Maging si Marco Allegre na nakausap niya lamang nang saglit na oras. Batid niya ang mga tipo ng lalaking ganito.Lahat sila ay mayayaman, at siya ay isang mahirap na biro lamang sa kanilang harap—isang bagay na maaari nilang gamitin nang basta-basta para sa kasiyahan.Kahit na bumagsak ang lagnat at nagising siya, alam ni Irina na siya pa rin ay nasa patibong. Naisipan niyang bumalik sa tirahan ni Alec at sabihin sa kanya ang lahat: kung paano siya napatrapa ng pamilya Jin, ikinulong, pinilit na makipag-relasyon sa isang mamatay nang tao, at pagkatapos ay nagbuntis, para sa lalaki na mamatay pagkatapos.Ngunit nang makita niya si Zoey na nakasandal kay Alec nang ganon kaaga, tumahimik si Irina. Naiintindihan niyang sa relasyon ni Zoey kay Alec, walang kabuluhan ang sasabihin niya. Mas mapapadali lang nito ang kanyang kamatayan.“Open your eyes, I know you’re awake. May gusto akong itanong sayo,” kalmado ngunit malamig ang tinig na iyon ni Alec.Nagbukas ng mga mata si Irina nang pagod
"Patay na," matalim na sabi ni Irina.Saglit na natigilan si Alec, hindi niya inaasahan ang ganoong diretso na sagot.Then he curled his lips into a faint smile. "First take the seed, then kill? You’re more ruthless than I expected."Nanatiling tahimik si Irina. Sa harap ng kapangyarihan, tila kawalan ng tapang ang anumang paliwanag; mas mabuting itanggi na lang hanggang sa huli.Tiningnan ni Irina si Alec. "Nais mo pa bang manatili ako para pagaanin ang loob ng iyong ina?""Huwag mong sabihing," balik ni Alec ng may pagngisi, "gusto mong bawiin ang kontrata?""Inamin ko na, nalaman mo kaagad ang mga plano ko," sagot ni Irina, "akala ko—"Natatawang bumaling si Alec sa kanya bago pa man niya matuloy ang kanyang sasabihin."Since the contract has been signed, you must serve my mother obediently until she dies! Your scam? Then you’ll see if your scam can be stronger than my willpower."Lalong hindi nakapagsalita si Irina sa kanyang narinig. Tila ba naglaho na parang bula ang lahat ng ta
“Dahil tunay na mahirap ang buhay natin pareho,” ani Amalia, ang boses niya may halong lungkot at dangal.“Upang protektahan si Alec, tiniis ko ang sakit na higit pa sa kaya niyang isipin. At upang protektahan ako, lumaban siya sa mga bagay na hindi ko akalaing kaya niyang gawin bilang isang ina. Napakarami niyang kalaban para makamtan ang kung ano meron siya ngayon. Sa oras na malaman niya kung gaano ko hinahangad ang mansyon ng mga Beaufort, siguradong babaliktarin niya ang mundo para sa akin. Pero hindi ko kayang payagan na muli siyang gumawa ng gulo para sa akin.” May pag-aalinlangan sa tono ni Amalia, ngunit sa ilalim nito, naroon ang sakit ng isang ina, ang pag-aalay ng lahat para sa anak.Para kay Irina, tila mas marami siyang nalaman sa mga sinasabi nito—isang malalim na kalungkutan, ang klase na tanging isang babae na naglakbay mag-isa ang tunay na makauunawa. Hindi kailanman naranasan ni Amalia ang kasal. Hindi siya kinilala ng pamilya Beaufort, kahit anong ibinigay niya. Ka
Zoey sat gracefully on a round stool, her eyes glowing with admiration while staring at Alec. Nakalapag ang mga kamay ni Alec sa magkabilang bahagi ng upuan, ang isa’y nakahawak sa isang sigarilyo, habang ang isa ay mahimbing na naka-kros sa kanyang mahabang binti. The faint flicker of its ember added to his air of detachment.Sa gitna nila, nasa coffee table ang iba’t ibang masasarap na panghimagas. Mga macarons, soufflé, chocolate chip cookies, at maliliit na sand tarts—lahat ay perpekto ang laki para sa isang bibig. Ang bawat kagat ay tila may kasamang presyo, may ilan na abot sampung piso, o kahit dalawampung piso bawat piraso. Kabilang dito ang paboritong peach pudding ni Zoey, kumikislap nang maliwanag sa ibabaw ng creamed surface na may mga iilang piraso ng prutas.Si Irina ay nagtagal na tahimik sa tabi ng pintuan, paminsan-minsan tinitignan ang mga pagkaing iyon. Hindi niya kailanman natikman ang mga masasarap na pagkain na iyon, kahit alam niyang ang mga iyon ay ganap na ng
Ang tanong ni Zoey kay Irina ay nanatiling walang kasagutan habang nakatuon ang kanyang mapanatag na titig kay Alec. Her voice was composed, steady, betraying none of the emotions simmering beneath her surface."Iiwan ko lang ang mga gamit ko at aalis na rin pagkatapos," walang emosyong sinabi ni Irina. “Babalik na lang ako sa loob ng tatlong oras. Huwag niyo na akong pansinin. Ituloy nyo lang yan…”Ang tono niya ay walang kakaibang damdamin—walang galit o init. Ang mukha niya ay nanatiling hindi maunawaan, maskara ng kapayapaan na lalo pang nagdagdag ng tensyon sa silid.Ngunit kahit kalmado ang ekspresyon ni Irina, tila ba handa na siya sa ganong kaganapan at nang sandaling bumungad sa kanya ang eksenang iyon ay awtomatikong nabalot ng maskara ang kanyang mukha. Mahabang panahon na niyang kinabisado kung paano hindi niya papapasukin ang kahit na sino sa kanyang buhay. Hindi na dapat siya pumalpak doon.Si Alec ay ramdam na ramdam at kitangkita ang mataas na pader sa paligid ni Irina
Natigilan si Irina. Halos mapasigaw siya sa sobrang gulat.Pinilit niyang kalmahin ang kanyang sarili. Kinurap-kurap niya ang kanyang mga mata nang sa ganon ay masanay ang mga ito sa kadilimang nasa harapan niya. Nang magawa niya iyon ay agad na nakita niya si Alec na prenteng nakaupo sa sofa.Ang sigarilyong may sindi ay nasa bibig nito. Nagpapahinga ang kanyang mga kamay sa tuhod nito. Kunot na kunot din ang noo ng lalaki habang nakatingin nang mataman kay Irina. Tila ba masuyo siya nitong pinagmamasdan.“Ikaw…” nag aalangang sambit ni Irina, pinag iisipan kung tatanungin ba niya ito kung bakit gising pa ito at kung nasaan si Zoey, ngunit sa huli ay hindi na niya ginawa pa.Ang madilim at malamig na ekspresyon ni Alec ay nagbigay sa kanya ng matinding takot."Come here." Alec’s tone was like an imperial command, leaving Irina with no room to resist.Parang kanina lang ay pakiramdam ni Irina ay isa lamang siyang walang kwenta at sunud-sunurang asawa sa papel ni Alec, ngunit ngayon ay
Noon pa man, marami nang tao ang nagpamukha kay Irina na wala siyang kakayahan upang labanan ang pang aalipusta sa kanya ng kahit na sino. Lahat ng mga ito ay itinuring siyang laruan, at langgam sa mga damo na madali lang tapak-tapakan.Wala siyang pera. Ni wala na siyang mahihingan pa ng tulong, at pagod na pagod pa.Hindi na niya nais lumaban pa. Kung mapapahiya man siya ngayon, kung muling mababawasan ang dignidad niya ngayong gabing ito, hihilingin na lamang niyang mamatay na siya sa susunod na araw. Pabor pa iyon para kay Irina dahil sa wakas ay makakasama na niyang muli ang kanyang ina kasama ng kanyang anak.Nang mapansin ni Alec ang naging reaksyon ni Irina ay agad niya itong binitiwan at tumayo. Alec looked down at her with more contempt.“You’re still nothing compared to the women I have slept with,” Alec said coldly. "Listen to me! In the more than one month that your marriage with me has continued, you'd better stick to your duties as a wife. Hindi kasama roon ang pang-aak
Napansin ni Irina ang isa pang lalaking nasa loob ng sasakyan ni Duke. Kalmado ito at tila walang pakialam sa paligid, dahilan para mag alangan si Irina.“Maraming salamat, Mr. Evans. Hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on! I’m not going to eat you!” Pagpupumilit pa ni Duke, bakas ang kapilyuhan sa tono nito. “Huwag kang mahiya rito sa kaibigan ko. His name is Zeus. Tara na!”Nang hindi sumagot si Irina ay tuluyan nang bumaba si Duke at pinagbuksan ng pinto si Irina.“Alam kong marami kang ginawa ngayong araw,” ani Duke, biglang naging malumanay ang boses nito, “It’s part of the grind for new employees. It’ll get better with time, I promise. Now, get in—I’ll drive you home.”Kinagat ni Irina ang kanyang ibabang labi, tila pinag iisipan pa kung papayag siya sa nais ni Duke. Sa huli ay sumakay na rin siya nang dahan-dahan at tahimik, gaya ng palagi niyang ginagawa.Samantala, agad na lumingon si Zeus kay Irina nang tuluyan nang makasakay ito sa backseat.“Mrs. Beaufort, it’s so nice t
Matapos ang isang saglit ng pag-iisip, marahang nagbulong si Greg sa sarili, “Hindi ko na talaga alam kung sino ang nagpapahirap kanino—si Madam ba o ang Pang-apat na Panginoon? Mahal ba nila ang isa’t isa o nakakulong lang sa isang siklo ng sakit?”Napailing siya.Ah, wala na siyang pakialam.Sa loob ng elevator, tahimik na binuhat ni Alec si Irina sa kanyang mga bisig. Nakasandal ang ulo nito sa kanyang balikat, at marahang bumubulong, “Hindi naman… ganito kasama.”Tumingin siya pababa rito. “Ano?”Mainit ang namumulang pisngi ni Irina laban sa malamig niyang balat, dala pa rin ng init mula sa sasakyan. Bahagyang gumalaw ito, idiniin ang mukha sa kanyang leeg, tila hinahanap ang ginhawa mula sa malamig-init na pakiramdam.Sa kabila ng lahat, may kakaibang aliw na dulot iyon.Sa kanilang dalawa.“Hindi mo ako tinrato nang kasing-sama ng inaakala ko,” mahina niyang bulong. “Hindi mo ako kailanman pinilit na mapunta sa ibang lalaki. Inaalagaan mo si Anri. Pati siya, hinayaan mong pumas
Kahit na nakakulong ka na sa putikan…Ngumiti nang bahagya si Irina. “Sa tingin mo, may pag-asa pa ba akong makabalik sa larangan ng arkitektura?”“Bakit hindi?” sagot ni Jigo, may nakakaluwag na ngiti sa labi. “Nasubukan mo na bang maghanap ng trabaho sa field na ‘yon?”Trabaho… May posibilidad pa kayang makahanap siya muli?Ibinaling ni Irina ang tingin pababa, dumaan ang lungkot sa kanyang mukha.“Kung hindi mo susubukan, paano mo malalaman kung hindi mo kaya?” mahinahong tanong ni Jigo.Napakagat-labi siya, nag-aalangan.Saktong dumating sina Alec at Kristoff matapos ang kanilang pag-uusap. Sinulyapan ni Alec ang kanyang relo bago nagsalita. “Gabi na.”Gabi na…Lumubog ang dibdib ni Irina.Oras na para maghiwa-hiwalay sila. Pero kanino siya ipapaubaya ni Alec?Kay Jigo—na siyang madalas makipag-usap sa kanya?O kay Liam—ang lalaking may pilat sa mukha?Hindi niya alam. Yumuko na lang siya, ibinaba ang ulo nang husto, hanggang sa para bang hindi na siya tao.Parang isa na lang siya
Narinig ng buong lungsod ang balitang itinapon palabas ang sikat na aktres na si Ivy Montenegro.Pagkalabas niya ng club, pasuray-suray siyang sumakay ng taxi, lasing na lasing. Agad niyang tinawagan si Layla—ang asawa ni Zian.Sa kabilang linya, hindi na nagpaliguy-ligoy pa si Layla. “Ivy Montenegro, kumusta? Kinausap ba ng asawa ko si Alec?”Laslas ang dila sa kalasingan, pasigaw na nagbuntong-hininga si Ivy. “Ang demonyang si Irina! Halimaw siya—isang totoong halimaw!”At bago pa makasagot si Layla, bigla na lang binaba ni Ivy ang tawag at nawalan ng malay sa likod ng taxi.Natulala si Layla habang nakatitig sa kanyang telepono. Napakunot ang noo niya bago mabilis na tinawagan ang pinsan niyang si Jigo.Sa loob ng isang pribadong silid, kasalukuyang nag-aalay ng tagay si Jigo kay Alec nang tumunog ang kanyang cellphone. Saglit niyang sinulyapan ang screen bago tumingin kay Zian, na halatang hindi mapakali at tila kinakabahan. Ngumisi si Jigo at iniabot ang telepono.“Asawa mo.”San
Si Alec ay tumawa nang malamig, walang emosyon ang tingin niya."Artista? Bagong kinoronahang aktres?" Umayos siya ng upo, nakapamulsa at walang bahid ng interes. "Akala mo ba dapat alam ng lahat ang pangalan mo? Na dapat kang sambahin dahil sa tinatawag mong kasikatan?"Lumamig pa lalo ang tono niya, matalim na parang talim ng kutsilyo."Tandaan mo ito—mas mabuting iwanan mo na ang industriya ng pelikula sa loob ng tatlong taon."Ang sumunod niyang mga salita ay parang hatol ng kamatayan."Hindi ka makakatanggap ng kahit isang proyekto. Ni isang patalastas, hindi mo mahahawakan."Bumagsak ang katahimikan sa silid.Ito na ang awa niya—ang bersyon niya ng habag.Isang bagong sikat na artista, isang tinaguriang pampublikong pigura, ngunit nagawa niyang utusan ang ibang babae na buhatin ang sapatos niya sa loob ng banyo? Hiyain ang iba nang walang dahilan?Kung hindi lang dahil sa kawalan ng interes ni Irina sa paghihiganti, mas malala pa sana ang naging parusa ni Ivy.Ngunit kahit sa ga
Nabigla si Irina sa biglaang pagpapamalas ng dominasyon ni Alec.Kakasanay pa lang niya sa sitwasyon nang, sa di-inaasahang pagkakataon, biglang lumuhod si Ivy sa harapan niya, isang malakas na plop ang umalingawngaw. Pumatak ang luha sa pisngi nito habang desperadong nagsusumamo."Miss Montecarlos, maawa ka sa’kin!" humagulgol si Ivy. "Isang beses lang—pakiusap, hayaan mo na ako!"Walang masabi si Irina. Napatingin siya pababa, nakatitig kay Ivy na parang hindi siya makapaniwala.Ang babaeng ito na naman?Ni hindi niya nga gustong bigyang pansin ito sa simula pa lang.Hindi naman sila magkakilala. Pero kanina lang sa banyo, naglakad itong parang reyna, buong yabang na inutusan siyang buhatin ang sapatos nito—kahit na wala silang anumang ugnayan.At hindi lang iyon.Ininsulto pa siya.Sa harap ng lahat. Malakas. Lantaran.At ngayon, ang parehong babaeng iyon ay nakaluhod sa harapan niya, umiiyak na parang kawawang biktima.Dahan-dahang bumuga ng hininga si Irina, nanatiling kalmado an
Naroon si Ivy, hindi makapaniwala. "Mr. Beaufort… anong sinabi mo?"Marahil ay mali lang ang dinig niya. Hindi maaaring totoo ang narinig niya—na si Alec mismo ang nagsabing magpanggap siyang hostess. Kailanman ay hindi siya nalagay sa ganitong kahihiyan."Be a hostess," Alec repeated calmly.Nanlamig ang tingin ni Ivy at mariing sumagot, "Mr. Beaufort, hindi ba’t may kasama na kayong hostess? Hindi ako isa sa kanila, at wala akong balak na magpanggap!"Nanatiling kalmado si Alec. "Kung ganoon, sabihin mo sa akin—bakit ka narito ngayong gabi?"Mataas ang tinig ni Ivy nang sumagot siya, bahagyang itinaas ang baba. "Kasama ako ni Mr. Altamirano—""Pero ang asawa ni Mr. Altamirano ay pinsan ni Jigo, hindi ba?" putol ni Alec, payapa ngunit matalim ang pananalita. "Sabihin mo sa akin, ano ba talaga ang papel mo rito?"Napipi si Ivy."Hostess pa rin ang hostess," malamig na saad ni Alec. "Kahit ano pang pagpapanggap ang gawin niya, hindi mababago ang katotohanan."Pumikit si Ivy, pilit pini
"Jigo, bakit mo ako sinipa?" reklamo ni Liam.Naramdaman ni Irina ang tensyon sa hangin, kaya bigla siyang tumayo."Oo… nandito ako para pagsilbihan kayo," mahina niyang sabi.Hindi niya namalayan kung gaano na kakadilim ang ekspresyon ni Alec, pero si Ivy, agad iyong napansin.Sa isang malutong na tawa, binasag ni Ivy ang katahimikan."Naku naman! Kung sino man ang pinagsisilbihan mo, hindi ‘yon ang mahalaga ngayon." Ngumisi siya nang mapanukso. "Mas importante, may utang pa sa atin si Mr. Beaufort—tatlumpung baso ng alak bilang parusa ngayong gabi!"Lumingon siya kay Irina, may kislap ng panunukso sa mga mata."Pagkatapos mong lumagok ng tatlumpung baso, sigurado akong malalasing ka nang husto. At aminin na natin, mas masaya ang gabi kapag may tama na, ‘di ba?" Kumindat pa ito bago nagpatuloy. "Lalo na kayong mga babae… sanay na sanay kayong uminom para aliwin ang mga lalaki, hindi ba?"Wala nang hintay-hintay, agad niyang kinuha ang isang baso at pilit itinulak sa kamay ni Irina.D
Parang huminto ang oras sa sandaling lumabas ang mga salitang iyon mula sa labi ni Irina. Nanigas ang lahat sa silid, walang makapagsalita.Ngunit bago pa man sila makabawi, bumagsak na si Irina sa harapan ni Zian, ang kanyang tinig nanginginig sa desperasyon."I-ikaw… ano ang relasyon mo sa kapatid ko?" Ang kanyang mga kamay ay mahigpit na kumapit sa manggas ni Zian. "Alam mo ba kung nasaan siya ngayon? Ligtas ba siya? Pakiusap—sabihin mo sa akin!"Nanigas si Zian.Saglit siyang napuno ng pagkabigla, at awtomatikong umatras, ang kilos niya'y alanganin, halos parang takot.Sa lahat ng naroon, siya ang nakakaalam ng totoong kasaysayan nina Irina at Alec.Matapos niyang bumalik sa bansa, maingat niyang inilapit ang sarili sa kanyang tiyuhin at tiyahin, umaasang makapasok sa mas mataas na bilog ng kapangyarihan. Doon niya nadiskubre ang isang usapan—ang mismong impormasyon na nagbigay daan kay Alec upang mahanap sina Zeus at Irina.At mula rin sa mga bulong na iyon, nalaman niya kung gaa
Hindi man lang nilingon ni Irina si Ivy. Sa halip, tahimik niyang binuksan ang gripo at sinimulang hugasan ang kanyang mga kamay, walang kahit anong bakas ng interes sa kanyang mukha."Bar girl!" Lumalim ang tono ng boses ni Ivy, may bahid ng utos at inis. "Napilayan ako. Hawakan mo ang sapatos ko. Naririnig mo ba ako?"Matapos banlawan ang pawis mula sa kanyang mga palad, sa wakas ay tumingin si Irina kay Ivy.Maganda ang babae, walang duda. Pero nakakasulasok ang kayabangan nito.Sa kabilang banda, nanatiling walang pakialam si Irina. Relaks ang kanyang tindig, at mas malamig pa ang kanyang tinig."Lumayo ka."Nagdilim ang ekspresyon ni Ivy. Galit niyang iniangat ang baba at may dramatikong pagpag ng kanyang mahahabang alon-alon na buhok, saka humarang sa daraanan ni Irina."Isa ka lang hostess! Anong karapatan mong maging bastos?" sarkastikong aniya. "Sinabihan kitang hawakan ang sapatos ko para sa ikabubuti mo! Alam mo ba kung ano ang mangyayari sa’yo? Isa ka lang laruan ni Alec.