"Patay na," matalim na sabi ni Irina.Saglit na natigilan si Alec, hindi niya inaasahan ang ganoong diretso na sagot.Then he curled his lips into a faint smile. "First take the seed, then kill? You’re more ruthless than I expected."Nanatiling tahimik si Irina. Sa harap ng kapangyarihan, tila kawalan ng tapang ang anumang paliwanag; mas mabuting itanggi na lang hanggang sa huli.Tiningnan ni Irina si Alec. "Nais mo pa bang manatili ako para pagaanin ang loob ng iyong ina?""Huwag mong sabihing," balik ni Alec ng may pagngisi, "gusto mong bawiin ang kontrata?""Inamin ko na, nalaman mo kaagad ang mga plano ko," sagot ni Irina, "akala ko—"Natatawang bumaling si Alec sa kanya bago pa man niya matuloy ang kanyang sasabihin."Since the contract has been signed, you must serve my mother obediently until she dies! Your scam? Then you’ll see if your scam can be stronger than my willpower."Lalong hindi nakapagsalita si Irina sa kanyang narinig. Tila ba naglaho na parang bula ang lahat ng ta
“Dahil tunay na mahirap ang buhay natin pareho,” ani Amalia, ang boses niya may halong lungkot at dangal.“Upang protektahan si Alec, tiniis ko ang sakit na higit pa sa kaya niyang isipin. At upang protektahan ako, lumaban siya sa mga bagay na hindi ko akalaing kaya niyang gawin bilang isang ina. Napakarami niyang kalaban para makamtan ang kung ano meron siya ngayon. Sa oras na malaman niya kung gaano ko hinahangad ang mansyon ng mga Beaufort, siguradong babaliktarin niya ang mundo para sa akin. Pero hindi ko kayang payagan na muli siyang gumawa ng gulo para sa akin.” May pag-aalinlangan sa tono ni Amalia, ngunit sa ilalim nito, naroon ang sakit ng isang ina, ang pag-aalay ng lahat para sa anak.Para kay Irina, tila mas marami siyang nalaman sa mga sinasabi nito—isang malalim na kalungkutan, ang klase na tanging isang babae na naglakbay mag-isa ang tunay na makauunawa. Hindi kailanman naranasan ni Amalia ang kasal. Hindi siya kinilala ng pamilya Beaufort, kahit anong ibinigay niya. Ka
Zoey sat gracefully on a round stool, her eyes glowing with admiration while staring at Alec. Nakalapag ang mga kamay ni Alec sa magkabilang bahagi ng upuan, ang isa’y nakahawak sa isang sigarilyo, habang ang isa ay mahimbing na naka-kros sa kanyang mahabang binti. The faint flicker of its ember added to his air of detachment.Sa gitna nila, nasa coffee table ang iba’t ibang masasarap na panghimagas. Mga macarons, soufflé, chocolate chip cookies, at maliliit na sand tarts—lahat ay perpekto ang laki para sa isang bibig. Ang bawat kagat ay tila may kasamang presyo, may ilan na abot sampung piso, o kahit dalawampung piso bawat piraso. Kabilang dito ang paboritong peach pudding ni Zoey, kumikislap nang maliwanag sa ibabaw ng creamed surface na may mga iilang piraso ng prutas.Si Irina ay nagtagal na tahimik sa tabi ng pintuan, paminsan-minsan tinitignan ang mga pagkaing iyon. Hindi niya kailanman natikman ang mga masasarap na pagkain na iyon, kahit alam niyang ang mga iyon ay ganap na ng
Ang tanong ni Zoey kay Irina ay nanatiling walang kasagutan habang nakatuon ang kanyang mapanatag na titig kay Alec. Her voice was composed, steady, betraying none of the emotions simmering beneath her surface."Iiwan ko lang ang mga gamit ko at aalis na rin pagkatapos," walang emosyong sinabi ni Irina. “Babalik na lang ako sa loob ng tatlong oras. Huwag niyo na akong pansinin. Ituloy nyo lang yan…”Ang tono niya ay walang kakaibang damdamin—walang galit o init. Ang mukha niya ay nanatiling hindi maunawaan, maskara ng kapayapaan na lalo pang nagdagdag ng tensyon sa silid.Ngunit kahit kalmado ang ekspresyon ni Irina, tila ba handa na siya sa ganong kaganapan at nang sandaling bumungad sa kanya ang eksenang iyon ay awtomatikong nabalot ng maskara ang kanyang mukha. Mahabang panahon na niyang kinabisado kung paano hindi niya papapasukin ang kahit na sino sa kanyang buhay. Hindi na dapat siya pumalpak doon.Si Alec ay ramdam na ramdam at kitangkita ang mataas na pader sa paligid ni Irina
Natigilan si Irina. Halos mapasigaw siya sa sobrang gulat.Pinilit niyang kalmahin ang kanyang sarili. Kinurap-kurap niya ang kanyang mga mata nang sa ganon ay masanay ang mga ito sa kadilimang nasa harapan niya. Nang magawa niya iyon ay agad na nakita niya si Alec na prenteng nakaupo sa sofa.Ang sigarilyong may sindi ay nasa bibig nito. Nagpapahinga ang kanyang mga kamay sa tuhod nito. Kunot na kunot din ang noo ng lalaki habang nakatingin nang mataman kay Irina. Tila ba masuyo siya nitong pinagmamasdan.“Ikaw…” nag aalangang sambit ni Irina, pinag iisipan kung tatanungin ba niya ito kung bakit gising pa ito at kung nasaan si Zoey, ngunit sa huli ay hindi na niya ginawa pa.Ang madilim at malamig na ekspresyon ni Alec ay nagbigay sa kanya ng matinding takot."Come here." Alec’s tone was like an imperial command, leaving Irina with no room to resist.Parang kanina lang ay pakiramdam ni Irina ay isa lamang siyang walang kwenta at sunud-sunurang asawa sa papel ni Alec, ngunit ngayon ay
Noon pa man, marami nang tao ang nagpamukha kay Irina na wala siyang kakayahan upang labanan ang pang aalipusta sa kanya ng kahit na sino. Lahat ng mga ito ay itinuring siyang laruan, at langgam sa mga damo na madali lang tapak-tapakan.Wala siyang pera. Ni wala na siyang mahihingan pa ng tulong, at pagod na pagod pa.Hindi na niya nais lumaban pa. Kung mapapahiya man siya ngayon, kung muling mababawasan ang dignidad niya ngayong gabing ito, hihilingin na lamang niyang mamatay na siya sa susunod na araw. Pabor pa iyon para kay Irina dahil sa wakas ay makakasama na niyang muli ang kanyang ina kasama ng kanyang anak.Nang mapansin ni Alec ang naging reaksyon ni Irina ay agad niya itong binitiwan at tumayo. Alec looked down at her with more contempt.“You’re still nothing compared to the women I have slept with,” Alec said coldly. "Listen to me! In the more than one month that your marriage with me has continued, you'd better stick to your duties as a wife. Hindi kasama roon ang pang-aak
Napansin ni Irina ang isa pang lalaking nasa loob ng sasakyan ni Duke. Kalmado ito at tila walang pakialam sa paligid, dahilan para mag alangan si Irina.“Maraming salamat, Mr. Evans. Hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on! I’m not going to eat you!” Pagpupumilit pa ni Duke, bakas ang kapilyuhan sa tono nito. “Huwag kang mahiya rito sa kaibigan ko. His name is Zeus. Tara na!”Nang hindi sumagot si Irina ay tuluyan nang bumaba si Duke at pinagbuksan ng pinto si Irina.“Alam kong marami kang ginawa ngayong araw,” ani Duke, biglang naging malumanay ang boses nito, “It’s part of the grind for new employees. It’ll get better with time, I promise. Now, get in—I’ll drive you home.”Kinagat ni Irina ang kanyang ibabang labi, tila pinag iisipan pa kung papayag siya sa nais ni Duke. Sa huli ay sumakay na rin siya nang dahan-dahan at tahimik, gaya ng palagi niyang ginagawa.Samantala, agad na lumingon si Zeus kay Irina nang tuluyan nang makasakay ito sa backseat.“Mrs. Beaufort, it’s so nice t
Agad na nabasa ni Duke ang pag-aalangan ni Irina, at ang tono nito’y kampante ngunit punung-puno ng sarkasmo.“Relax,” aniya, ang mga salita’y parang tusok ng karayom na tila binabalewala ang sitwasyon.“Limang-libong piso lang 'yan. Ano? Natatakot ka bang isipin kong kaya kitang bilhin ngayong gabi sa limang-libo? Don’t flatter yourself. Hindi kita gusto, alright? Consider this charity—parang maliit na tulong ko na lang sa mga mahihirap. Nakakaawa ka naman kasi—a country girl na walang-wala. Kung makakagaan sa'yo, bayaran mo na lang ako kahit kalahati ng sweldo mo buwan-buwan.”Namula ang mukha ni Irina, ang kahihiyan at galit ay naghalo sa kanyang dibdib. Napakapit siya nang mahigpit sa perang hawak, nanginginig pa ang mga daliri, bago tuluyang bumulong, “Maraming salamat.”Ngumisi nang bahagya si Duke, ang amusement nito ay kitang-kita sa rearview mirror.“One more thing—wala akong oras para sayangin. When I say I’m giving you a ride, huwag ka nang magpatumpik-tumpik. Don’t waste m
Itinaas ni Duke ang kilay, isang ngisi ng kasiyahan ang kumikinang sa kanyang mga labi."Wala akong magawa. Alam mo naman, dito sa atin, lahat ng klase ng babae ay nandiyan—matangkad at mababa, mataba at payat. Ako, naranasan ko na silang lahat. At sawa na ako." Huminto siya sandali, pagkatapos ay nagdagdag, "Tingnan mo na lang si Claire, ang panganay na anak ng mga Allegre. Sabihin mo sa akin, gusto mo ba siya?"Tumaas ang kilay ni Zeus, ngunit hindi nagsalita.Nakangisi si Duke. "Hindi siya makatao, mayabang, hindi maabot. Kung talagang panganay na anak siya ng mga Allegre, edi okay lang. Pero isa lang siyang Briones na pinalaki ng pamilya Allegre. Sawa na ako sa pagiging mapagkunwari niya!"Nagpigil si Zeus sa mga salitang iyon at hindi nakasagot.Nagpatuloy si Duke sa buong araw ng pagpapanggap na nagtatrabaho sa labas ng construction site, abala sa sarili. Nang magsimula nang magtapos ang araw at magtigil ang mga aktibidad sa site, napansin ni Duke si Irina na naglalakad sa malay
Nakasuot si Duke ng pormal na kasuotan, at ang kanyang mukha ay seryoso at nakatutok. Maliwanag na abala siya sa trabaho—mayroon siyang kasamang measuring instrument at seryosong pinag-aaralan ang mga numerong ipinapakita ng aparato. Nakatayo siya sa gitna ng kalsada at hindi yata niya napansin si Irina hanggang sa mabangga siya nito.Sa oras ng pagkabangga, tiningnan siya ni Duke ng malamig na ekspresyon at nagsalita sa isang tuwid na tono, "Bakit ikaw? Hindi mo ba nakita na nagtatrabaho ako? Bakit ka sumugod papunta sa mga kamay ko? Masyado kang pabaya! Ang mga personal na bagay ay personal, at ang trabaho ay trabaho. Sa susunod, lalo na kapag nagtatrabaho ako, kailangan mong maging mas maingat."Walang biro o pang-uuyam sa tono ng kanyang mga salita. Talaga namang naiinis siya na inistorbo siya ni Irina habang nakatutok siya sa kanyang gawain.Pumikit si Irina at mahinang nag-sorry, "Pasensya na."Pagkatapos, itinagilid niya ang ulo at mabilis na lumakad palayo sa kanya, papunta sa
Pagkatapos ng trabaho, hindi na kayang ipagpaliban pa ni Irina. Umalis siya sa ospital at nagtungo sa opisina.Buti na lang at dumaan ang hapon nang walang anumang aberya o awkward na pangyayari. Malapit nang magtapos ang araw ng trabaho nang lumapit sa kanya ang isa sa mga designer na pansamantalang pumapalit sa direktor.“Irina, simula bukas, hindi mo na kailangang pumasok sa opisina ng isang linggo. Kailangan ka sa construction site, kulang ang tao doon."Tumango si Irina, nagpapasalamat sa pagbabago. "Sige, naiintindihan ko."Sa totoo lang, natuwa siya sa ideya na pupunta siya sa construction site. Bagamat mabigat ang pisikal na trabaho roon, direkta at simple lang ito, kaya hindi gaanong nakakastress. Bukod pa rito, laging marami ang servings sa cafeteria, kaya't malaking tulong ito sa kanyang lumalaking ganang kumain dulot ng pagbubuntis.Sandaling nag-hesitate si Irina sa labas ng kwarto, nang makita ang pamilyar na tanawin ni Alec na nakaupo sa tabi ng kama ng ina, hawak ang k
Nakatayo si Alec sa harap niya, ang ekspresyon niya ay seryoso. Ang kanyang bronze na kutis ay naglalabas ng raw na lakas panlalaki, ngunit ang kanyang mukha ay naglalaman ng isang hindi maikakailang kalungkutan—tahimik, at pinipigilang ipakita.Ngunit sa kabila nito, ang kanyang mga emosyon ay nanatiling nakatago.Ang kanyang pagod at malungkot na mga mata ay nakatagpo ng mga mata ni Irina, ngunit wala siyang sinabi, ang kanyang titig ay matatag at hindi mababasa.Hindi kayang malaman ni Irina kung ano ang nasa isipan niya.Palaging ipinagmamalaki ni Irina ang pagiging kalmado at tapat sa sarili, ngunit sa harap ni Alec, pakiramdam niya'y isang piraso lang siya ng papel na malinaw—wala ni isang lihim na hindi makikita.Kahit ngayon, bagamat ang kondisyon ng kanyang ina ay patuloy na lumalala, hindi ipinakita ni Alec ang kanyang kalungkutan. Walang luha, tanging tahimik na kalungkutan ang nakabaon sa kanyang puso, itinatago at hindi ipinapakita.Sa labas, siya ay nakasuot pa rin ng po
Ayaw na ni Irina mag-aksaya ng salita sa kahit sino.Ang tanging layunin niya ay makita si Amalia at tiyakin ang kalagayan nito sa lalong madaling panahon.Nabobor si Claire, kaya sumunod na lang kay Don Pablo papasok. Ilang saglit pa, dumating si Marco, bagong parking lang ng sasakyan. Matagal na rin mula nang huli niyang makita si Irina, hindi pa mula nang ikulong siya ng matanda sa bahay at ipagbawal siyang makipagkita sa kanya. Nang magtama ang kanilang mga mata, parang tinamaan si Marco ng alon ng magkahalong emosyon.Hindi niya maiwasang makaramdam ng awa para sa kanya."Paano... ka ba napunta sa ganito?" tanong niya, ang boses puno ng tunay na malasakit.Mabilis na sumagot si Irina, matalim at malamig. "Mr. Allegre, kung ayaw mong ipatawag ko ang pulis, mas mabuti pang lumayo ka sa akin."Napaatras si Marco, naguguluhan. Pagkatapos ng ilang sandali, nagsalita siya muli, mas taos-puso ngayon"Alam kong galit ka, at hindi kita sinisisi. Pag natapos na ang isyu kay Mrs. Beaufort,
Agad na tumuwid si Irina. Nang makita kung sino ang nabangga niya, agad nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha.“Pasensya na,” sabi niya nang malamig.Tinutok ng matandang lalaki mula sa mga Allegre ang tingin sa kanya ng may paghamak, tapos ay hinarangan ang daraanan niya at nagtawanan.“Noong huling nakita kita, puno ka ng mura at makapal na makeup. Ngayon, para kang multo, marumi at wasak. Sino ka ba?”Wala nang panahon si Irina para makipag-usap pa sa matanda. Sa panlabas, mukhang seryoso at mabait siya, pero sa totoo lang, ang trato nito sa kanya ay malupit. Hindi na siya umimik at nilampasan ang matanda upang magpatuloy sa paglalakad. Pero iniangat ng matanda ang kanyang baston at muling hinarangan siya.“Ano ba ang gusto mo?” tanong ni Irina ng malamig.“Sagutin mo ang tanong ko!” sigaw niya, ang tono'y puno ng utos kahit pa nagkunwaring magalang.Hinaplos ni Irina ang kanyang mga kamao, pinipigilan ang galit. “Pasensya na, sir, pero kilala ko ba kayo?”“Hindi ba't ikaw ang as
Habang naglalakad palayo si Irina, naramdaman niyang malalim ang kabiguan sa sarili. Hindi niya maiwasang isipin na kung alam niya kung saan hahantong ang lahat ng ito, hindi na sana niya inisip pang mag-order ng cigarette holder. Pinabili pa niya ito sa ibang tao, at kahit na hirap siya sa pera, gumastos pa siya ng mahigit tatlong daang yuan para dito.Ngunit ngayon, hindi pa man dumarating ang cigarette holder, itinapon na siya ni Alec. Nakakahiya kung isipin. Inisip ni Irina na baka tinitigan lang siya ni Alec ng may pagdududa habang hawak ang cigarette holder, at baka itinapon pa ito sa balkonahe nang may pangungutya.Namumula ang kanyang mukha sa hiya habang binabalikan ang mga bagay na ginawa niya. Sa totoo lang, ang nais lang niya ay ipakita ang pasasalamat—pasasalamat sa mga magagandang damit at sa mahal na computer na ibinigay ni Alec. Ngunit ngayon, ang tanging nararamdaman niya ay pagkahulog sa sarili, na tila isang tanga at pabigat sa kanyang mga desisyon.Bumalik si Irina
Mr. Beaufort,Marami po akong natanggap mula sa inyo—mga magagandang damit na hindi ko akalain na madadala ko, at isang mahal na laptop na hindi ko yata kayang bilhin sa buong buhay ko. Labis po akong naaapektuhan at hindi ko alam kung paano ko kayo pasasalamatan nang buo at mula sa puso ko.Gusto ko po sanang magbigay ng kapalit, pero wala naman akong malaking pera.Kahit na may pera ako, hindi ko alam kung anong klaseng bagay ang pipiliin ko para sa inyo, dahil hindi ko po alam ang mga paborito ninyo. Baka po ang halaga ng inyong suit ay nasa libo-libo, higit pa kaysa sa aking sahod sa isang taon. Kaya’t naisip ko po na magbigay na lang ng maliit na bagay—isang bagay na hindi naman siguro ganoon kahalaga, pero sana ay magustuhan ninyo kahit konti.Inisip ko po ang kulay at disenyo ng cigarette holder na ito, at sa tingin ko po ay bagay ito sa isang matandang lalaki na tulad ninyo—makapangyarihan at may kalaliman.Hindi ko po alam kung magugustuhan ninyo ito, ngunit sana po ay magust
Pagkalabas ni Alec mula sa kwarto ng kanyang ina, mabilis niyang tinahak ang direksyon patungo sa kanyang sasakyan, ang bawat hakbang ay matatag at may layunin. Sa loob ng ilang sandali, nahabol niya si Irina. Ngunit, kahit hindi man lang siya nilingon, dumaan siya kay Irina at patuloy na naglakad patungo sa kanyang sasakyan, ang ekspresyon niya'y malamig at malayo.Si Alec ay isang lalaking lubos na makatarungan. Pinapahalagahan niya lamang ang mga bagay na kaya niyang makita ng kanyang mga mata at marinig ng kanyang mga tenga. Ang kanyang mga nakaraang karanasan ay nagbigay sa kanya ng malaking pag-iingat at hindi matitinag na paghusga.Alam niya na itinulak ni Irina si Zoey at nagsalita ng walang pag-iisip sa harap nito, pati na rin ang pagbabanta sa pamilya Jin. Ang mga bagay na ito ay patuloy na naglalaro sa kanyang isipan, at hindi niya kayang hayaan ang kanyang mga personal na emosyon na magtakda ng kanyang mga desisyon.Samantala, si Irina naman ay hindi nilingon si Alec. Nagp