“Tandaan mo ‘to!” Bulalas ni Alec sa kanya. “Wala akong pakialam sa bastardong dinadala mo ngayon. Since you have the courage to come here, you have to bear the consequences of coming here! Nais mong ipamalita sa lahat na buntis ka at ako ang ama nang sa ganon ay matanggap ka ng pamilya ko? No fucking way, woman!” Puno ng pagbabantang sinabi ni Alec at mabilis siyang iniwan doon.Sa labis na takot ay tuluyan nang napaluhod si Irina sa lupa at hinayaang kumawala ang kanyang mga luha na kanina pa niya inaalagaan sa kanyang mga mata. Ngunit agad ding naputol ang kanyang pag iyak nang tumunog ang kanyang telepono.Lumangluma na ang kanyang telepono. Ito pa ang modelo na gamit-gamit niya noong nakakulong pa lamang siya. Basag na ang screen nito at kahit litrato ay hindi na makakuha kaya naman nagdesisyon siyang mag renta na lang ng camera.Ngunit hindi na nga niya makita ang camera, nalaman naman ni Alec na buntis siya.Kinalma ni Irina ang kanyang sarili at binuo ang boses nang sagutin an
Tiningala ni Irina ang papalubog na araw sa malawak na kalangitan nang sandaling makalabas siya ng gate ng kulungan kung saan siya galing. Nais man niyang bumalik sa loob at hindi na ituloy pa ang nakatakda niyang gawin sa araw na yon ay wala na siyang magagawa pa.Matapos niyang matanggap ang balita kahapon na malubha na ang sakit ng kanyang ina na ilang taon nang nakikipaglaban sa sakit na cancer, agad niyang tinanggap ang alok ng isa sa mga informant sa loob ng kulungan bilang isang babaeng aliw.At ngayon ang araw na pansamantala siyang makakalaya upang puntahan ang lalaking nagrenta sa kanya kapalit ang isang malaking halaga. Saktong sakto iyon para sa pagpapaopera ng kanyang ina. Iyon na lang ang tanging pag-asa niya upang madugtungan pa ang buhay nito.Ilang minuto pa siyang nakatayo sa harap ng gate hawak ang isang papel kung saan nakasulat ang address ng kanyang pupuntahan, biglang may humintong sasakyan sa harapan niya kaya agad siyang sumakay roon. Gabi na nang makarating s
Pinakatitigan ni Irina si Alec na hindi man lamang siya sinulyapan kahit saglit. Hindi tuloy niya makita sa mga mata nito kung nagbibiro lang ba ito o ano.“You heard me right,” malamig na sambit nito.Napailing si Irina at inayos ang kanyang maruming damit. Kahit sino ang makakita sa kanya ngayon ay pagkakamalan siyang pulubi, at ang lalaking ito ay yayayain siya ng kasal?“Hindi magandang biro ‘yan, sir,” ani Irina.Nanunuyang ngumisi si Alec. “Really? Hindi ba’t nais mo naman talagang maikasal sa ‘kin?”Marahas na nilingon ni Irina si Alec dahil sa sinabi nito. Sumalubong sa kanya ang matalas na titig sa kanya ng lalaki na tila ba nais siya nitong matakot sa pamamagitan lamang ng tingin na iyon. Umirap si Irina at agad ding nag-iwas ng tingin mula kay Alec, ngunit agad na nahuli ng lalaki ang kanyang baba at pwersahan siyang iniharap muli nito sa kanya.Irina observed his strong, chiseled features beneath the sunglasses—so well-favored he seemed almost blessed by heaven. Dark stubb
“What?!” Dumilim ang mukha ni Alec at agad na tumungo sa banyo kung saan niya iniwan si Irina kanina.Nang makapasok siya roon ay walang tao sa loob, maliban sa mga linyang nakasulat sa pader gamit ang dugo-pulang tinta.Mr. Beaufort, bagaman magkalayo ang ating mundo, wala akong balak na magpakasal sa’yo at hiling ko na hindi na kita muling makita!Ang mga salita ay matalas, matindi—isang malinaw na pahayag ng pagtutol. Nakikita pa niya ang mga mata ni Irina sa kanyang isip habang binibigkas ang mga katagang nakasulat sa pader.Natigilan si Alec. Nagkamali ba siya sa pagkakakilala sa babae? Hindi nga ba siya nito nais pakasalan gaya ng kanyang inaasahang dahilan kung bakit nakipaglapit ito sa kanyang ina?Makalipas ang ilang saglit, binalingan niya ang mga kasambahay na naroon at ang mga butler.“Hanapin siya sa kakahuyan!” Maawtoridad at mariin niyang utos sa lahat.Hindi niya kayang balewalain ang huling hiling ng kanyang ina.Samantala, nagpupumilit si Irina pababa sa masungit na
Isang buwan nang hinahanap ni Alec si Irina.Nang sa wakas ay nagsisimula na siyang magduda kung nagkamali ba siya sa pagkilala sa babae, at iniisip na marahil ay hindi ito kasing-sama ng kaniyang mga natuklasan, biglang nagpakita ito bilang isang waitress sa labas ng kanyang pribadong silid. Lubos niyang minamaliit ang talino at tapang nito.“Mr. Beaufort... anong nangyayari?” Ang manager ng restawran na kasama ni Alec ay napatitig sa kanya na nanginginig sa takot.“Gaano na siya katagal nagtatrabaho rito?” malamig na tanong ni Alec, ang kanyang tingin ay tila yelo na sumasakop sa lahat ng nasa paligid.“Isa... isang buwan.” Pautal na sagot ng manager.Isang buwan!Eksaktong tagal mula nang tumakas siya mula sa mansion.Hindi layunin ni Irina ang pagtakas—ang hangarin niya ay taasan ang pusta sa kanilang laban.Napakaliit ng mundong ito!“Hindi ko alam ang sinasabi mo, bitawan mo ako! Kung hindi, tatawag ako ng pulis,” pilit na sigaw ni Irina, nagpupumilit makawala sa matibay na hawa
Nasa likod ni Irina, sino pa nga ba kundi si Alec?Tinitigan siya ng lalaki nang may bahagyang ngiti sa labi. Ang malalim, mabagsik at banayad na tinig niya ay kasing-hapdi ng simoy ng hangin sa taglamig, ang bawat salitang binibigkas ay mistulang mahapdi sa pandinig.“Mom needs rest because of her illness. If you have any problems, why can't you come to me to solve them? Why do you have to bother Mom?”Nagtanghal si Irina ng hindi pagsasakatuparan ng mga salita, nanahimik.Hindi napigilan ng lalaki ang sarili, at mas pinilit siyang hawakan sa kamay nang mahigpit."Son, ayusin mong mabuti ang kasal ninyo ni Irina. Huwag mong pabayaan ang batang ‘yan." Ang tinig ni Amalia, mula sa likod, ay nagsasalita ng matinding utos."Don’t worry, mom," tugon ng lalaki habang pinipilit isara ang pinto ng kwarto.Hinatak siya ni Alec, malayo sa lahat ng tao.Pagdating nila sa dulo ng pasilyo, ang kanyang kabigha-bighaning mukha ay napalitan ng isang matigas, mabagsik na ekspresyon.Hinawakan ng lala
Pagkalabas ng munisipyo, nagpaalam si Irina kay Alec. Saglit na sinulyapan niya lamang ang mukha nito at nag iwas na ng tingin.“Mr. Beaufort, hindi pinapayagan ng doktor ang mga bisita ngayong hapon, kaya’t hindi na ako sasama sa inyo. Bibisitahin ko si Auntie Amalia bukas ng umaga.”Ngayong naiintindihan na ni Irina ang nais ng lalaking ito, batid niyang kailangan niyang maging maingat at magtimpi. Kapag wala si Amalia, kusa siyang naglalagay ng distansya sa pagitan nila ni Alec.“Suit yourself,” malamig na tugon ni Alec.Nais umirap ni Irina, ngunit pinigilan niya ang kanyang sarili. Hindi na siya sumagot at naglakad na lamang palayo. Samantala, sa loob ng sasakyan, nakatanaw si Greg, ang assistant at driver ni Alec, kay Irina habang papalayo ito.“Young Master, hindi ka ba nag-aalala na baka tumakas siya?” tanong niya sa kanyang amo na tahimik sa backseat. Isang mapait na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Alec.“Tumakas? Kung talagang may balak siyang tumakas, bakit siya nagtraba
Nang marinig ni Zoey ang mga salitang iyon, agad siyang nagbago ng anyo, nagpatuloy sa pag-iyak nang maluha-luha.“Alec, don’t you want me? Pero okay lang, ako naman ang boluntaryong naglingkod nang gabing iyon. Buhay ko ang isinugal ko para sa'yo dahil gusto kita, at hindi ko kayang makita kang mawalan ng buhay. Fine, let’s not push the wedding. Hindi ako magsisisi, at hindi na kita guguluhin.” Kahit sino man ang makakarinig ng mga sinabing iyon ni Zoey ay talagang maiirita dahil sa pekeng pagpapaawa nito sa lalaki.Lumamig ang tinig ni Alec, ngunit bahagya niyang pinahupa ang tono. "Hindi ako libre ngayon. Bukas ng gabi, pupunta ako para makipag-usap sa mga magulang mo tungkol sa kasal.""Really?" Nahulog na ang mga luha ni Zoey at napatigil sa pagpapanggap na umiiyak."Yes," malamig na sagot ni Alec, "Kung wala ka nang ibang sasabihin, magpapaalam na ako. May kailangan pa akong tapusin."Wala siyang nararamdamang kahit anong pagmamahal kay Zoey.Ngunit ang mga salitang iyon, na na
“Tandaan mo ‘to!” Bulalas ni Alec sa kanya. “Wala akong pakialam sa bastardong dinadala mo ngayon. Since you have the courage to come here, you have to bear the consequences of coming here! Nais mong ipamalita sa lahat na buntis ka at ako ang ama nang sa ganon ay matanggap ka ng pamilya ko? No fucking way, woman!” Puno ng pagbabantang sinabi ni Alec at mabilis siyang iniwan doon.Sa labis na takot ay tuluyan nang napaluhod si Irina sa lupa at hinayaang kumawala ang kanyang mga luha na kanina pa niya inaalagaan sa kanyang mga mata. Ngunit agad ding naputol ang kanyang pag iyak nang tumunog ang kanyang telepono.Lumangluma na ang kanyang telepono. Ito pa ang modelo na gamit-gamit niya noong nakakulong pa lamang siya. Basag na ang screen nito at kahit litrato ay hindi na makakuha kaya naman nagdesisyon siyang mag renta na lang ng camera.Ngunit hindi na nga niya makita ang camera, nalaman naman ni Alec na buntis siya.Kinalma ni Irina ang kanyang sarili at binuo ang boses nang sagutin an
Dahan-dahang inangat ni Irina ang kanyang tingin kay Alec nang marinig ang sinabi nito. Dumako ang tingin ni Irina sa hawak-hawak ng lalaki. Iyon nga ang pregnancy test report na isinagawa niya noong una. Ang alam niya ay inilagay niya iyon sa kanyang bag, ngunit matapos ang araw ng pagkidnap sa kanya ni Zoey ay nawala na ito sa loob. Ang buong akala niya ay si Zoey ang kumuha nito dahil ang huli rin ang kumuha ng kanyang bag.Ngunit matapos siyang iligtas ni Alec nang gabing iyon ay inakala na lamang niyang nawala iyon. Ni hindi pumasok sa kanyang isip na nasa kamay pala ito ni Alec.“Paano… Paano mo nakuha iyan?” Putol-putol na tanong ni Irina kay Alec.Agad na nag init nang labis ang kanyang pisngi dahil sa kahihiyan. Sa lahat kasi ng ayaw niya ay iyong pinapakialaman ng ibang tao ang pribado niyang mga gamit. Lalo na’t pregnancy test niya ito! Masyado na siyang napapahiya kay Alec sa araw na ito. Kung kanina ay bigla na lamang siyang hinalikan nito nang mariin, ngayon naman ay iwi
Hinila ni Irina ang kanyang kamay palayo, ang boses malamig at walang emosyon. “Nandito lang ako para kumita ng extra.”Napairap ang waitress. “Huwag ka ngang magkunwari.” Kasabay ng mapanuyang ngiti, tinulak niya si Irina, dahilan para ito’y matumba nang bahagya.Nang mabawi ni Irina ang balanse, dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang tingin—at natigilan. Sa hindi kalayuan, nakatayo si Alec, nakamasid. Ang kanyang mukha ay walang mabasang emosyon. Walang galak, walang galit. Ngunit ramdam ni Irina ang tensyon.Galit si Alec. Sobrang galit.Pinabagal ni Irina ang kanyang hakbang, hinayaang mauna ang ibang mga waitress. Nang makalayo na ang mga ito, lumapit siya kay Alec, tahimik at nag-aalangan, handang magpaliwanag. Ngunit bago pa man siya makapagsalita, hinawakan ni Alec ang kanyang baba, mahigpit at matigas ang pagkakahawak.Mabilis na dumaloy ang kilabot sa kanyang katawan.Walang salita, idiniin ni Alec ang isang kamay sa kanyang likod, hinila siya papalapit. At bago niya pa maun
“A-Alec… I’m really sorry…” Nanginginig na sambit ni Zoey. Bakas ang labis na pagsusumamo sa kanyang mga mata habang nakatingin kay Alec.Halos kapitan na niya ang lalaki at luhuran ito.“A-alam kong hindi ‘to ang inaasahan mong makikita mo. Alam ko ring nagdadalawang-isip ka nang pakasalan ako. Hayaan mo, hinding hindi na ako magpapakita pa sayo pagkatapos ng gabing ito.”Mas pinagmukha pang kawawa ni Zoey ang kanyang sarili habang nakaharap kay Alec. Inayos niya ang kanyang sumbrerong suot at akmang tatalikuran na si Alec upang umalis, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Alec upang pigilan. Sa eskpresyon pa lang ni Alec ay tila ba lalo lang siyang nandidiri sa ginagawang akto ng babaeng ito.Ngunit kahit anong gawin niya, hindi pa rin niya maikakaila na niligtas siya ni Zoey gamit ang katawan nito kaya pinilit na lamang niyang lunukin ang pandidiri at inis na nararamdaman nang mga oras na iyon.“Anong nangyari? Bakit ganyan ang mukha mo?” Kalmadong tanong ni Alec kay Zoey. Tuluyan n
Matapos maghintay nang ilang oras ay tuluyan nang pinaandar ni Duke ang kanyang sasakyan papalapit sa kinatatayuan ni Irina.“Irina! Get in. Pauwi na rin ako. Isasabay na kita,” aniya at binuksan na ang pinto ng passenger seat habang nakasilip sa bintana ng sasakyan.Sa kagustuhang huwag tingnan si Duke ay dumako ang kanyang tingin sa kanyang sarili. Marumi at puno ng alikabok ang kanyang blouse na suot kaya lalo siyang nakaramdam ng hiya.“Ah, hindi na…” sagot niya at tipid na ngumiti, “hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on. It’s late. Wala nang dadaan na bus rito nang ganitong oras. Hindi ka na makakahanap ng sasakyan, unless you call a taxi,” pagpupumilit ni Duke, pinipigilan ang kanyang sarili na maging mayabang sa harap ng babae.Agad na naalarma si Irina dahil batid niyang tama ito. Masyado nang late. Kung talagang may dadaan pang bus ay kanina pa dapat. Isa pa, hindi pa siya nakakasahod at wala na siyang pera. Hindi niya kayang magbayad ng taxi.Nang makita ni Duke ang hesit
Nanatiling tahimik ang kabilang linya kaya hindi sigurado si Greg sa kung anong naging reaksyon ng kanyang boss na si Alec. Hindi rin ito nagsalita nang ilang segundo kaya nag alala na siya.“Young Master? Ayos lang po ba kayo?” Maingat niyang tanong. “May problema po b–”“Got it,” malamig na sagot ni Alec kay Greg bago pa man nito maituloy ang kanyang sasabihin.“May iba pa po ba kayong ipag uutos?”“I’ll be away for a few days. Sa makalawa ay sunduin mo si Zoey at hintayin ninyo ako sa labas ng mansyon,” utos ni Alec sa kanyang assistant.Hindi man nais, ngunit wala siyang pagpipilian. Kailangan niya ng panangga dahil sigurado siyang maraming iimbitahin na mga babae ang kanyang lolo sa araw na iyon. Hindi niya nais makihalubilo pa sa kahit na sino. Sa lahat ay ayaw niyang nasasayang ang kanyang oras sa walang kwentang bagay.“Masusunod, Young Master. Ibababa—”“And, Greg…” Muling tawag ni Alec sa huli bago pa nito patayin ang tawag.“Ano po iyon, Young Master?”“Bantayan o sundan mo
"Then slap your daughter in the face," Amalia commanded coldly. "You can stop when I tell you to. If you hesitate or hold back, I’ll have two strong men beat her with shoe soles—100 times each."Nagtulala si Cassandra, ang mga mata ay malapad sa hindi makapaniwalang ekspresyon.“Madam, anong… anong sinabi niyo?”Bagsak sa sahig si Zoey, nanginginig at humahagulgol ng hindi mapigilan. Hindi na inulit ni Amalia ang sinabi niya. Nanatili ang matalim niyang tingin habang tinanong si Cassandra,“Gagawin mo ba o maghahanap ako ng ibang tao para tapusin ito?”“G-gagawin ko po! Gagawin ko po!” umiiyak na sagot ni Cassandra, mabilis na bumangon at lumuhod sa harap ni Zoey, itinaas ang nanginginig na kamay bago mabilis na sinampal ang anak sa pisngi.“Mom…” mahinang daing ni Zoey, ang luha ay dumadaloy sa namamagang pisngi.“Mas mabuti pa nga ito kaysa patamaan ng dalawang lalaki gamit ang talampakan ng sapatos, hindi ba?” madiing pagkagat-labi ni Cassandra at muling sinampal ang anak, mas mala
"Paano niyo nahanap ang lugar na 'to? Lumayas kayo!" Mabilis at matalim ang boses ni Irina sa galit.Hindi na niya inintindi kung paano siya pinagtulungan at ininsulto ni Cassandra at Zoey noon, pero ang pagpasok nila sa kwarto ng matinding may sakit na si Amalia ay labis na nakaka-offend. Walang pag-aalinlangan, hinablot ni Irina ang bag niya at tinamaan si Cassandra. Ngunit isang mahina at kalmadong boses ang tumawag sa kanya."Irina..." Lumingon si Irina kay Amalia. "Ma, huwag kang matakot. Papalayasin ko sila ngayon din." "Irina," sabi ni Amalia nang kalmado, "Ako ang nagpasabi sa kanila na pumunta dito."Nanlaki ang mga mata ni Irina sa gulat. "Ano?"Paglingon niya, napansin niyang pareho silang nakatingin kay Amalia nang may takot sa kanilang mga mata."Ma? Ikaw… ikaw ang nag-imbita sa kanila?" tanong ni Irina, nagtaka. Ang maputlang mukha ni Amalia, bagamat mahina, ay naglalabas ng isang awtoridad na nag-uutos ng respeto."Cassandra. Zoey.""Mrs. Beaufort…" ang nanginginig
“Sa kahit anong paraan, ilibre mo na lang ako…” dumaan ang mata ni Duke sa mga kanto ng mga kainan sa paligid.Karamihan dito ay madilim at puno ng usok, habang ang iba naman ay may mga trabahador na kumakain ng simpleng boxed meal sa labas. Hinawakan niya ang ilong dahil sa hindi pagkasiya, iniisip, “Ibinubuwis ko ang lahat para sa babaeng ito.”“Basta bigyan mo na lang ako ng boxed meal na tigbebente, okay na, di ba?” “Oo,” sagot ni Irina na walang pag-aalinlangan. Nag-order sila ng simpleng pagkain: dalawang gulay at isang may karne. Kumain lamang si Irina ng hotdo bun at isang palamig. Umupo siya sa tapat ni Duke, tahimik na pinapanood siya habang kumakain. Ramdam na ramdam ni Duke ang kaba sa sitwasyon. Mas lalo pa itong naging hindi komportable dahil sa hitsura ni Irina—hindi naisip na may pakialam sa kanya. Habang kinakain ang bland na pagkain, parang gusto niyang abutin ang kamay ni Irina at haplusin ang maliit at malungkot niyang mukha. Siguro mas maganda kung yakapin ko