Mula sa gilid ng sasakyan ay hindi mapakali na nag pabalik-balik si Storm sa kanyang kinatatayuan. Huminto lang siya ng lumapit ang kanyang tauhan na bitbit ang damit ng kanyang asawa na suot nito bago pa ito nawala. “Boss, nanggaling nga dito si Ms. Misaki, at ayun sa mga tao ay tinangay daw ito ng mga hindi kilalang lalaki at sapilitan na isinakay sa sasakyan.” Mahabang paliwanag ng kanyang tauhan. “S**t! Hmp! hmp!” Galit na pinagsusuntok ni Storm ang hood ng kanyang sasakyang kulang na lang ay sumabog siya sa matinding galit. Maya-maya ay biglang tumunog ang cellphone mula sa kanyang bulsa at nanggigigil na sinagot ang tawag. “What?” Matigas niyang sagot at lalo lang siyang napikon ng biglang humalakhak ang nasa kabilang linya. “Relax, Mr. Hilton wala pa akong sinasabi ay kumukulo na kaagad ang dugo mo.” Tila nang -aasar na sagot ng caller. “Don’t waste my time, Stevan.” Napipikon na sabi ni Storm at akmang papatayin na niya ang tawag ay audlot ito dahil sa huling tinuran ng k
“M-Mr. Storm…” parang pinunit ang puso ko ng marinig ko ang malambing na tinig ng aking asawa, lalo na ng haplusin ng nanginginig nitong mga palad ang magkabilang pisngi ko. “Don’t worry, Sweetheart, they will pay dearly.” Matigas kong bulong sa kanya habang hinahawi ang ilang hibla ng buhok nito na nagkalat sa mala anghel niyang mukha. Ngunit isang mapusok na halik ang naging tugon niya sa akin. Ramdam ko ang panginginig ng kanyang katawan maging ang hindi normal na paghinga nito. Masyadong agresibo ang bawat kilos ni Misaki, dahil habang hinahalikan niya ang mga labi ko ay tinatanggal din nito mula sa pagkakalock ang butones ng aking polo. “N-Naze son'nani atsui no ka…” ito ang paulit-ulit na lumalabas sa kanyang bibig, habang patuloy na gumagapang ang kanyang mga labi sa buong mukha ko pababa sa aking leeg. Mabilis na nag-init ang aking katawan dahil sadyang nakakaakit ang aking asawa. Hinawi ko ang aking sarili dahil alam ko na nasa ilalim ng espiritu ng droga ang aking si Mio.
Nagulat ang lahat ng mga tauhan ni Storm dahil sa biglaang pagdating ng apat na van. Mula sa mga bagong dating na sasakyan ay bumaba ang nasa dalawampung kalalakihan. Naalarma ang mga tauhan ni Storm ng palibutan sila ng mga ito. Sinubukan nilang kumilos upang sanay protektahan ang kanilang mga sarili sa mga maaaring mangyari. Ngunit, naudlot ito dahil sa pagdating ng isang mamahaling kotse. Natigilan ang mga tauhan ni Storm ng mula sa bagong dating na kotse ay bumaba si Summer. Mabilis na tumayo ng tuwid ang lahat ng makita ang kanilang officer at sabay-sabay na sumaludo ang mga ito sa kanya. “I’m here because of trust issues, If I were you, ngayon pa lang ay aamin na ako, believe me madali kong malalaman kung sino ka.” Makahulugan niyang sabi pagkababa pa lang ng sasakyan. Dahan-dahan na naglakad ito sa harap ng mga tauhan niya na nakahilera sa magkabilang gilid. Isa-isa niyang sinusuri sa mukha ang bawat malampasan niyang mga lalaki. Umangat ang sulok ng kanyang bibig ng wala ma
Misaki Point of view Nagising ako na masakit ang aking buong katawan, sinubukan kong bumangon ngunit nahirapan akong kumilos dahil sa mabigat na nakadagan sa ‘king mga hita. Maging sa ilalim ng dibdib ko ay may isang malaking braso na nakayakap dito. “Hmmmm…” naiinis kong ungol sabay mulat ng aking mga mata, ganun na lang ang panggigilalas ko ng tumambad sa aking paningin ang gwapong mukha ni Mr. Storm. “Huh? Nasaan ako? Sa pagkakatanda ko ay may mga dumukot sa akin, pero ngayon ay nasa ibang kwarto na ako at kasama ang taong pilit kong tinatakasan. Maingat akong kumilos upang hindi ito magising, ngunit kaunting galaw ko lang ay bigla itong nagmulat ng kanyang mga mata. “Where do you think you’re going, Wifey?” Anya ng bruskong tinig nito, napalunok ako ng wala sa oras at hindi ko alam kung bakit hindi ko kayang tumingin ng diretso sa kanyang mga mata. Natigilan ako ng makita ko ang benda sa noo nito, dapat ay magalit ako sa kanya at kamuhian ko ito, pero, bakit tila nakokonsens
“Why are you so long?” Irretableng tanong sa akin ni Storm paglabas ko ng restroom, hindi na ako umimik at nanatili na lang akong tahimik. Dahil sa totoo lang ay kinakabahan na ako, at hindi ko alam kung paano ko maihahalo ang laman ng botelya sa inumin ni Mr. Storm. Bumalik sa reyalidad ang isip ko ng maramdaman ko ang muling paghapit niya sa aking baywang. Dahil sa lalim ng iniisip ko ay hindi ko na namalayan na kanina pa pala nakatitig sa mukha ko si Mr. Hilton. Hindi ako kumportable sa paraan ng tingin niya sa akin kaya mas pinili ko na lang na tumingin sa ibang direksyon. Iginiya niya ako patungo sa naka saradong pintuan. Kaagad na binuksan ito ng kanyang tauhan at pagpasok namin sa loob ay tumambad sa akin ang malawak na silid. Napaka aliwalas ng buong silid dahil ang nagsisilbing pader nito ay salamin kaya kita ang kabuuan ng malawak na Siyudad mula sa labas ng salamin.. Hindi ko maiwasan ang hindi humanga sa ganda ng paligid at sa tingin ko, ang gusali na aming kinaroroon
“Hindi!” Natataranta kong sigaw habang nanlalaki ang aking mga mata. Nagtataka na inilayo ni daddy ang kanyang sarili sa akin at labis itong naguguluhan kung bakit ang mukha ko ay parang natuyuan ng dugo. Mabilis na bumitaw ako sa aking ama, at nagmamadali na lumapit kay Mr. Storm. Nanginginig ang aking mga kamay na ikinulong ko ang mukha ni Mr. Storm sa ‘king mga palad. “I’m sorry! I’m sorry! Hindi ko sinasadya! Please! Pakiusap huwag mo akong iiwan! Huwag!” Natataranta kong sabi habang patuloy ako sa pag-iyak. Palipat-lipat ang mga tingin ko sa kanyang mga mata na nanatili lang nakatitig sa aking mukha. Sa sobrang pagkataranta ko ay inilapat ko ang aking bibig sa kanyang bibig. Halos s******n kong maigi ang kanyang mga laway habang hawak ko ng mahigpit ang magkabilang pisngi niya. “H-Hindi ko kaya, kapag namatay ka, mas mabuti pang mamatay na rin ako na kasama mo.” Nauutal kong saad sa tuwing ilalayo ko ang aking bibig mula sa kanya. Gusto kong s******n ang lahat ng lason sa loob
[Book 5 of Hiltons family] “Ang buong paligid ay napapalibutan ng magagandang bulaklak. Habang sa gitna ng hardin ay nakalatag ang isang mahabang pulang carpet. Patungo ito sa unahan kung saan ay naghihintay ang Pari, na siyang magkakasal sa amin ng aking kasintahan. Napaka gandang tingnan nang lahat ng mga bisita sa okasyong ito at hindi maikakaila ang kanilang karangyaan dahil sa malahigh class na kasuotan ng mga ito. Tanging kasiyahan ang makikita sa mukha ng mga taong dumalo sa okasyong ito. Napasinghap ang lahat ng lumitaw ang isang babae mula sa kung saan. Nakasuot ito ng magandang damit na pangkasal. Nang pumailanlang ang isang malamyos na musika ay nagsimula sa marahang paghakbang ang bride at tanging nasa kanya lang ang atensyon ng lahat. Habang sa unahan ay matiyaga akong naghihintay na makarating siya sa aking kinatatayuan. Ramdam ko ang kilig na nararamdaman ng mga babae sa paligid ko habang pasimpleng sumusulyap sa akin ang mga ito. Walang sinumang babae ang kakayanin
“Where’s Xavien?” Galit na tanong ni Storm sa kanyang kapatid na si Xaven ang isa sa mga triplets. “He told me, he’s on the way now.” Sagot naman Xion na halatang nagpipigil na huwag tumawa. Dahil nakikita niya sa mukha ng kapatid ang pagmamadali na matapos kaagad ang kasal nila ng asawa nitong si Misaki. “Oh, nandito na si fuckboy.” Nang-aasar na sabi ni Timothy. Sinundan ng lahat kung saan ito nakatingin, ngunit, nagulat sila ng makita ang hitsura ni Xavien. Magulo ang suot nitong americana at naroon pa ang grasa sa puting polo nito na gawa ng babaeng naka engkwentro niya kanina. “Shit, don’t tell me na mas i-nuna mo pa ang pambababae mo kaysa sa kasal ko?” Galit na sita ni Storm habang matalim na nakatingin sa magaling niyang kapatid. “Mali kayo ng iniisip, binangga ng mayabang na babaeng ‘yun ang bago kong sasakyan.” Matigas na sabi ni Xavien na halatang nanggigil pa ito sa galit. “Hm, I love that girl, I wish someday ay makilala ko s’ya para pasalamatan.” Nang-aasar na p
“My God, Maurine! Dalawa na ang anak mo pero ni isa sa mga ama nila ay hindi mo kilala!? Paano kang nabuntis ng hindi mo nalalaman!?” Mga katanungan na hindi alam kung paano sasagutin ng dalagang si Maurine. Walang siyang hinangad kundi ang makatapos ng pag-aaral at makatulong sa kanyang kapatid. Subalit hindi niya sukat akalain na mangyayari sa kanya ang mga nababasa lamang niya sa mga novela. One night stand, not once but twice, dahilan kung bakit sa murang edad ay naging dalagang ina si Maurine Kai Ramirez. Ang masaklap, wala siyang pagkakakilanlan sa mga lalaking nakabuntis sa kanya. Hanggang sa natuklasan niya na ang ama ng panganay niyang anak ay ang CEO na si Andrade Quiller Hilton ang kakambal ni Storm Hilton. Naiskandalo ang CEO ng Steel Quiller Corp. dahil sa biglang pagsulpot ng mag-ina, ngunit mariǐng itinanggi ng binata na hindi siya ang ama ng anak ni Maurine. But for the sake of his name ay kinuha niya ang mag-ina pero para gawing katulong ang dalaga sa sarili ni
Click! Click! Click! “Nice one, Maurine!” Anya ng photographer na walang humpay ang pagkuha sa akin ng litrato. Kasalukuyan akong nakaupo sa isang upuan at ibinibigay ang lahat ng makakaya upang maging maganda at kaakit-akit sa mga larawan. Suot ko ang isang red two piece habang panay ang pose ko ng iba’t-ibang posisyon. “Wow, pare ang ganda n’yan.” Narinig kong sabi ng isang lalaki. Pero, hindi ko na ito pinansin pa basta nag-concentrate lang ako sa pagpopose. Maya-maya ay biglang lumapit sa akin ang kaibigan kong si Pauline at inabot sa akin ang isang puting roba. “Mukhang type ka ni boss Felix ah, mag-iingat ka.” Pabulong na sabi nito sa akin habang tinutulungan ako nito na maisuot ang roba sa katawan ko. “Excuse me, hindi ko type ang matandang ‘yun, nandito ako para magtrabaho hindi para pumatol sa isang matandang uhugin na.” Natatawa kong sagot kaya natawa rin sa akin ang kaibigan kong ito na siya ring tumatayong assistant ko. “Kailangan ka ng manager mo sa opisina. Hinihint
“I-I can’t believe this, I’m a father now?” Nanlalaki ang mga mata habang nakapako ang mga mata nito sa aking tiyan. Nagulat pa ako ng bigla niya akong halikan sa labi at mas mahigpit pa sa nauna ang yakap na ginagawa niya sa akin ngayon. Umiiyak na gumanti ako ng yakap habang paulit-ulit na sinasabi ang katagang, “I’m sorry…” “Sssshh… it’s okay, I understand, kasalanan ko naman talaga ang lahat.” Ani nito habang patuloy na pinapatakān ng pinong halik ang buong mukha ko. Maya-maya ay lumuhod siya sa harapan ko at masuyong h******n ang aking tiyan. “Dad! Look, I’m a father now! May anak na ako.” Buong pagmamayabang na pahayag ni Xavien na parang akala moy bata na binigyan ng isang malaking regalo. Natawa ang mga tao sa aming paligid habang ang ina ni Xavien ay umiiyak dahil sa labis na kasiyahan para sa kanyang anak. “It’s triplets.” Pag-aanunsyo ko na siyang ikinasinghap ng lahat at tulad ni Xavien ay umawang din ang bibig ng mga tao sa aming paligid. “Oh my God! Thank you so mu
Mula sa isang malawak na hardin ng hotel ay tahimik na nagaganap ang isang kasalan. Tanging mahahalagang mga panauhin at miyembro ng pamilya nang mga ikakasal ang umattend para sa engrandeng kasalan na ‘to. “Habang isinasagawa ang seremonya ng kasal ay tahimik sa kabilang bahagi ang magkakapatid na Hilton. Ang atensyon ng lahat ay nasa unahan kaya walang nakapansin sa pagdating ko. “Ikaw Cristina, tinatanggap mo ba ang lalaking ito bilang iyong asawa”- “Itigil ang kasal!” Matigas kong sigaw habang matalim na nakatitig sa mga taong ikinakasal. Parang iisang tao na lumingon ang lahat sa direksyon ko. Nanlaki ang kanilang mga mata ng makita ako, bakas ang labis na pagkagulat sa kanilang mga mukha. Kahit hirap na hirap ako dahil sa laki ng aking tiyan ay pinilit ko pa ring makalakad ng maayos upang makalapit sa unahan. Isang nakamamatay na tingin ang ibinato ko sa groom na ngayon ay nakaawang ang bibig nito habang nagpalipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa malaki kong tiyan.
Miles Point of view “Lumitaw ang matamis na ngiti mula sa aking mga labi ng masilayan ko ang pinakamagandang tanawin na nakita ko sa buong buhay ko. Ang paglubog ng araw, nandito ako ngayon sa may dalampasigan, nakaupo sa isang malaking tipak ng bato habang nag-aabang sa paglubog ng haring araw. Ramdam ko ang bawat halik ng alon sa aking mga paa at ibayong ginhawa ang hatid nito sa aking pakiramdam. Kasamang inililipad palayo ng malamig na simoy ng hangin ang lahat ng mga alalahanin ko sa buhay kaya kay gaan ng pakiramdam ko sa tuwing nandito ako sa tabing dagat. Sinundan ng aking tingin ang mataas na paglipad ng mga ibon. Minsan, iniisip ko na sana ay ibon na lang ako, malayang nakakalipad kahit saan nila naisin ng walang iniisip na anumang problema. Sa loob ng ilang buwan na lumipas ay ito na ang nakagawian ko, ang tumambay sa dalampasigan at mag-abang kung kailan lulubog ang haring araw. Sa tuwing ginagawa ko kasi ito ay na-nanariwa ang mga alaala nung mga panahon na kasama
“Oh, my god, Xavien!” “Shit! Stop it, Xavien!” Halos sabay na sigaw ni Mrs. Lexie Hilton at ng asawa nitong si Cedric Hilton. Maging ang kapatid niya na si Andrade ay labis na nagulat sa eksena na kanilang nadatnan sa loob ng opisina ni Xavien. Mabilis na lumapit ang tatlo. Mula sa likuran ay mahigpit na niyakap ni Andrade si Xavien saka pwersahan na hinila ito palayo. Habang ang ama nilang Cedric ay mahigpit na kinapitan ang braso ng anak at pilit na tinanggal ang kamay nito sa leeg ng babae. Nahirapan pa sila bago tuluyang nailayo si Xavien mula sa babae, nanghihina na bumagsak ang babae sa sahig habang naghahabol-hininga. Masuyo namang hinagod ng kanilang ina ang likod ng babae at matinding takot ang makikita sa mukha ni Mrs. Hilton dahil sa labis na pag-aalala. “What’s wrong with you!?” Nakapamewang na bulyaw ni Cedric sa kanyang anak na tila wala sa katinuan. Nasasaktan siya sa itsura ng kanyang anak dahil napakalayo na nito sa dating makulit at masayahing si Xavien. “Let
“Ahhhh! “Crash!” Halos maglupasay ako sa sahig habang humahagulgol ng iyak. Hindi ko na alam kung ilang oras na akong nagwawala dito sa loob ng condo ko. Wala ng natira ni isang matinong gamit, lahat wasak! Kung gaano kagulo at kadilim ang aking condo ay ganun din ang buhay ko! For me, my life is useless! Everything that I have is nothing, because Miles is my everything to me. “Ahhhh! Ahhhh…” halos mamaos na ako dahil sa walang humpay na kakasigaw, na kulang na lang ay mapatid ang mga litid ko. Gusto kong isigaw ang sakit. I don’t care kahit nag mukha na akong bakla sa harap ng pamilya ko! I don’t even care kahit mawalan na ako ng dignidad dahil sa pagkaka-lugmok mula sa matinding sakit. B-because I love her! I love her so much… Six months have passed since Miles suddenly disappeared. Walang sinuman ang nakakaalam sa kinaroroonan nito even her family. Nagising na lang sila kinaumagahan na wala na si Miles sa sarili nitong silid, maging ang mga importanteng gamit ng dalaga.
“Paglabas ko sa elevator ay tumambad sa akin ang isang magulong eksena. Ang secretary ni Xavien habang nakikiusap sa dalawang babae na tumigil na sa pag-aaway. Sinisikap na paalisin ng secretary ang dalawang babae ngunit nahirapan siyang gawin ito dahil nag-aaway na ang mga ito. “What happened here?” Seryoso kong tanong kaya napunta sa akin ang atensyon ng nilang lahat. Napansin ko na natigilan ang secretary ni Xavien, ang ekspresyon ng mukha nito ay wari moy nakakita ng multo. “M-Ma’am?” Ani nito na hindi ko pinapansin dahil ang mga mata ko ay nakapako sa dalawang babae na natigil sa pagpapalitan ng maaanghang na salita. Maganda naman ang mga ito kaso sa kapal ng make up nila, para sa akin nagmukha tuloy silang payaso. Halos makita na rin ang kanilang mga singit dahil sa masyadong liberated nilang pananamit. Sabay pa na lumingon sa akin ang dalawang babae, ngunit sa talim ng tingin ng mga ito ay kulang na lang bumulagta ako sa sahig. “Huh? Don’t tell me, isa ka rin sa mga na
Xavien Point of view “Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na sumiksik sa akin ang mainit na katawan ni Miles. Isang matamis na ngiti ang lumitaw sa mga labi ko ng sa pagmulat ng aking mga mata ay sumalubong sa aking paningin ang maganda at maamong mukha ng aking nobya. Isa ito sa mga gusto kong maranasan tuwing gigising sa umaga. Buong pagsuyo na niyakap ko siya ng mahigpit habang mariin na nakalapat ang aking mga labi sa ulo nito. “I love you...” ito ang paulit-ulit na sinisigaw ng puso ko. Habang nilalasap ang sarap sa pakiramdam ng pagkakalapat ng aming mga hubad na katawan. “Xav, I think tanghali na, marami ka pang appointment ngayong araw na ito at hindi mo pwedeng ikansela ang mga ‘yun.” Ani nito sa inaantok na boses. She’s right at kahit labag sa kalooban ko napilitan na rin akong bumangon. Nagtaka ako ng hindi siya kumilos at nanatili lang ito sa kanyang posisyon. “Sweetheart, are you okay?” Nag-aalala kong tanong, bago sinalat ang noo nito. Nakahinga ako ng maluwag ng