ดีซี“คุณทำให้ฉันโดนเกลียด”ผมก้มลงมองคนที่ผมกำลังกอดอยู่บนตัก นอกจากจะว่าผมแล้วยังมีหน้ามาเบะปากใส่ผมอีก ส่วนเรื่องเมื่อกี้หลายคนคงอาจจะคิดว่าผมพูดแรงไปใช่มั้ยครับ แต่สำหรับผมแค่นั้นมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ผมกับแม่ไม่ลงรอยกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ“ถือว่าหายกัน” ผมบอกไป“คุ้มมั้ยเนี่ยอิงค์เอ๊ยยย” เสียงคนที่นั่งตักผมอยู่บ่นพึมพำ“นายครับนาย.....” ผมหันมองไอ้คิมที่ผลักประตูเข้ามาก่อนที่มันจะหยุดมองผมกับคนที่นั่งอยู่ที่ตักผมอย่างอึ้งๆ“อะไรของมึง”“อุ้ย..ขอโทษค่ะ” พี่แนนนี่วิ่งเข้ามาก่อนจะเกิดอาการเดียวกันกับไอ้คิม“มีอะไรกันคะ” เธอถามสองคนที่ยืนมองอยู่จนลืมไปมั้งว่ากำลังนั่งตักผมอยู่“เขาคงตกใจที่เห็นคุณกับผมกำลังนั่งแบบนี้กัน” ผมบอกก่อนที่คนบนตักจะตาโต แล้วรีบลุกออกจากตักผมทันที“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคือว่า.....” นอกจากจะรีบลุกแล้วเธอยังรีบแก้ตัวทันที“ขอตัวก่อนนะคะพอดีพี่มีประชุม” พี่แนนนี่พูดจบก็รีบเดินออกไปทันที“เข้าใจผิดกันหมดแล้ว คุณบอกพวกพี่เขาไปสิคะมันไม่ใช่แบบที่พวกพี่เขาเห็น” ผมนั่งยิ้มกับคนที่รีบบอกก่อนจะเขย่าแขนผมไปมา“เขาก็เข้าใจถูกแล้วนี่ครับ” ผมบอก“คุณดีซี”“ผมว่าผมออกไปดีก
ดีซีเพล้ง!!!เสียงแก้วกระทบกับผนังจนแตกกระจายไปทั่วพื้น ผมนั่งมองมือถือตัวเองอยู่แบบนี้มาเกือบชั่วโมงแล้ว ผมจะมองเพื่ออะไรวะ ตอนนี้ผมหงุดหงิดแล้วมันไม่ใช่เรื่องแม่ผมแต่มันอีกเรื่องต่างหาก“เหอะ เมียเพื่อน” ผมพูดย้ำคำนี้ซ้ำๆ ซากๆติ้งฮาร์เปอร์ : มึงโอเคใช่มั้ยผมมองมือถือที่ดังขึ้นก่อนจะกดเข้าไปดูข้อความของเพื่อนตัวเองที่ทักมาถามฮาร์เปอร์ : มึงอ่านแล้วก็ตอบสิวะไอ้เวร มึงโอเคใช่มั้ยดีซีดีซี : แล้วทำไมกูต้องไม่โอเคฮาร์เปอร์ : ให้กูไปหามั้ย กูว่ามึงไม่โอเคดีซี : กูอยากอยู่คนเดียว ช่างกูเถอะฮาร์เปอร์ : ก็กูเป็นห่วงดีซี : ขอบใจ แต่กูอยู่ได้หลังจากนั้นเพื่อนผมทั้งไอ้เจฟและไอ้มาร์คก็ทักมาถามจนผมขี้เกียจจะตอบพวกมัน ผมปล่อยให้มือถือดังอยู่แบบนั้นจนพวกมันเหนื่อยไปเองอิงค์แลนด์หลังจากที่เมื่อคืนฉันอาบน้ำเสร็จพอหัวถึงหมอนปุ๊บหลับเป็นตายเลย ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูก่อนจะไปสะดุดกับชื่อของใครคนนึงที่วิดีโอคอลมาหาฉันและมันมีคนรับแทน“เมื่อคืนมันโทรหาหนูค่ะ พี่เลยรับแทน” ฉันมองพี่ฮาร์เปอร์ที่นั่งพูดอยู่โซฟา“แล้วเขาว่าอะไรมั้ยคะ” ฉันถาม“มันบอกโทรผิดค่ะ” ฉันพยักหน้า ไม่บังเอิญไปหน่อยหรอที่เขาจะ
อิงค์แลนด์ฉันไม่รู้ว่าเขาหงุดหงิดเรื่องเมื่อวานหรือจะเรื่องอะไรก็แล้วแต่ ตอนนี้ฉันปล่อยเขาไว้คนเดียวไม่ได้ จะว่าฉันเสือกฉันยุ่งยังไงก็เชิญ เพราะตอนนี้สภาพของคุณดีซีดูแทบไม่ได้เลยไหนจะกลิ่นเหล้าที่ฟุ้งและสายตาเหมือนคนที่ไม่ได้นอนอีก“พอดีฉันมันเป็นพวกหน้าด้านน่ะ” ฉันพูดก่อนจะนั่งลงที่เดิม“เก็บไว้ทำให้ไอ้ฮาร์เปอร์เถอะ” คุณดีซีพูดแล้วเหยียดยิ้มให้ฉัน“ไม่ต้องบอกหรอกค่ะ เพราะฉันทำอยู่แล้วและทำมานานแล้วด้วย” ฉันพูดแต่ไม่ได้หันไปมองเขาหรอกนะ เพราะวันนี้ฉันพูดอะไรไปเขาก็คงพาลไปทั่วอยู่ดีเพล้ง!!!ฉันสะดุ้งเมื่อมีสิ่งของบางอย่างกระทบกับพื้น ฉันรีบหันไปมองพื้นที่มีเศษแก้วแตกกระจาย เฮ้อ ฉันถอนหายใจก่อนจะรีบลุกไปเก็บเศษแก้วทันที“ฉันจะไม่ถามว่าคุณเป็นอะไร เพราะยังไงคุณก็ไม่มีทางตอบฉัน แต่คุณไม่ควรเอาความหวังดีของคนอื่นมาทำแบบนี้นะคะ” ฉันพูดให้คนที่นั่งมองฉันอยู่ที่โต๊ะ“....................”“ถ้าการเก็บไว้คนเดียวแล้วทำให้คุณเป็นบ้าขนาดนี้ฉันว่าคุณควร....โอ๊ย” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อเศษแก้วที่กำลังเก็บอยู่บาดมือ“เป็นอะไร” เขาถามเสียงเรียบ“แก้วบาด แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” ฉันบอกแล้วเดินเอาเศษแก้วมาทิ
อิงค์แลนด์ฉันว่าใส่คนที่อารมณ์เสีย เหมือนจะดีแต่ก็กลับมาหงุดหงิดใส่ฉันอีก นี่ฉันไปทำอะไรให้นักหนาก็ไม่รู้ ฉันต้องเจ็บตัวเพราะเขามาสองครั้งในวันเดียวเลยนะ ฉันรีบหันกลับมาทำงานตัวเองทันที“เจ็บนะคะฉันอยากให้คุณรับรู้ไว้” ฉันบอกก็มันเจ็บจริงๆ จะปล่อยก็บอกดีๆ ก็ได้มั้ยล่ะไม่เห็นต้องเหวี่ยงเลย“.....................”ฉันนั่งทำงานโดยที่มีคนนั่งจ้องฉันอยู่ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรอยากมองก็มองไปฉันไม่สนใจหรอกรีบทำงานจะได้รีบกลับสักที เพราะความอดทนของฉันมันจะหมดแล้วอ่ะเจอแบบนี้ทุกวันฉันก็ไม่ไหวหรอกนะครืด ครืดฉันมองมือถือของตัวเองที่ดังและเป็นพี่ฮาร์เปอร์โทรเข้ามาปกติไม่เคยโทรเวลานี้นี่นา“ค่ะ”(ตอนเย็นพี่ไม่ได้ไปรับนะคะ มีประชุมกับลูกค้า)“ได้ค่ะ”(แต่พี่เจฟจะไปรับหนูแทนนะค ะพอดีพี่ใช้มันไปเอาของให้ด้วย)“พี่เจฟจะมารับอิงค์”(ค่ะ แต่หนูห้ามมันจีบนะ)“หวงหนูหรอคะ”(หวงมากค่ะ พี่ทำงานแล้ว)พี่ฮาร์เปอร์วางสายฉันไปกับเพื่อนจะหวงทำไมในเมื่อฉันไม่ได้จะชอบเพื่อนพี่ชายอยู่แล้ว และฉันก็ไม่อยากโดนสาวๆ ของพวกพี่เขามาดักตบหรอกนะ ส่วนพี่ชายฉันน่ะหรอเรื่องสาวๆ ฉันก็พอจะรู้แต่นั้นมันก็เรื่องปกติแหละมั้ง“นี่ค่
อิงค์แลนด์ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถกลับคอนโดโดยมีคุณดีซีเป็นคนขับมาส่ง ก็ดีเหมือนกันประหยัดค่ารถไปอีก ฉันนั่งมองวิวสองข้างทางซึ่งคุณดีซีบอกว่ามันเป็นทางลัดกลับคอนโด และฉันก็พึ่งเคยเห็นเหมือนกัน“สวยมากเลยค่ะ ฉันพึ่งรู้ว่ามีทางลัดกลับคอนโดแบบนี้ด้วย” ฉันบอกก่อนที่คุณดีซีจะแวะจอดรถข้างทาง“ไม่รีบกลับใช่มั้ย” เขาถามฉัน“ไม่รีบค่ะ ฉันขอลงไปด้วยได้มั้ยคะ” ฉันถามก่อนที่จะเขาจะพยักหน้าอนุญาต ฉันรีบลงจากรถวิ่งไปตรงที่สวนดอกไม้ทันที“ชอบหรอครับ”“ชอบค่ะ เมืองไทยก็มีแต่ไม่สวยขนาดนี้” ฉันบอกเขาก่อนจะนั่งลงกับพื้นแล้วหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปฉันนั่งถ่ายรูปดอกไม้ที่อยู่รายรอบตัว ก่อนจะหันไปมองคุณดีซีที่นั่งยิ้มอยู่ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นเขายิ้มแบบนี้ เวลาผีไม่เข้าก็น่าคุยด้วยอยู่หรอกแต่พอผีเข้าทีฉันนี่แทบอยากจะมุดดินหนีเลย“ขอนั่งด้วยได้มั้ยคะ” ฉันเดินมายืนตรงหน้าเขาแล้วถามเขาช้อนตามองฉันก่อนขยับที่ให้“วันหลังมาอีกมั้ย”“มาค่ะ”เราสองคนนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ก็แค่เรื่องงานน่ะ เพราะฉันไม่กล้าถามเรื่องส่วนตัวของเขาหรอก“ฉันชอบเวลาคุณยิ้ม ยิ้มบ่อยๆ สิคะ คุณยิ้มสวยดี” ฉันบอกคุณดีซีที่นั่งก้มหน้าเล่นม
อิงค์แลนด์ฉันนั่งยิ้มให้กับช่อดอกไม้ เธอจะรู้มั้ยเนี่ยว่ามันหายากขนาดไหน ฉันหันไปมองคุณดีซีที่นั่งดูแบบแล้วก้มมองช่อดอกไม้อีกรอบ“ชอบขนาดนั้น” เสียงเขาถามฉัน“ชอบสิคะอีกอย่างฉันไม่มีปัญญาซื้อหรอก เพราะมันแพง” ฉันรีบบอก“วันหยุดคุณไปไหนหรือเปล่า” คุณดีซีถามฉัน“ไม่นะคะ คุณจะให้ฉันมาทำงานหรอ” ฉันถาม วันนี้ผียังไม่เข้าสินะถึงพูดดีแบบนี้“แค่ถาม แต่ถ้าคุณอยากมาผมก็จะมาเป็นเพื่อน” หื้ม..ใครเขาขยันทำงานวันหยุดกันล่ะ“หยุดดีกว่าค่ะ” ฉันบอกเขาก่อนที่เราสองคนจะเงียบไป ฉันวางช่อดอกไม้ไว้ข้างๆ ก่อนจะหันมาทำงาน วันนี้เป็นวันที่ฉันทำงานแบบมีความสุขมากที่สุดตั้งแต่มาทำงานกับเขามา แต่จะว่าไปก็สงสารนะชอบผู้หญิงแต่ผู้หญิงไม่ชอบ แต่ยังไงฉันก็จะช่วยจนเขาสองคนได้เป็นแฟนกันฉันอยากเห็นเขายิ้มมากกว่าหน้าบึ้งแกร๊กฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่เปิดประตูเข้ามาพี่คิมนั่นเอง แต่ไหนบอกว่าไม่สบายไงทำไมถึงมาทำงานล่ะ“มาทำไม”“นายจ่ายตังค์เขาหรือยังเขาทวงผมเนี่ย มือถือมีหัดรับบ้างสิครับ” ฉันนั่งงงกับคำพูดของพี่คิม จ่ายอะไรของพี่เขานะ“เออ...เอาไปจัดการให้กูด้วย” คุณดีซียื่นบัตรเครดิตให้พี่คิม“ดอกไม้สวยนะอิงค์” พี่คิมถาม
ดีซีผมนั่งกินเหล้ากับเพื่อนจนตอนนี้ก็จะห้าทุ่มแล้ว พวกมันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับสักที แต่ผิดกับไอ้คนที่นั่งข้างผมไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรของมันถึงได้นั่งจ้องมือถือนิ่งเหมือนรอใครสักคน“จ้องขนาดนี้มึงไม่มุดเข้าไปเลย” ผมถามไอ้ฮาร์เปอร์“เหมือนมึงไม่รอ” มันชี้มาที่มือถือที่ผมถืออยู่“ไอ้สัสรู้ดี กูเอามาดูเวลา” ผมบอกมัน“ฮาร์เปอร์มึงไม่พาน้องอิงค์มาด้วย” ไอ้เจฟถาม“นั่นดิอย่างน้อยก็พามารู้จักพวกกูเพิ่มเติมหน่อย จะได้สนิทกันไงเพื่อนรัก” ไอ้มาร์ครีบเสริม“อิงค์แลนด์ซื่อเกินกว่าจะคบกับพวกมึง” มันบอก“แหม พ่อคนดีพ่อคนไม่เคยชั่ว” ไอ้มาร์ครีบเหน็บมัน“กูถามจริงนะมึงจริงจังกับคนนี้” ผมถามเพื่อนที่กำลังจะอ้าปากด่าไอ้มาร์ค“กูให้ทั้งชีวิตว่ะ”“เดี๋ยวไอ้ดีซีมึงจะไปไหน” ไอ้เจฟตะโกนถามเมื่อผมลุกออกจากโต๊ะ“ง่วงกูจะกลับคอนโด”แม่ง ตัดใจสินะผมต้องตัดใจ ผมขับรถออกจากผับกลับมาคอนโด ผู้หญิงคนอื่นก็มีเยอะแยะทำไมต้องเป็นอิงค์แลนด์วะทำไมกัน แค่คิดผมก็ทำไม่ได้แล้วว่ะ ยิ่งต้องเจอต้องอยู่ใกล้กันความรู้สึกชองผมมันยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ แล้วผมกลัวว่าสักวันความอดทนของผมมันจะหมดลงติ้ง ผมผหยิบมือถือออกมาดูก่อนจะยิ้มเพ
ดีซีคือตอนนี้ผมอยากจะตบปากตัวเองมาก ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นกับเธอไง แต่เพราะเมื่อวานผมเห็นทุกอย่าง แล้วผมก็ปากหมาไปหน่อย จนตอนนี้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ งอนไม่สิเธอโกรธผมไปแล้วก็คนมันหึงป่ะวะ“ต่อไปนี้ฉันจะคุยกับคุณแค่เรื่องงานเท่านั้น ส่วนเรื่องอื่นที่ฉันเคยบอกว่าจะช่วยคุณไปหาคนอื่นให้ช่วยแล้วกัน” เสียงเล็กที่พูดยาวเหยียด แค่แอบรักแม่งก็เจ็บจะตายห่าอยู่แล้วนี่ยังมาโดนโกรธอีกฉิบหายแล้วมั้ยไอ้ดีซี“ก็ตามนั้น” เนี่ยปากผมมันก็เป็นสะแบบนี้ไง“ขอบคุณค่ะ”“งั้นก็ช่วยรีบทำงานให้ผมสักที” ผมบอก“คุณก็ช่วยตัดสินใจแบบสักที คิดว่าเล่นขายของอยู่หรือไง” นี่อิงค์แลนด์จริงๆ ใช่มั้ยถึงคำพูดไม่น่ากลัวแต่ผมกลับกลัวสะงั้นผมกับอิงค์แลนด์นั่งทำงานอยู่ในห้องโดยที่เธอไม่ปริปากพูดสักคำ“เลิกงานแล้ว ขอตัวกลับบ้านนะคะ” อิงค์แลนด์พูดแล้วรีบเดินไปที่ประตู“ใครมารับ” ผมถามเสียงเรียบ“ขอโทษนะคะเลิกงานแล้วค่ะ และอีกอย่างคำถามของคุณมันอยู่นอกเหนือเรื่องที่เราตกลงกันไว้ค่ะ” เออ...เอาเข้าไป..หนึ่งเดือนต่อมารู้มั้ยครับว่าตั้งแต่วันนั้นผมกับอิงค์แลนคุยกันแทบจะนับคำได้ ผมพึ่งรู้ว่าผู้หญิงเวลาโกรธแม่งน่ากลัวมากแค่ไหน ค
ดีซีเชื่อมั้ยครับว่าผมได้ลูกชาย หลังจากที่ผมขอเมียตัวเองแต่งงานไปไม่ถึงเดือนผมก็จัดงานแต่งทันที เพราะผมไม่อยากรออะไรทั้งนั้น อิงค์แลนด์คลอดธรรมชาติครับ ตอนที่อยู่ในห้องคลอดผมนี่ใจจะขาดตามแต่พอเจอหน้าลูกผมรู้เลยว่ายิ้มทั้งน้ำตามันเป็นยังไง ผมย้ายจากคอนโดมาอยู่ที่เรือนหอเพราะพื้นที่มันค่อนข้างเยอะ“ไงครับหลานลุง พ่อหนูหายโง่หรือยังครับ” แต่คนที่เห่อกว่าผมก็คงจะเป็นไอ้ฮาร์เปอร์ที่มาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นนี่แหละครับ“มึงไม่ไปทำงาน” ผมถามมัน“ไปสิ กูก็แวะมาหาหลานกูก่อนไง” มันบอกผมแล้วหันไปคุยกับหลานต่อลูกชายของผมกับอิงค์แลนด์ชื่อพีตาร์ครับ ผมเป็นคนตั้งเองส่วนหน้าตาลูกก็ได้ผมกับอิงค์มาคนละครึ่งก็ว่าได้ แต่นิสัยก็คงต้องรอให้โต“กูไปทำงานก่อน ไว้จะแวะมาใหม่ ดูแลหลานกูให้ดีนะมึง” สั่งยังกับพ่อเลยไอ้ห่าเนี่ย“ก็ลูกกูไอ้เวร”หลังจากที่ไอ้ฮาร์เปอร์ออกไป ผมก็เดินมาหาเมียตัวเองที่กำลังจัดของอยู่ใ จผมอยากจะมีน้องให้พีตาร์แต่ก็สงสารเห็นตอนคลอดแล้วผมก็เลยหยุดความคิดไว้ก่อน“ฟอด เหนื่อยมั้ยครับ”“ไม่เหนื่อยค่ะ มีความสุขมากกว่า” เมียผมหันมายิ้มตอบผม“พี่พึ่งรู้ว่าความสุขมันเป็นแบบนี้ เรามีครอบครัวที่สมบูรณ์
ดีซีตามจริงผมกะจะขออิงค์แลนด์แต่งตั้งนานแล้วแต่ก็ดันมีเรื่องสะก่อน แต่ตอนนี้เรื่องทุกอย่างก็จบลงด้วยดีแล้ว และมันก็ถึงเวลาที่ผมจะทำให้ครอบครัวสมบูรณ์แบบสักที ผมลากคอไอ้เจฟมาเป็นเพื่อนเพราะผมจะให้มันช่วยเรื่องขอเมียแต่งงาน ส่วนเรื่องแหวนผมสั่งทำไว้ตั้งแต่อิงค์แลนด์ยังไม่มาเกาหลีเลยตอนนั้นจะว่าผมบ้าผมก็ยอมรับ“กูมาเอาแหวน” ผมบอกไอ้เจฟที่หรี่ตามองผมอย่างจับผิด“กูก็ไม่ได้ว่าอะไร” มันไหวไหล่ตอบผมแล้วเดินไปนั่งรอที่โซฟา“นี่แหวนที่สั่งไว้ค่ะ นึกว่าลูกค้าลืมสะแล้ว เห็นไม่มาเอานานมากเลยค่ะ” พนักงานยื่นกล่องแหวนให้ผมก่อนจะเอ่ยแซวผมยกใหญ่“ขอบคุณนะครับ”แหวนวงนี้ผมเป็นคนออกแบบเองทั้งหมดรวมไปถึงสิ่งของทุกอย่างผมก็เป็นคนหาทั้งหมด ผมเดินมาหาไอ้เจฟที่นั่งอยู่ที่โซฟามันปรายตามองผมแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์“บ้านพักริมทะเลของมึงกูจองนะ” ผมบอกไอ้เจฟไปเพราะผมจะใช้เป็นสถานที่ขอเมียแต่งงาน“ตามสบายเลย อยากได้อะไรก็บอกเดี๋ยวกูจัดให้” เดี๋ยวมึงได้จัดให้กูแน่“ว่าแต่เด็กที่ชื่อหนูพุกน่ารักดีนะ” ผมเอ่ยแซวมัน“น่ารักษาไอ้สัส เด็กห่าอะไรผีเจาะปากมาพูด กูด่าก็ยิ้มอย่างเดียว” มันบ่นยกใหญ่“ระวังจะหลงเด็กล่ะมึง”“ถ้าเด็
ดีซีนี่ผมพูดเรื่องจริงนะการต่อแขนต่อขาให้ลูก ตอนที่ผมไปเข้าคลาสเลี้ยงลูกกับคุณพ่อท่านอื่นๆ เขาบอกก็ทำกันทุกคนแหละ ผมก็เลยอยากทำบ้างไงอีกอย่างผมไม่ได้ปลดปล่อยเลยมาหลายเดือนเลยนะเว้ย“พี่พูดอะไรของพี่เนี่ย” เมียผมหันมาถามเสียงดุ หน้าแดงแบบนี้คงจะรู้ความหมายของผมแล้วสินะ“นะครับ พี่อยากเข้าไปทักทายลูก” ผมพูดเสียงอ้อน“แต่ว่าอิงค์กลัว”“พี่จะทำเบาๆ นะครับที่รัก” ไม่รู้แหละวันนี้กูต้องได้ผมนั่งอ้อนวอนเมียตัวเองอยู่เกือบสิบนาที ก่อนที่ผมจะฉีกยิ้มออกมาเมื่อเมียพยักหน้า ผมรีบอุ้มเมียเข้าห้องทันทีเพราะตอนนี้ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน“จุ้บ พี่จะทำให้เบาที่สุด”ผมจัดการรถอดเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะก้มลงมาถอดให้เมียคือท้องก็ยังไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นถ้าไม่สังเกตก็ไม่รู้หรอก ผมสำรวจร่างกายเมียตัวเองก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าอกที่ขนาดมันใหญ่ขึ้น“มองอะไรคะ” หึ เมียผมรีบเอามือมาปิดไว้ทันที“ก็ของพี่ พี่จะมอง” ผมบอก“พึ่งรู้ว่าเจ้าเล่ห์....อืม” ผมไม่รอให้เมียตัวเองพูดจบผมก้มลงจูบเมียตัวเองก่อนที่เมียจะเปิดปากให้ผมได้เข้าไปชิมความหวาน“อือ...หวาน” ผมผละจูบออกแล้วจ้องตากับเมียแล้วรู้มั้ยครับว่าในตาเมียผมบอกว่าอะไร
ดีซีตุ้บ!!มือถือของหลุดมือทันทีเมื่อได้ยินปลายสายพูด นะ....นี่ผมกำลังฝันอยู่ใช่มั้ย(เป็นอะไรคะ)เสียงที่ออกมาจากมือถือทำให้สติของผมกลับคืนมาผมไม่ได้ฝัน ไอ้สัสเอ๊ย(ได้ยินอิงค์มั้ยคะ)“ดะ...ได้ยินครับ”(งั้นอิงค์ไม่กวนแล้วดีกว่า เจอกันตอนเย็นนะคะ)“ครับ เดี๋ยวพี่รีบกลับนะครับ”ผมวางสายอิงค์แลนด์แล้วนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า นอกจากจะไม่ได้ฝันแล้วตอนนี้เหมือนผมกำลังจะขึ้นสวรรค์เลยอ่ะ ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ที่อิงค์แลนด์โทรหาผม ผมก็ดีใจหมดแหละแถมน้ำเสียงที่ไม่เหมือนเดิม และผมไม่เคยได้ยินเมียตัวเองพูดแบบนี้นานแล้ว“ไอ้คิมเมียกูโทรหาแหละ ฮึก เมียกูโทรหากู” ผมรีบบอกไอ้คิมที่นั่งทำงานอยู่ก่อนจะชี้ไปที่มือถือของตัวเอง“ฝันหรือเปล่า” ไอ้คิมเดินมานั่งลงตรงข้ามผม“หรือกูฝันวะมึงช่ว.....”ผลัวะ!!!“เป็นไงเจ็บมั้ยนาย เอาอีกป่ะ” ไอ้คิมต่อยเข้าที่ปากผมเต็มแรงก่อนจะถาม“ไอ้สัส มึงแค่สะกิดกูก็ได้มั้ย” เพราะนอกจากผมจะไม่ได้ฝันปากผมก็ยังแตกเพราะมันอีกด้วย“ดีใจด้วยนะ ต่อไปจะได้ทำตัวเหมือนคนขึ้นหน่อย” มันบ่นผมยกใหญ่“มีงานอะไรที่กูต้องเคลียร์อีกมั้ย” ผมถามมันเพราะผมคงรอให้ถึงตอนเลิกงานไม่ไหว“ถ้าบอกว่ามี
อิงค์แลนด์"คุณโรส"ฉันก้าวถอยหลังออกมาจากคนที่ฉันพึ่งเรียกชื่อเมื่อกี้ ลำพังตัวฉันไม่เท่าไหร่แต่นี่ลูกของฉัน ฉันกลัวว่าเธอจะมาทำร้าย"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ"คุณโรสทักฉัน"ขอตัวนะคะ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ"ฉันบอกก่อนจะหันหลังให้เธอ"ฉันมาดีค่ะ ไม่ต้องกลัวฉันหรอก"ฉันหยุดเดินแล้วหันกลับมาหาเธอ"แล้วคุณมาหาฉันทำไมคะ"ฉันถามออกไป"ฉันมาซื้อของค่ะ แล้วบังเอิญเจอคุณก็เลยเข้ามาทัก และฉันอยากจะขอโทษคุณด้วย"เธอบอกฉันแล้วยิ้มให้"ช่างมันเถอะค่ะ""ดีซีเขารักคุณมากเลยนะคะ"เธอพูดขึ้น"ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว...........""ทำอะไรเมียกู"เสียงที่ดังมาจากทางด้านหลังของฉัน"โรสไม่ได้ทำค่ะ แค่มาขอโทษเท่านั้น"คุณโรสรีบบอกแต่คุณดีซีมีหรอเขาจะเชื่อ"กลับไปสะอย่ามายุ่ง เพราะฉันไม่ยอมแน่"เขาพูดเสียงดัง"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เธอแค่มาขอโทษ"ฉันรีบดึงแขนเขาไว้"งั้นฉันขอตัวนะคะ"ฉันเพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้นดีซีผมไม่น่าทิ้งให้เมียอยู่คนเดียวเลย นี่ถ้าผมกลับมาไม่ทันมันจะเกิดอะไรขึ้น ผมไม่รู้หรอกว่าโรสเธอมาดีหรือมาร้ายผม หันกลับมาหาเมียตัวเองที่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง"เธอทำอะไรอิงค์มั้ย"ผมถาม"ไม่ได้ทำอะไร ฉันจะก
อิงค์แลนด์“แค่พ่อของลูกเท่านั้นค่ะ”ฉันบอกคุณดีซี จากที่เขายิ้มให้ฉันให้ตอนแรกแต่ตอนนี้กลายเป็นว่าหน้าของเขาเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ฉันยืนมองเขานิ่งๆ และไม่ได้พูดอะไรต่อ“มะ...หมายความว่ายังไงครับพ่อของลูก” เขาถามฉันเสียงสั่น“ฉันว่าคุณเข้าใจความหมายของฉันดีนะคะ”“.......................”“มีอะไรจะถามหรือจะพูดอีกมั้ยคะ ถ้าไม่มีเชิญคุณออกไปข้างนอกฉันจะพักผ่อน” ฉันบอกพร้อมชี้ไปที่ประตู“ไม่เอาแบบนี้สิอิงค์” เขาจับมือฉันไว้เมื่อเห็นฉันกำลังเดินกลับมาที่เตียง“คุณมีสิทธิ์เรียกร้องอะไรมากกว่านี้หรอคะ ถ้าคุณรับไม่ได้ฉันก็ไม่ว่านะคะ ลูกของฉันไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้” ฉันบอกเขาก่อนจะแกะมือเขาออกทันที“พี่ขอโทษ”“ตอนนั้นฉันก็อยากได้ยินคำนี้จากปากคุณค่ะ แต่เหมือนว่าความอดทนของฉันน้อยเกินไปมั้ง ฉันเลยรอฟังไม่ไหว” ฉันเหยียดยิ้มให้เขา“อิงค์จะให้พี่ทำยังไงพี่ก็ยอม จะด่าจะว่าพี่อิงค์ทำเลย” เขาเดินมานั่งลงกับพื้นแล้วเงยหน้าคุยกับฉัน“คุณแน่ใจหรอคะที่พูดแบบนี้ คุณจะรับได้มั้ยล่ะถ้าฉันขอให้คุณไม่ต้องมายุ่งหรือมาให้ฉันเห็นหน้าอีก คุณทำได้มั้ยคะคุณดีซี” ฉันพูดกับเขาฉันไม่ได้พูดประชดหรือต้องการแค่เอาช
ดีซี"โง่ขนาดนี้ มึงเป็นพ่อคนได้ยังไงวะ"กึก ผมค่อยๆ หันมองหน้าไอ้เจฟที่พูด ก่อนที่มันจะรีบเอามือปิดปากแล้วหันหลังให้ผม พ่อคนอย่างนั้นหรอ มันหมายความว่ายังไง นี่ผมเมาจนหูฝาดขนาดนี้เลยหรอวะ"ไอ้เจฟ มึงพูดว่าอะไร"ผมเดินไปตบไหล่จนมันสะดุ้ง"ไม่มี๊..กูกลับก่อนนะ"มันรีบปัดมือผมออก"อิงค์ท้องใช่มั้ย"ผมถามไล่หลังมันก่อนที่มันจะหันมาหาผม"มึงหูฝาดมึงเมา กูกลับนะ"มันพูดแล้วหันหลังให้ผม และมันยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าอิงค์แลนด์ท้อง"ไอ้เจฟ"ผมเรียกมัน"กูบอกไม่ได้ อย่าบังคับกู"มันรีบตอบผม"ผมไม่รู้ ไม่ต้องมามองแบบนี้"ไอ้คิมรีบบอกผมเมื่อผมหันไปมองมัน"อิงค์อยู่ที่ไหนไอ้เจฟ"ผมถามเพื่อนอีกรอบ"มะ...ไม่รู้มึง อย่าบังคับกูดิกูเพื่อนมึงนะเว้ย""เมียกูท้องใช่มั้ย มึงบอกกูมาเถอะ กูขอร้อง"ผมนั่งคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องเพื่อนตัวเอง"ไอ้ซีมึงอย่าทำแบบนี้""ฮึก...อิงค์ท้องใช่มั้ย มึงบอกกูดิเจฟ"ผมถามมันทั้งน้ำตา ยิ่งมันอ้ำอึ้งที่จะตอบผมแบบนี้ผมยิ่งมั่นใจว่าเมียผมท้อง"................""ถ้ามึงไม่บอก คลิปมึงกูจะปล่อยให้หมด"ผมบอกไอ้เจฟที่ยืนนิ่งอยู่ต่อหน้า"ไอ้สัสมึงนี่เอง มึงนี่มันชั่วจริงๆ เลยว่ะ"มันด่าผมยกใหญ่"อิ
ดีซีหลังจากที่ผู้หญิงสองคนนั้นออกไป ผมก็นั่งมองโต๊ะทำงานที่อิงค์แลนด์ที่เคยนั่งอยู่ข้างผม คอยถามผมงอนผม นี่ทุกอย่างมันเป็นเพราะผมสินะ ถ้าผมไม่โกหกเมียตัวเองตอนนี้ผมก็คงไม่มานั่งเป็นหมาบ้าอยู่แบบนี้ และไอ้คำว่าไปเที่ยวของไอ้ฮาร์เปอร์พวกคุณรู้มั้ยล่ะว่ามันนานแค่ไหน มันอาจจะพาอิงค์แลนด์หนีผมไปทั้งชีวิตเลยก็ได้“นายกับคุณโรสนายพูดแรงไม่เป็นไร แต่กับ....” ไอ้คิมเดินมานั่งตรงข้าม ผมมองมันตาดุเพราะผมรู้ว่ามันจะพูดอะไรต่อ“หรือมึงต้องการให้กูฆ่าเขา” ผมถามผมว่าชาตินี้ผมคงญาติดีกับแม่ไม่ได้หรอก ยิ่งเห็นหน้ามันก็ยิ่งตอกย้ำและแม่ไม่ควรเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของผมด้วย จะว่าผมชั่วผมเลวยังไงก็ช่างแต่ผมทำใจรับแม่ไม่ได้จริงๆ“แล้วจะเอาไงเรื่องอิงค์แลนด์” ไอ้คิมถาม“แล้วมึงจะให้กูทำยังไง ไอ้ฮาร์เปอร์พาเมียกูไปไหนกูก็ยังไม่รู้” ตอนนี้ผมคิดไม่ออกว่าจะต้องทำยังไงต่อ เพราะผมทำร้ายหัวใจของมัน“ทีหลังก็อย่าทำอีกแล้วกัน นายน่าจะรู้จักนิสัยเพื่อนตัวเองดีนะ ยิ่งอิงค์แลนด์นี่เหมือนก๊อบปี้วางมาเลยเผลอๆ ผมว่ายิ่งกว่าพี่ชายเธอสะอีก”มันก็จริงของไอ้คิม ไอ้ฮาร์เปอร์เวลามันโกรธหรือมันโมโหมันจะนิ่งมาก จนบางทีผมก็ยัง
ดีซี"เมียกูไปไหน"ผมตวัดสายตาถามไอ้คิมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของมันก่อนจะมองหน้าของคนที่ยืนอยู่ ผมลุกขึ้นเดินมาหาไอ้คิมเพราะมันไม่ตอบคำถามของผม"กูถามว่าเมียกูไปไหน!!"ผมกระชากคอเสื้อมันขึ้นก่อนจะถามมันอีกรอบ"คุณอิงค์ลาออกจากบริษัทแล้วค่ะ ส่วนฉันมาทำงานแทน"เธอพูดแทรกขึ้น"ลาออกหมายความว่ายังไง""ก็ลาออกไงนาย ที่อิงค์ทำขนาดนี้นายยังไม่รู้ตัวอีกหรอวะ"ไอ้คิมปัดมือผมออก"กูไม่ยอม""แล้วยังไงวะ ไม่ยอมแล้วทำอะไรได้"ไอ้คิมถามผม"มึงมากับกู"ผมลากคอไอ้คิมออกจากห้องทำงานทันที คิดจะลาออกโดยที่ไม่บอกผัวสักคำไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอวะ"ไปไหนครับ""ไปหาเมียและมึงไม่ต้องพูดมาก"ผมบอกมันก่อนจะขับรถไปที่คอนโดเมียตัวเอง"เพราะนายทั้งนั้นนายคนเดียวนั่นแหละ ทุกอย่างมันเป็นเพราะนาย"ไอ้คิมบ่นผมยกใหญ่"เออ...กูรู้แต่ตอนนี้กูก็จะง้อแล้วไง"ผมบอกมัน"แล้วที่ผ่านมาทำไมไม่ง้อวะ ทำไมต้องรอให้น้องมันหนีไปแล้วค่อยคิดได้ สมองอ่ะนาย"ผมหันมองหน้าไอ้คิมที่มันกำลังพูดประชดผมอยู่"แต่กูมีเรื่องต้องทำ อีกอย่างอิงค์ไม่อยากคุยกับกูไง""จะด่าควายก็สงสาร เรียนจบก็สูงทำไมโง๊...โง่วะ โง่อวดฉลาดอีกสมแล้วแหละที่เมียทิ้ง"เอี๊ยด!!!ผมต