“A-Alec… I’m really sorry…” Nanginginig na sambit ni Zoey. Bakas ang labis na pagsusumamo sa kanyang mga mata habang nakatingin kay Alec.Halos kapitan na niya ang lalaki at luhuran ito.“A-alam kong hindi ‘to ang inaasahan mong makikita mo. Alam ko ring nagdadalawang-isip ka nang pakasalan ako. Hayaan mo, hinding hindi na ako magpapakita pa sayo pagkatapos ng gabing ito.”Mas pinagmukha pang kawawa ni Zoey ang kanyang sarili habang nakaharap kay Alec. Inayos niya ang kanyang sumbrerong suot at akmang tatalikuran na si Alec upang umalis, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Alec upang pigilan. Sa eskpresyon pa lang ni Alec ay tila ba lalo lang siyang nandidiri sa ginagawang akto ng babaeng ito.Ngunit kahit anong gawin niya, hindi pa rin niya maikakaila na niligtas siya ni Zoey gamit ang katawan nito kaya pinilit na lamang niyang lunukin ang pandidiri at inis na nararamdaman nang mga oras na iyon.“Anong nangyari? Bakit ganyan ang mukha mo?” Kalmadong tanong ni Alec kay Zoey. Tuluyan n
Hinila ni Irina ang kanyang kamay palayo, ang boses malamig at walang emosyon. “Nandito lang ako para kumita ng extra.”Napairap ang waitress. “Huwag ka ngang magkunwari.” Kasabay ng mapanuyang ngiti, tinulak niya si Irina, dahilan para ito’y matumba nang bahagya.Nang mabawi ni Irina ang balanse, dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang tingin—at natigilan. Sa hindi kalayuan, nakatayo si Alec, nakamasid. Ang kanyang mukha ay walang mabasang emosyon. Walang galak, walang galit. Ngunit ramdam ni Irina ang tensyon.Galit si Alec. Sobrang galit.Pinabagal ni Irina ang kanyang hakbang, hinayaang mauna ang ibang mga waitress. Nang makalayo na ang mga ito, lumapit siya kay Alec, tahimik at nag-aalangan, handang magpaliwanag. Ngunit bago pa man siya makapagsalita, hinawakan ni Alec ang kanyang baba, mahigpit at matigas ang pagkakahawak.Mabilis na dumaloy ang kilabot sa kanyang katawan.Walang salita, idiniin ni Alec ang isang kamay sa kanyang likod, hinila siya papalapit. At bago niya pa maun
Dahan-dahang inangat ni Irina ang kanyang tingin kay Alec nang marinig ang sinabi nito. Dumako ang tingin ni Irina sa hawak-hawak ng lalaki. Iyon nga ang pregnancy test report na isinagawa niya noong una. Ang alam niya ay inilagay niya iyon sa kanyang bag, ngunit matapos ang araw ng pagkidnap sa kanya ni Zoey ay nawala na ito sa loob. Ang buong akala niya ay si Zoey ang kumuha nito dahil ang huli rin ang kumuha ng kanyang bag.Ngunit matapos siyang iligtas ni Alec nang gabing iyon ay inakala na lamang niyang nawala iyon. Ni hindi pumasok sa kanyang isip na nasa kamay pala ito ni Alec.“Paano… Paano mo nakuha iyan?” Putol-putol na tanong ni Irina kay Alec.Agad na nag init nang labis ang kanyang pisngi dahil sa kahihiyan. Sa lahat kasi ng ayaw niya ay iyong pinapakialaman ng ibang tao ang pribado niyang mga gamit. Lalo na’t pregnancy test niya ito! Masyado na siyang napapahiya kay Alec sa araw na ito. Kung kanina ay bigla na lamang siyang hinalikan nito nang mariin, ngayon naman ay iwi
“Tandaan mo ‘to!” Bulalas ni Alec sa kanya. “Wala akong pakialam sa bastardong dinadala mo ngayon. Since you have the courage to come here, you have to bear the consequences of coming here! Nais mong ipamalita sa lahat na buntis ka at ako ang ama nang sa ganon ay matanggap ka ng pamilya ko? No fucking way, woman!” Puno ng pagbabantang sinabi ni Alec at mabilis siyang iniwan doon.Sa labis na takot ay tuluyan nang napaluhod si Irina sa lupa at hinayaang kumawala ang kanyang mga luha na kanina pa niya inaalagaan sa kanyang mga mata. Ngunit agad ding naputol ang kanyang pag iyak nang tumunog ang kanyang telepono.Lumangluma na ang kanyang telepono. Ito pa ang modelo na gamit-gamit niya noong nakakulong pa lamang siya. Basag na ang screen nito at kahit litrato ay hindi na makakuha kaya naman nagdesisyon siyang mag renta na lang ng camera.Ngunit hindi na nga niya makita ang camera, nalaman naman ni Alec na buntis siya.Kinalma ni Irina ang kanyang sarili at binuo ang boses nang sagutin ang
Sa barandilya ng ikatlong palapag, nakatayo si Alec, ang malamig niyang mata ay nagmamasid sa mga kaganapan sa ibaba. Walang emosyon sa kanyang mukha, ang kanyang tingin ay malalim, parang hindi alintana ang mga tao sa paligid. Ang bawat galaw ng kanyang katawan ay puno ng kaayusan, tila hindi siya naapektohan ng sinuman o anumang bagay sa lugar.Mabilis niyang ipinagpag ang kanyang kamay, at walang anuman ay tinalikuran niya ang senaryo sa ibaba. Bitin ang baso ng alak sa kanyang kamay, at bawat hakbang ay tila may plano, isang kalkuladong galaw, walang pagmamadali.Ngunit bago pa siya makalayo nang tuluyan, isang babaeng nakatayo malapit sa kanya ay napahinto sa kanyang hakbang. Ang pakay ng babae ay ang tapakan ang kamay ni Irina, ngunit napigilan siya ng isang lalaki na nakasuot ng matalim na suit. Marahas na hinablot ng lalaki ang kanyang braso at pinigilan siyang magpatuloy.Napalunok ng babae sa takot nang makita ang matalim na tingin ng lalaki. Pinagmasdan siya nito mula ulo h
Nanatili si Marco na nakatayo, tila nabigla sa diretsahang paghingi ni Irina ng pera. Hindi niya inaasahan na magiging ganoon kabilis ang paghingi ng babae.Matapos ang ilang saglit ng pag-iisip, nagsalita siya, ang tono ay magalang ngunit may kaunting alinlangan."Wala akong cash ngayon. Pero kung iiwan mo na lang ang numero mo, mabibigay ko sa’yo pagkatapos ng dinner."Tumango si Irina nang walang pag-aalinlangan, nagpapasalamat sa alok niya. "Oo, salamat." Ibinigay niya ang numero ng kanyang cellphone, isang simpleng palitan ng impormasyon sa pagitan ng dalawang estranghero na hindi pa nagkakaroon ng masyadong usapan.Bago pa man magpatuloy ang kanilang pag-uusap, isang boses ang tumawag mula sa kabila ng bulwagan. "Marco!"Luminga si Marco at nakita niyang papalapit si Duke, ang mukha nito ay may pamilyar na ekspresyon.Lumakad si Marco patungo sa kanya na may hawak na baso ng alak, at nagbigay ng kaswal na bati."Mr. Evans, anong balita sa’yo? Ano ang pinagkakabalahan mo ngayon?
Hindi sumagot si Irina kay Duke.Mabilis niyang natutunan na itinuturing siya ni Duke na isang pansamantalang aliwan—isang bagay na pinaglalaruan ng mga mayayaman kapag nababato sila. Hindi niya kayang maging bahagi ng kanilang laro, ngunit sa parehong oras, hindi rin niya kayang magalit sa isang tulad ni Duke.Nagpakita siya ng pilit na ngiti at patuloy na naglakad, umaasang makalayo sa sitwasyon nang mabilis.Ngunit hindi nagtagal, hindi pinayagan ni Duke na makaalis siya ng ganoon na lang.“Come on. Get in the car!” Ang tono niya ay pabiro at parang walang pakialam habang ang isa niyang braso ay nakasandal nang magaan sa bintana ng kotse.“Huwag kang matakot, hindi kita kakainin. Even if I wanted to, I don’t have the courage. My fourth cousin would chop me into meat sauce if I even tried.”Isang mabilis na sulyap ang ibinigay ni Irina kay Duke, naramdaman ang inis na kumikislap sa kanyang mga mata, ngunit hindi siya nagsalita. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, hindi sigurado kung
Wala talagang balak si Duke na pabayaan siyang umalis nang walang dala. Malakas niyang sinabi, "Ako na ang bahala sa bayad, pero pag nakuha mo na ang sweldo mo, kailangan mong bayaran ako ng doble."Nag-atubili ng kaunti si Irina pero mabilis din siyang napilitan dahil sa gutom. Tumango siya nang seryoso."Sige, utang ko na lang muna ‘to. Pag dumating ang unang sahod ko, babayaran kita ng doble."Walang paligoy-ligoy, dinala siya ni Duke sa isang simpleng kainan. Binasa niya ang menu at alisto sa budget, pumili ng ilang murang ulam at dalawang mainit na mangkok ng chicken noodles.Pagdating ng pagkain, hindi na nag-aksaya ng oras si Irina. Yumuko siya sa mangkok at nagsimulang lantakan ang mainit na noodles, ang gutom niya ang nauunang masalubong kaysa sa lahat. Hindi siya tumigil o tumingin pataas hanggang halos maubos na niya ang noodles.Doon lang niya napansin na ang mangkok ni Duke ay puno pa rin, at ang kanyang mga tinidor at kutsara ay nakapatong lang sa gilid."Bakit hindi ka
Itinaas ni Duke ang kilay, isang ngisi ng kasiyahan ang kumikinang sa kanyang mga labi."Wala akong magawa. Alam mo naman, dito sa atin, lahat ng klase ng babae ay nandiyan—matangkad at mababa, mataba at payat. Ako, naranasan ko na silang lahat. At sawa na ako." Huminto siya sandali, pagkatapos ay nagdagdag, "Tingnan mo na lang si Claire, ang panganay na anak ng mga Allegre. Sabihin mo sa akin, gusto mo ba siya?"Tumaas ang kilay ni Zeus, ngunit hindi nagsalita.Nakangisi si Duke. "Hindi siya makatao, mayabang, hindi maabot. Kung talagang panganay na anak siya ng mga Allegre, edi okay lang. Pero isa lang siyang Briones na pinalaki ng pamilya Allegre. Sawa na ako sa pagiging mapagkunwari niya!"Nagpigil si Zeus sa mga salitang iyon at hindi nakasagot.Nagpatuloy si Duke sa buong araw ng pagpapanggap na nagtatrabaho sa labas ng construction site, abala sa sarili. Nang magsimula nang magtapos ang araw at magtigil ang mga aktibidad sa site, napansin ni Duke si Irina na naglalakad sa malay
Nakasuot si Duke ng pormal na kasuotan, at ang kanyang mukha ay seryoso at nakatutok. Maliwanag na abala siya sa trabaho—mayroon siyang kasamang measuring instrument at seryosong pinag-aaralan ang mga numerong ipinapakita ng aparato. Nakatayo siya sa gitna ng kalsada at hindi yata niya napansin si Irina hanggang sa mabangga siya nito.Sa oras ng pagkabangga, tiningnan siya ni Duke ng malamig na ekspresyon at nagsalita sa isang tuwid na tono, "Bakit ikaw? Hindi mo ba nakita na nagtatrabaho ako? Bakit ka sumugod papunta sa mga kamay ko? Masyado kang pabaya! Ang mga personal na bagay ay personal, at ang trabaho ay trabaho. Sa susunod, lalo na kapag nagtatrabaho ako, kailangan mong maging mas maingat."Walang biro o pang-uuyam sa tono ng kanyang mga salita. Talaga namang naiinis siya na inistorbo siya ni Irina habang nakatutok siya sa kanyang gawain.Pumikit si Irina at mahinang nag-sorry, "Pasensya na."Pagkatapos, itinagilid niya ang ulo at mabilis na lumakad palayo sa kanya, papunta sa
Pagkatapos ng trabaho, hindi na kayang ipagpaliban pa ni Irina. Umalis siya sa ospital at nagtungo sa opisina.Buti na lang at dumaan ang hapon nang walang anumang aberya o awkward na pangyayari. Malapit nang magtapos ang araw ng trabaho nang lumapit sa kanya ang isa sa mga designer na pansamantalang pumapalit sa direktor.“Irina, simula bukas, hindi mo na kailangang pumasok sa opisina ng isang linggo. Kailangan ka sa construction site, kulang ang tao doon."Tumango si Irina, nagpapasalamat sa pagbabago. "Sige, naiintindihan ko."Sa totoo lang, natuwa siya sa ideya na pupunta siya sa construction site. Bagamat mabigat ang pisikal na trabaho roon, direkta at simple lang ito, kaya hindi gaanong nakakastress. Bukod pa rito, laging marami ang servings sa cafeteria, kaya't malaking tulong ito sa kanyang lumalaking ganang kumain dulot ng pagbubuntis.Sandaling nag-hesitate si Irina sa labas ng kwarto, nang makita ang pamilyar na tanawin ni Alec na nakaupo sa tabi ng kama ng ina, hawak ang k
Nakatayo si Alec sa harap niya, ang ekspresyon niya ay seryoso. Ang kanyang bronze na kutis ay naglalabas ng raw na lakas panlalaki, ngunit ang kanyang mukha ay naglalaman ng isang hindi maikakailang kalungkutan—tahimik, at pinipigilang ipakita.Ngunit sa kabila nito, ang kanyang mga emosyon ay nanatiling nakatago.Ang kanyang pagod at malungkot na mga mata ay nakatagpo ng mga mata ni Irina, ngunit wala siyang sinabi, ang kanyang titig ay matatag at hindi mababasa.Hindi kayang malaman ni Irina kung ano ang nasa isipan niya.Palaging ipinagmamalaki ni Irina ang pagiging kalmado at tapat sa sarili, ngunit sa harap ni Alec, pakiramdam niya'y isang piraso lang siya ng papel na malinaw—wala ni isang lihim na hindi makikita.Kahit ngayon, bagamat ang kondisyon ng kanyang ina ay patuloy na lumalala, hindi ipinakita ni Alec ang kanyang kalungkutan. Walang luha, tanging tahimik na kalungkutan ang nakabaon sa kanyang puso, itinatago at hindi ipinapakita.Sa labas, siya ay nakasuot pa rin ng po
Ayaw na ni Irina mag-aksaya ng salita sa kahit sino.Ang tanging layunin niya ay makita si Amalia at tiyakin ang kalagayan nito sa lalong madaling panahon.Nabobor si Claire, kaya sumunod na lang kay Don Pablo papasok. Ilang saglit pa, dumating si Marco, bagong parking lang ng sasakyan. Matagal na rin mula nang huli niyang makita si Irina, hindi pa mula nang ikulong siya ng matanda sa bahay at ipagbawal siyang makipagkita sa kanya. Nang magtama ang kanilang mga mata, parang tinamaan si Marco ng alon ng magkahalong emosyon.Hindi niya maiwasang makaramdam ng awa para sa kanya."Paano... ka ba napunta sa ganito?" tanong niya, ang boses puno ng tunay na malasakit.Mabilis na sumagot si Irina, matalim at malamig. "Mr. Allegre, kung ayaw mong ipatawag ko ang pulis, mas mabuti pang lumayo ka sa akin."Napaatras si Marco, naguguluhan. Pagkatapos ng ilang sandali, nagsalita siya muli, mas taos-puso ngayon"Alam kong galit ka, at hindi kita sinisisi. Pag natapos na ang isyu kay Mrs. Beaufort,
Agad na tumuwid si Irina. Nang makita kung sino ang nabangga niya, agad nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha.“Pasensya na,” sabi niya nang malamig.Tinutok ng matandang lalaki mula sa mga Allegre ang tingin sa kanya ng may paghamak, tapos ay hinarangan ang daraanan niya at nagtawanan.“Noong huling nakita kita, puno ka ng mura at makapal na makeup. Ngayon, para kang multo, marumi at wasak. Sino ka ba?”Wala nang panahon si Irina para makipag-usap pa sa matanda. Sa panlabas, mukhang seryoso at mabait siya, pero sa totoo lang, ang trato nito sa kanya ay malupit. Hindi na siya umimik at nilampasan ang matanda upang magpatuloy sa paglalakad. Pero iniangat ng matanda ang kanyang baston at muling hinarangan siya.“Ano ba ang gusto mo?” tanong ni Irina ng malamig.“Sagutin mo ang tanong ko!” sigaw niya, ang tono'y puno ng utos kahit pa nagkunwaring magalang.Hinaplos ni Irina ang kanyang mga kamao, pinipigilan ang galit. “Pasensya na, sir, pero kilala ko ba kayo?”“Hindi ba't ikaw ang as
Habang naglalakad palayo si Irina, naramdaman niyang malalim ang kabiguan sa sarili. Hindi niya maiwasang isipin na kung alam niya kung saan hahantong ang lahat ng ito, hindi na sana niya inisip pang mag-order ng cigarette holder. Pinabili pa niya ito sa ibang tao, at kahit na hirap siya sa pera, gumastos pa siya ng mahigit tatlong daang yuan para dito.Ngunit ngayon, hindi pa man dumarating ang cigarette holder, itinapon na siya ni Alec. Nakakahiya kung isipin. Inisip ni Irina na baka tinitigan lang siya ni Alec ng may pagdududa habang hawak ang cigarette holder, at baka itinapon pa ito sa balkonahe nang may pangungutya.Namumula ang kanyang mukha sa hiya habang binabalikan ang mga bagay na ginawa niya. Sa totoo lang, ang nais lang niya ay ipakita ang pasasalamat—pasasalamat sa mga magagandang damit at sa mahal na computer na ibinigay ni Alec. Ngunit ngayon, ang tanging nararamdaman niya ay pagkahulog sa sarili, na tila isang tanga at pabigat sa kanyang mga desisyon.Bumalik si Irina
Mr. Beaufort,Marami po akong natanggap mula sa inyo—mga magagandang damit na hindi ko akalain na madadala ko, at isang mahal na laptop na hindi ko yata kayang bilhin sa buong buhay ko. Labis po akong naaapektuhan at hindi ko alam kung paano ko kayo pasasalamatan nang buo at mula sa puso ko.Gusto ko po sanang magbigay ng kapalit, pero wala naman akong malaking pera.Kahit na may pera ako, hindi ko alam kung anong klaseng bagay ang pipiliin ko para sa inyo, dahil hindi ko po alam ang mga paborito ninyo. Baka po ang halaga ng inyong suit ay nasa libo-libo, higit pa kaysa sa aking sahod sa isang taon. Kaya’t naisip ko po na magbigay na lang ng maliit na bagay—isang bagay na hindi naman siguro ganoon kahalaga, pero sana ay magustuhan ninyo kahit konti.Inisip ko po ang kulay at disenyo ng cigarette holder na ito, at sa tingin ko po ay bagay ito sa isang matandang lalaki na tulad ninyo—makapangyarihan at may kalaliman.Hindi ko po alam kung magugustuhan ninyo ito, ngunit sana po ay magust
Pagkalabas ni Alec mula sa kwarto ng kanyang ina, mabilis niyang tinahak ang direksyon patungo sa kanyang sasakyan, ang bawat hakbang ay matatag at may layunin. Sa loob ng ilang sandali, nahabol niya si Irina. Ngunit, kahit hindi man lang siya nilingon, dumaan siya kay Irina at patuloy na naglakad patungo sa kanyang sasakyan, ang ekspresyon niya'y malamig at malayo.Si Alec ay isang lalaking lubos na makatarungan. Pinapahalagahan niya lamang ang mga bagay na kaya niyang makita ng kanyang mga mata at marinig ng kanyang mga tenga. Ang kanyang mga nakaraang karanasan ay nagbigay sa kanya ng malaking pag-iingat at hindi matitinag na paghusga.Alam niya na itinulak ni Irina si Zoey at nagsalita ng walang pag-iisip sa harap nito, pati na rin ang pagbabanta sa pamilya Jin. Ang mga bagay na ito ay patuloy na naglalaro sa kanyang isipan, at hindi niya kayang hayaan ang kanyang mga personal na emosyon na magtakda ng kanyang mga desisyon.Samantala, si Irina naman ay hindi nilingon si Alec. Nagp