Episode 1 : ตั้งใจ

ดีซี

“นายครับพรุ่งนี้คนออกแบบคนใหม่จะเข้ามาเริ่มงานแล้วนะครับ”

ก่อนอื่นผมต้องขอแนะนำตัวก่อนผมชื่อดีซีครับ อายุยี่สิบแปดปี ที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์แต่พอดีผมไม่ชอบผมก็เลยมาเปิดบริษัทนำเข้ารถแทน ผมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีครับตั้งแต่เกิดมาผมก็อยู่เกาหลีตลอด พ่อผมเป็นคนไทยส่วนแม่ก็นั่นแหละตามนั้น

“แล้วกูต้องเอาพรมมาปูรับมั้ยล่ะคิม” ผมถามลูกน้องตัวเอง

“แจ้งเพื่อนทราบครับนาย”

“เออกูรับทราบ  และเดี๋ยวกูจะออกไปข้างนอก” ผมบอกไอ้คิมที่กำลังนั่งเช็คข้อมูลอยู่หน้าคอม คิมเป็นลูกน้องคนสนิทของผมเองครับ สนิทจนมันสามารถสั่งงานแทนผมได้ทุกอย่าง

“จะให้ไปส่ง” มันถามผม

“กูแจ้งเพื่อทราบ” ผมพูดย้อนมัน ที่จริงผมมีนัดกับเพื่อนที่ร้านกาแฟ ไม่ใช่ว่าผมว่างนะครับเพื่อนผมต่างหากที่ว่างคือไม่ไปก็ไม่ได้เดี๋ยวพวกมันจะเล่นงานผมเอา

“เชิญครับ” ผมมองหน้าไอ้คิมก่อนจะเดินออกจากห้อง 

“คุณดีซีคะพรุ่งนี้....” ผมออกมาก็เจอเลขาของผมอีกคนพูดขึ้น

“ไปอยู่กับไอ้คิมนะครับ” ผมบอกพี่แนนนี่ก่อนจะเดินออกมา ทำไมต้องตื่นเต้นกันจังแค่คนออกแบบคนเดียว

ผมขับรถออกจากบริษัทเพื่อไปหาเพื่อนคือพวกมันมาแล้วไงเลยโทรจิกผมกันใหญ่ ที่ไปนั่งร้านกาแฟไม่ใช่อะไรหรอกครับพวกมันไปส่องสาว อ้อ...ผมยังโสดนะเผื่อใครยังไม่รู้

“ทางนี้ครับท่านประธาน” เสียงของไอ้มาร์คเพื่อนของผมดังไปทั่วร้าน

“มึงจะแหกปากทำไม ไอ้ซีมันก็เห็นแล้วมั้ย” ไอ้เจฟรีบด่าทันที

“ไม่ต้องมองหามันหรอก มันบอกกำลังมาเพราะมันไปรับคนสำคัญที่สนามบินอยู่” ไอ้เจฟบอกผมเมื่อมองหาเพื่อนอีกคน

“คนสำคัญ” ผมถาม

“เห็นมันบอกคนสำคัญมากอ่ะ ไว้รอถามมันเองแล้วกัน”

“มาร์คมึงดูสาวโต๊ะนั้นดิน่ารักฉิบหายเลยว่ะ แถมนั่งคนเดียวด้วย” ผมหันมองตามเสียงของไอ้เจฟไปที่โต๊ะข้างๆ

“กูจองแล้วครับ กูเห็นน้องเขาตั้งแต่เข้าร้านมาแล้วน่ารักโคตรอ่ะ” เพื่อนผมสองคนพูดกัน

“งั้นๆ”ผมพูดขึ้นจนเพื่อนผมสองคนหันกลับมามองหน้าผม

“ถ้าแบบนี้เรียกงั้นๆ กูว่าสายตามึงมีปัญหาแล้วแหละซี” ไอ้เจฟด่าผม

พวกผมไม่ใช่สิผมคนเดียวต่างหากที่นั่งรอเพื่อนอีกคน ส่วนไอ้สองตัวนี่ถ้าเดินไปนั่งกับสาวที่มันมองอยู่ได้พวกมันไปตั้งนานแล้วแหละ

“อิงค์ทำไมไม่รอพี่ก่อนก็พี่บอกจะไปรับไงคะ” ผมหันมองตามเสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีแต่มันไม่ได้ทักพวกผมมันทักผู้หญิงที่อยู่โต๊ะข้างๆ ต่างหาก

“ไอ้ฮาร์เปอร์”

“ขอโทษค่ะแต่อิงค์โทรหาแล้วนะคะ พี่ไม่รับสายอิงค์”แล้วทำไมผมต้องมานั่งดูอะไรแบบนี้ด้วยวะ

“มึงครับเชิญมาหาเพื่อนสักครู่” ไอ้มาร์ครีบไปลากคอไอ้ฮาร์เปอร์มาทันที

“อะไรของพวกมึง”

“มึงรู้จักน้องเขาหรอ รู้จักได้ยังไง” ไอ้เจฟรีบถาม

“ก็เนี่ยคนสำคัญของกู” ไอ้ฮาร์เปอร์บอกก่อนจะชี้ไปทางคนที่นั่งเล่นมือถืออยู่

“แฟนมึงหรอเปอร์ ทำไมพวกกูถึงไม่รู้เรื่อง”

“มากกว่าแฟน” มันบอก

“ไอ้ดีซีมึงวางแก้วแรงไปไอ้ห่า” ไอ้เจฟทักผมเมื่อผมวางแก้วกาแฟลง

คนสำคัญหรอตั้งแต่รู้จักกันมาผมยังไม่เคยเห็นเพื่อนผมจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนเลย แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครทำไมไอ้ฮาร์เปอร์ถึงบอกว่าเป็นคนสำคัญ

“พี่คะอิงค์จะไปคอนโดแล้วนะ” เธอเรียกเพื่อนผม

“พี่ไปส่ง”

“ไปเองได้ค่ะ อิงค์ไปนะ” ผมมองคนสำคัญของไอ้ฮาร์เปอร์เดินออกไป

“กูกลับก่อนลืมไปว่ามีประชุม” ผมรีบบอกเพื่อนก่อนจะเดินออกจากร้าน

"โอ๊ะ!! ซอ....."ผมยังเดินไม่ถึงรถก็ดันชนเข้ากับเธอที่กำลังเดินเล่นมือถืออยู่

"ตาบอดหรือไงถึงไม่เห็นว่ามีคนเดินมา"ผมว่าก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองผม

"แต่คุณเป็นคนเดินชนฉันนะคะ"

"ไม่ใช่เธอตั้งใจให้ผมเดินชนหรอกหรอ"ผมบอกเธอไป

“แล้วทำไมฉันต้องตั้งใจเดินชนคุณด้วยคะ” เธอถามผมกลับ

“ผมหล่อมั้ง”