Chapter 12: Stuck in the Trap

PAKIRAMDAM niya natuklaw siya ng ahas nang ituro nito ang direksyon niya.

'S***a!' Abot-abot na lang ang kanyang pag-sisisi sa pagiging Marites niya dahil hayun at nadamay na nga siya ng tuluyan. Parang gusto na nga din niyang sugurin si Jimiel at siya na lang ang sasakal dito. Akalain mong hindi na talaga ito nakonsensya sa mga nagawa sa kanya at ngayon ay inilalagay pa siya sa alanganin. Tuluyan ng nawala ang pagtingin niya dito at labis na pagkabwisit na ang pumalit doon.

Natulos siya sa kinatatayuan nang bumaling sa kanya ang matanda at walang pakundangan siyang sinuri mula ulo hanggang paa hanggang sa marating nito ang harapan niya na talaga naman halos ikalaglag na ng mga mata niya sa sahig dulot ng sobrang kaba. Hindi niya maipaliwanag pero parang may mga galaw ito na parang si Yuki na talaga naman nakakaintimida.

Gusto niyang manakbo pero tila tinubuan na ng ugat ang mga paa niya at hindi niya maigalaw.

"Is that true?" titig na titig ito sa kanya na para bang nang-iinterogate ng kriminal dahil sa talim ng mga mata.

"A-ahh..." biglang nanginig ang kanyang mga labi at mga brasong kusang naiakap sa sarili na animo'y proteksyon niya sakaling ibabalibag din siya nito. Pasimple niyang nilingon ang mga ito na nangangambang nakatingin din sa direksyon nila at halatang nakaabang sa kanyang isasagot. Bawat isa sa mga ito ay may iba't-ibang mensaheng pinapahiwatig sa mga mata nila.

Jimiel's eyes are begging her to say yes, while Nasser is trying to send her the message that they are all in trouble now, including him. So, she has to say yes para matapos na.

Yuki is like having doubts if she will actually say yes.

"Look at me when I'm talking to you." Nagulat siya nang hawakan nito ang magkabilang pisngi niya dahilan upang mapasinghap siya at mangilid ang luha. Ayaw niyang masapok at masakal katulad ng mga ito. "Are you Yuki's Girlfriend? Yes... or no?" Naramdaman niya ang unti-unting pag-angat ng mga paa nang hatakin nang humihigpit na hawak nito ang mukha niya, 'Shet ayan na sasakalin niya na ko!!! Bahala na sa earth!!!'

"O-opo..." she said with her trembling voice, and her tears fell voluntarily on her cheeks, followed by her uncontrolable sobs. She's really scared that she wants to pee on her pants, hindi niya alam kung anong pwedeng magawa din nito sa kanya. Hindi na niya napigilang mapaiyak sa harap nito.

She was shocked when he suddenly pulled her into a hug. "Oww... I'm sorry Hija, I didn't mean to scare you." Hinaplos-haplos pa nito ang likod ng buhok niya upang siya ay patahanin.

"Aiish Grandpa it's-" nakita niya pa kung paanong pinilit ni Yuki na tumayo at akmang aapila nang hatakin ito ni Nasser at dali-daling tinatakpan ang bibig sabay parang pabulong na sinermunan, wala itong magawa kahit na anong pag-pupumiglas ang gawin dahil di hamak na mas malaki ang kaibigan nito kaysa dito.

Bahagya siyang inilayo ng matanda at hinarap, malambot na ang anyo ng mukha nito at tila ibang tao na ang kaharap niya. Hindi na yung kaninang matandang super highblood na parang gustong lumpuhin ang sarili nitong apo. Ngayon ay nakangiti na ito at tila nagkaroon ng kapanatagan sa nalaman.

So ayun na nga mag-lolo pala ang mga ito kaya naman pala parang may pagkakahalintulad ang dalawa.

Masuyo nitong hinaplos ang mga pisngi niya at pinunusan ng likod ng hintuturo ang kanyang mga luha. "Tumahan kana, hindi na ako galit, pasensya kana sa mga nangyari." He smiled as if she is just a crying little girl that he finds cute as he gently taps on top of her head.

Napatitig siya rito, sa isang banda naisip niyang mukha naman pala itong mabait kaya medyo bumaba ang lebel ng nerbyos sa puso niya. Sa totoo nga lang napakaganda ng ngiti nito at parang mapagmahal. Kaya wala sa sariling napatango-tango na lang din siya at pinahid ng sariling braso ang pisngi niya.

Muli nitong nilingon sila Yuki na mabilis na binitawan ni Nasser sa bibig bago pa man makita ng lolo nito.

"Who gave you this picture?!" galit na tanong ni Yuki sa lolo nito.

"Why would I tell you? You know I have my ways idiot!" Amaze na amaze siya sa lolo nito. Ito lang ang may kakayahang ganunin ang Dragon, para tuloy ang sarap nitong kaibiganin.

She devilishly grins inside her head.

"These pictures are nonsense! Jimiel is my bestfriend and this pictures are just normal!" pilit pa din nitong depensa.

'Bestfriend? Super sweet?!!! Huwag ako Yuki!!' Gusto niyang sumbatan ito pero siyempre less talk less mistakes.

"Ok fine! But how dare you not to introduce me to your girlfriend?!" pasumbat nitong bwelta sa apo.

"You almost break my head, and you will tell me it's fine? And besides, she's n-"

"They are having a lover's quarrel!" mabilis na sabat ni Jimiel na mabilis na lumapit kay Yuki at pasimpleng pinandilatan ito ng mata na parang sinasabing sakyan na lang kung ayaw nitong mamatay.

"What the-"

"T-totoo po yun Sir! Before you came they are actually in the middle of an arguement!" second the motion ng parang gusto ng magpalamon sa lupa na si Nasser.

"The f*ck?" halos pabulong na nasabi na lang dito ni Yuki nang pagtulungan itong akbayan ng dalawang kaibigang patuloy na binabaon ito sa isang palusot na malabong maging totoo.

"Lover's quarrel?" Napalingon ito sa kanya, dahilan para malipat na naman sa kanya ang tensyon. "Totoo ba iyon? Nagkatampuhan kayo?" tila nag-aalala nitong tanong sa kanya at bahagya pa siyang hinawakan sa magkabilang braso na ikinatigas niyang muli.

'Anong sasabihin ko???? Shutengene!' Matapos lang talaga itong eksenang ito bubugbugin niya si Jimiel at isasama na din niya si Nasser kahit mas malaki ito sa kanya. Mapag-uuntog niya talaga ang mga bungo nito.

"A-ahhh... k-kasi po..." Hindi niya malaman kung saan parte ng utak niya siya maghahagilap ng lintik na dagdag sa palusot ng mga ito.

Nilingon nito ang apo at pinukol ng matalim na tingin katulad ng lagi nitong ginagawa sa kanya. "Idiot!! How dare you argue with your girlfriend?!"

"W-what?!" parang gusto na nitong maglupasay sa sahig sa sobrang frustration.

"Anong ginawa mo sa girlfriend mo?!" galit na hasik nito dito at animo'y gusto na naman itong bugbugin.

"W-wala! Wala naman akong ginagawa sa kanya!" inis nitong sagot.

'Wala daw! gusto mo isumbong ko kung paano mo ko lait-laitin at utus-utusan nang masapok ka ulit?!'

She can help letting out a scoff that made the old man turn back to her.

"Anong ginawa sayo Hija? Sabihin mo sa akin at ako ang kakastigo sa lokong yan!" tila nakahanap siya ng kakampi. Parang natutukso na tuloy siyang magsumbong pero feeling niya mas magiging delikado ang kalagayan niya pag ginawa niya iyon.

"It's because of the-" magsasalita sana si Jimiel pero...

"It's because of time," inunahan na niya ito. Dahil baka ano na naman ang sabihin at hindi naman siya nito tutulungan sa palusot na sasabihin niya.

"T-time?" kumuno't ang noo ng matanda.

"O-opo... oras po," nakayukong sagot niya. May naisip na siyang palusot sana lang hindi pumalya. Muli siyang nag-angat ng ulo at tumitig sa mga mata nito, hindi niya alam kung paanong gagawing salubungin ang maamo nitong mga mata ng puros kasinungalingan lang ang kanyang sasabihin. "W-wala po siyang oras para sa akin," pasimple siyang lumingon sa gawi ng mga ito at pinagpupukol niya ng mapanumbat na tingin dahil sa ginawang pandadamay ng mga ito sa kanya.

Sinimangutan niya si Yuki na agad ikinasingkit ng mata nito at umiiling na sumenyas na parang sinasabing huwag na niya ituloy ang naiisip gawin. Gusto man niyang bawiin ang lahat ng nasabi kanina ay huli na ang lahat. Wala siya sa tamang posisyon para muling galitin ang matanda sa harapan niya.

"Ang kailangan ko ay oras at hindi kung ano-anong mamahaling regalo, kaya isinauli ko po lahat ng binigay niya," Papangatawanan na niya ang drama niya hanggang sa makalabas siya ng ligtas ng building at saka na lang siya magtatago. Bahagya pa niyang itinuro ang mga paperbags sa gilid upang maging kapani-paniawala. Nilingon ito ng matanda pero mabilis ding bumalik ang tingin sa kanya kaya ipinagpatuloy niya muli ang drama. "Kayo po ba pagmahal niyo yung isang tao... hindi mo po ba siya paglalaanan ng oras? Sa tingin mo po ba mapupunan ng mga regalong yan yung araw na gusto mong makasama yung taong mahal mo?" yung totoo with feelings niyang sinabi yun. Kakanood niya yun ng mga K-Drama kaya may pag-emote talaga niyang inilahad yoong mga linyahang pang bidang Leading lady.

Sa anyo ng mukha ng kaharap niya ay halatang napukaw niya na ang puso nito. "Kaya po, para hindi na ko maka-istorbo pa sa kanya, aalis na lang po ako at hahayaan na siya, tutal mas importante ang kompanya para sa kanya kesa sa akin. Kaya pinapalaya ko na po siya," abot-abot ang kanyang dalangin na sana nawa'y matapos niya ng maayos ang kalokohang iyon. Naisip kasi niyang palabasin na makikipag-break na siya dito para makatakas na siya sa eksena. "I won't force him to make me his priority, tanggap ko na po." Sa sobrang ginalingan niya ang pag-arte may pumatak ng isang butil ng luha sa isang pisngi niya, dahilan upang mapanganga na lang si Jimiel at Nasser sa likod samantalang si yuki ay napahilamos na lang ng kamay sa mukha. "Sige po lolo, aalis na po ako, kayo na pong bahala kay Yuki." Bahagya niya ulit itong sinilip at halos pulang-pula ang tenga nito sa sobrang inis sa kanya. Gusto niyang matawa pero pinigil niya, mamaya na lang paglabas.

Akmang tatalikod siya ng pigilan siya ng matanda. "Hindi!"

'Shutakels!!! Pakawalan niyo na ko jusme!'

Alanganin niya itong nilingon.

"Hindi mo pwedeng iwan ang apo ko! Kung totoong mahal mo siya hindi ka susuko ng ganoon kadali."

'Luh!!!!!!!! Bakit kasi may hugot din ang matandang toh?!!!' Akala pa naman niya makakatakas na siya.

"Just let her go!" inis na sabi ni Yuki sa lolo nito, "We broke up already, I don't nee-" hindi nito muling naituloy ng mabilis na nahubad ng matanda ang sapatos nito at walang kaabog-abog na ibinato iyon sa tatlo at bahala na kung sino ang masuwerteng tamaan, na buti na nga lang ay mabilis ng mga itong nailagan kaya tumama iyon sa likuran at nabasag ang mga display na piniguradong mamahalin, pero walang nakapag-salita ni isa sa tatlo dahil alam nilang may isa pang sapatos na suot ang matanda na maaring ibato sa kanila.

"The moment this lady walks out this door, I promise you that I will take everything back, and you will be left with nothing but your stupid pride and ego!"

Bakit feeling niya mas lumala lang ang sitwasyon niya?

"Excuse me! You can't just take this all away from me! I work hard for this company!" For the first time, she saw vulnerability in Yuki's eyes, like he's scared of the idea of losing everything. Desperation is visible all over his face. "I gave my fair share in this place!"

"I don't care! You are an empty man, and as long as you are, you will never be the heir of this company! I still have the last say to whom I will give this place. I can take it back anytime I want, and there's nothing you can do about it!"

Kahit siya natakot sa sinabi nito, seeing how Yuki's seems lost and horrified, alam niyang maaari ngang gawin ng matanda ang sinabi nito. Imagine he will loose everything he have work so hard for? Kahit sino manghihina.

"Now let's have a deal, lalaki sa lalaki."

'Aba teka bakla po yung apo niyo.'

Yuki looks straight into his grandfather's eyes as if he is ready to fight him until death to keep everything he thinks that's his.

"What do you want?!" tiim bagang nitong hasik sa lolo nito. Galit at poot ang maaaninag mo sa mga mata nito.

"Bring her in the Mansion on Saturday. The family needs to know her."

"What?!"

"Ano?!" kahit siya ay napasabay sa tatlo ng pagkagulantang.

"You heard me or packed your things up and leave this place. I can just give this to Harry." In the old man's eyes, there's no hint of mercy shown in there for Yuki. 

"What?! Hell no! Harry has no right and not capable to run this company!" matinding giit nito sa idea. "If you will give this to him, better apply for bankruptcy now."

Ganoon ba talaga nito tratuhin ang apo nito? Naisip niya tuloy, mabuti pala at hindi sila mayaman, walang ganitong kakomplikadong mga bagay. Simple lang ang nanay at lola niya. Kahit minsan magkakatampuhan sila ng mga ito pero hindi aabot sa paraang ibablack-mail siya para lang mapasunod sa kagustuhan nito.

"Yes, Hija." Bumalik ang atensyon nito sa kanya at tila lumambot na naman ang anyo. "You don't have to worry, I'll make sure that he will find time for you." Bahagya pa nitong hinaplos ang pisngi niya ng buong pagsuyo at tuluyan ng tinungo ang pintuan pero bago tuluyang lumabas ay, "Don't you ever think about breaking her heart again or I will really break all your bones."

Alam niyang katulad niya ay hinintay lang nilang lahat na makalabas ito ng opisana hanggang sa tuluyan ng maisara nito ang pintuan. Parang gusto niya itong habulin at sumabay na sa pag-alis sa gusaling iyon. Dahil ramdam niyang may panibagong bulkang sasabog sa likuran niya.

Akmang tatakbo na siya ng biglang may bumuhat sa kanya sa baywang dahilan upang mapatili siya, nakita niya pang pumwesto ulit si Nasser sa pintuan at ini-lock iyon.

"Bitiwan mo ko!" Pinilit niyang magpumiglas sa mga braso nitong nakapalupot sa baywang niya. Alam na alam niya kung sino ito dahil sa pabangong nasamyo niya.

"Hindi ka pwedeng umalis JA," parang may matinding pangangailangang sabi nito.

"Ano bang kailangan mo sa akin?! Pakawalan mo nga ako! Ang kapal ng mukha mo dinamay-damay mo pa ko sa gulong ito!" inis niyang singhal dito, kung dati ay kinikilig siya paglumalapit ito sa kanya, ngayon ay iba na. Pagkairita na ang nararamdaman niya dito.

"Kahit anong gawin mong pag-wawala diyan o kahit magtago ka pa kung saan mo gusto, do you think you can still escape this?"

Napatigil siya sa pag-pupumiglas sabay silang napalingon ni Jimiel sa ngayon ay nakaupo na ulit sa trono nito. Gulo-gulo man ang buhok nito at bahagyang nagusot ang damit ay mukhang bumalik na muli ito sa pagiging Dragon. Kung nakakamatay lang ang tingin nito, malamang ay kanina pa silang bumulagta ni Jimiel.

"Let her go!" galit nitong utos kay Jimiel kaya mabilis naman siya nitong binitawan at nisuklay na naman ang daliri nito sa buhok. Nagkatinginan sila pero hindi niya alam kung anong iniisip nito dahil parang balisa din ito.

'Hindi ba't ikaw naman ang puno't dulo nito?!' Gusto niyang kutusan ito. Kung hindi talaga siya nito dinamay edi sana kanina pa siya hayahay. Inirapan niya ito at muling ibinalik ang paningin kay Yuki na ngayun ay nakatingala at nakapikit. Napansin niya ang dahan-dahang pagtaas at pagbaba ng dibdib nito, mukhang sinusubukang ikalma ang sarili.

"Jimiel... get out," he said in a low dangerous tone.

"W-what? I just did that to save you?! What do you want me to do?! Do you expect me to just stand there and watch him kill you?!!" hinanakit na sumbat ng katabi niya.

'Wow! Emote jowa yarn?! Aiiiiish!!!'

"I said get out!" They both flinch nang ihampas nito ang sariling kamay sa lamesa at nag-aalab na mga mata itong tinitigan ang katabi niya. "I don't want to hear your explanation! Just leave... now!"

It feels akward to see Yuki shouting at Jimiel, dahil sa lahat ng tao ito lang naman ang may access sa puso nito pero mukhang hindi ngayong araw dahil sa nangyari.

Jimiel looks hurt but choose not to speak anymore. Napansin din niya ang pagkukuyom ng kamao nito, but then he chooses to walk out.

Ngayon sila na lang tatlo nila Nasser ang naiwan ay may ilang segundo ding namayani ang katahimikan hanggang hindi na niya napigilang magsalita. "Kailangan ko na ding umalis."

"Yuki," tawag ni Nasser dito dahilan upang magtama muli ang mga mata nila. He is back in his cold state with no emotion in his eyes. "What are we going to do now?" Bakas ang lubhang pag-aalala sa mukha nito pero hindi pa rin niya nakakalimutan ang pakikipagsabwatan nito kay Jimiel kanina.

"You heard him. I need to bring her on Saturday." His jaw clenched trying to stay calm.

"Excuse me?! At sinong nagsabi sayong sasama ako?!" mabilis niyang sabat sa usapan ng mga ito. Wala siyang balak pa na sumali ulit sa mga kalokohan nito.

He scoffs and shook his head. "Ngayon mo pa sasabihin yan? Pagkatapos mong umarte kanina?! You just dig your self a pit." Tinaasan siya nito ng isang kilay.

"Wow! Bakit parang kasalanan ko pa?! Sisihin mo yung magaling na si Jimiel, dahil siya naman ang may pakana nito!" depensa niya dito.

"Eh hindi ba sinakyan mo naman?" he shoots her with an angry gaze. "Feel na feel mo pa nga yung arte mo." He snaps with disgust.

Sasagot sana siya pero ang lakas nitong mambara. Totoo din naman ang sinabi nito. Ginalingan niya ang arte pero hindi naman niya inakalang hahantong sa ganito.

"Aaaaissh!" Napasabunot na lang siya sa sarili nang marealize na wala na talaga siyang kawala.

"If you try to run, I will hunt you down," nakakatakot na banta nito sa kanya.

Bigla siyang natensyon at nabahala. Anong gagawin niya at anong mangyayari? "Anong gusto mo mangyari ngayon?!" pinilit niyang patatagin ang tinig.

"I'll do whatever to protect my company, no matter what it takes." He looks determined but desperate at the same time.

"What if he force a marraige between you two?" sa wakas nakapagsalita rin si Nasser pero sa dinami-dami ng sasabihin nito ay iyon pang karumaldumal na bagay.

Nangatog bigla ang tuhod niya. Never in her dreams na gugustuhin niyang magpakasal sa isang Dragon para ka na din nun tumalon sa bulkan. "Woh! Ano? Hindi pwede teka!" natataranta niyang muling sali sa usapan. "Hindi naman siguro hahantong sa ganoon diba? Hello ang O.A naman nun! Sabihin mo na lang sa lolo mo na hindi talaga tayo magkasundo at nakahanap ka na ng iba o basta kahit ano, magdahilan ka na lang! Aiiishh! Bakit ba ko nasali dito bwiset?!" walang humpay niyang ngawa na may kasama pang pagpapadyak.

"I don't want my precious bones to get broken, and there is no way I'm losing this company. So, it's either you marry me or you will have to deal with the consequence of your drama. You have no idea what I'm capable of, and if I lose this company, I'll promise to make your life miserable because if I fall, I'll surely bring you with me."

'Grabe siya!!!!!' Hindi siya naka-usap sa banta nito. Pakiramdam niya ikakamatay niya kapag pinilit niyang takasan ang gulong ito na dapat naman talaga ay hindi siya kasali.

Nanlulumong napatingin siya kay Nasser na ngayon ay tila napapraning na din sa mga nangyari. Lumapit ito sa kanya at ipinatong ang palad sa ulo niya. Tuluyan na siyang napaiyak sa ginawa nito, 'Ano na namang gulo ito JA?!' Sermon niya sa sarili. Kaylan ba magiging payapa ang buhay niya? Akala pa naman niya magiging ok na ang lahat pero heto at may panibago na namang problema siyang pinasok.

Naramdaman niya ang pagyakap sa kanya ni Nasser. "Shhhh... it's ok we will figure this out." Hinaplos nito ang likod niya habang ngumangawa siya sa dibdib nito.