhang huwag tingnan si Duke ay dumako ang kanyang tingin sa kanyang sarili. Marumi at puno ng alikabok ang kanyang blouse na suot kaya lalo siyang nakaramdam ng hiya.“Ah, hindi na…” sagot niya at tipid na ngumiti, “hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on. It’s late. Wala nang dadaan na bus rito nang ganitong oras. Hindi ka na makakahanap ng sasakyan, unless you call a taxi,” pagpupumilit ni Duke, pinipigilan ang kanyang sarili na maging mayabang sa harap ng babae.Agad na naalarma si Irina dahil batid niyang tama ito. Masyado nang late. Kung talagang may dadaan pang bus ay kanina pa dapat. Isa pa, hindi pa siya nakakasahod at wala na siyang pera. Hindi niya kayang magbayad ng taxi.Nang makita ni Duke ang hesit
“A-Alec… I’m really sorry…” Nanginginig na sambit ni Zoey. Bakas ang labis na pagsusumamo sa kanyang mga mata habang nakatingin kay Alec.Halos kapitan na niya ang lalaki at luhuran ito.“A-alam kong hindi ‘to ang inaasahan mong makikita mo. Alam ko ring nagdadalawang-isip ka nang pakasalan ako. Hayaan mo, hinding hindi na ako magpapakita pa sayo pagkatapos ng gabing ito.”Mas pinagmukha pang kawawa ni Zoey ang kanyang sarili habang nakaharap kay Alec. Inayos niya ang kanyang sumbrerong suot at akmang tatalikuran na si Alec upang umalis, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Alec upang pigilan. Sa eskpresyon pa lang ni Alec ay tila ba lalo lang siyang nandidiri sa ginagawang akto ng babaeng ito.Ngunit kahit anong gawin niya, hindi pa rin niya maikakaila na niligtas siya ni Zoey gamit ang katawan nito kaya pinilit na lamang niyang lunukin ang pandidiri at inis na nararamdaman nang mga oras na iyon.“Anong nangyari? Bakit ganyan ang mukha mo?” Kalmadong tanong ni Alec kay Zoey. Tuluyan n
Hinila ni Irina ang kanyang kamay palayo, ang boses malamig at walang emosyon. “Nandito lang ako para kumita ng extra.”Napairap ang waitress. “Huwag ka ngang magkunwari.” Kasabay ng mapanuyang ngiti, tinulak niya si Irina, dahilan para ito’y matumba nang bahagya.Nang mabawi ni Irina ang balanse, dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang tingin—at natigilan. Sa hindi kalayuan, nakatayo si Alec, nakamasid. Ang kanyang mukha ay walang mabasang emosyon. Walang galak, walang galit. Ngunit ramdam ni Irina ang tensyon.Galit si Alec. Sobrang galit.Pinabagal ni Irina ang kanyang hakbang, hinayaang mauna ang ibang mga waitress. Nang makalayo na ang mga ito, lumapit siya kay Alec, tahimik at nag-aalangan, handang magpaliwanag. Ngunit bago pa man siya makapagsalita, hinawakan ni Alec ang kanyang baba, mahigpit at matigas ang pagkakahawak.Mabilis na dumaloy ang kilabot sa kanyang katawan.Walang salita, idiniin ni Alec ang isang kamay sa kanyang likod, hinila siya papalapit. At bago niya pa maun
Dahan-dahang inangat ni Irina ang kanyang tingin kay Alec nang marinig ang sinabi nito. Dumako ang tingin ni Irina sa hawak-hawak ng lalaki. Iyon nga ang pregnancy test report na isinagawa niya noong una. Ang alam niya ay inilagay niya iyon sa kanyang bag, ngunit matapos ang araw ng pagkidnap sa kanya ni Zoey ay nawala na ito sa loob. Ang buong akala niya ay si Zoey ang kumuha nito dahil ang huli rin ang kumuha ng kanyang bag.Ngunit matapos siyang iligtas ni Alec nang gabing iyon ay inakala na lamang niyang nawala iyon. Ni hindi pumasok sa kanyang isip na nasa kamay pala ito ni Alec.“Paano… Paano mo nakuha iyan?” Putol-putol na tanong ni Irina kay Alec.Agad na nag init nang labis ang kanyang pisngi dahil sa kahihiyan. Sa lahat kasi ng ayaw niya ay iyong pinapakialaman ng ibang tao ang pribado niyang mga gamit. Lalo na’t pregnancy test niya ito! Masyado na siyang napapahiya kay Alec sa araw na ito. Kung kanina ay bigla na lamang siyang hinalikan nito nang mariin, ngayon naman ay iwi
“Tandaan mo ‘to!” Bulalas ni Alec sa kanya. “Wala akong pakialam sa bastardong dinadala mo ngayon. Since you have the courage to come here, you have to bear the consequences of coming here! Nais mong ipamalita sa lahat na buntis ka at ako ang ama nang sa ganon ay matanggap ka ng pamilya ko? No fucking way, woman!” Puno ng pagbabantang sinabi ni Alec at mabilis siyang iniwan doon.Sa labis na takot ay tuluyan nang napaluhod si Irina sa lupa at hinayaang kumawala ang kanyang mga luha na kanina pa niya inaalagaan sa kanyang mga mata. Ngunit agad ding naputol ang kanyang pag iyak nang tumunog ang kanyang telepono.Lumangluma na ang kanyang telepono. Ito pa ang modelo na gamit-gamit niya noong nakakulong pa lamang siya. Basag na ang screen nito at kahit litrato ay hindi na makakuha kaya naman nagdesisyon siyang mag renta na lang ng camera.Ngunit hindi na nga niya makita ang camera, nalaman naman ni Alec na buntis siya.Kinalma ni Irina ang kanyang sarili at binuo ang boses nang sagutin ang
“Alam ko, at hindi ko gagawin ‘yan,” kalmado at walang pakialam na sagot ni Irina.Ni hindi man lang niya tinapunan ng tingin si Alec nang magsimula siyang maglakad patungo sa ward. Sa isip niya, wala siyang utang na loob sa lalaki. Oo, binigyan siya nito ng 50,000 pesos, pero babayaran niya iyon nang buo kapag natapos ang kontrata sa pagitan nila.Mayroon ding oras na niligtas siya nito mula sa mga kidnappers, ngunit batid ni Irina ay para kay Amalia lamang iyon, hindi para sa kapakanan niya.Dahil dito, si Irina ay walang dahilan para magpakumbaba sa kanya. Gusto lang niyang manatiling totoo sa sarili niya—focused at independent. Ang pinakaimportante lamang sa kanya ngayon ay bigyan ng kumportableng buhay si Amalia sa kanyang mga huling araw.Sa labas ng ward, may hindi nasasalitang tensyon na nagtagal sa pagitan nila. Nagtagpo ang kanilang mga mata, bawat isa’y mas malamig kaysa sa isa. Pero kailangan nilang panatilihin ang mga aparisyon. Nang makarating sila sa silid ni Amalia, an
Tahimik na nakatayo si Alec, pinapanood ang unti-unting paglaho ng sasakyan ni Duke sa malayo. Ang ekspresyon niya’y nanatiling malamig at hindi mabasa, parang isang misteryong ni isang kaluluwa’y walang lakas ng loob pasukin.Sa likuran niya, abala sa pagpaparada ng sasakyan si Greg, ngunit nang makababa’y agad itong nagtanong.“Young Master, 'yung kotse… hindi ba iyon ang kay Young Master Duke? Posible bang nandito siya para makita si madam?”Hindi man lang napansin ni Greg ang pagbaba ni Irina mula sa sasakyan ni Duke. Hindi niya nakita ang mahinhing ngiti na ibinigay ni Irina kay Duke o ang saglit na palitan ng salita sa pagitan ng dalawa.““To Duke, my mother is no more than a convenient title. The only reason he calls her ‘aunt’ is because he fears me.” Ang sagot ni Alec ay mababa, kalmado, ngunit puno ng bahagyang panlilibak.Walang pag-aaksaya ng panahon, tumuloy si Alec papasok sa ospital, ang mga hakbang niya’y matatag ngunit puno ng bigat ang isip.Sa loob, ang tanawin ng k
Agad na nabasa ni Duke ang pag-aalangan ni Irina, at ang tono nito’y kampante ngunit punung-puno ng sarkasmo.“Relax,” aniya, ang mga salita’y parang tusok ng karayom na tila binabalewala ang sitwasyon.“Limang-libong piso lang 'yan. Ano? Natatakot ka bang isipin kong kaya kitang bilhin ngayong gabi sa limang-libo? Don’t flatter yourself. Hindi kita gusto, alright? Consider this charity—parang maliit na tulong ko na lang sa mga mahihirap. Nakakaawa ka naman kasi—a country girl na walang-wala. Kung makakagaan sa'yo, bayaran mo na lang ako kahit kalahati ng sweldo mo buwan-buwan.”Namula ang mukha ni Irina, ang kahihiyan at galit ay naghalo sa kanyang dibdib. Napakapit siya nang mahigpit sa perang hawak, nanginginig pa ang mga daliri, bago tuluyang bumulong, “Maraming salamat.”Ngumisi nang bahagya si Duke, ang amusement nito ay kitang-kita sa rearview mirror.“One more thing—wala akong oras para sayangin. When I say I’m giving you a ride, huwag ka nang magpatumpik-tumpik. Don’t waste m
Napansin ni Irina ang isa pang lalaking nasa loob ng sasakyan ni Duke. Kalmado ito at tila walang pakialam sa paligid, dahilan para mag alangan si Irina.“Maraming salamat, Mr. Evans. Hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on! I’m not going to eat you!” Pagpupumilit pa ni Duke, bakas ang kapilyuhan sa tono nito. “Huwag kang mahiya rito sa kaibigan ko. His name is Zeus. Tara na!”Nang hindi sumagot si Irina ay tuluyan nang bumaba si Duke at pinagbuksan ng pinto si Irina.“Alam kong marami kang ginawa ngayong araw,” ani Duke, biglang naging malumanay ang boses nito, “It’s part of the grind for new employees. It’ll get better with time, I promise. Now, get in—I’ll drive you home.”Kinagat ni Irina ang kanyang ibabang labi, tila pinag iisipan pa kung papayag siya sa nais ni Duke. Sa huli ay sumakay na rin siya nang dahan-dahan at tahimik, gaya ng palagi niyang ginagawa.Samantala, agad na lumingon si Zeus kay Irina nang tuluyan nang makasakay ito sa backseat.“Mrs. Beaufort, it’s so nice t
Noon pa man, marami nang tao ang nagpamukha kay Irina na wala siyang kakayahan upang labanan ang pang aalipusta sa kanya ng kahit na sino. Lahat ng mga ito ay itinuring siyang laruan, at langgam sa mga damo na madali lang tapak-tapakan.Wala siyang pera. Ni wala na siyang mahihingan pa ng tulong, at pagod na pagod pa.Hindi na niya nais lumaban pa. Kung mapapahiya man siya ngayon, kung muling mababawasan ang dignidad niya ngayong gabing ito, hihilingin na lamang niyang mamatay na siya sa susunod na araw. Pabor pa iyon para kay Irina dahil sa wakas ay makakasama na niyang muli ang kanyang ina kasama ng kanyang anak.Nang mapansin ni Alec ang naging reaksyon ni Irina ay agad niya itong binitiwan at tumayo. Alec looked down at her with more contempt.“You’re still nothing compared to the women I have slept with,” Alec said coldly. "Listen to me! In the more than one month that your marriage with me has continued, you'd better stick to your duties as a wife. Hindi kasama roon ang pang-aak
Natigilan si Irina. Halos mapasigaw siya sa sobrang gulat.Pinilit niyang kalmahin ang kanyang sarili. Kinurap-kurap niya ang kanyang mga mata nang sa ganon ay masanay ang mga ito sa kadilimang nasa harapan niya. Nang magawa niya iyon ay agad na nakita niya si Alec na prenteng nakaupo sa sofa.Ang sigarilyong may sindi ay nasa bibig nito. Nagpapahinga ang kanyang mga kamay sa tuhod nito. Kunot na kunot din ang noo ng lalaki habang nakatingin nang mataman kay Irina. Tila ba masuyo siya nitong pinagmamasdan.“Ikaw…” nag aalangang sambit ni Irina, pinag iisipan kung tatanungin ba niya ito kung bakit gising pa ito at kung nasaan si Zoey, ngunit sa huli ay hindi na niya ginawa pa.Ang madilim at malamig na ekspresyon ni Alec ay nagbigay sa kanya ng matinding takot."Come here." Alec’s tone was like an imperial command, leaving Irina with no room to resist.Parang kanina lang ay pakiramdam ni Irina ay isa lamang siyang walang kwenta at sunud-sunurang asawa sa papel ni Alec, ngunit ngayon ay
Ang tanong ni Zoey kay Irina ay nanatiling walang kasagutan habang nakatuon ang kanyang mapanatag na titig kay Alec. Her voice was composed, steady, betraying none of the emotions simmering beneath her surface."Iiwan ko lang ang mga gamit ko at aalis na rin pagkatapos," walang emosyong sinabi ni Irina. “Babalik na lang ako sa loob ng tatlong oras. Huwag niyo na akong pansinin. Ituloy nyo lang yan…”Ang tono niya ay walang kakaibang damdamin—walang galit o init. Ang mukha niya ay nanatiling hindi maunawaan, maskara ng kapayapaan na lalo pang nagdagdag ng tensyon sa silid.Ngunit kahit kalmado ang ekspresyon ni Irina, tila ba handa na siya sa ganong kaganapan at nang sandaling bumungad sa kanya ang eksenang iyon ay awtomatikong nabalot ng maskara ang kanyang mukha. Mahabang panahon na niyang kinabisado kung paano hindi niya papapasukin ang kahit na sino sa kanyang buhay. Hindi na dapat siya pumalpak doon.Si Alec ay ramdam na ramdam at kitangkita ang mataas na pader sa paligid ni Irina
Zoey sat gracefully on a round stool, her eyes glowing with admiration while staring at Alec. Nakalapag ang mga kamay ni Alec sa magkabilang bahagi ng upuan, ang isa’y nakahawak sa isang sigarilyo, habang ang isa ay mahimbing na naka-kros sa kanyang mahabang binti. The faint flicker of its ember added to his air of detachment.Sa gitna nila, nasa coffee table ang iba’t ibang masasarap na panghimagas. Mga macarons, soufflé, chocolate chip cookies, at maliliit na sand tarts—lahat ay perpekto ang laki para sa isang bibig. Ang bawat kagat ay tila may kasamang presyo, may ilan na abot sampung piso, o kahit dalawampung piso bawat piraso. Kabilang dito ang paboritong peach pudding ni Zoey, kumikislap nang maliwanag sa ibabaw ng creamed surface na may mga iilang piraso ng prutas.Si Irina ay nagtagal na tahimik sa tabi ng pintuan, paminsan-minsan tinitignan ang mga pagkaing iyon. Hindi niya kailanman natikman ang mga masasarap na pagkain na iyon, kahit alam niyang ang mga iyon ay ganap na ng
“Dahil tunay na mahirap ang buhay natin pareho,” ani Amalia, ang boses niya may halong lungkot at dangal.“Upang protektahan si Alec, tiniis ko ang sakit na higit pa sa kaya niyang isipin. At upang protektahan ako, lumaban siya sa mga bagay na hindi ko akalaing kaya niyang gawin bilang isang ina. Napakarami niyang kalaban para makamtan ang kung ano meron siya ngayon. Sa oras na malaman niya kung gaano ko hinahangad ang mansyon ng mga Beaufort, siguradong babaliktarin niya ang mundo para sa akin. Pero hindi ko kayang payagan na muli siyang gumawa ng gulo para sa akin.” May pag-aalinlangan sa tono ni Amalia, ngunit sa ilalim nito, naroon ang sakit ng isang ina, ang pag-aalay ng lahat para sa anak.Para kay Irina, tila mas marami siyang nalaman sa mga sinasabi nito—isang malalim na kalungkutan, ang klase na tanging isang babae na naglakbay mag-isa ang tunay na makauunawa. Hindi kailanman naranasan ni Amalia ang kasal. Hindi siya kinilala ng pamilya Beaufort, kahit anong ibinigay niya. Ka