Sa kabilang dulo ng siyudad, si Irina ay hindi mapakali.Nasa gitna siya ng masalimuot na sitwasyon na ito at alam niyang hindi basta-basta palalampasin ng pamilya Jin ang kanyang presensya. Batid din niyang ang kabutihang pinapakita sa kanya ni Duke ay pawang awa lamang. At si Alec, ang tanging dahilan kung bakit siya pinayagan na manatili kahit alam nitong buntis siya, ay dahil sa kanyang ina.Malinaw kay Irina ang kanyang posisyon—isang walang kapangyarihang babae, isang pain sa isang laro na lampas sa kanyang kontrol.Ang tanging magagawa lamang niya upang manatiling ligtas ay maging maingat sa kanyang mga kilos.Mula nang makauwi sila ni Alec, hindi na lumabas pa si Irina sa kanyang silid. Kanina pa siya nagugutom, ngunit wala siyang lakas ng loob upang magpakita sa kahit na sino, lalo pa’t maaaring nasa labas pa si Zoey at kasama si Alec.Sa wakas, bandang alas onse ng gabi, napagpasyahan ni Irina na ligtas na siyang sumilip sa labas. Inisip niya na ang mga tao ni Alec at Zoey a
Nanatiling kalmado si Irina sa gitna ng matinding tensyon sa paligid. She didn’t know who the arrogant woman with Marco Allegre was, but she wasn’t about to waste time on their theatrics.“Excuse me,” she said politely, her voice firm yet respectful.Sa halip na magpatuloy, si Marco Allegre at Claire ay sinadyang harangan ang kanyang daraanan. Nagkunwari si Irina na nagulat, ngunit hindi siya nakipag-engkwentro. Dumaan siya sa gilid at lumakad sa paligid nila nang walang ibang salita, papunta sa counter.Sa counter, lumapit siya sa cashier na may ngiti sa labi.“Pasensya na, tinawagan na ako ni Sir Jacob ng dalawa o tatlong beses. Nandito po ako ngayon para magbayad para sa rental ng camera na hiniram ko.”Tiningnan ng cashier ang ledger at nagtanong, “Ano po ang pangalan niyo, Miss?”“Montecarlos ang apelyido ko—Irina. Nagrenta ako ng digital camera sa halagang isanglibo’t limang-daang piso apat na araw na ang nakalipas. Nandito ako para bayaran ang renta,” paliwanag niya nang malina
Tiningala ni Irina ang papalubog na araw sa malawak na kalangitan nang sandaling makalabas siya ng gate ng kulungan kung saan siya galing. Nais man niyang bumalik sa loob at hindi na ituloy pa ang nakatakda niyang gawin sa araw na yon ay wala na siyang magagawa pa.Matapos niyang matanggap ang balita kahapon na malubha na ang sakit ng kanyang ina na ilang taon nang nakikipaglaban sa sakit na cancer, agad niyang tinanggap ang alok ng isa sa mga informant sa loob ng kulungan bilang isang babaeng aliw.At ngayon ang araw na pansamantala siyang makakalaya upang puntahan ang lalaking nagrenta sa kanya kapalit ang isang malaking halaga. Saktong sakto iyon para sa pagpapaopera ng kanyang ina. Iyon na lang ang tanging pag-asa niya upang madugtungan pa ang buhay nito.Ilang minuto pa siyang nakatayo sa harap ng gate hawak ang isang papel kung saan nakasulat ang address ng kanyang pupuntahan, biglang may humintong sasakyan sa harapan niya kaya agad siyang sumakay roon. Gabi na nang makarating s
Pinakatitigan ni Irina si Alec na hindi man lamang siya sinulyapan kahit saglit. Hindi tuloy niya makita sa mga mata nito kung nagbibiro lang ba ito o ano.“You heard me right,” malamig na sambit nito.Napailing si Irina at inayos ang kanyang maruming damit. Kahit sino ang makakita sa kanya ngayon ay pagkakamalan siyang pulubi, at ang lalaking ito ay yayayain siya ng kasal?“Hindi magandang biro ‘yan, sir,” ani Irina.Nanunuyang ngumisi si Alec. “Really? Hindi ba’t nais mo naman talagang maikasal sa ‘kin?”Marahas na nilingon ni Irina si Alec dahil sa sinabi nito. Sumalubong sa kanya ang matalas na titig sa kanya ng lalaki na tila ba nais siya nitong matakot sa pamamagitan lamang ng tingin na iyon. Umirap si Irina at agad ding nag-iwas ng tingin mula kay Alec, ngunit agad na nahuli ng lalaki ang kanyang baba at pwersahan siyang iniharap muli nito sa kanya.Irina observed his strong, chiseled features beneath the sunglasses—so well-favored he seemed almost blessed by heaven. Dark stubb
“What?!” Dumilim ang mukha ni Alec at agad na tumungo sa banyo kung saan niya iniwan si Irina kanina.Nang makapasok siya roon ay walang tao sa loob, maliban sa mga linyang nakasulat sa pader gamit ang dugo-pulang tinta.Mr. Beaufort, bagaman magkalayo ang ating mundo, wala akong balak na magpakasal sa’yo at hiling ko na hindi na kita muling makita!Ang mga salita ay matalas, matindi—isang malinaw na pahayag ng pagtutol. Nakikita pa niya ang mga mata ni Irina sa kanyang isip habang binibigkas ang mga katagang nakasulat sa pader.Natigilan si Alec. Nagkamali ba siya sa pagkakakilala sa babae? Hindi nga ba siya nito nais pakasalan gaya ng kanyang inaasahang dahilan kung bakit nakipaglapit ito sa kanyang ina?Makalipas ang ilang saglit, binalingan niya ang mga kasambahay na naroon at ang mga butler.“Hanapin siya sa kakahuyan!” Maawtoridad at mariin niyang utos sa lahat.Hindi niya kayang balewalain ang huling hiling ng kanyang ina.Samantala, nagpupumilit si Irina pababa sa masungit na
Isang buwan nang hinahanap ni Alec si Irina.Nang sa wakas ay nagsisimula na siyang magduda kung nagkamali ba siya sa pagkilala sa babae, at iniisip na marahil ay hindi ito kasing-sama ng kaniyang mga natuklasan, biglang nagpakita ito bilang isang waitress sa labas ng kanyang pribadong silid. Lubos niyang minamaliit ang talino at tapang nito.“Mr. Beaufort... anong nangyayari?” Ang manager ng restawran na kasama ni Alec ay napatitig sa kanya na nanginginig sa takot.“Gaano na siya katagal nagtatrabaho rito?” malamig na tanong ni Alec, ang kanyang tingin ay tila yelo na sumasakop sa lahat ng nasa paligid.“Isa... isang buwan.” Pautal na sagot ng manager.Isang buwan!Eksaktong tagal mula nang tumakas siya mula sa mansion.Hindi layunin ni Irina ang pagtakas—ang hangarin niya ay taasan ang pusta sa kanilang laban.Napakaliit ng mundong ito!“Hindi ko alam ang sinasabi mo, bitawan mo ako! Kung hindi, tatawag ako ng pulis,” pilit na sigaw ni Irina, nagpupumilit makawala sa matibay na hawa
Nasa likod ni Irina, sino pa nga ba kundi si Alec?Tinitigan siya ng lalaki nang may bahagyang ngiti sa labi. Ang malalim, mabagsik at banayad na tinig niya ay kasing-hapdi ng simoy ng hangin sa taglamig, ang bawat salitang binibigkas ay mistulang mahapdi sa pandinig.“Mom needs rest because of her illness. If you have any problems, why can't you come to me to solve them? Why do you have to bother Mom?”Nagtanghal si Irina ng hindi pagsasakatuparan ng mga salita, nanahimik.Hindi napigilan ng lalaki ang sarili, at mas pinilit siyang hawakan sa kamay nang mahigpit."Son, ayusin mong mabuti ang kasal ninyo ni Irina. Huwag mong pabayaan ang batang ‘yan." Ang tinig ni Amalia, mula sa likod, ay nagsasalita ng matinding utos."Don’t worry, mom," tugon ng lalaki habang pinipilit isara ang pinto ng kwarto.Hinatak siya ni Alec, malayo sa lahat ng tao.Pagdating nila sa dulo ng pasilyo, ang kanyang kabigha-bighaning mukha ay napalitan ng isang matigas, mabagsik na ekspresyon.Hinawakan ng lala
Pagkalabas ng munisipyo, nagpaalam si Irina kay Alec. Saglit na sinulyapan niya lamang ang mukha nito at nag iwas na ng tingin.“Mr. Beaufort, hindi pinapayagan ng doktor ang mga bisita ngayong hapon, kaya’t hindi na ako sasama sa inyo. Bibisitahin ko si Auntie Amalia bukas ng umaga.”Ngayong naiintindihan na ni Irina ang nais ng lalaking ito, batid niyang kailangan niyang maging maingat at magtimpi. Kapag wala si Amalia, kusa siyang naglalagay ng distansya sa pagitan nila ni Alec.“Suit yourself,” malamig na tugon ni Alec.Nais umirap ni Irina, ngunit pinigilan niya ang kanyang sarili. Hindi na siya sumagot at naglakad na lamang palayo. Samantala, sa loob ng sasakyan, nakatanaw si Greg, ang assistant at driver ni Alec, kay Irina habang papalayo ito.“Young Master, hindi ka ba nag-aalala na baka tumakas siya?” tanong niya sa kanyang amo na tahimik sa backseat. Isang mapait na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Alec.“Tumakas? Kung talagang may balak siyang tumakas, bakit siya nagtraba
Nanatiling kalmado si Irina sa gitna ng matinding tensyon sa paligid. She didn’t know who the arrogant woman with Marco Allegre was, but she wasn’t about to waste time on their theatrics.“Excuse me,” she said politely, her voice firm yet respectful.Sa halip na magpatuloy, si Marco Allegre at Claire ay sinadyang harangan ang kanyang daraanan. Nagkunwari si Irina na nagulat, ngunit hindi siya nakipag-engkwentro. Dumaan siya sa gilid at lumakad sa paligid nila nang walang ibang salita, papunta sa counter.Sa counter, lumapit siya sa cashier na may ngiti sa labi.“Pasensya na, tinawagan na ako ni Sir Jacob ng dalawa o tatlong beses. Nandito po ako ngayon para magbayad para sa rental ng camera na hiniram ko.”Tiningnan ng cashier ang ledger at nagtanong, “Ano po ang pangalan niyo, Miss?”“Montecarlos ang apelyido ko—Irina. Nagrenta ako ng digital camera sa halagang isanglibo’t limang-daang piso apat na araw na ang nakalipas. Nandito ako para bayaran ang renta,” paliwanag niya nang malina
Sa kabilang dulo ng siyudad, si Irina ay hindi mapakali.Nasa gitna siya ng masalimuot na sitwasyon na ito at alam niyang hindi basta-basta palalampasin ng pamilya Jin ang kanyang presensya. Batid din niyang ang kabutihang pinapakita sa kanya ni Duke ay pawang awa lamang. At si Alec, ang tanging dahilan kung bakit siya pinayagan na manatili kahit alam nitong buntis siya, ay dahil sa kanyang ina.Malinaw kay Irina ang kanyang posisyon—isang walang kapangyarihang babae, isang pain sa isang laro na lampas sa kanyang kontrol.Ang tanging magagawa lamang niya upang manatiling ligtas ay maging maingat sa kanyang mga kilos.Mula nang makauwi sila ni Alec, hindi na lumabas pa si Irina sa kanyang silid. Kanina pa siya nagugutom, ngunit wala siyang lakas ng loob upang magpakita sa kahit na sino, lalo pa’t maaaring nasa labas pa si Zoey at kasama si Alec.Sa wakas, bandang alas onse ng gabi, napagpasyahan ni Irina na ligtas na siyang sumilip sa labas. Inisip niya na ang mga tao ni Alec at Zoey a
Nakakuyom nang mariin ang mga kamay ni Zoey sa kanyang mga gilid, ang mga kuko’y sumisingit sa kanyang mga palad hanggang sa hindi na niya maramdaman ang sakit na dulot nito. Bagamat naguguluhan at naghuhurumentado ang kanyang puso, inangat niya pa rin ang kanyang tingin kay Alec.“Alec, I…I’ve already given you everything. My body, my soul—it’s always been yours. I’ve never seen anyone else but you as my man. Okay lang kung ayaw mo sa akin. Wala na akong ibang hinihingi. Gusto ko lang… makita ka araw-araw,” aniya sa nanginginig na tono ng desperasyon at pagmamakaawa.Agad na nilabanan ni Alec ang namumuong iritasyon sa kanyang ulo. Hindi niya malaman kung bakit ang makita lang si Zoey ay hindi na niya masikmura, lalo pa ang palagi nitong ginagawang pagmamakaawa sa kanya. Kung hindi lang ang babaeng ito ang nagligtas sa kanya gamit ang sarili nitong katawan, hindi magdadalawang-isip si Alec na tapak-tapakan ito hanggang sa tigilan na siya. “Alec…” Zoey began again, her voice barely a
“Alam ko, at hindi ko gagawin ‘yan,” kalmado at walang pakialam na sagot ni Irina.Ni hindi man lang niya tinapunan ng tingin si Alec nang magsimula siyang maglakad patungo sa ward. Sa isip niya, wala siyang utang na loob sa lalaki. Oo, binigyan siya nito ng 50,000 pesos, pero babayaran niya iyon nang buo kapag natapos ang kontrata sa pagitan nila.Mayroon ding oras na niligtas siya nito mula sa mga kidnappers, ngunit batid ni Irina ay para kay Amalia lamang iyon, hindi para sa kapakanan niya.Dahil dito, si Irina ay walang dahilan para magpakumbaba sa kanya. Gusto lang niyang manatiling totoo sa sarili niya—focused at independent. Ang pinakaimportante lamang sa kanya ngayon ay bigyan ng kumportableng buhay si Amalia sa kanyang mga huling araw.Sa labas ng ward, may hindi nasasalitang tensyon na nagtagal sa pagitan nila. Nagtagpo ang kanilang mga mata, bawat isa’y mas malamig kaysa sa isa. Pero kailangan nilang panatilihin ang mga aparisyon. Nang makarating sila sa silid ni Amalia, an
Tahimik na nakatayo si Alec, pinapanood ang unti-unting paglaho ng sasakyan ni Duke sa malayo. Ang ekspresyon niya’y nanatiling malamig at hindi mabasa, parang isang misteryong ni isang kaluluwa’y walang lakas ng loob pasukin.Sa likuran niya, abala sa pagpaparada ng sasakyan si Greg, ngunit nang makababa’y agad itong nagtanong.“Young Master, 'yung kotse… hindi ba iyon ang kay Young Master Duke? Posible bang nandito siya para makita si madam?”Hindi man lang napansin ni Greg ang pagbaba ni Irina mula sa sasakyan ni Duke. Hindi niya nakita ang mahinhing ngiti na ibinigay ni Irina kay Duke o ang saglit na palitan ng salita sa pagitan ng dalawa.““To Duke, my mother is no more than a convenient title. The only reason he calls her ‘aunt’ is because he fears me.” Ang sagot ni Alec ay mababa, kalmado, ngunit puno ng bahagyang panlilibak.Walang pag-aaksaya ng panahon, tumuloy si Alec papasok sa ospital, ang mga hakbang niya’y matatag ngunit puno ng bigat ang isip.Sa loob, ang tanawin ng k
Agad na nabasa ni Duke ang pag-aalangan ni Irina, at ang tono nito’y kampante ngunit punung-puno ng sarkasmo.“Relax,” aniya, ang mga salita’y parang tusok ng karayom na tila binabalewala ang sitwasyon.“Limang-libong piso lang 'yan. Ano? Natatakot ka bang isipin kong kaya kitang bilhin ngayong gabi sa limang-libo? Don’t flatter yourself. Hindi kita gusto, alright? Consider this charity—parang maliit na tulong ko na lang sa mga mahihirap. Nakakaawa ka naman kasi—a country girl na walang-wala. Kung makakagaan sa'yo, bayaran mo na lang ako kahit kalahati ng sweldo mo buwan-buwan.”Namula ang mukha ni Irina, ang kahihiyan at galit ay naghalo sa kanyang dibdib. Napakapit siya nang mahigpit sa perang hawak, nanginginig pa ang mga daliri, bago tuluyang bumulong, “Maraming salamat.”Ngumisi nang bahagya si Duke, ang amusement nito ay kitang-kita sa rearview mirror.“One more thing—wala akong oras para sayangin. When I say I’m giving you a ride, huwag ka nang magpatumpik-tumpik. Don’t waste m
Napansin ni Irina ang isa pang lalaking nasa loob ng sasakyan ni Duke. Kalmado ito at tila walang pakialam sa paligid, dahilan para mag alangan si Irina.“Maraming salamat, Mr. Evans. Hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on! I’m not going to eat you!” Pagpupumilit pa ni Duke, bakas ang kapilyuhan sa tono nito. “Huwag kang mahiya rito sa kaibigan ko. His name is Zeus. Tara na!”Nang hindi sumagot si Irina ay tuluyan nang bumaba si Duke at pinagbuksan ng pinto si Irina.“Alam kong marami kang ginawa ngayong araw,” ani Duke, biglang naging malumanay ang boses nito, “It’s part of the grind for new employees. It’ll get better with time, I promise. Now, get in—I’ll drive you home.”Kinagat ni Irina ang kanyang ibabang labi, tila pinag iisipan pa kung papayag siya sa nais ni Duke. Sa huli ay sumakay na rin siya nang dahan-dahan at tahimik, gaya ng palagi niyang ginagawa.Samantala, agad na lumingon si Zeus kay Irina nang tuluyan nang makasakay ito sa backseat.“Mrs. Beaufort, it’s so nice t
Noon pa man, marami nang tao ang nagpamukha kay Irina na wala siyang kakayahan upang labanan ang pang aalipusta sa kanya ng kahit na sino. Lahat ng mga ito ay itinuring siyang laruan, at langgam sa mga damo na madali lang tapak-tapakan.Wala siyang pera. Ni wala na siyang mahihingan pa ng tulong, at pagod na pagod pa.Hindi na niya nais lumaban pa. Kung mapapahiya man siya ngayon, kung muling mababawasan ang dignidad niya ngayong gabing ito, hihilingin na lamang niyang mamatay na siya sa susunod na araw. Pabor pa iyon para kay Irina dahil sa wakas ay makakasama na niyang muli ang kanyang ina kasama ng kanyang anak.Nang mapansin ni Alec ang naging reaksyon ni Irina ay agad niya itong binitiwan at tumayo. Alec looked down at her with more contempt.“You’re still nothing compared to the women I have slept with,” Alec said coldly. "Listen to me! In the more than one month that your marriage with me has continued, you'd better stick to your duties as a wife. Hindi kasama roon ang pang-aak
Natigilan si Irina. Halos mapasigaw siya sa sobrang gulat.Pinilit niyang kalmahin ang kanyang sarili. Kinurap-kurap niya ang kanyang mga mata nang sa ganon ay masanay ang mga ito sa kadilimang nasa harapan niya. Nang magawa niya iyon ay agad na nakita niya si Alec na prenteng nakaupo sa sofa.Ang sigarilyong may sindi ay nasa bibig nito. Nagpapahinga ang kanyang mga kamay sa tuhod nito. Kunot na kunot din ang noo ng lalaki habang nakatingin nang mataman kay Irina. Tila ba masuyo siya nitong pinagmamasdan.“Ikaw…” nag aalangang sambit ni Irina, pinag iisipan kung tatanungin ba niya ito kung bakit gising pa ito at kung nasaan si Zoey, ngunit sa huli ay hindi na niya ginawa pa.Ang madilim at malamig na ekspresyon ni Alec ay nagbigay sa kanya ng matinding takot."Come here." Alec’s tone was like an imperial command, leaving Irina with no room to resist.Parang kanina lang ay pakiramdam ni Irina ay isa lamang siyang walang kwenta at sunud-sunurang asawa sa papel ni Alec, ngunit ngayon ay