Tumingin si Irina kay Alec ng may di-mapaniniwalaang ekspresyon. "Ikaw... anong sinabi mo?" Kahit na sa kanyang karaniwang kalmado, ang mga salita ni Alec ay tumagos sa kanyang kaluluwa, nagdulot ng matinding pagkabigla. “You’ve wasted enough time,” he snapped. Without another word or explanation, he tightened his grip on her arm and dragged her further into the restaurant. Sa likod nila, nakatayo si Duke Evans na parang napako, ang ekspresyon ay halong pagkabigla at pagsisisi. Inihatid pa niya si Irina mula sa site ng konstruksyon at kumilos pa bilang kanyang kasama—ngayon, ang lahat ay nagiging magulo. Habang humihinga ng malalim, kinuha niya ang kanyang telepono, ang mga daliri ay nanginginig habang dumial ng numero.Mabilis na kumonekta ang tawag.“Zeus,” Duke Evans groaned, “I think I’m going to die.” From the other end, Zeus’s amused voice responded, “What’s going on, Duke? Don’t tell me that the girl you picked up earlier has already turned your life upside down?” “I’m
Ang babae na nakatayo sa harap niya ay inalis ang kanyang lumang one-piece na palda at puting kamiseta, at pinalitan ito ng isang wedding dress at crystal heels. Si Irina, na matangkad at payat na may taas na 1.7 metro, ay mukhang mas matangkad pa sa 10-centimeter na takong. Ang kanyang mahahabang binti ay tila walang kapintasan. Katatapos lang niyang magbihis, at walang kahit anong makeup sa mukha. Ngunit kahit wala ito, sapat na ang kanyang natural na ganda para magpahinto kay Alec sa ilang sandali. May isang tahimik na lamig sa kanya, isang hindi sinasadyang pagkahiwalay, na parang wala siyang pakialam sa mundo at sa mga problema nito. Ang kakaibang paggawa ng wedding dress ay lalo pang nagpatingkad sa kanyang mistikal na aura, at tila hindi niya alam ang matinding impresyon na ibinubunga nito. Ang kanyang mga mata, sabay na inosente at malamig, ay nakatuon sa kanya nang walang sinasabi. Isang kakaibang apoy ang sumiksik sa dibdib ni Alec, hindi inaasahan at bago sa kanya.
Agad na naintindihan ni Irina.Si Amalia pala ang nag-ayos ng lahat ng ito.Ilang araw lang ang nakalipas, nang mangako si Amalia na magbibigay siya ng espesyal na surpresa, at ngayon, ramdam ni Irina ang init ng kagalakan sa kanyang dibdib.Kahit anong trato ni Alec sa kanya, si Amalia lang ang tanging pinagmumulan ng aliw sa kanyang buhay. Sa natitirang dalawang buwan na lang ng kanyang buhay, ang kaligayahan ni Amalia ang naging pangunahing layunin ni Irina. Para sa kanya, determinado si Irina na makipagtulungan kay Alec at gampanan ang kanyang papel nang perpekto.“Salamat, Ma. Masaya ako sa sorpresa na ito,” sabi ni Irina, inangat ang laylayan ng kanyang wedding dress at nagbigay ng malumanay na ngiti. “Tingnan mo, ito ang wedding dress na inihanda ni Alec para sa akin. Ang ganda, di ba?”Tiningnan ni Amalia ang buong katawan ni Irina, tinitingnan ang bawat detalye, at unti-unting napuno ng luha ang kanyang mga mata.“Irina, hindi ko inakala na ganito ka kaganda. Ang ganda mo tala
Ang lalaki sa kabilang linya ng telepono, si Henry, ay kilala bilang isa sa mga wanted criminal sa kanilang lugar. Siya ang nasa likod ng lahat ng problema na nagpapalayo sa reputasyon ni Irina bago at pagkatapos ng kanyang pagkakakulong. Ang mga Jin ay nakipagtulungan kay Henry nang hindi bababa sa isang pagkakataon. Pero ngayon, nagdesisyon si Zoey na tapusin na ito. Noong una, bago ang kanyang kasal kay Alec, hindi balak ng pamilya nila na tanggalin si Irina. Una, nag-aalangan silang magdulot ng malaking gulo na maaaring makasira sa kasal. Pangalawa, si Zoey ay matagal nang nagnanais na harapin si Irina at sabihin sa kanya nang personal na ang bawat bahagi ng kanyang kaligayahan ay nakatayo sa paghihirap ni Irina. Gusto niyang makita ang paghihinagpis sa mata ni Irina—gusto niyang magalit ito hanggang sa mamatay. Ngunit ngayon, hindi na inintindi ni Zoey ang pagiging maingat. Ang gusto na lang niya, mamatay na si Irina. Agad-agad. Sa telepono, hindi nag-aksaya ng oras si Henr
Paano siya napunta sa kwarto niya?Isang kislap ng malamig na galit ang sumiksik sa mga mata ni Alec.Katatapos lang nilang magdaos ng kasal ni Irina nang tumawag si Don Hugo, ang patriyarka ng pamilya Beaufort, para magpatawag ng isang agarang pulong.Sa edad na 96, matagal nang huminto si Don Hugo sa pagiging pinuno ng pamilya, iniwan ang kapangyarihan halos 40 taon na ang nakalipas. Ngunit hindi pa rin kumukupas ang kanyang impluwensya—para na siyang isang emperador, ang kanyang salita ay may ganap na awtoridad pa rin.Isang buwan na ang nakalipas, nang kunin ni Alec ang ganap na kontrol sa Beaufort Group at alisin ang mga nakatagong banta, nagbigay sa kanya ang matandang panginoon ng isang utos.“Alec,” Don Hugo had said, his tone a mix of coercion and pleading, “now that all the obstacles have been dealt with, there’s no need to take any more lives. Promise me this, and I will never interfere in your affairs again.”Alec had agreed with a grim expression. “Alright.”Sa loob ng da
"Makinig kang mabuti!" sabi ng lalaki sa malamig at nakakatakot na tono. "Kapag pumasok ka ulit sa kwarto ko nang patago, papatayin kita!"Napatigil si Irina, nanlaki ang mga mata na parang takot na usa na nawalan ng direksyon. Kumakabog ang kanyang dibdib habang mabilis siyang tumango, halatang kinakabahan.Walang ibang sinabi ang lalaki. Tahimik siyang bumaling, kinuha ang isang emerald green na pulseras mula sa tabi ng kanyang kama, at walang kahirap-hirap na binuhat si Irina. Dinala niya ito pabalik sa kwarto nito, at maingat na ibinaba. Sinuot niya ulit ang pulseras sa braso nito. "Suotin mo ito bukas kapag bumisita ka kay mom. Mapapasaya siya niyan.""Na...naiintindihan ko," pautal na sagot ni Irina, halos pabulong ang boses, nanginginig pa. Tinitigan siya ng lalaki sa huling pagkakataon bago tumalikod at lumabas ng kwarto.Pagkasara ng pinto, agad na ni-lock ni Irina ang pinto, sumandal dito, at dahan-dahang dumulas pababa sa sahig. Parang biglang nawala ang lakas ng kanyang m
Habang tinitingnan ni Irina si Zoey nang may malamig na ngiti, lalong lumalim ang kanyang pang-iinsulto. Ang kanyang mukha, bagamat may mga marka ng pag-abuso, ay naglalabas ng tapang at pagtutol."Anong pakialam ko kung malaman ko?" tahimik at halos nang-iinsulto ang boses ni Irina. "At anong pakialam ko kung hindi ko malaman? Hindi ako natatakot sa mga palabas mo."Nag-iba ang anyo ni Zoey dahil sa galit, at mabilis na binagsak muli ang kamay nito sa pisngi ni Irina."Ang kapal ng mukha mo!" dumagundong ang sigaw ni Zoey. "Akala ko ba matalino ka? Pero bago ka mamatay, sisiguraduhin kong maintindihan mo ang lahat—gagawin kitang multo na may alam na katotohanan!"Lumalakas ang boses ni Zoey, halos malutong sa galit habang nagpapatuloy sa pag-rant."Alam mo ba kung bakit ka iniwan sa pamilya ko nang walong taon? Bakit kami ng nanay ko galit na galit sa iyo? Akala mo ba dahil lang ba nangingialam ka sa pagkain, damit, at tirahan namin? Hindi mo ba naisip na baka may ibang dahilan?"Sa
Si Irina ay sobrang takot kaya napakapit siya sa leeg ni Alec, nanginginig ang buong katawan. Alam niyang malupit si Alec, pero iba pala talaga ang makita ito nang harap-harapan. Ngayon lang niya lubos na naintindihan kung gaano siya kabagsik.Pero kahit ganoon, wala siyang awa para sa mga taong iyon. Deserve nila iyon. Lalo na’t muntikan na siyang mapahirapan at mapatay ni Zoey.Dahan-dahang itinaas ni Irina ang ulo niya, nakasandal pa rin sa balikat ni Alec, at malaki ang mga mata niyang inosenteng nakatingin kay Zoey.Kalaunan, dinala si Irina sa ospital. Matapos siyang suriin, sinabi ng doktor, “May konting pasa lang sa malambot na tisyu—wala namang malala.”Napabuntong-hininga si Irina, hindi niya namalayang kanina pa siya pigil ng hininga. Unti-unting nawala ang takot na bumalot sa kanya, pero hindi pa rin siya mapakali. Ilang araw siyang binihag—ano kaya ang nangyari kay Amalia sa mga panahong iyon?“Mr. Beaufort, salamat sa pagliligtas sa akin,” sabi niya, tapat ang pasasalama
Nanatiling kalmado si Irina sa gitna ng matinding tensyon sa paligid. She didn’t know who the arrogant woman with Marco Allegre was, but she wasn’t about to waste time on their theatrics.“Excuse me,” she said politely, her voice firm yet respectful.Sa halip na magpatuloy, si Marco Allegre at Claire ay sinadyang harangan ang kanyang daraanan. Nagkunwari si Irina na nagulat, ngunit hindi siya nakipag-engkwentro. Dumaan siya sa gilid at lumakad sa paligid nila nang walang ibang salita, papunta sa counter.Sa counter, lumapit siya sa cashier na may ngiti sa labi.“Pasensya na, tinawagan na ako ni Sir Jacob ng dalawa o tatlong beses. Nandito po ako ngayon para magbayad para sa rental ng camera na hiniram ko.”Tiningnan ng cashier ang ledger at nagtanong, “Ano po ang pangalan niyo, Miss?”“Montecarlos ang apelyido ko—Irina. Nagrenta ako ng digital camera sa halagang isanglibo’t limang-daang piso apat na araw na ang nakalipas. Nandito ako para bayaran ang renta,” paliwanag niya nang malina
Sa kabilang dulo ng siyudad, si Irina ay hindi mapakali.Nasa gitna siya ng masalimuot na sitwasyon na ito at alam niyang hindi basta-basta palalampasin ng pamilya Jin ang kanyang presensya. Batid din niyang ang kabutihang pinapakita sa kanya ni Duke ay pawang awa lamang. At si Alec, ang tanging dahilan kung bakit siya pinayagan na manatili kahit alam nitong buntis siya, ay dahil sa kanyang ina.Malinaw kay Irina ang kanyang posisyon—isang walang kapangyarihang babae, isang pain sa isang laro na lampas sa kanyang kontrol.Ang tanging magagawa lamang niya upang manatiling ligtas ay maging maingat sa kanyang mga kilos.Mula nang makauwi sila ni Alec, hindi na lumabas pa si Irina sa kanyang silid. Kanina pa siya nagugutom, ngunit wala siyang lakas ng loob upang magpakita sa kahit na sino, lalo pa’t maaaring nasa labas pa si Zoey at kasama si Alec.Sa wakas, bandang alas onse ng gabi, napagpasyahan ni Irina na ligtas na siyang sumilip sa labas. Inisip niya na ang mga tao ni Alec at Zoey a
Nakakuyom nang mariin ang mga kamay ni Zoey sa kanyang mga gilid, ang mga kuko’y sumisingit sa kanyang mga palad hanggang sa hindi na niya maramdaman ang sakit na dulot nito. Bagamat naguguluhan at naghuhurumentado ang kanyang puso, inangat niya pa rin ang kanyang tingin kay Alec.“Alec, I…I’ve already given you everything. My body, my soul—it’s always been yours. I’ve never seen anyone else but you as my man. Okay lang kung ayaw mo sa akin. Wala na akong ibang hinihingi. Gusto ko lang… makita ka araw-araw,” aniya sa nanginginig na tono ng desperasyon at pagmamakaawa.Agad na nilabanan ni Alec ang namumuong iritasyon sa kanyang ulo. Hindi niya malaman kung bakit ang makita lang si Zoey ay hindi na niya masikmura, lalo pa ang palagi nitong ginagawang pagmamakaawa sa kanya. Kung hindi lang ang babaeng ito ang nagligtas sa kanya gamit ang sarili nitong katawan, hindi magdadalawang-isip si Alec na tapak-tapakan ito hanggang sa tigilan na siya. “Alec…” Zoey began again, her voice barely a
“Alam ko, at hindi ko gagawin ‘yan,” kalmado at walang pakialam na sagot ni Irina.Ni hindi man lang niya tinapunan ng tingin si Alec nang magsimula siyang maglakad patungo sa ward. Sa isip niya, wala siyang utang na loob sa lalaki. Oo, binigyan siya nito ng 50,000 pesos, pero babayaran niya iyon nang buo kapag natapos ang kontrata sa pagitan nila.Mayroon ding oras na niligtas siya nito mula sa mga kidnappers, ngunit batid ni Irina ay para kay Amalia lamang iyon, hindi para sa kapakanan niya.Dahil dito, si Irina ay walang dahilan para magpakumbaba sa kanya. Gusto lang niyang manatiling totoo sa sarili niya—focused at independent. Ang pinakaimportante lamang sa kanya ngayon ay bigyan ng kumportableng buhay si Amalia sa kanyang mga huling araw.Sa labas ng ward, may hindi nasasalitang tensyon na nagtagal sa pagitan nila. Nagtagpo ang kanilang mga mata, bawat isa’y mas malamig kaysa sa isa. Pero kailangan nilang panatilihin ang mga aparisyon. Nang makarating sila sa silid ni Amalia, an
Tahimik na nakatayo si Alec, pinapanood ang unti-unting paglaho ng sasakyan ni Duke sa malayo. Ang ekspresyon niya’y nanatiling malamig at hindi mabasa, parang isang misteryong ni isang kaluluwa’y walang lakas ng loob pasukin.Sa likuran niya, abala sa pagpaparada ng sasakyan si Greg, ngunit nang makababa’y agad itong nagtanong.“Young Master, 'yung kotse… hindi ba iyon ang kay Young Master Duke? Posible bang nandito siya para makita si madam?”Hindi man lang napansin ni Greg ang pagbaba ni Irina mula sa sasakyan ni Duke. Hindi niya nakita ang mahinhing ngiti na ibinigay ni Irina kay Duke o ang saglit na palitan ng salita sa pagitan ng dalawa.““To Duke, my mother is no more than a convenient title. The only reason he calls her ‘aunt’ is because he fears me.” Ang sagot ni Alec ay mababa, kalmado, ngunit puno ng bahagyang panlilibak.Walang pag-aaksaya ng panahon, tumuloy si Alec papasok sa ospital, ang mga hakbang niya’y matatag ngunit puno ng bigat ang isip.Sa loob, ang tanawin ng k
Agad na nabasa ni Duke ang pag-aalangan ni Irina, at ang tono nito’y kampante ngunit punung-puno ng sarkasmo.“Relax,” aniya, ang mga salita’y parang tusok ng karayom na tila binabalewala ang sitwasyon.“Limang-libong piso lang 'yan. Ano? Natatakot ka bang isipin kong kaya kitang bilhin ngayong gabi sa limang-libo? Don’t flatter yourself. Hindi kita gusto, alright? Consider this charity—parang maliit na tulong ko na lang sa mga mahihirap. Nakakaawa ka naman kasi—a country girl na walang-wala. Kung makakagaan sa'yo, bayaran mo na lang ako kahit kalahati ng sweldo mo buwan-buwan.”Namula ang mukha ni Irina, ang kahihiyan at galit ay naghalo sa kanyang dibdib. Napakapit siya nang mahigpit sa perang hawak, nanginginig pa ang mga daliri, bago tuluyang bumulong, “Maraming salamat.”Ngumisi nang bahagya si Duke, ang amusement nito ay kitang-kita sa rearview mirror.“One more thing—wala akong oras para sayangin. When I say I’m giving you a ride, huwag ka nang magpatumpik-tumpik. Don’t waste m
Napansin ni Irina ang isa pang lalaking nasa loob ng sasakyan ni Duke. Kalmado ito at tila walang pakialam sa paligid, dahilan para mag alangan si Irina.“Maraming salamat, Mr. Evans. Hihintayin ko na lang ang bus.”“Come on! I’m not going to eat you!” Pagpupumilit pa ni Duke, bakas ang kapilyuhan sa tono nito. “Huwag kang mahiya rito sa kaibigan ko. His name is Zeus. Tara na!”Nang hindi sumagot si Irina ay tuluyan nang bumaba si Duke at pinagbuksan ng pinto si Irina.“Alam kong marami kang ginawa ngayong araw,” ani Duke, biglang naging malumanay ang boses nito, “It’s part of the grind for new employees. It’ll get better with time, I promise. Now, get in—I’ll drive you home.”Kinagat ni Irina ang kanyang ibabang labi, tila pinag iisipan pa kung papayag siya sa nais ni Duke. Sa huli ay sumakay na rin siya nang dahan-dahan at tahimik, gaya ng palagi niyang ginagawa.Samantala, agad na lumingon si Zeus kay Irina nang tuluyan nang makasakay ito sa backseat.“Mrs. Beaufort, it’s so nice t
Noon pa man, marami nang tao ang nagpamukha kay Irina na wala siyang kakayahan upang labanan ang pang aalipusta sa kanya ng kahit na sino. Lahat ng mga ito ay itinuring siyang laruan, at langgam sa mga damo na madali lang tapak-tapakan.Wala siyang pera. Ni wala na siyang mahihingan pa ng tulong, at pagod na pagod pa.Hindi na niya nais lumaban pa. Kung mapapahiya man siya ngayon, kung muling mababawasan ang dignidad niya ngayong gabing ito, hihilingin na lamang niyang mamatay na siya sa susunod na araw. Pabor pa iyon para kay Irina dahil sa wakas ay makakasama na niyang muli ang kanyang ina kasama ng kanyang anak.Nang mapansin ni Alec ang naging reaksyon ni Irina ay agad niya itong binitiwan at tumayo. Alec looked down at her with more contempt.“You’re still nothing compared to the women I have slept with,” Alec said coldly. "Listen to me! In the more than one month that your marriage with me has continued, you'd better stick to your duties as a wife. Hindi kasama roon ang pang-aak
Natigilan si Irina. Halos mapasigaw siya sa sobrang gulat.Pinilit niyang kalmahin ang kanyang sarili. Kinurap-kurap niya ang kanyang mga mata nang sa ganon ay masanay ang mga ito sa kadilimang nasa harapan niya. Nang magawa niya iyon ay agad na nakita niya si Alec na prenteng nakaupo sa sofa.Ang sigarilyong may sindi ay nasa bibig nito. Nagpapahinga ang kanyang mga kamay sa tuhod nito. Kunot na kunot din ang noo ng lalaki habang nakatingin nang mataman kay Irina. Tila ba masuyo siya nitong pinagmamasdan.“Ikaw…” nag aalangang sambit ni Irina, pinag iisipan kung tatanungin ba niya ito kung bakit gising pa ito at kung nasaan si Zoey, ngunit sa huli ay hindi na niya ginawa pa.Ang madilim at malamig na ekspresyon ni Alec ay nagbigay sa kanya ng matinding takot."Come here." Alec’s tone was like an imperial command, leaving Irina with no room to resist.Parang kanina lang ay pakiramdam ni Irina ay isa lamang siyang walang kwenta at sunud-sunurang asawa sa papel ni Alec, ngunit ngayon ay