ถ้าความรักเริ่มต้นด้วยการโกหกหรือแม้กระทั่งการกลับมาของแฟนเก่า ร้อยทั้งร้อยมักไปกันไม่รอด
View Moreดีซีหลังจากที่ผู้หญิงสองคนนั้นออกไป ผมก็นั่งมองโต๊ะทำงานที่อิงค์แลนด์ที่เคยนั่งอยู่ข้างผม คอยถามผมงอนผม นี่ทุกอย่างมันเป็นเพราะผมสินะ ถ้าผมไม่โกหกเมียตัวเองตอนนี้ผมก็คงไม่มานั่งเป็นหมาบ้าอยู่แบบนี้ และไอ้คำว่าไปเที่ยวของไอ้ฮาร์เปอร์พวกคุณรู้มั้ยล่ะว่ามันนานแค่ไหน มันอาจจะพาอิงค์แลนด์หนีผมไปทั้งชีวิตเลยก็ได้“นายกับคุณโรสนายพูดแรงไม่เป็นไร แต่กับ....” ไอ้คิมเดินมานั่งตรงข้าม ผมมองมันตาดุเพราะผมรู้ว่ามันจะพูดอะไรต่อ“หรือมึงต้องการให้กูฆ่าเขา” ผมถามผมว่าชาตินี้ผมคงญาติดีกับแม่ไม่ได้หรอก ยิ่งเห็นหน้ามันก็ยิ่งตอกย้ำและแม่ไม่ควรเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของผมด้วย จะว่าผมชั่วผมเลวยังไงก็ช่างแต่ผมทำใจรับแม่ไม่ได้จริงๆ“แล้วจะเอาไงเรื่องอิงค์แลนด์” ไอ้คิมถาม“แล้วมึงจะให้กูทำยังไง ไอ้ฮาร์เปอร์พาเมียกูไปไหนกูก็ยังไม่รู้” ตอนนี้ผมคิดไม่ออกว่าจะต้องทำยังไงต่อ เพราะผมทำร้ายหัวใจของมัน“ทีหลังก็อย่าทำอีกแล้วกัน นายน่าจะรู้จักนิสัยเพื่อนตัวเองดีนะ ยิ่งอิงค์แลนด์นี่เหมือนก๊อบปี้วางมาเลยเผลอๆ ผมว่ายิ่งกว่าพี่ชายเธอสะอีก”มันก็จริงของไอ้คิม ไอ้ฮาร์เปอร์เวลามันโกรธหรือมันโมโหมันจะนิ่งมาก จนบางทีผมก็ยัง
ดีซี"เมียกูไปไหน"ผมตวัดสายตาถามไอ้คิมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของมันก่อนจะมองหน้าของคนที่ยืนอยู่ ผมลุกขึ้นเดินมาหาไอ้คิมเพราะมันไม่ตอบคำถามของผม"กูถามว่าเมียกูไปไหน!!"ผมกระชากคอเสื้อมันขึ้นก่อนจะถามมันอีกรอบ"คุณอิงค์ลาออกจากบริษัทแล้วค่ะ ส่วนฉันมาทำงานแทน"เธอพูดแทรกขึ้น"ลาออกหมายความว่ายังไง""ก็ลาออกไงนาย ที่อิงค์ทำขนาดนี้นายยังไม่รู้ตัวอีกหรอวะ"ไอ้คิมปัดมือผมออก"กูไม่ยอม""แล้วยังไงวะ ไม่ยอมแล้วทำอะไรได้"ไอ้คิมถามผม"มึงมากับกู"ผมลากคอไอ้คิมออกจากห้องทำงานทันที คิดจะลาออกโดยที่ไม่บอกผัวสักคำไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอวะ"ไปไหนครับ""ไปหาเมียและมึงไม่ต้องพูดมาก"ผมบอกมันก่อนจะขับรถไปที่คอนโดเมียตัวเอง"เพราะนายทั้งนั้นนายคนเดียวนั่นแหละ ทุกอย่างมันเป็นเพราะนาย"ไอ้คิมบ่นผมยกใหญ่"เออ...กูรู้แต่ตอนนี้กูก็จะง้อแล้วไง"ผมบอกมัน"แล้วที่ผ่านมาทำไมไม่ง้อวะ ทำไมต้องรอให้น้องมันหนีไปแล้วค่อยคิดได้ สมองอ่ะนาย"ผมหันมองหน้าไอ้คิมที่มันกำลังพูดประชดผมอยู่"แต่กูมีเรื่องต้องทำ อีกอย่างอิงค์ไม่อยากคุยกับกูไง""จะด่าควายก็สงสาร เรียนจบก็สูงทำไมโง๊...โง่วะ โง่อวดฉลาดอีกสมแล้วแหละที่เมียทิ้ง"เอี๊ยด!!!ผมต
อิงค์แลนด์“อิงค์ท้อง”ฉันตัดสินใจบอกพี่ฮาร์เปอร์เพราะถ้าไม่บอกวันนี้สักวันพี่ชายฉันก็ต้องรู้อยู่ดี ตอนแรกที่รู้ว่าตัวเองท้องฉันทำอะไรไม่ถูกมือไม้มันสั่นไปหมด“หนูพูดใหม่สิคะ” พี่ฮาร์เปอร์พูดเสียงสั่น“หนูท้องค่ะ” ฉันพูดย้ำก่อนจะมองหน้าพี่ชายตัวเอง“ฉิบหายแล้วไอ้ดีซี” เสียงพี่เจฟพูดขึ้น“ไม่เป็นไรนะคะ” พี่ฮาร์เปอร์พูดแล้วยิ้มให้ฉัน"อิงค์ป้องกัน แต่ทำไม..."ไม่ใช่ว่าฉันตั้งใจปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อที่จะให้เขาอยู่กับฉัน แต่ฉันกินยาซึ่งฉันเองก็ยังไม่รู้ว่า...เฮ้อ“ช่างมันเนาะ ดีแล้วที่หนูบอกพี่เราจะได้ช่วยกันแก้ไข” พี่ฮาร์เปอร์บอกฉัน"พี่จะไปบอกไอ้ดีซี"เสียงพี่เจฟพูดขึ้นก่อนพี่เขาจะเดินออกจากห้อง"ยะ..อย่าพึ่งไปบอกเขานะคะ"ฉันรีบห้ามพี่เจฟไว้เพราะเรื่องนี้จะมีแค่ฉันและพี่เขาเท่านั้น ส่วนคุณดีซีเขาจะไม่รู้ว่าฉันท้องเพราะฉันไม่อยากให้เขามารับผิดชอบในเมื่อฉันเลือกที่จะออกมาจากชีวิตเขาแล้ว"หนูแน่ใจ""แน่ใจค่ะ เพราะสุดท้ายเขาต้องรับรู้อยู่แล้วค่ะ เพียงแค่ไม่ใช่ตอนนี้"ฉันบอก"ไม่เป็นไรนะคะมีพี่อยู่ทั้งคน หนูไม่ต้องกลัวแค่หลานคนเดียวพี่เลี้ยงเองได้"ฉันนั่งกอดพี่ฮาร์เปอร์แน่น อย่างน้อยพี่ชายฉันเ
ดีซีผมยืนมองเมียตัวเองแล้วหันไปมองโรสที่ยืนจับแก้มตัวเองอยู่ ก่อนที่ไอ้คิมจะเข้ามาสะกิดแขนผม“นายเอาสักอย่าง”“คุณกลับไปเถอะ ผมขอโทษแทนเมียผมด้วยแล้วกัน” ผมบอกโรส“แต่ฉัน....”“กลับไป” ผมกดเสียงเรียบแล้วหันไปมองเมียตัวเองที่กลับไปนั่งทำงานเหมือนเดิมหลังจากที่โรสออกไป ผมเดินกลับมานั่งที่โต๊ะส่วนเมียผมน่ะหรอนั่งเงียบแถมยังนิ่งจนผมรู้สึกกลัว ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งเหมือนไอ้ฮาร์เปอร์เข้าไปทุกที“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นค่ะ ฉันไม่อยากฟังหรือรับรู้เรื่องของพวกคุณสองคน เราเลิกกันแล้วเลิกก็คือเลิกไม่ต้องมารื้อฟื้นหรือสำนึกผิด และโอกาสฉันไม่มีให้คุณแล้ว” ผมนั่งเงียบแล้วมองเมียตัวเองหันหลังพูด“อิงค์พี่ขอโทษ แต่เราไม่เลิกกันได้มั้ย” ผมพูดเสียงเบาก่อนที่อิงค์แลนด์จะหันกลับมา“ฉันไม่มีวันเอาความรู้สึกของฉันไปให้กับคนที่ไม่เห็นค่า แค่คุณลังเลที่จะตอบคำถามของฉันนั่นมันก็ทำให้ฉันมั่นใจแล้ว”แล้วทุกอย่างในห้องก็เงียบไป ผมกับอิงค์แลนด์ทำเพียงแค่มองหน้ากัน เออก็รู้ว่าผมเป็นคนผิดแต่ตอนนี้มันไม่มีอะไรแล้วไง และอีกอย่างผมไม่ยอมเสียเมียผมไปแน่ๆ“คำสัญญาของคุณฉันจำได้จนขึ้นใจ แต่ในเมื่อคุณเลือกที่จะเอาเธอเข้ามาในช
อิงค์แลนด์หลังจากที่ฉันคุยกับเขาจบ ฉันก็เดินหันหลังออกจากห้องทันที ฉันไม่จำเป็นต้องมาทนฟังคำว่ารักของคนที่โกหกฉันครั้งแล้วครั้งเล่าหรอกนะ ถึงจะรักแต่ฉันไม่ยอมให้ตัวเองเจ็บ เลิกกันไปน่ะดีแล้วเจ็บตอนนี้ก็ยังดีกว่าฉันนั่งรถกลับคอนโด ส่วนเรื่องงานฉันเคยบอกแล้วว่าฉันแยกแยะได้ ฉันเป็นมืออาชีพพอและอีกอย่างคนที่ผิดไม่ใช่ฉันแกร๊ก“ทำไมกลับตอนนี้ครับ” พี่ฮาร์เปอร์ที่นั่งเล่นเกมส์ถามฉัน“หนูเลิกกับคุณดีซีแล้วนะคะ” ฉันเดินมานั่งลงข้างๆ ก่อนจะบอกพี่ชายตัวเองไว้“มันเกิดอะไรขึ้นแล้ว หนูโอเคหรือเปล่า”พี่ฮาร์เปอร์กอดฉันก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง และที่ฉันถามคุณดีซีว่าพี่ฮาร์เปอร์รักฉันแบบไหนฉันรู้มาตั้งนานแล้ว แต่เพราะเราเป็นพี่น้องกันไงฉันรู้ว่ายังไงพี่เขาก็ไม่มีวันทำร้ายฉัน“หนูโอเคค่ะ”ฉันเล่าเรื่องที่เพื่อนรักของเขาทำกับฉันไว้ ฉันไม่มีอะไรที่ต้องปิดอยู่แล้วนี่ ส่วนพี่ชายของฉันจะไปคุยกับเพื่อนเขายังไงก็เรื่องของพวกเขาแล้วแหละ“มันแม่ง”“ปล่อยเขาเถอะค่ะ ต่อไปก็ต่างคนต่างอยู่” ฉันบอก“พี่ไม่ชอบให้หนูเป็นแบบนี้ อย่าเย็นชาพี่ขอ” เพราะพี่ฮาร์เปอร์รู้นิสัยของฉันดีว่าเวลาฉันเจ็บจากอะไรสักอย่างผลที่ตาม
สามเดือนผ่านไปอิงค์แลนด์สามเดือนสำหรับการให้โอกาสคุณดีซี และเขาก็ทำตัวติดฉันจนแทบจะสิงร่างฉันอยู่แล้ว ไปไหนมาไหนบอกฉันตลอด ตอนนี้ฉันนั่งทำงานอยู่ในห้องโดยมีพี่คิมกับคุณดีซีนั่งคุยงานกันด้วย เรื่องแบบฉันทำเสร็จแล้วแหละแต่นั่นมันแค่ที่เดียวไง แต่ยังมีอีกเกือบยี่สิบที่และแต่ละที่เขาเอาไม่เหมือนกันเลย นี่ขนาดเป็นเมียนะยังเรื่องมากขนาดนี้“วันนี้ฉันกลับไปนอนคอนโดนะคะ” ฉันบอกคนที่นั่งหมุนปากกาอยู่“แล้วพี่นอนกับใครอ่ะอิงค์”“ไม่รู้สิคะ” ฉันบอกเขา“เมียแม่งใจร้ายว่ะไอ้คิม” เขาหันไปบ่นประชดฉันกับพี่คิม“ฉันนัดเพื่อนไว้ที่ห้างนะคะ คุณจะไปด้วยมั้ย” ฉันนัดนาบีไว้เพราะมีเรื่องคุยกันหลายเรื่องเลย“พี่มีประชุมครับ เดี๋ยวพี่ให้คนไปส่งแล้วก็รอรับนะ” ฉันพยักหน้ารับก่อนจะหันกลับมาทำงานต่อฉันกลับไปนอนคอนโดอาทิตย์ละครั้งค่ะ แค่นี้ฉันก็โดนพี่ฮาร์เปอร์บ่นแล้วบ่นอีกว่าลืมพี่ชายตัวเอง ส่วนคุณดีซีตอนนี้ก็หวงฉันขึ้นเป็นเท่าตัว และเรื่องแฟนเก่าอย่างคุณโรสเธอก็เงียบหายไปเลย แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะหายขาดเลยหรือเปล่าห้างตอนนี้ฉันอยูที่ห้าง คุณดีซีให้คนมาส่งและก็รอรับซึ่งฉันขัดไม่ได้เลย วันนี้ฉันนัดเพื่อนไว้นานๆ จ
อิงค์แลนด์“ไปไหนมา”ฉันถามคนที่ยืนนิ่งแล้วมองหน้าฉัน ใช่ค่ะเขาตกใจเมื่อเห็นฉัน ที่ฉันถามก็แค่อยากจะรู้ว่าคำตอบของเขามันจะตรงกับที่ฉันคิดไว้หรือเปล่า แต่เขาก็เลือกที่จะเงียบแล้วเดินมานั่งลงข้างฉัน“กินข้าวหรือยังคะ” ฉันถามออกไปด้วยความเป็นห่วง แต่ก็มีแค่ความเงียบที่เป็นคำตอบให้ฉันเท่านั้น“................”นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ทำไมต้องฉันมาทำตัวไร้ค่าแบบนี้ด้วยวะ ฉันรู้ว่าคุณดีซีไปไหนมาเพราะภาพถ่ายที่ฉันได้รับมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว แต่ฉันแค่อยากจะถามจากปากของเขาเองก็แค่นั้นถึงตอนนี้ฉันจะตอบได้ไม่เต็มปากว่าฉันรักเขา แต่มันก็ดีแล้วแหละที่ยังไม่ได้ให้ใจเขาไปหมด เพราะฉันคงจะเจ็บมากกว่านี้เป็นร้อยเท่า“ฉันบอกแล้วไงคะว่าอย่าโกหกกัน และที่ฉันถามเพราะมันเป็นสิ่งที่คนเป็นเมียควรจะรู้ไม่ใช่หรอคะ หรือฉันเข้าใจผิดไปเอง” ฉันพูดขึ้น“พี่ไปหาโรสมา”“ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าคุณไปหาเธอทำไมทั้งๆ ที่ คุณบอกฉันแล้วว่าคุณจะไม่กลับไปหาเธอ” เขาหันมองหน้าฉันแล้วก้มหน้าลง“แม่ของโรสไม่สบาย พี่ก็เลยไปเยี่ยม” เข้าใจหาเรื่องดีนะคะคุณโรสสุดท้ายฉันก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อ เพราะเขาเงียบฉันก็ไม่จำเป็นต้องถาม ถ้า
ดีซีผมว่าเมียผมไม่ได้ไปซื้อกาแฟตามที่เธอบอกหรอกครับ และที่ผมรู้ไม่ใช่อะไรหรอกเพราะตอนนี้ผมกำลังจะเข้าไปห้ามผู้หญิงสองที่ยกมือกำลังจะตบกันต่างหาก“อิงค์ครับไม่เอา” ผมรีบเข้าไปห้ามเมียทันที“ดูแลเธอด้วยนะคะซี อย่าปล่อยให้มาระรานคนอื่นแบบนี้” โรสพูดก่อนจะยิ้มให้เมียผม“ขอโทษนะคะพอดีฉันชอบกัดต่อหน้ามากกว่า ไม่ใช่แค่เห่าแล้วลอบกัดลับหลัง” เมียผมพูดจบก็เดินออกมาทันที“ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องมาที่นี่” ผมบอกโรส“โรสก็แค่อยากเจอคุณอยากคุยกับคุณก็แค่นั้นนะคะ โรสไม่ได้จะมาแย่งคุณไปจากเธอสักหน่อย” โรสพูดเสียงเศร้า“................”“โรสแค่จะมาบอกว่าคุณแม่ของโรสอยากเจอคุณ เพราะตอนนี้ท่านอยู่โรงพยาบาล” ผมกับแม่โรสสนิทกันครับตั้งแต่ตอนที่เราคบกันแล้ว“ไว้ว่างจะไปเยี่ยม ขอตัว” ผมบอกโรสก่อนจะรีบเดินตามเมียตัวเองไปผมเดินเข้ามาในห้องก็เจออิงค์แลนด์นั่งทำงานอยู่และเธอไม่ได้สนใจผมเลยสักนิด ผมมองหน้าไอ้คิมที่มันกำลังส่ายหน้าแต่ผมไม่สนใจแม่งหรอกผมเดินเข้าไปหาเมียทันที“ยังไม่อยากฟังตอนนี้ค่ะ กลับไปทำงาน คอนเฟิร์มแบบให้ฉันด้วยจะได้ทำอย่างอื่นต่อ” เสียงเล็กดุผม“โกรธพี่”“ไม่ได้โกรธค่ะ ฉันมีเหตุผลมากพอและฉันไม
ดีซีตอนนี้ผมกำลังนั่งมองพี่ชายที่แสนดีเชี้ยๆ กอดเมียตัวเองอยู่ มันแม่งโคตรกวนเลย ส่วนเมียผมน่ะหรอไม่ได้สนใจผัวแม้แต้นิดเดียว ถ้าถามว่าผมรู้สึกยังไงเมื่อได้ยินไอ้ฮาร์เปอร์ตอบว่ารักอิงค์แลนด์ ตอนแรกผมตกใจแต่พอมันอธิบายให้ฟังผมก็โล่งอก ผมเห็นมันพูดถึงน้องสาวแล้วมันดูมีความสุขนะตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว“พี่ซื้อของมาฝากหนูเยอะเลยค่ะ” ไอ้ฮาร์เปอร์พูดขึ้น“ซื้อมาทำไมคะ แค่มีอยู่ก็จะไม่มีที่เก็บอยู่แล้ว” นี่ก็แปลกคนเนาะแทนที่จะดีใจ“เมียครับเมีย” ผมเรียกประชด“อ้าว...มาตอนไหนคะ” นี่เมียกูมั้ยวะ“เออ ไม่ใช่พี่ชายที่แสนดีของคุณนี่” ผมพูดติดงอน“ทำใจนะ เพราะกูมาก่อน”เราสามคนนั่งกินข้าวอยู่ที่ร้านอาหาร และผมกำลังลุ้นอยู่ว่าเมียผมจะนอนกับผมหรือกลับคอนโดกับพี่ชายของเธอ ซึ่งผมดูท่าแล้วน่าจะอย่างหลังมากกว่า“กลับค่ะ” เมียผมลุกขึ้นบอก แล้วคือบอกใคร“มึงจะนั่งอยู่ทำซากอะไร น้องกูบอกให้กลับ” ผมก็ยังนั่งงงอยู่กับที่“จะนอนนอกห้องใช่มั้ยคะ ถึงนั่งนิ่งอยู่ได้” ผมชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเมื่อได้ยินเมียพูดขึ้น“นะ..นี่จะไปกับพี่หรอครับ” ผมถามเสียงสั่น“เปลี่ยนใจแล้วค่ะ หนูไปกับพี่ฮาร์เปอร์ดีกว่า” เมียผมพูดขึ้นก่อนจะ
ดีซี“นายครับพรุ่งนี้คนออกแบบคนใหม่จะเข้ามาเริ่มงานแล้วนะครับ”ก่อนอื่นผมต้องขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อดีซีครับ อายุยี่สิบแปดปี ที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์แต่พอดีผมไม่ชอบผมก็เลยมาเปิดบริษัทนำเข้ารถแทน ผมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีครับตั้งแต่เกิดมาผมก็อยู่เกาหลีตลอด พ่อผมเป็นคนไทยส่วนแม่ก็นั่นแหละตามนั้น“แล้วกูต้องเอาพรมมาปูรับมั้ยล่ะคิม” ผมถามลูกน้องตัวเอง“แจ้งเพื่อนทราบครับนาย”“เออกูรับทราบ และเดี๋ยวกูจะออกไปข้างนอก” ผมบอกไอ้คิมที่กำลังนั่งเช็คข้อมูลอยู่หน้าคอม คิมเป็นลูกน้องคนสนิทของผมเองครับ สนิทจนมันสามารถสั่งงานแทนผมได้ทุกอย่าง“จะให้ไปส่ง” มันถามผม“กูแจ้งเพื่อทราบ” ผมพูดย้อนมัน ที่จริงผมมีนัดกับเพื่อนที่ร้านกาแฟ ไม่ใช่ว่าผมว่างนะครับเพื่อนผมต่างหากที่ว่างคือไม่ไปก็ไม่ได้เดี๋ยวพวกมันจะเล่นงานผมเอา“เชิญครับ” ผมมองหน้าไอ้คิมก่อนจะเดินออกจากห้อง “คุณดีซีคะพรุ่งนี้....” ผมออกมาก็เจอเลขาของผมอีกคนพูดขึ้น“ไปอยู่กับไอ้คิมนะครับ” ผมบอกพี่แนนนี่ก่อนจะเดินออกมา ทำไมต้องตื่นเต้นกันจังแค่คนออกแบบคนเดียวผมขับรถออกจากบริษัทเพื่อไปหาเพื่อนคือพวกมันมาแล้วไงเลยโทรจิกผมกันใหญ่ ที่ไปนั่งร้
Comments