Nanatili si Marco na nakatayo, tila nabigla sa diretsahang paghingi ni Irina ng pera. Hindi niya inaasahan na magiging ganoon kabilis ang paghingi ng babae.Matapos ang ilang saglit ng pag-iisip, nagsalita siya, ang tono ay magalang ngunit may kaunting alinlangan."Wala akong cash ngayon. Pero kung iiwan mo na lang ang numero mo, mabibigay ko sa’yo pagkatapos ng dinner."Tumango si Irina nang walang pag-aalinlangan, nagpapasalamat sa alok niya. "Oo, salamat." Ibinigay niya ang numero ng kanyang cellphone, isang simpleng palitan ng impormasyon sa pagitan ng dalawang estranghero na hindi pa nagkakaroon ng masyadong usapan.Bago pa man magpatuloy ang kanilang pag-uusap, isang boses ang tumawag mula sa kabila ng bulwagan. "Marco!"Luminga si Marco at nakita niyang papalapit si Duke, ang mukha nito ay may pamilyar na ekspresyon.Lumakad si Marco patungo sa kanya na may hawak na baso ng alak, at nagbigay ng kaswal na bati."Mr. Evans, anong balita sa’yo? Ano ang pinagkakabalahan mo ngayon?
Hindi sumagot si Irina kay Duke.Mabilis niyang natutunan na itinuturing siya ni Duke na isang pansamantalang aliwan—isang bagay na pinaglalaruan ng mga mayayaman kapag nababato sila. Hindi niya kayang maging bahagi ng kanilang laro, ngunit sa parehong oras, hindi rin niya kayang magalit sa isang tulad ni Duke.Nagpakita siya ng pilit na ngiti at patuloy na naglakad, umaasang makalayo sa sitwasyon nang mabilis.Ngunit hindi nagtagal, hindi pinayagan ni Duke na makaalis siya ng ganoon na lang.“Come on. Get in the car!” Ang tono niya ay pabiro at parang walang pakialam habang ang isa niyang braso ay nakasandal nang magaan sa bintana ng kotse.“Huwag kang matakot, hindi kita kakainin. Even if I wanted to, I don’t have the courage. My fourth cousin would chop me into meat sauce if I even tried.”Isang mabilis na sulyap ang ibinigay ni Irina kay Duke, naramdaman ang inis na kumikislap sa kanyang mga mata, ngunit hindi siya nagsalita. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, hindi sigurado kung
Wala talagang balak si Duke na pabayaan siyang umalis nang walang dala. Malakas niyang sinabi, "Ako na ang bahala sa bayad, pero pag nakuha mo na ang sweldo mo, kailangan mong bayaran ako ng doble."Nag-atubili ng kaunti si Irina pero mabilis din siyang napilitan dahil sa gutom. Tumango siya nang seryoso."Sige, utang ko na lang muna ‘to. Pag dumating ang unang sahod ko, babayaran kita ng doble."Walang paligoy-ligoy, dinala siya ni Duke sa isang simpleng kainan. Binasa niya ang menu at alisto sa budget, pumili ng ilang murang ulam at dalawang mainit na mangkok ng chicken noodles.Pagdating ng pagkain, hindi na nag-aksaya ng oras si Irina. Yumuko siya sa mangkok at nagsimulang lantakan ang mainit na noodles, ang gutom niya ang nauunang masalubong kaysa sa lahat. Hindi siya tumigil o tumingin pataas hanggang halos maubos na niya ang noodles.Doon lang niya napansin na ang mangkok ni Duke ay puno pa rin, at ang kanyang mga tinidor at kutsara ay nakapatong lang sa gilid."Bakit hindi ka
"Irina! Irina! Wake up!" Ang boses ni Alec ay puno ng pagkabahala habang ipinagpatuloy niyang haplusin sa noo si Irina, ngunit nadama niyang ito ay mainit, senyales na may lagnat nga ito at mataas pa!Bumili ang tibok ng kanyang puso, at walang pag-aalinlangan, iniangat niya si Irina at dinala siya sa kanyang mga braso. Mabilis siyang tumakbo patungo sa sasakyan, binuksan ang pinto, at maingat na inilagay siya sa loob bago sumakay na rin. The engine roared to life, and with a cloud of black smoke trailing behind, the car shot off like an arrow into the distance.Sa likod nila, nakatayo si Zoey na hindi makagalaw, luha na dumadaloy mula sa kanyang mga mata habang desperadong sumisigaw, "Alec…!"Ngunit ang sasakyan ni Alec ay mabilis nang nawala sa kanyang paningin.Ang galit ni Zoey ay tila sumabog mula sa kanyang dibdib. Dahil sa matinding galit, sinimulan niyang paluin ang mga halaman sa tabi ng pinto ng building ni Alec. Ang kanyang prustrasyon at galit ay nagdulot sa kanya ng matin
Ang tatlong miyembro ng pamilya ni Nicholas, na nagtatago sa malayo, ay sobrang natakot na nagkatipon-tipon na lamang sa lugar, hindi makagalaw. Si Alec ay sumunod na sa doktor papasok sa emergency room.Sa loob, si Irina ay nakahiga na walang malay, mga mata'y mariin na nakapikit, at ang kanyang mga kilay ay natutuyo sa sakit. Ang kanyang mahahabang, kulot na pilikmata ay basa ng mga luha. Kakaiba ang ganda ni Irina. Ngunit dahil sa kanyang nararamdaman ay tila lalo itong pumayat at naging maliit na babae. Ang mukha nito ay pulangpula na parang rosas.Lumapit si Alec kay Irina, na patuloy na bumubulong ng kung anu-ano. Tila ba nagdedeliryo na ito."Baby, huwag mong iiwan si mommy, okay? Huwag kang umalis. Wala nang matitira kay, mommy... Mag-isa na lang si mommy... Ikaw na lang ang dahilan ko para mabuhay… Huwag mong iiwan si mommy, hmm…?" Mahina at malungkot ang boses niya, at kahit ang doktor na nag-administer ng unang lunas ay hindi napigilang umiyak.Tiningnan ni Alec ang lahat n
Maging si Marco Allegre na nakausap niya lamang nang saglit na oras. Batid niya ang mga tipo ng lalaking ganito.Lahat sila ay mayayaman, at siya ay isang mahirap na biro lamang sa kanilang harap—isang bagay na maaari nilang gamitin nang basta-basta para sa kasiyahan.Kahit na bumagsak ang lagnat at nagising siya, alam ni Irina na siya pa rin ay nasa patibong. Naisipan niyang bumalik sa tirahan ni Alec at sabihin sa kanya ang lahat: kung paano siya napatrapa ng pamilya Jin, ikinulong, pinilit na makipag-relasyon sa isang mamatay nang tao, at pagkatapos ay nagbuntis, para sa lalaki na mamatay pagkatapos.Ngunit nang makita niya si Zoey na nakasandal kay Alec nang ganon kaaga, tumahimik si Irina. Naiintindihan niyang sa relasyon ni Zoey kay Alec, walang kabuluhan ang sasabihin niya. Mas mapapadali lang nito ang kanyang kamatayan.“Open your eyes, I know you’re awake. May gusto akong itanong sayo,” kalmado ngunit malamig ang tinig na iyon ni Alec.Nagbukas ng mga mata si Irina nang pagod
"Patay na," matalim na sabi ni Irina.Saglit na natigilan si Alec, hindi niya inaasahan ang ganoong diretso na sagot.Then he curled his lips into a faint smile. "First take the seed, then kill? You’re more ruthless than I expected."Nanatiling tahimik si Irina. Sa harap ng kapangyarihan, tila kawalan ng tapang ang anumang paliwanag; mas mabuting itanggi na lang hanggang sa huli.Tiningnan ni Irina si Alec. "Nais mo pa bang manatili ako para pagaanin ang loob ng iyong ina?""Huwag mong sabihing," balik ni Alec ng may pagngisi, "gusto mong bawiin ang kontrata?""Inamin ko na, nalaman mo kaagad ang mga plano ko," sagot ni Irina, "akala ko—"Natatawang bumaling si Alec sa kanya bago pa man niya matuloy ang kanyang sasabihin."Since the contract has been signed, you must serve my mother obediently until she dies! Your scam? Then you’ll see if your scam can be stronger than my willpower."Lalong hindi nakapagsalita si Irina sa kanyang narinig. Tila ba naglaho na parang bula ang lahat ng ta
“Dahil tunay na mahirap ang buhay natin pareho,” ani Amalia, ang boses niya may halong lungkot at dangal.“Upang protektahan si Alec, tiniis ko ang sakit na higit pa sa kaya niyang isipin. At upang protektahan ako, lumaban siya sa mga bagay na hindi ko akalaing kaya niyang gawin bilang isang ina. Napakarami niyang kalaban para makamtan ang kung ano meron siya ngayon. Sa oras na malaman niya kung gaano ko hinahangad ang mansyon ng mga Beaufort, siguradong babaliktarin niya ang mundo para sa akin. Pero hindi ko kayang payagan na muli siyang gumawa ng gulo para sa akin.” May pag-aalinlangan sa tono ni Amalia, ngunit sa ilalim nito, naroon ang sakit ng isang ina, ang pag-aalay ng lahat para sa anak.Para kay Irina, tila mas marami siyang nalaman sa mga sinasabi nito—isang malalim na kalungkutan, ang klase na tanging isang babae na naglakbay mag-isa ang tunay na makauunawa. Hindi kailanman naranasan ni Amalia ang kasal. Hindi siya kinilala ng pamilya Beaufort, kahit anong ibinigay niya. Ka
Itinaas ni Duke ang kilay, isang ngisi ng kasiyahan ang kumikinang sa kanyang mga labi."Wala akong magawa. Alam mo naman, dito sa atin, lahat ng klase ng babae ay nandiyan—matangkad at mababa, mataba at payat. Ako, naranasan ko na silang lahat. At sawa na ako." Huminto siya sandali, pagkatapos ay nagdagdag, "Tingnan mo na lang si Claire, ang panganay na anak ng mga Allegre. Sabihin mo sa akin, gusto mo ba siya?"Tumaas ang kilay ni Zeus, ngunit hindi nagsalita.Nakangisi si Duke. "Hindi siya makatao, mayabang, hindi maabot. Kung talagang panganay na anak siya ng mga Allegre, edi okay lang. Pero isa lang siyang Briones na pinalaki ng pamilya Allegre. Sawa na ako sa pagiging mapagkunwari niya!"Nagpigil si Zeus sa mga salitang iyon at hindi nakasagot.Nagpatuloy si Duke sa buong araw ng pagpapanggap na nagtatrabaho sa labas ng construction site, abala sa sarili. Nang magsimula nang magtapos ang araw at magtigil ang mga aktibidad sa site, napansin ni Duke si Irina na naglalakad sa malay
Nakasuot si Duke ng pormal na kasuotan, at ang kanyang mukha ay seryoso at nakatutok. Maliwanag na abala siya sa trabaho—mayroon siyang kasamang measuring instrument at seryosong pinag-aaralan ang mga numerong ipinapakita ng aparato. Nakatayo siya sa gitna ng kalsada at hindi yata niya napansin si Irina hanggang sa mabangga siya nito.Sa oras ng pagkabangga, tiningnan siya ni Duke ng malamig na ekspresyon at nagsalita sa isang tuwid na tono, "Bakit ikaw? Hindi mo ba nakita na nagtatrabaho ako? Bakit ka sumugod papunta sa mga kamay ko? Masyado kang pabaya! Ang mga personal na bagay ay personal, at ang trabaho ay trabaho. Sa susunod, lalo na kapag nagtatrabaho ako, kailangan mong maging mas maingat."Walang biro o pang-uuyam sa tono ng kanyang mga salita. Talaga namang naiinis siya na inistorbo siya ni Irina habang nakatutok siya sa kanyang gawain.Pumikit si Irina at mahinang nag-sorry, "Pasensya na."Pagkatapos, itinagilid niya ang ulo at mabilis na lumakad palayo sa kanya, papunta sa
Pagkatapos ng trabaho, hindi na kayang ipagpaliban pa ni Irina. Umalis siya sa ospital at nagtungo sa opisina.Buti na lang at dumaan ang hapon nang walang anumang aberya o awkward na pangyayari. Malapit nang magtapos ang araw ng trabaho nang lumapit sa kanya ang isa sa mga designer na pansamantalang pumapalit sa direktor.“Irina, simula bukas, hindi mo na kailangang pumasok sa opisina ng isang linggo. Kailangan ka sa construction site, kulang ang tao doon."Tumango si Irina, nagpapasalamat sa pagbabago. "Sige, naiintindihan ko."Sa totoo lang, natuwa siya sa ideya na pupunta siya sa construction site. Bagamat mabigat ang pisikal na trabaho roon, direkta at simple lang ito, kaya hindi gaanong nakakastress. Bukod pa rito, laging marami ang servings sa cafeteria, kaya't malaking tulong ito sa kanyang lumalaking ganang kumain dulot ng pagbubuntis.Sandaling nag-hesitate si Irina sa labas ng kwarto, nang makita ang pamilyar na tanawin ni Alec na nakaupo sa tabi ng kama ng ina, hawak ang k
Nakatayo si Alec sa harap niya, ang ekspresyon niya ay seryoso. Ang kanyang bronze na kutis ay naglalabas ng raw na lakas panlalaki, ngunit ang kanyang mukha ay naglalaman ng isang hindi maikakailang kalungkutan—tahimik, at pinipigilang ipakita.Ngunit sa kabila nito, ang kanyang mga emosyon ay nanatiling nakatago.Ang kanyang pagod at malungkot na mga mata ay nakatagpo ng mga mata ni Irina, ngunit wala siyang sinabi, ang kanyang titig ay matatag at hindi mababasa.Hindi kayang malaman ni Irina kung ano ang nasa isipan niya.Palaging ipinagmamalaki ni Irina ang pagiging kalmado at tapat sa sarili, ngunit sa harap ni Alec, pakiramdam niya'y isang piraso lang siya ng papel na malinaw—wala ni isang lihim na hindi makikita.Kahit ngayon, bagamat ang kondisyon ng kanyang ina ay patuloy na lumalala, hindi ipinakita ni Alec ang kanyang kalungkutan. Walang luha, tanging tahimik na kalungkutan ang nakabaon sa kanyang puso, itinatago at hindi ipinapakita.Sa labas, siya ay nakasuot pa rin ng po
Ayaw na ni Irina mag-aksaya ng salita sa kahit sino.Ang tanging layunin niya ay makita si Amalia at tiyakin ang kalagayan nito sa lalong madaling panahon.Nabobor si Claire, kaya sumunod na lang kay Don Pablo papasok. Ilang saglit pa, dumating si Marco, bagong parking lang ng sasakyan. Matagal na rin mula nang huli niyang makita si Irina, hindi pa mula nang ikulong siya ng matanda sa bahay at ipagbawal siyang makipagkita sa kanya. Nang magtama ang kanilang mga mata, parang tinamaan si Marco ng alon ng magkahalong emosyon.Hindi niya maiwasang makaramdam ng awa para sa kanya."Paano... ka ba napunta sa ganito?" tanong niya, ang boses puno ng tunay na malasakit.Mabilis na sumagot si Irina, matalim at malamig. "Mr. Allegre, kung ayaw mong ipatawag ko ang pulis, mas mabuti pang lumayo ka sa akin."Napaatras si Marco, naguguluhan. Pagkatapos ng ilang sandali, nagsalita siya muli, mas taos-puso ngayon"Alam kong galit ka, at hindi kita sinisisi. Pag natapos na ang isyu kay Mrs. Beaufort,
Agad na tumuwid si Irina. Nang makita kung sino ang nabangga niya, agad nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha.“Pasensya na,” sabi niya nang malamig.Tinutok ng matandang lalaki mula sa mga Allegre ang tingin sa kanya ng may paghamak, tapos ay hinarangan ang daraanan niya at nagtawanan.“Noong huling nakita kita, puno ka ng mura at makapal na makeup. Ngayon, para kang multo, marumi at wasak. Sino ka ba?”Wala nang panahon si Irina para makipag-usap pa sa matanda. Sa panlabas, mukhang seryoso at mabait siya, pero sa totoo lang, ang trato nito sa kanya ay malupit. Hindi na siya umimik at nilampasan ang matanda upang magpatuloy sa paglalakad. Pero iniangat ng matanda ang kanyang baston at muling hinarangan siya.“Ano ba ang gusto mo?” tanong ni Irina ng malamig.“Sagutin mo ang tanong ko!” sigaw niya, ang tono'y puno ng utos kahit pa nagkunwaring magalang.Hinaplos ni Irina ang kanyang mga kamao, pinipigilan ang galit. “Pasensya na, sir, pero kilala ko ba kayo?”“Hindi ba't ikaw ang as
Habang naglalakad palayo si Irina, naramdaman niyang malalim ang kabiguan sa sarili. Hindi niya maiwasang isipin na kung alam niya kung saan hahantong ang lahat ng ito, hindi na sana niya inisip pang mag-order ng cigarette holder. Pinabili pa niya ito sa ibang tao, at kahit na hirap siya sa pera, gumastos pa siya ng mahigit tatlong daang yuan para dito.Ngunit ngayon, hindi pa man dumarating ang cigarette holder, itinapon na siya ni Alec. Nakakahiya kung isipin. Inisip ni Irina na baka tinitigan lang siya ni Alec ng may pagdududa habang hawak ang cigarette holder, at baka itinapon pa ito sa balkonahe nang may pangungutya.Namumula ang kanyang mukha sa hiya habang binabalikan ang mga bagay na ginawa niya. Sa totoo lang, ang nais lang niya ay ipakita ang pasasalamat—pasasalamat sa mga magagandang damit at sa mahal na computer na ibinigay ni Alec. Ngunit ngayon, ang tanging nararamdaman niya ay pagkahulog sa sarili, na tila isang tanga at pabigat sa kanyang mga desisyon.Bumalik si Irina
Mr. Beaufort,Marami po akong natanggap mula sa inyo—mga magagandang damit na hindi ko akalain na madadala ko, at isang mahal na laptop na hindi ko yata kayang bilhin sa buong buhay ko. Labis po akong naaapektuhan at hindi ko alam kung paano ko kayo pasasalamatan nang buo at mula sa puso ko.Gusto ko po sanang magbigay ng kapalit, pero wala naman akong malaking pera.Kahit na may pera ako, hindi ko alam kung anong klaseng bagay ang pipiliin ko para sa inyo, dahil hindi ko po alam ang mga paborito ninyo. Baka po ang halaga ng inyong suit ay nasa libo-libo, higit pa kaysa sa aking sahod sa isang taon. Kaya’t naisip ko po na magbigay na lang ng maliit na bagay—isang bagay na hindi naman siguro ganoon kahalaga, pero sana ay magustuhan ninyo kahit konti.Inisip ko po ang kulay at disenyo ng cigarette holder na ito, at sa tingin ko po ay bagay ito sa isang matandang lalaki na tulad ninyo—makapangyarihan at may kalaliman.Hindi ko po alam kung magugustuhan ninyo ito, ngunit sana po ay magust
Pagkalabas ni Alec mula sa kwarto ng kanyang ina, mabilis niyang tinahak ang direksyon patungo sa kanyang sasakyan, ang bawat hakbang ay matatag at may layunin. Sa loob ng ilang sandali, nahabol niya si Irina. Ngunit, kahit hindi man lang siya nilingon, dumaan siya kay Irina at patuloy na naglakad patungo sa kanyang sasakyan, ang ekspresyon niya'y malamig at malayo.Si Alec ay isang lalaking lubos na makatarungan. Pinapahalagahan niya lamang ang mga bagay na kaya niyang makita ng kanyang mga mata at marinig ng kanyang mga tenga. Ang kanyang mga nakaraang karanasan ay nagbigay sa kanya ng malaking pag-iingat at hindi matitinag na paghusga.Alam niya na itinulak ni Irina si Zoey at nagsalita ng walang pag-iisip sa harap nito, pati na rin ang pagbabanta sa pamilya Jin. Ang mga bagay na ito ay patuloy na naglalaro sa kanyang isipan, at hindi niya kayang hayaan ang kanyang mga personal na emosyon na magtakda ng kanyang mga desisyon.Samantala, si Irina naman ay hindi nilingon si Alec. Nagp