Noon pa man, marami nang tao ang nagpamukha kay Irina na wala siyang kakayahan upang labanan ang pang aalipusta sa kanya ng kahit na sino. Lahat ng mga ito ay itinuring siyang laruan, at langgam sa mga damo na madali lang tapak-tapakan.Wala siyang pera. Ni wala na siyang mahihingan pa ng tulong, at pagod na pagod pa.Hindi na niya nais lumaban pa. Kung mapapahiya man siya ngayon, kung muling mababawasan ang dignidad niya ngayong gabing ito, hihilingin na lamang niyang mamatay na siya sa susunod na araw. Pabor pa iyon para kay Irina dahil sa wakas ay makakasama na niyang muli ang kanyang ina kasama ng kanyang anak.Nang mapansin ni Alec ang naging reaksyon ni Irina ay agad niya itong binitiwan at tumayo. Alec looked down at her with more contempt.“You’re still nothing compared to the women I have slept with,” Alec said coldly. "Listen to me! In the more than one month that your marriage with me has continued, you'd better stick to your duties as a wife. Hindi kasama roon ang pang-aak
Napansin ni Irina ang isa pang lalaking nasa loob ng sasakyan ni Duke. Kalmado ito at tila walang pakialam sa paligid, dahilan para mag alangan si Irina.“Maraming salamat, Mr. Evans. Hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on! I’m not going to eat you!” Pagpupumilit pa ni Duke, bakas ang kapilyuhan sa tono nito. “Huwag kang mahiya rito sa kaibigan ko. His name is Zeus. Tara na!”Nang hindi sumagot si Irina ay tuluyan nang bumaba si Duke at pinagbuksan ng pinto si Irina.“Alam kong marami kang ginawa ngayong araw,” ani Duke, biglang naging malumanay ang boses nito, “It’s part of the grind for new employees. It’ll get better with time, I promise. Now, get in—I’ll drive you home.”Kinagat ni Irina ang kanyang ibabang labi, tila pinag iisipan pa kung papayag siya sa nais ni Duke. Sa huli ay sumakay na rin siya nang dahan-dahan at tahimik, gaya ng palagi niyang ginagawa.Samantala, agad na lumingon si Zeus kay Irina nang tuluyan nang makasakay ito sa backseat.“Mrs. Beaufort, it’s so nice t
Agad na nabasa ni Duke ang pag-aalangan ni Irina, at ang tono nito’y kampante ngunit punung-puno ng sarkasmo.“Relax,” aniya, ang mga salita’y parang tusok ng karayom na tila binabalewala ang sitwasyon.“Limang-libong piso lang 'yan. Ano? Natatakot ka bang isipin kong kaya kitang bilhin ngayong gabi sa limang-libo? Don’t flatter yourself. Hindi kita gusto, alright? Consider this charity—parang maliit na tulong ko na lang sa mga mahihirap. Nakakaawa ka naman kasi—a country girl na walang-wala. Kung makakagaan sa'yo, bayaran mo na lang ako kahit kalahati ng sweldo mo buwan-buwan.”Namula ang mukha ni Irina, ang kahihiyan at galit ay naghalo sa kanyang dibdib. Napakapit siya nang mahigpit sa perang hawak, nanginginig pa ang mga daliri, bago tuluyang bumulong, “Maraming salamat.”Ngumisi nang bahagya si Duke, ang amusement nito ay kitang-kita sa rearview mirror.“One more thing—wala akong oras para sayangin. When I say I’m giving you a ride, huwag ka nang magpatumpik-tumpik. Don’t waste m
Tahimik na nakatayo si Alec, pinapanood ang unti-unting paglaho ng sasakyan ni Duke sa malayo. Ang ekspresyon niya’y nanatiling malamig at hindi mabasa, parang isang misteryong ni isang kaluluwa’y walang lakas ng loob pasukin.Sa likuran niya, abala sa pagpaparada ng sasakyan si Greg, ngunit nang makababa’y agad itong nagtanong.“Young Master, 'yung kotse… hindi ba iyon ang kay Young Master Duke? Posible bang nandito siya para makita si madam?”Hindi man lang napansin ni Greg ang pagbaba ni Irina mula sa sasakyan ni Duke. Hindi niya nakita ang mahinhing ngiti na ibinigay ni Irina kay Duke o ang saglit na palitan ng salita sa pagitan ng dalawa.““To Duke, my mother is no more than a convenient title. The only reason he calls her ‘aunt’ is because he fears me.” Ang sagot ni Alec ay mababa, kalmado, ngunit puno ng bahagyang panlilibak.Walang pag-aaksaya ng panahon, tumuloy si Alec papasok sa ospital, ang mga hakbang niya’y matatag ngunit puno ng bigat ang isip.Sa loob, ang tanawin ng k
“Alam ko, at hindi ko gagawin ‘yan,” kalmado at walang pakialam na sagot ni Irina.Ni hindi man lang niya tinapunan ng tingin si Alec nang magsimula siyang maglakad patungo sa ward. Sa isip niya, wala siyang utang na loob sa lalaki. Oo, binigyan siya nito ng 50,000 pesos, pero babayaran niya iyon nang buo kapag natapos ang kontrata sa pagitan nila.Mayroon ding oras na niligtas siya nito mula sa mga kidnappers, ngunit batid ni Irina ay para kay Amalia lamang iyon, hindi para sa kapakanan niya.Dahil dito, si Irina ay walang dahilan para magpakumbaba sa kanya. Gusto lang niyang manatiling totoo sa sarili niya—focused at independent. Ang pinakaimportante lamang sa kanya ngayon ay bigyan ng kumportableng buhay si Amalia sa kanyang mga huling araw.Sa labas ng ward, may hindi nasasalitang tensyon na nagtagal sa pagitan nila. Nagtagpo ang kanilang mga mata, bawat isa’y mas malamig kaysa sa isa. Pero kailangan nilang panatilihin ang mga aparisyon. Nang makarating sila sa silid ni Amalia, an
Tiningala ni Irina ang papalubog na araw sa malawak na kalangitan nang sandaling makalabas siya ng gate ng kulungan kung saan siya galing. Nais man niyang bumalik sa loob at hindi na ituloy pa ang nakatakda niyang gawin sa araw na yon ay wala na siyang magagawa pa.Matapos niyang matanggap ang balita kahapon na malubha na ang sakit ng kanyang ina na ilang taon nang nakikipaglaban sa sakit na cancer, agad niyang tinanggap ang alok ng isa sa mga informant sa loob ng kulungan bilang isang babaeng aliw.At ngayon ang araw na pansamantala siyang makakalaya upang puntahan ang lalaking nagrenta sa kanya kapalit ang isang malaking halaga. Saktong sakto iyon para sa pagpapaopera ng kanyang ina. Iyon na lang ang tanging pag-asa niya upang madugtungan pa ang buhay nito.Ilang minuto pa siyang nakatayo sa harap ng gate hawak ang isang papel kung saan nakasulat ang address ng kanyang pupuntahan, biglang may humintong sasakyan sa harapan niya kaya agad siyang sumakay roon. Gabi na nang makarating s
Pinakatitigan ni Irina si Alec na hindi man lamang siya sinulyapan kahit saglit. Hindi tuloy niya makita sa mga mata nito kung nagbibiro lang ba ito o ano.“You heard me right,” malamig na sambit nito.Napailing si Irina at inayos ang kanyang maruming damit. Kahit sino ang makakita sa kanya ngayon ay pagkakamalan siyang pulubi, at ang lalaking ito ay yayayain siya ng kasal?“Hindi magandang biro ‘yan, sir,” ani Irina.Nanunuyang ngumisi si Alec. “Really? Hindi ba’t nais mo naman talagang maikasal sa ‘kin?”Marahas na nilingon ni Irina si Alec dahil sa sinabi nito. Sumalubong sa kanya ang matalas na titig sa kanya ng lalaki na tila ba nais siya nitong matakot sa pamamagitan lamang ng tingin na iyon. Umirap si Irina at agad ding nag-iwas ng tingin mula kay Alec, ngunit agad na nahuli ng lalaki ang kanyang baba at pwersahan siyang iniharap muli nito sa kanya.Irina observed his strong, chiseled features beneath the sunglasses—so well-favored he seemed almost blessed by heaven. Dark stubb
“What?!” Dumilim ang mukha ni Alec at agad na tumungo sa banyo kung saan niya iniwan si Irina kanina.Nang makapasok siya roon ay walang tao sa loob, maliban sa mga linyang nakasulat sa pader gamit ang dugo-pulang tinta.Mr. Beaufort, bagaman magkalayo ang ating mundo, wala akong balak na magpakasal sa’yo at hiling ko na hindi na kita muling makita!Ang mga salita ay matalas, matindi—isang malinaw na pahayag ng pagtutol. Nakikita pa niya ang mga mata ni Irina sa kanyang isip habang binibigkas ang mga katagang nakasulat sa pader.Natigilan si Alec. Nagkamali ba siya sa pagkakakilala sa babae? Hindi nga ba siya nito nais pakasalan gaya ng kanyang inaasahang dahilan kung bakit nakipaglapit ito sa kanyang ina?Makalipas ang ilang saglit, binalingan niya ang mga kasambahay na naroon at ang mga butler.“Hanapin siya sa kakahuyan!” Maawtoridad at mariin niyang utos sa lahat.Hindi niya kayang balewalain ang huling hiling ng kanyang ina.Samantala, nagpupumilit si Irina pababa sa masungit na
“Alam ko, at hindi ko gagawin ‘yan,” kalmado at walang pakialam na sagot ni Irina.Ni hindi man lang niya tinapunan ng tingin si Alec nang magsimula siyang maglakad patungo sa ward. Sa isip niya, wala siyang utang na loob sa lalaki. Oo, binigyan siya nito ng 50,000 pesos, pero babayaran niya iyon nang buo kapag natapos ang kontrata sa pagitan nila.Mayroon ding oras na niligtas siya nito mula sa mga kidnappers, ngunit batid ni Irina ay para kay Amalia lamang iyon, hindi para sa kapakanan niya.Dahil dito, si Irina ay walang dahilan para magpakumbaba sa kanya. Gusto lang niyang manatiling totoo sa sarili niya—focused at independent. Ang pinakaimportante lamang sa kanya ngayon ay bigyan ng kumportableng buhay si Amalia sa kanyang mga huling araw.Sa labas ng ward, may hindi nasasalitang tensyon na nagtagal sa pagitan nila. Nagtagpo ang kanilang mga mata, bawat isa’y mas malamig kaysa sa isa. Pero kailangan nilang panatilihin ang mga aparisyon. Nang makarating sila sa silid ni Amalia, an
Tahimik na nakatayo si Alec, pinapanood ang unti-unting paglaho ng sasakyan ni Duke sa malayo. Ang ekspresyon niya’y nanatiling malamig at hindi mabasa, parang isang misteryong ni isang kaluluwa’y walang lakas ng loob pasukin.Sa likuran niya, abala sa pagpaparada ng sasakyan si Greg, ngunit nang makababa’y agad itong nagtanong.“Young Master, 'yung kotse… hindi ba iyon ang kay Young Master Duke? Posible bang nandito siya para makita si madam?”Hindi man lang napansin ni Greg ang pagbaba ni Irina mula sa sasakyan ni Duke. Hindi niya nakita ang mahinhing ngiti na ibinigay ni Irina kay Duke o ang saglit na palitan ng salita sa pagitan ng dalawa.““To Duke, my mother is no more than a convenient title. The only reason he calls her ‘aunt’ is because he fears me.” Ang sagot ni Alec ay mababa, kalmado, ngunit puno ng bahagyang panlilibak.Walang pag-aaksaya ng panahon, tumuloy si Alec papasok sa ospital, ang mga hakbang niya’y matatag ngunit puno ng bigat ang isip.Sa loob, ang tanawin ng k
Agad na nabasa ni Duke ang pag-aalangan ni Irina, at ang tono nito’y kampante ngunit punung-puno ng sarkasmo.“Relax,” aniya, ang mga salita’y parang tusok ng karayom na tila binabalewala ang sitwasyon.“Limang-libong piso lang 'yan. Ano? Natatakot ka bang isipin kong kaya kitang bilhin ngayong gabi sa limang-libo? Don’t flatter yourself. Hindi kita gusto, alright? Consider this charity—parang maliit na tulong ko na lang sa mga mahihirap. Nakakaawa ka naman kasi—a country girl na walang-wala. Kung makakagaan sa'yo, bayaran mo na lang ako kahit kalahati ng sweldo mo buwan-buwan.”Namula ang mukha ni Irina, ang kahihiyan at galit ay naghalo sa kanyang dibdib. Napakapit siya nang mahigpit sa perang hawak, nanginginig pa ang mga daliri, bago tuluyang bumulong, “Maraming salamat.”Ngumisi nang bahagya si Duke, ang amusement nito ay kitang-kita sa rearview mirror.“One more thing—wala akong oras para sayangin. When I say I’m giving you a ride, huwag ka nang magpatumpik-tumpik. Don’t waste m
Napansin ni Irina ang isa pang lalaking nasa loob ng sasakyan ni Duke. Kalmado ito at tila walang pakialam sa paligid, dahilan para mag alangan si Irina.“Maraming salamat, Mr. Evans. Hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on! I’m not going to eat you!” Pagpupumilit pa ni Duke, bakas ang kapilyuhan sa tono nito. “Huwag kang mahiya rito sa kaibigan ko. His name is Zeus. Tara na!”Nang hindi sumagot si Irina ay tuluyan nang bumaba si Duke at pinagbuksan ng pinto si Irina.“Alam kong marami kang ginawa ngayong araw,” ani Duke, biglang naging malumanay ang boses nito, “It’s part of the grind for new employees. It’ll get better with time, I promise. Now, get in—I’ll drive you home.”Kinagat ni Irina ang kanyang ibabang labi, tila pinag iisipan pa kung papayag siya sa nais ni Duke. Sa huli ay sumakay na rin siya nang dahan-dahan at tahimik, gaya ng palagi niyang ginagawa.Samantala, agad na lumingon si Zeus kay Irina nang tuluyan nang makasakay ito sa backseat.“Mrs. Beaufort, it’s so nice t
Noon pa man, marami nang tao ang nagpamukha kay Irina na wala siyang kakayahan upang labanan ang pang aalipusta sa kanya ng kahit na sino. Lahat ng mga ito ay itinuring siyang laruan, at langgam sa mga damo na madali lang tapak-tapakan.Wala siyang pera. Ni wala na siyang mahihingan pa ng tulong, at pagod na pagod pa.Hindi na niya nais lumaban pa. Kung mapapahiya man siya ngayon, kung muling mababawasan ang dignidad niya ngayong gabing ito, hihilingin na lamang niyang mamatay na siya sa susunod na araw. Pabor pa iyon para kay Irina dahil sa wakas ay makakasama na niyang muli ang kanyang ina kasama ng kanyang anak.Nang mapansin ni Alec ang naging reaksyon ni Irina ay agad niya itong binitiwan at tumayo. Alec looked down at her with more contempt.“You’re still nothing compared to the women I have slept with,” Alec said coldly. "Listen to me! In the more than one month that your marriage with me has continued, you'd better stick to your duties as a wife. Hindi kasama roon ang pang-aak
Natigilan si Irina. Halos mapasigaw siya sa sobrang gulat.Pinilit niyang kalmahin ang kanyang sarili. Kinurap-kurap niya ang kanyang mga mata nang sa ganon ay masanay ang mga ito sa kadilimang nasa harapan niya. Nang magawa niya iyon ay agad na nakita niya si Alec na prenteng nakaupo sa sofa.Ang sigarilyong may sindi ay nasa bibig nito. Nagpapahinga ang kanyang mga kamay sa tuhod nito. Kunot na kunot din ang noo ng lalaki habang nakatingin nang mataman kay Irina. Tila ba masuyo siya nitong pinagmamasdan.“Ikaw…” nag aalangang sambit ni Irina, pinag iisipan kung tatanungin ba niya ito kung bakit gising pa ito at kung nasaan si Zoey, ngunit sa huli ay hindi na niya ginawa pa.Ang madilim at malamig na ekspresyon ni Alec ay nagbigay sa kanya ng matinding takot."Come here." Alec’s tone was like an imperial command, leaving Irina with no room to resist.Parang kanina lang ay pakiramdam ni Irina ay isa lamang siyang walang kwenta at sunud-sunurang asawa sa papel ni Alec, ngunit ngayon ay
Ang tanong ni Zoey kay Irina ay nanatiling walang kasagutan habang nakatuon ang kanyang mapanatag na titig kay Alec. Her voice was composed, steady, betraying none of the emotions simmering beneath her surface."Iiwan ko lang ang mga gamit ko at aalis na rin pagkatapos," walang emosyong sinabi ni Irina. “Babalik na lang ako sa loob ng tatlong oras. Huwag niyo na akong pansinin. Ituloy nyo lang yan…”Ang tono niya ay walang kakaibang damdamin—walang galit o init. Ang mukha niya ay nanatiling hindi maunawaan, maskara ng kapayapaan na lalo pang nagdagdag ng tensyon sa silid.Ngunit kahit kalmado ang ekspresyon ni Irina, tila ba handa na siya sa ganong kaganapan at nang sandaling bumungad sa kanya ang eksenang iyon ay awtomatikong nabalot ng maskara ang kanyang mukha. Mahabang panahon na niyang kinabisado kung paano hindi niya papapasukin ang kahit na sino sa kanyang buhay. Hindi na dapat siya pumalpak doon.Si Alec ay ramdam na ramdam at kitangkita ang mataas na pader sa paligid ni Irina
Zoey sat gracefully on a round stool, her eyes glowing with admiration while staring at Alec. Nakalapag ang mga kamay ni Alec sa magkabilang bahagi ng upuan, ang isa’y nakahawak sa isang sigarilyo, habang ang isa ay mahimbing na naka-kros sa kanyang mahabang binti. The faint flicker of its ember added to his air of detachment.Sa gitna nila, nasa coffee table ang iba’t ibang masasarap na panghimagas. Mga macarons, soufflé, chocolate chip cookies, at maliliit na sand tarts—lahat ay perpekto ang laki para sa isang bibig. Ang bawat kagat ay tila may kasamang presyo, may ilan na abot sampung piso, o kahit dalawampung piso bawat piraso. Kabilang dito ang paboritong peach pudding ni Zoey, kumikislap nang maliwanag sa ibabaw ng creamed surface na may mga iilang piraso ng prutas.Si Irina ay nagtagal na tahimik sa tabi ng pintuan, paminsan-minsan tinitignan ang mga pagkaing iyon. Hindi niya kailanman natikman ang mga masasarap na pagkain na iyon, kahit alam niyang ang mga iyon ay ganap na ng
“Dahil tunay na mahirap ang buhay natin pareho,” ani Amalia, ang boses niya may halong lungkot at dangal.“Upang protektahan si Alec, tiniis ko ang sakit na higit pa sa kaya niyang isipin. At upang protektahan ako, lumaban siya sa mga bagay na hindi ko akalaing kaya niyang gawin bilang isang ina. Napakarami niyang kalaban para makamtan ang kung ano meron siya ngayon. Sa oras na malaman niya kung gaano ko hinahangad ang mansyon ng mga Beaufort, siguradong babaliktarin niya ang mundo para sa akin. Pero hindi ko kayang payagan na muli siyang gumawa ng gulo para sa akin.” May pag-aalinlangan sa tono ni Amalia, ngunit sa ilalim nito, naroon ang sakit ng isang ina, ang pag-aalay ng lahat para sa anak.Para kay Irina, tila mas marami siyang nalaman sa mga sinasabi nito—isang malalim na kalungkutan, ang klase na tanging isang babae na naglakbay mag-isa ang tunay na makauunawa. Hindi kailanman naranasan ni Amalia ang kasal. Hindi siya kinilala ng pamilya Beaufort, kahit anong ibinigay niya. Ka