Chapter 4: His Taste

"OH Janine... nandyan ka na agad? Ang bilis ah, kamusta?" kinakausap siya nito pero ang mga mata ay hindi maialis sa harap ng monitor. Mukhang abala dahil sa pamisan-minsang kumukuno't na noo na animo'y maiging sinusuri ang kung anumang nilalaman ng computer.

"Mamaya ko na lang ikukwento after work mo, mukhang busy ka pa eh," alanganin siyang napangiti.

Wala sa loob na napabaling ito sa kanya. "Naku pasensya ka na kailangan kasi ng matinding powers of concentration itong ginagawa ko, bawal akong magkamali dahil baka mabugahan ako ng apoy nung Dragon mamaya."

Natutuwa talaga siya sa paraan ng pagsasalita nito, katunog nito si Maricel Soriano at nakaka goodvibes sa tuwing maririnig niya.

Napahagikgik na lang siya. "Oh, sige na ate... sa labas na ko mag-iintay para matapos mo yan ng maayos."

"Sige, magkape ka muna doon para hindi ka mainip." Muling ibinalik nito ang atensyon sa ginagawa kaya naman minabuti na niyang lumabas muna.

Umupo siya sa isa sa mga couch doon sa receiving area na naka harap sa tingin niya ay ang Secretary's table.

Napatingin naman ito sa kanya, kaya agad niya itong binati, "Hi good afternoon."

"Hay naku walang good sa afternoon." Isang marahas na buntong hininga ang pinakawalan nito. Hindi katulad ng Ate Mariane niya mukhang mas doble ang pagka-abala nito, dahil sa napansin niyang patong-patong na folder sa lamesa, at halos hagard na ang itsura ng gulo-gulo nitong buhok.

Napangiwe na lang siya at hindi na nagkomento dahil baka lalo lang siyang makaistorbo dito, kaya inabala na lang niya ang sarili na magmasid sa paligid.

Maya-maya pa ay lumabas si Mariane sa office nito at dumiretyo sa lamesa ng sekretarya. "Ano? Ok na ba yung file na hinihingi niya?" tanong nito dito.

Nanlulumong napatingin ito sa Ate Mariane niya. "Hindi pa Ate, naloloka na nga ako dito," halos parang maiiyak na sagot nito, "Nakakainis kasi ito si Sir, lagi na lang binubulyawan si Lana ayan tuloy nagresign! Wala tuloy tayong File keeper dito... ngayon ako ang sumalo lahat ng trabaho niya! Hindi naman ako robot na kayang tapusin itong lahat ng sabay-sabay," tuloy tuloy na nitong sintemyento.

Napakamo't na lang din ng ulo ang Ate Mariane niya, halatang naaawa sa kalagayan noong babae. "Patingin nga, tulungan na kita. Unahin muna natin yung hinihingi niya, sa kana yung iba." Tumayo yung sekretarya at ibinigay ang pwesto sa ate Mariane niya na agad sinimulang tipahin ang keyboard doon at ito naman ay nagpatuloy sa pag-aayos ng iba pang papel sa lamesa nito habang bakas ang pagkabugnot sa mukha.

Bigla namang tumunog ang telepono sa lamesa dahilan upang mapapitlag ito at bumakas ang panic sa mukha. Nagkatinginan ang dalawa at... "Sagutin mo na,"

Mga ilang beses din itong huminga nang malalim bago ito nagpasyang iangat ang telepono. "Y-yes Sir?" kasabay ng pagka-utal na bungad sa kausap ay na pa kuno't din ang noo nito at sunod-sunod na nilang narinig ang puro yes nitong sagot, mga anim na beses atang paulit-ulit nitong sinagot iyon sa kausap at nang ibaba ang telepono ay nanghihinang napaupo nalang ito sa sahig, dahilan upang mapatayo rin siya sa kinauupuan at mabilis na dinaluhan ito.

"Naku Miss ok ka lang ba?" Agad niyang hinawakan ito sa braso at tinulungang makatayo.

"Oh bakit??" alalang tanong din ng Ate Mariane niya na nakitulong sa kanya sa pag-alalay dito sa pagtayo. Iniupo nila ito sa upaan at hinimas ang likod.

Tulala ito na parang anumang oras ay iiyak na talaga.

"He wants this whole frekaking file done in 15 minutes," at tuluyan nang tumulo ang luha nito. Panadalian ding natulala ang Ate Mariane niya dito.

Hindi niya maintindihan pero parang dama na rin niya ang stress ng dalawa. Sa tantya niya ay mga isang dangkal pa ang kapal noong folder sa lamesa nito. Hindi siya sigurado kung gaano katagal pa ang kukunsumahin na oras ng gawaing iyon upang matapos, pero ayon sa reaksyon ng mga ito, mukhang impossible ang hinihingi ng Dragon nilang amo.

"And the hell am I supposed to know how to make a Latte Macchiato?!" Naihilamos na lang nito ang kamay sa mukha. "Hindi naman lahat ng tao dito Barista!" bwisit na bwisit nitong reklamo.

Napasapo nalang din sa noo ang kanyang Ate Mariane. "Hayyys. This guy..."

"I can do the coffee," kusang mungkahi ng bibig niya na mabilis nakapagpalingon sa dalawa. Nginitian niya ang mga ito. "Tapusin niyo na yung makakayang tapusin, I'll take care of the coffee."

"Are you sure JA? Do you know how to do it? Napakaarte ng lalakeng iyon pagdating sa kape niya. Ilang baso na nga ang nabasag dahil sa napakaarte niyang panlasa." Napataas ang dalawa nitong kilay.

"Yes ate, nagtrabaho ako dati sa isang coffee shop sa probinsya namin. Kaya alam kong gawin yun." Isang ngiti ang idinulot niya dito upang iparating na wala itong dapat na ipag-alala sa bagay na iyon. Sa katunayang nga ay ilang beses na din siyang nakatanggap ng parangal bilang Master Barista of the Month, gawa ng madalas siyang irequest ng regular customers na personal na gumawa ng drinks na order nila. Kaya naman sigurado siyang hindi mababasag ang basong pagtitimplahan niya ng kapeng gagawin para dito.

Kaagad siyang pumunta sa coffee station, and she just can't believe na ganoon kagara ang kapehan doon. Mas maganda pa ito kesa doon sa coffee shop na pinagtrabahuhan niya sa probinsya.

The interior vibe is a combination of dark varnish wood and matt black paint. The Ceiling and countertops are made of wood, while the industrial style lamps and shelves were painted black. High chairs are in unique design na parang gawa sa malaking wine cork, all the machines and equipement are in uniform color, white and silver, even the cups have the company name on it.

"The House of Orpheus?" mahinang basa niya dito, "Parang pangalan ng Greek God." Nagkibit balikat na lang siya at nagsimulang maghagilap ng mga kakailanganin niyang gamit sa paggawa ng kape.

Tinignan niya kung may highball glass sa mga drawer and she smiled when she saw an Irish coffee glass. "Pwede na toh!" Masaya niyang inilabas iyon at sinimulang maggiling ng coffee beans. Habang iniintay iyon ay naghanap siya ng gatas sa fridge, natuwa naman siya nang makakita ng Vanilla syrup. "May secret weapon pala dito." Agad niyang kinuha iyon at inilagay sa gilid ng coffee machine. Sinimulan niyang i-steam ang gatas at siniguradong nasa tama itong temperatura.

She pours the hot milk on the the highball glass with the secret weapon already poured first. She left some froth for later, then carefully pour the espresso on the back of the spoon that she soaked in hot water for few minutes in order to keep the espresso in its perfect temperature so, she could achieve the beautiful layer that is visible outside the glass. Lastly, she added the remaining froth that are now looks creamier and fluffy after resting for a while.

"Tada!" She cups her own cheeks while staring at the most beautiful Latte Macchiato she has ever made.

Ma-ingat niya itong inilagay sa saucer na may brown serviette sa ibabaw upang huwag dumulas, nilagyan din niya ng long stirrer upang may magamit itong pang halo at excited na dinala na ito doon.

Panadaliang napanganga ang dalawang babae sa harap niya nang makita ang kapeng hawak niya.

"Woah!" sabay pa nitong bulalas.

"Ganyang pala itsura ng Latte Macchiato?!" manghang-manghang ani Meg at nanlalaking matang tinitigan ito, "And he expect me to do that? Tsk baka mabato rin ako ng baso pag nagkataon."

Hindi niya napigilang mapahagikgik sa sinabi nito "Kailangan mo na ito dalin sa kanya bago pa ito lumamig."

Mabilis nitong kinuha iyon sa kanya at ingat na ingat na ipinasok ito sa opisina ng Dragon matapos kumatok.

Mariane sat back on the chair and lets out a breath of relief. "Let's hope na maikalma ng kape mo ang Dragon sa loob."

She smirks at her. "Ewan ko na lang kung hindi makalimutan ng Dragon niyo yung pangalan niya pagnatikman ang kape ko," kompansyang sabi niya. She put her heart and soul in making that coffee. Kaya walang dudang masarap iyon.

'Bugbugin ko siya pag hindi pa siya nasiyahan doon.' she said to herself at nang akmang babalik na siya sa upuan ay bigalng bumukas ang pintuan, parang natatarantang isinara iyon noong sekretarya at nang humarap sa kanila ay bakas ang pagkagimbal sa mukha nito.

Napakuno't tuloy ang noo niya. What could possibly go wrong? 'Huwag mong sabihin nabitawan niya?!' Unang ideyang pumasok sa isip niya. Baka nabagsak nito yung kape sa sobrang excited.

"Ano? Anong nangyari Meg?" bumalik ang panic mode sa mukha ng mga ito.

"H-he asked who made the c-coffee?" nanginginig nitong salita at nangangambang napalingon sa kanya.

"Eh anong sabi mo?" Mariane's panic mode rise to another level.

"S-sabi ko hindi ako..." Nahihiyang napatingin ito sa kanya, "... kasi alam naman niyang hindi ako marunong gumawa ng kape and because of that he's upset to me, dahil hindi ko daw kayang gawin ang trabaho ko... eh h-hindi naman kasi talaga ako marunong nung mga ganyang Latte... charot na yan!" natutulirong pahayag nito.

"Pero ano bang problema niya? Hindi ba niya nagustuhan yung kape?" hindi na niya napigilang tanong dito.

"Ewan ko... wala siyang sinabi about doon nung inumin niya, pero nagalit siya nang malamang niyang sa iba ko pinagawa," lumaglag ang balikat nito.

"Eh anong pang sabi? Anong gusto niya mangyari?" muling usisa ng ate Mariane niya na tila naiinip at gustong ipunto na nito ang gustong mangyari ng Dragon sa loob.

"Eh p-pinapatawag niya yung g-gumawa sa loob..." halos magkanda utal ito at halatang nininerbyos, "... paano yan ate? Baka madamay si JA at ikaw? Kasalan ko ito!" sisi nito sa sarili, at parang maiiyak na inumpog ang sariling ulo sa lamesa, na mabilis nilang pinigilang dalawa.

"Papasok ako ate, tutal hindi naman ako empleyado dito, maski magalit siya wala naman siyang magagawa," seryosong suhestyon niya dito. Ewan niya pero hindi siya nakakaramdam ng takot o mas mabuting sabihing naiinis siya. Anong klaseng tao ba iyon at hindi man lang marunong mag-appreciate ng bagay na pinaghihirapan gawin ng mga tao sa paligid nito?

"Hindi!" Pigil nito sa kanya sa braso nang akmang hahawakan niya ang door knob. "Ako ng bahala, ako na mag e-explain sa kanya. Hindi mo kilala ang ugali noon baka lalo lang magalit."

Pumasok ito ngunit hindi gaanong naisara ang pinto kaya malachismosa silang nakinig ni Meg mula sa labas.

"Kinakabahan ako, ang lakas pa naman ng toyo niyan ni Sir," halos pabulong na nitong wika sa kanya.

"Sir, about sa kape... ako na humihingi ng pasensya medyo busy lang kasi si Meg dahil tinatapos niya ang trabahong naiwan ni Lana," narinig niyang bungad nito.

"I am not asking for an explanation... mahirap bang intindihin yung inuutos kong dalin sa harapan ko kung sino man ang gumawa nitong kapeng ito? Mahirap ba yun?!" his voice is already irrate.

'Aba teka loko ito ah!' Bakit pinagtataasan nito ng boses ang nagdadalang tao? 'Bawal ma stress ang buntis!' Kusang humakbang yung mga paa niya papasok doon. Naramdaman pa niya ang pagpigil na bulong ni Meg sa kanya ngunit hindi na nagawa pang maabot ng kamay nito ang kanyang braso nang tangkain siyang hatakin.

Hindi tama ang ginagawa nito and someone has to do something. Wala namang mawawala sa kanya kaya dumirediretyo ang hakbang niya hanggang marating ang tabi ng kanyang Ate Mariane.

"Ako... ako yung gumawa ng kap-" hindi niya natuloy ang sasabihin nang magtama ang mga mata nila noong Dragon.

'S-siya yung Dragon na sinasabi nila?!' kahit sa utak nagkakanda utal siya sa pagsasalita dahil hindi niya mapaniwalaan kung sino ang naturang Dragon na sinasabi ng mga ito.

Gusto niya pa sanang magsalita pero tila nalunon na ang sariling dila. Bakit sa dinami-dami ng tao ito pa talaga? Ito yung lalakeng kapatid ni Snow white na Best in Lait na estudyante sa school nito. Ito yung taong ayaw matitigan mula ulo hanggang paa kahit imposibleng mangyari dahil sa itsura nitong unfair sa pagkagwapo.

He grins at her as if he's in deep thoughts. Mukhang inaalala siya nito, na hinihiling niyang sana hindi nito matandaan yung kanina sa elevator.

"Loka ka bakit ka pumasok?" Mariane whisper yells on her side as she grabs her arm, pero hindi siya kumibo bagkus napako na lang siya sa titigan nilang dalawa noong lalake sa harapan nila.

'Susme nasaan na napunta yung tapang ko?' Hindi niya maipaliwanag ang kilabot na biglang gumapang sa likuran nang ngumisi ito. Bakit pa kasi siya naging adelantada at pumasok doon?

"You made this?" tinignan nito ang kape na halos paubos na, napansin din niyang ginamit nito ang panghalo kaya paniguradong humalo sa kape ang secret weapon niya, pero bakit ba kasi nagagalit pa rin ito kanina?

Dinampot nito iyon at inubos na ng tuluyan. Ang hindi niya lang maintindihan kung bakit biglang nagslow motion yung mundo nang mapadako siya sa Adam's apple nito habang nilalagok yung kaluluwa niya, 'Este yung kape na inalayan ng puso at kaluluwa pala ang ibig kong sabihin para lang mapasarap yon!' Sabay gamit ng dila upang alisin ang froth nung gatas sa ibabaw ng labi nito na dahilan upang mapalunok din siya sa sariling lalamunan.

Naramdaman niya ang bahagyang pagpisil ni Mariane sa braso niya dahilan upang mapabaling siya dito. Sa galaw pa lang ng mata nito halatang nagugulahan din ito sa nangyayari. Muling bumalik ang atensyon nilang dalawa dito nang marinig tumikhim.

Prenteng nakasandal na ito silya at nakapatong ang dalawang braso sa magkabilang armrest. Blangko lang itong nakatingin sa kanya na para bang hindi man lang ito nasiyahan sa kapeng ininom nito.

'Kahit halos sinimot-sarap niyang higupin yon?'

"Do you work here?" sa wakas ay nagsalita na ito dahil wala sa kanilang dalawa ni Mariane ang may lakas ng loob na ibuka ang bibig.

"Ah Sir hindi, pinsan ko po siya at sinun-"

"I'm talking to her."

Wala sa sariling napatakip sa bibig ang katabi niya ng pukulin ito ng malalamig pa sa yelong mga tingin nito.

"So, you are not an employee?" Tumaas ang isa nitong kilay.

Umiling lang siya, hindi pa rin kasi bumabalik yung dila niya. Sobrang nakaka-intimidate ang aura nito. Para ba silang nakatayo sa harapan ng Hari at sa isang maling galaw ay maaari silang mahatulan ng kaparusahan. Kahit ang OA ng ideya ay ayun talaga yung pakiramdam kapag kaharap ito.

"Good, because if you are... I will fire you right on the spot." The danger in his eyes shouldn't be affecting her, since she is not an employee but he is so nerve-wracking.

Kinuha nito ang telepono at may pinindot na isang numero, "Come inside... now."

Wala pang ilang segundo ay pumasok na si Meg na nagmukhang parang batang takot masermunan. "S-sir..."

"The next time you will pass the job to someone that I asked you to do, especially to outsider... you can pack your things up and never show your face to me again,"  mahinahon pero sadyang manginginig ang tuhod ng sino man dahil mukhang kaya talaga nitong totohanin ang sinabi.

"Naku Sir sorry po talaga hindi na mauulit," kulang nalang ay mabali ang likod nito sa kakayuko dahil sa paulit-ulit na paghingi ng tawad. Hindi tuloy niya maiwasan makaramdam ng awa para dito. Hindi ba alam ng lalaking ito na sobrang stress na ang mga tao dahil sa sobrang demanding at sama ng ugali nito?

Matapos nito kay Meg ay sa kanya naman inilipat ang paningin. "And as for you, you're hired." Yun yung pinaka-sarcastic na way nang pagsasabi na natanggap yung isang tao sa trabaho.

"Ha?!" sabay-sabay pa silang tatlo na napabaling dito.

Adik ba ito o nalason sa secret weapon niya?

"W-what do you mean she's hired Sir? She didn't even apply for a job," ate niya na ang naglakas ng loob na magtanong dito.

"So? I'm giving her a job, tutal pakealamera naman siya. I don't take service for free, baka sa susunod lasunin niyo na lang akong bigla. At least with salary, you will be hunted by your conscience if you're planning to do so." Bahagya pang tumaas ang kilay nito habang sinimulang kutingtingin ang cellphone nito.

'Grabe lasunin talaga?! Ano kala niya sa mga tao kasing sama niya?! Aiiish!'

"Eh... anong trabaho?" muling usisa ng ate niya.

Marahas itong napabuntong-hininga. "Can you guys get out! I can't stand people without common sense." Inirapan pa sila nito at tuluyan na silang hindi pinansin. Nakabusangot na mukhang muling ituon ang paningin sa cellphone.

Mabilis silang hinatak ni Mariane palabas ng office at sabay-sabay pa sila napabuga ng hangin. Para bang wala silang karapatan huminga ng normal kanina sa loob. Ganoon pala ang pakiramdam kapag kaharap mo yung Dragon kahit anong tapang mo hindi uubra.

"I think you will be the replacement for Lana," Tila nagliwanag ang mukha nito ng sabihin iyon.

"Oo nga tingin ko nga rin," second the motion naman ni Mariane sa sinabi nito

Napakuno't naman ang noo niya, "Eh hindi pwede ate! May trabaho na kong nakuha kanina," mabilis niyang tanggi sa ideyang iyon. Hindi niya alam kung matatawag niya bang swerte ang ikalawang trabahong walang kahirap-hirap niyang nakuha o isang sumpa dahil sa pakikielam niya?

"Hala hindi ka pwedeng magback out! Baka mayari kaming dalawa ni Ate Mariane... totoyoin na naman yun at magiging miserable na naman ang buhay namin. Lilindol at magugunaw ang mundo pagtinanggihan mo ang dragon." Napanguso ito at animo'y nagpapaawa sa kanya.

Nagkatinginan sila nang ate niya. "Full time ba yung nahanap mong trabaho?"

"Ah hindi part time lang ate." Napakamot pa siya sa ulo ng sagutin yun.

"Oh yun! Part-time lang pala... at saka Ja, please pumayag kana office hours naman ang pasok dito 9 am to 5 pm tapos walang pasok sa weekends... sige na maawa ka naman sa akin." Hatak-hatak nito yung laylayan ng longsleeve niya at pinakita yung pinaka best nitong nakakaawang mukha na kahit sino hindi makakatanggi.

"Teka lang... may alam ka ba sa office works?" biglang naisipan tanungin ng ate niya.

"Ah opo ate, nagwork ako before sa munisipyo namin during school vacation nung college ako."

"Talaga ba?! Oh, edi tamang-tama talaga!" halos napatalon na bulalas ni Meg, "Sige na naman pumayag kana Ja! Promise hindi ka magsisisi, tutulungan kita lagi!" pilit pa rin nitong pangungumbinsi.

"Ikaw JA, na sasayo naman yan. Ano ba sa palagay mo? Ok naman ang pasahod dito."

Panandalian siyang napaisip. Sa totoo lang wala naman conflict na magaganap kung tatanggapin niya ang trabaho dahil panggabi siya sa coffee shop at full time during weekends, kaya pwedeng-pwede niyang tanggapin ang trabahong iyon.

Ang talagang inaalala lang niya ay yung Dragon, ibang-iba ito sa amo niya sa coffee shop. Parang sugo ni Lucifer yung amo ng Ate Mariane niya, pero andoon din yung feeling na nachachallenge siya, isama na rin ang nakakacurious na dahilan ng pagiging ganoon nito.

"At saka maraming artista dito hindi ka mabobore promise," muling dagdag ni Meg upang kumbinsihin siya.

Biglang may tumunog na imaginary bell sa utak niya. "Ok." At iyon na nga yung pinaka nakapagpapayag sa kanya nang mga oras na iyon. Nawala ang alalahanin niya at na excite na lang sa ideyang makakakita siya ng mga artista doon araw-araw. Ang babaw niya, Oo... pero baka sakaling maintindihan niya na may dahilan kung bakit siya nabigyan ng oportunidad makaapak sa lugar na iyon.