Chapter 8: Who's Flirting?

"WOW!" nakangangang nasambit na lang ni Meg nang makita siya, "Grabe ikaw na! Sana all marunong magtimpla ng kape," inggiterang kantyaw nito habang nang-iinis na nginiwe ang labi.

Hindi na siya nagtataka sa reaksyon nito, dahil kahit siya ay hindi nakilala ang sarili nang mamasdan ang itsura sa harap ng salamin kanina.

Oo nga at napakalaki nung diperensiya nang suotin at gamitin niya yung mga gamit na binigay sa kanya kahapon. Nag-search pa nga siya sa yutubee kung paano mag-make-up dahil hindi naman siya sanay gumamit ng mga kolorete sa mukha. Mabuti na nga lang at nakakita siya kung paanong gawin ang Natural Make-up look na sa tingin naman niya ay bumagay sa kanya.

She is wearing a dark blue peplum short-sleeve dress, with white peter-pan collar style, above the knee, showing her flawless sexy legs, matching with d'Orsay white heels, and lastly the white Chanelly bag that makes her feel uneasy.

Isinearch din kasi niya kung magkano iyon at talaga nga naman nagulantang siya dahil nagkakahalaga iyon ng halos tatlong daang libong piso. Nagdalawang isip tuloy siya kung gagamitin ba niya o isasangla dahil mas mahal pa iyon kesa sa utang niya, pero dahil mas namayani ang takot na mabugahan ng apoy ay ginamit nalang niya ito, tutal naka sasakyan naman sila ng Ate Mariane niya kaya safe naman yung bag. Nakakatawang mas iniisip niya pa yung kaligtasan ng bag kaysa sa sarili.

"Akala mo masarap magsuot ng ganito? Aiiish! Pakiramdam ko pwede akong makidnap dahil sa mahal ng mga ito,' nakasimangot na aniya dito.

"Sus edi ibigay mo na lang sa kin!" Halos umabot ang ngiti nito sa may taynga at pinakutitap pa ang mga mata.

"Naku gusto mong mabugahan tayo ng apoy parehas?"

"Ayy sige wag na lang pala, maraming salamat na lang sa lahat, mas mahal ko pa rin naman ang buhay at career ko," biglang nawalan ng interes na ibinalik nito ang paningin sa computer.

"Oh siya, magkakape muna ako, wala pa naman si Boss Dragon. Tawagan mo ko agad sa coffee station pagdumating ha?" naglalambing na sabi niya dito na bahagya pang inipit ang ilang hibla ng buhok sa isang taynga nito.

"Oo na, basta dalan mo din ako ng Mocha Chorva."

Hindi niya napigilang mapabulalas ng tawa dahil sa sinabi nito. "Mochaccino yun loka!"

"Ganun din yun!"

Naisipan niyang magtsaa na lang kesa uminom ng kape gawa ng marami siyang nakain kaninang agahan. Pinili niya ang flavor na sweetberries, mukha kasing masarap sa tunog pa lang. Napangiti siya nang makita ang mala rosas nitong kulay na kumalat sa tasa nang ilubog niya ang teabag sa mainit na tubig. Sa sobrang bango nito ay parang biglang naging kalmado ang pakiramdam niya.

"I prefer to smell you though,"

"Ayyy bibe!" nasambit niya sa gulat. Hindi na niyang namalayan na may tao na pala siyang kasama.

Nang lingunin niya ito ay sabay-sabay na lang talagang nanayo ang mga balahibo niya. "Yes Baby? I can smell you from the hallway, must be Chanelly if I'm not mistaken."

He looks so pretty, charming and with that sexy smile you would think that he is actually flirting. Kahit hindi niya ito amuyin ay mukhang mas mabango ito kesa sa tsaang hawak, yung nga lang hindi ito nakakarelax kung hindi nakakapanglambot.

He was leaning on the side of the fridge with his hands hidden inside his pockets.

Naisip na naman niyang pwedeng-pwede talaga itong maging modelo kung siya lang ang masusunod, ang kaso tila mas gusto nitong magtrabaho sa kaibigan nitong kalahating tao at kalahating Dragon.

"S-sir Jimiel... good morning," ewan niya pero hindi niya mapigilang magtunog nahihiya. Hindi niya din kayang tumitig sa mga mata nito ng matagal, feeling niya pagnakipagtitigan siya ay malulusaw lang siya ng walang kalaban-laban.

Dumiretyo ito ng tayo at dahan-dahang lumapit sa kanya. Pa-simple nitong sinilip ang mukha niya dahil nakatingin siya sa ibaba, hindi niya tuloy maiwasang matuksong pasimpleng silipin din ang mga mata nito. Bago na naman ang kulay na suot nito, it's Hazelnut Brown this time.

"Don't hide your pretty face from me," he chuckled teasingly and wet his lower lip with his tongue making her squirm somewhere. "You look more beautiful today, I guess Yuki will never realize that because I've never seen... someone, particularly women who met his unattainable high standards. For me you already look fine before, but who am I to complain when you look 10x better now,"

Nagulat siya ng iangat nito ang kanyang mukha sa pamamigatan ng hinlalaki at hintuturo nitong masuyong humawak sa baba niya, at inilapit ang sariling mukha upang pagmasdan siya ng maige and for one moment she stops breathing. she couldn't help biting her lower lip so hard that it might bleed any moment. What really matters for her right now is that, to hold herself together in order not to fall on her knees. She could feel her hand tightly gripping on the counter edge barrowing some strength.

'Diyos ko! Baka makalimutan kong hindi ako marupok!'

His lips look luscious, his breath smells mint and melon, his skin looks so soft and his body scent is like a seductive potion. Is there a woman who could resist that? Gusto niyang magtaas ng kamay pero isang malaking kasinungalingan iyon.

"Rich did a good job. His choices are always superb." Binitiwan siya nito at bahagyang lumayo. "He is one of the best stylist in the industry and he works for us as a Head fashion consultant. Siya ang pumili ng lahat ng gamit na natanggap mo." Ngumiti ito at nag-umpisang gumawa ng sarili nitong tsaa.

Halos masamid siya matapos maka-recover sa tagpong iyon. Wala siyang naintindihan sa mga sinabi nito dahil panandaliang nag-shut down ang utak niya. She thought something would happen but unfortunately... 'Hoy fortunately yun!' sermon niya sa sarili nang may nangahas na parte ng kanyang utak na magnasa sa lalaking ito. 'Tumigil ka self! Kelan ka pa naging ambisyosa?'

Wala sa sariling ininom niya ang tsaa, hindi na rin niya ininda kahit medyo mainit pa ito. Basta ang kailangan ay maikalma ang mga sarili.

"Ja, may boyfriend ka na ba?" he asked out of the blue. Hindi pa nga siya natatapos sermunan ang sarili bigla na namang nabuhayan ang haliparot na parte noon.

"Ah... w-wala Sir," nahihiyang sagot niya.

"Wala?!" parang gulat na gulat pa ito nang tumabi sa kanya. Nakatayo itong paharap sa gilid niya at nakatungkod ang isang kamay sa counter tops, habang siya naman ay nakasandal doon at hawak ang tasa ng tsaa na anumang oras ay maaari na niyang mabitawan dahil sa antisipasyong nararamdaman.

Mabilis uling tumambol ang tibok ng puso niya. Hindi sila magkadikit nito pero pakiramdam niya ang init-init pa rin.

"Bakit wala?" parang batang inosente nitong tanong bago marahang inihipan ang sariling tasa. She can smell the mint aroma from his tea.

This guy has a duality. Sometimes he would make you feel as if he is flirting or seducing you but sometimes he will act like an innocent little boy and will just make you think that he is pure.

"Eh hindi ko din alam Sir... siguro kasi most of the time busy ako," napapakamot sa ulo niyang sagot.

"That only means you are allowed to date... perhaps a lunch date?" He smiles teasingly again and combs his finger through his blonde soft hair and he shines in slow motion, which sends her electric shock.

"L-lunch date?" Nanlaki ng bahagya ang mga mata niya at halos pabulong na niyang nasabi iyon. Hindi siya sigurado kung magandang ideya ba iyon pero... 'Ok lang kaya?!' Pinigilan niyang mapangiti dahil baka isipin nitong kinikilig siya, kahit oo at kinikilig talaga siya to the highest level.

"No need to answer because saying no is not even an option... you are single and free, so wala kang pwedeng gawing excuse para tanggihan ako." He naughtily smirks. "I'll go ahead and see you later at lunch... Sweetheart." Walang pakundangan nitong sabi pero bakit hindi siya naiinis? Bagkus nanlambot lalo ang kanyang tuhod at parang gusto niya ng magkikisay dahil sa walang humpay na pagdaloy ng kuryenteng sa kanyang mga laman-laman na hindi niya alam kung saan nagmumula.

'Eh syempre harot!!!' Siniguro niyang nakaalis na ito saka impit na tumili sa palad. Yung tahimik na tili, yung walang sounds na parang timang. 'S***a mag-dedate kami ni CRUSH!!!'

Hindi na niya itatanggi pa. Hindi naman masamang magka-crush... 'Lalo na kung hindi naman niya alam.' Pasimple siyang humagikgik na parang lukaret. 'Ang cute naman kasi talaga niya eh, hindi katulad nung isa-' Hindi na niya naituloy ng biglang mag-ring ang phone.

"Aiish panira nang moments." Dinampot niya ito at sinagot, "Good morning, Janine speaking..."

"Where's my coffee?" his cold tone is her reality.

Speaking of the Dragon. "Y-yes Sir coming po." Umiikot na eyeballs na tugon niya dito pero pinilit haluan ng konting lambing ang tinig niya.

"How dare you make me wait?" Binabaan siya nito ng phone.

"Aiishh!" Napakuyom na lang siya ng kamao. Masyadong maaga para masira ang araw niya kaya humugot muna siya ng isang malalim na hininga bago mabilis na inihada ang kape nito.

Medyo nagtampo pa nga sa kanya yung lukaret sa labas dahil nalimutan niya ang request nitong Mochaccino.

"Good morning Sir Yuki, ito na po yung kape niyo," pinilit niyang ngumiti dito nang ilapag ang kape sa lamesa nito.

Nang mag-angat ito ng paningin sa kanya ay walang sabi-sabing pinasadahan siya ng tingin mula ulo hanggang paa.

Medyo nailang siya sa ginawa nito pero hindi siya nagpahalata.

"Not bad," Pero parang tinatamad ang reaksyon nito, na parang sinasabi nitong pwede na pagtyagaan ang itsura niya.

'Aiiish loko to ah!'

"Well it cause me millions so better be worth it, because someone might loose a job if it doesn't work." Isang malalim na buntong-hinga ang pinakawalan nito bago tuluyan itinuon ang atensyon sa kapeng itinipla niya.

'Millions?!!!!!!!' Napatulala na lang siya sa ideyang gumastos ito ng milyon para lang huwag sumakit ang mata nito.

"Oh, eh ano pang tinatayo-tayo mo diyan?! Maybe you passed the level of not being an eyesore but you're still annoying." Yung talim ng mapanlait nitong tingin ang nagbalik sa kanya sa earth, kaya naman napatango na lang siya at mabilis itong tinalikuran.

Pinilit niyang magfocus at huwag isipin ang mga bagay-bagay dahil mukha naman wala lang dito ang ginastos sa kanya, hindi lang talaga niya mapigilang mabahala about sa bagay na iyon lalo na't alam niyang toyoin ang amo niya, baka bigla na lang pabayaran ang lahat ng iyon sa kanya, pero katulad nga ng sabi ni Meg galante naman ito, kaya ipinilig niya ang ulo at sinubukan abalahin ang sarili.

Maya-maya pa ay narinig niyang may pumasok, kaya pasimple siyang sumilip.

Bigla siyang inatake ng antisipasyon nang makita kung sino ito. 'Kumalma ka!' 

Itinaas nito ang bagay na hawak sa kamay na sa tingin niya ay isang USB.

"It's finally done... I just need you're further instruction and it's ready to go." Lumapit ito sa amo niya at nakangiting inilapag sa lamesa nito ang USB.

Kaswal naman ang naging reaksyon ng amo niya ng kunin iyon.

"I'll do it later. You can relax for a bit." He pressed his lips together making a line.

Napansin ata ni Jimiel ang prisensya niya kaya wala sa sariling napalingon ito sa kanya. Agad siya nitong nginitian at sinamahan pa ng harot na kindat, making her want to collapse on the floor.

'Crush nemen... easyhan mo lang.' Nahihiyang tinugon niya ang ngiti nito bago magpatuloy sa ginagawa.

"Let's go out for lunch later," aya ng amo niya sa kaibigan kahit nakatutok ang mata sa monitor ng computer at parang may kung anong binabasa.

"I need to pass, I have an appointment today," mabilis na tanggi naman ng kaharap sabay lingon sa kanya at pasimpleng ngumiti ng makahulugan.

Is it because he will date her? Kinagat niyang muli ng mariin ang labi upang pigilan ang namumuong kilig sa puso niya.

"Ah ganoon ba, no problem... File Keeper!" biglang tawag nito sa kanya dahilan upang mapapitlag siya at mabilis na sumilip sa kanyang kinatatayuan. "Book a reservation for 2 in Coure Italiano," utos nito na halos ikataranta niya ang pagkuha ng cellphone sa bulsa at sinimulang hanapin ang numerong isinave ni Hoseff doon, para daw just in case kailanganin niya ay madali siyang makaka-contact .

"Are you meeting someone?" curious na tanong ni Jimiel dito na bahagya pang napataas ang dalawang kilay at naipasok ang isang kamay sa bulsa.

"No."

"Then who's having lunch with you?" Kumuno't ang noo nito. Kahit siya napatigil sa ginagawa at wala sa sariling nakihintay sa isasagot nito.

'Baka may date din.' Napapadila na lang siya sa isip. Sino bang gugustuhin kasi na makadate ito?

"The File Keeper, who else?" walang gana nitong sagot.

Sabay pa sila ni Jimiel napaawang ang bibig at nagkatinginan. Bumakas sa mukha nito na parang sinasabi na, plan abort. Which is expected, no one would dare to oppose the boss. Kaso andoon yung disappointment na cancel na agad yung date nila ni Crush.

'Sayang!!!! Aiiish!' Malapit na talaga niyang makutusan itong among kontrabida sa lahat ng magandang ganap sa buhay niya.

"Nasser is busy, and you have an appointment. So, that leave me no choice." Pasimple pa itong tumingin sa kanya na para bang napipilitan lang itong isasama sa lunch nito.

'Wow!! Sa tingin mo sir bet kong kasama ka?! Edi wow ka din!!'

"Why don't you ask the two boys? For sure, they would be glad to join you." Jimiel trying to find ways.

"No thanks, never dream of having lunch with Tom and Jerry."

Napakamot ng ulo si Jimiel dahil mukhang wala na talagang paraan upang magbago ang isip nito. "Alright then, I'll go ahead. Enjoy your lunch." Pilit itong ngumiti sa kaibigan at nagpaalam. He stole an apologetic glance at her and left the office.

Nawala tuloy siya sa mood.

'Minsan na nga lang makaranas ng date napurnada pa! Buset!'

"Benvenuti signora e signore!" masiglang bati sa kanila ng lalaking receptionist.

Hindi nagsalita ang amo niya bagkus ay ipinakita lang ang blackcard na hinugot mula sa suot nitong blazer at tuloy-tuloy lang sa pagpasok.

Kaya siya na lamang ang tumungo sa lalaki upang hindi naman mapahiya sa ginawang pangdededma ng amo niya rito.

'Napakanuknukan ng suplado talaga!'

Nanatili siyang nakasunod dito habang pinagmamasdan ang buong lugar. Napakaganda nang restaurant na iyon, at mukhang hindi basta-basta ang mga taong kumakain doon, idagdag pa na nasa mataas itong palapag ng hotel kaya naman matatanaw mo ang buong suidad mula sa salamin nitong ding-ding. Nakakalula man iyon pero hindi niya maitatangging nakaka-amaze yung ganoong ambiance at for sure napakamahal ng mga pagkain doon.

May sumalubong sa kanilang isang me-edad na lalaki na sa tingin niya ay ang manager ng lugar dahil sa pormal nitong suot. Kasi alangan ang itsura nito sa waiter na nakita niyang nagsisilbi.

"Welcome Alpha," pormal lang nitong bati at bahagyang tumungo sa kanilang dalawa.

"I'll have the usual table."

"Certainly, this way please." He is very formal and finess. Para bang ekspertong-eksperto ito sa ginagawa dahil sa confident nitong galawan.

Nanatili lang siyang tahimik hanggang sa makaupo silang dalawa sa by the window table for 4 couch sa bandang likod na parte ng restaurant. Walang ibang tao doon kundi sila lang dalawa, buti na nga lang ay may tumutugtog na background music sa paligid kaya kahit papaano ay nababawasan ang kanyang pagkailang sa kaharap.

May bagong lalaking lumapit sa kanila. He looks younger than the first guy who assisted them, at sigurado siyang ito na yung totoong waiter dahil sa uniporme nitong suot at name badge.

"I'll have the usual Ben," pormal na saad nito sa waiter at ibinalik ang menu.

"How about you Signorina?" Nakangiting baling nito sa kanya na bahagya niyang ikinataranta dahil sa totoo lang hindi pa niya nababasa ang menu. Balak niya sanang tignan kung paano ito oorder ang kaso meron na pala itong nakasanayan na orderin na malamang ay kabisado na ng mga tao doon.

"Ahh-"

"Hey!"

Sabay-sabay pa silang napalingon sa lalaking nagsalita.

'Luh anong ginagawa niya dito?' pero siyempre pa-simpleng kinilig din siya.

Nakangiting lumapit ito sa kanila.

"I thought you have an appointment?" Bahagyang kumunot ang noo ng amo niya nang tumabi ang bestfriend nito sa kanya na otomatikong ikinausod niya upang bigyan ito ng space na uupuan.

"Oo nga, kaso nagkaroon ng emergency kaya ayon, umalis din agad," kaswal na paliwanag nito sa kaharap.

"Kumain ka na ba?" hayun na naman ang concern niyang amo. Kinikilabutan siya kapag nakikita niya itong ganoon, hindi siya sanay.

"Hindi pa nga eh." He pouts. "Can I join you guys?" parang batang tanong nito na nagpalipat-lipat pa ang tingin sa kanilang dalawa.

Tumingin lang ang amo niya sa waiter na hanggang ngayon ay naghihintay pa rin sa gilid ng lamesa nila at agad na ibinigay ang menu kay jimiel.

"Thanks." Nakangiting tinanggap naman iyon ni Jimiel at excited na binuklat pero nang mapansin nitong nakatulala pa din siya dito ay... "Did you order Sweety?" There's no hint of hesitation in him showing sweetness towards her, kahit pa nga may tao sa harapan nila.

"Ah... eh h-hindi pa." Ngali-ngali niyang kutusan ang sarili. Bakit ba siya nauutal? Lalo na nung pasimpleng ngumiti ito ng nakakaloko sa kanya na agad niyang nakuha ang ibig sabihin. Kung pwede lang niyang ibalot sa mukha ang menu para itago ang pamumula ng pisngi niya ay ginawa na niya. She knows he's lying when he said that the person he has an appointment with got an emergency.

Napansin niyang seryosong nakatingin sa kanya ang amo niya na para bang hinuhusgahan ang kanyang reaksyon sa ginagawang pagtrato ng kaibigan nito, dahilan upang itakip na lang niya ng tuluyan ang menu sa pagmumukha niya.

Sa tulong ni Jimiel ay naka-order din siya. Pinili na lang niya ang pinakasimpleng pagkain doon tulad ng Pizza Margherita at Lasagna, at inorderan din siya ng paborito nitong blue Lemonade para daw matikman niya. Hindi na siya umorder pa ng dessert dahil sa totoo lang wala siyang ganang kumain lalo na't tahimik lang na nakamasid sa kanila ang amo niya na hindi mo malaman kung ano bang iniisip, dahil sa paminsan-minsang kumukuno't nitong noo.

Dahil kaya iyon sa kanya? 'Huwag mong sabihing nagseselos siya? Parang ang weird naman nun.'

"Nakakatuwa naman may kasama na kami ni Yuki na magfoodtrip." Pumangalumbaba ito sa lamesa at nakangiting tumitig sa kanya. Nang lingunin niya ito ay wala sa sarili na lang siya napakagat ng labi. Napakagwapo nito sa ngiting iyon, yung para siyang nananaginip dahil napakalambing ng mga titig nito.

Bahagyang tumikhim ang kaharap nila, dahilan upang matapos agad ang titigang iyon at sabay pa silang napabaling sa Dragon.

"Miel, kamusta nga pala ang lola mo?" kaswal nitong wika at bahagyang sumimsim ng red wine sa hawak nitong kopita.

"Ah medyo okey na ang lagay niya. Ang kulit na nga, gusto ng umuwi kaso sabi ng doctor hindi pa daw pwede." At tuluyan ng nawala sa kanya ang atensyon ni Jimiel.

Hindi niya maintindihan ang nararamdaman pero naiinis talaga siya sa amo niya. Napaka-kontrabida, matapos nitong sirain yung sanang first date niya, ngayon naman pilit nitong pinaparamdam na saling pusa lang siya sa kanilang dalawa.

"Tinatanong niya nga kung kailan mo daw siya dadalawin? Alam mo namang ikaw ang pangalawang paborito nun."

"Ako ba yung pangalawa o ikaw? As far as I can remember mas mahal ako ng lola mo... kesa sayo." For the first time in the history nakita niyang ngumiti ang amo niya, kahit tipid lang iyon pero nadama niya ang tunay na tuwang nakapaloob doon, and she couldn't help being mesmerize in that short genuine scene. He looks different in that short moment, she had the glimpse of the Dragon's soft side. Wala sa sarili na lang siyang napangiti habang nakatitig dito. Ito yung ngiti na minsan mo lang makikita kaya parang ang sarap itago bilang alaala dahil hindi mo alam kung kailan mo ulit iyon makikita.

"You wish!" mapang-asar na balik dito ni Jimiel.

Nang mapansin ng amo niya na nakatingin siya dito ay mataman din nitong sinalubong ang mga mata niya at mabilis na pinaseryoso ulit ang mukha, but she can't take her eyes off of his emotionless eyes.

Mabuti na nga lang at dumating na ang mga pagkain kaya doon na natuon ang mga atensyon nila.

"Here." Iniabot ng amo niya ang hiniwa nitong steak kay Jimiel at kinuha ang plato nito kung saan hindi pa nito nahihiwa ang sariling steak. Dahil inuna nitong pagdiskitahan ang pasta na inorder.

"Thanks." Ngumiti lang ito ng pagkatamis-tamis matapos abutin ang platong ibinigay dito.

Hindi niya maiwasang pagmasdan at mainggit sa ginagawa nitong pag-aasikaso sa kaibigan, kung hindi nga lang niya alam na magkaibigan ang mga ito ay iisipin niyang mag-jowa ang nasa harapan niya.

Pinilit niyang iwaksi ang ideyang iyon dahil mali ang maging malisyosa. Siguro nga ay ganoon lang talaga kalapit ang mga ito sa isa't-isa.

"Here JA... try it."

Tatanggi sana siya kaso ay nailagay na nito ang dalawang hiwa ng karne sa plato niya. Nahihiyang nagpasalamat siya dito at pasimpleng sinilip ang amo niya na ngayon ay kuno't ang noo na naman habang hinihiwa ang steak na kinuha nito kay Jimiel kanina.

"Kain lang ng kain JA," Masuyo pa nitong inipit ang ilang hibla ng buhok sa likod ng taynga niya, na ikakakikilig sana niya kung wala lang yung nakamata sa kanila. "You have a sauce on the side of your lips." Mabilis nitong dinampot ang table napkin at lumapit ng husto sa kanyang mukha at maingat na pinunasan iyon.

Hindi siya nakahinga at naging taong bato ng ilang segundo nang mapatitig siya sa napakalapit nitong mukha.