Napasulyap si Gwen sa katabing asawa. Nasa sala pa rin sila, at kasalukuyang nagbabahagi ng pasalubong o mas tamang sabihing suhol si Zabrina. Seryoso ang mukha ng asawa niya at nakita pa ang pag-igting ng panga nito. Galit ba ito?"Thank you, Zab. Hindi ka pa rin nagbabago." Ngumiti ng ubod-tamis si Sylvia."Maliit na bagay," sambit ni Zab. "And, Gwen, ito naman ang para sa iyo." Iniabot nito ang paper bag sa kaniya."Do you think na hindi ko kayang bilihan niyan ang asawa ko?" mariin nitong hayag.Pinisil niya palad nito, para sana ay pigilan ngunit hindi na nahabol pa. Lumambot ang ekspresiyon nito nang magtama ang kanilang mga mata. Kinabig siya palapit sa dibdib at masuyong hinagkan ang kaniyang ulo at dahil sa ginawa nito'y hindi niya napigilan ang mapangiti. Pakiramdam niya'y unti-unting nawawala ang nararamdamang sama ng loob. Kinikilig pa nga."Perfume lang naman iyan," hayag ni Zab. "Naalala ko kasi na napakahilig ni Gwen sa pabango, kaya nga nauubos ang pabango ko dahil sa
Pinagpahinga ni Gian si Gwen sa kanilang silid. Sinamahan niya ito paakyat. Pabor raw naman iyon sa asawa dahil gusto na nitong matulog. Bago siya lumabas ay hinagkan muna niya ito sa noo. Pagkababa ng hagdan ay nakita niya na nasa bukana na ng pinto ang kaniyang ina at si Zabrina, mukhang paalis na ito. He decided to go to the kitchen but he heard his mother voice."Gian, come here, please!"He stopped and took a deep breath. Ewan ba niya sa kaniyang ina, mukha yatang nang-aasar pa. Iniiwasan na nga niya si Zabrina, pilit naman siya nitong inilalapit dito. Kanino ba talaga ito kampi? Napailing na lamang siya. Magkagayunpaman ay lumapit na rin siya sa dalawa."Yes, Mom?" aniya habang lumalapit."Si Gwen?""He's already asleep. Kanina pa iyon inaantok, e.""Ah. Iyan ang senyales ng pagbubuntis niya, anak.""Yeah. I know, Mom.""By the way, Zab is leaving," Napatingin siya sa gawi ng ex-girlfriend niya. "Oh! Okay. Thanks for visiting," walang buhay niyang tugon."I said na pupunta tayo
SUMAPIT ang araw na pupunta sila sa mansiyon ng ama ni Zabrina. Kahit matagal na ang nangyari ay hindi pa rin maiwasan ni Gwen ang pangatugan ng tuhod. Iyon ang araw na muli niyang makikita ang ama nito. Balita niya nang maikasal siya kay Gian ay sobra itong nagalit sa kaniya. Ni hindi man lang ipinaliwanag ng kaibigan dito ang nangyari. Hinayaang kamuhian siya ng ama ng dating kaibigan. "Are you okay?" Napapitlag siya nang marahang dumantay ang palad ng asawa sa braso niya. "Yeah. I'm fine," tugon na lamang niya rito. Sakay na sila ng sasakyan patungo sa bahay ng ama ni Zab. Si Sylvia ay nasa tabi ng driver habang silang dalawa ay nasa likuran. Hindi na nagmaneho pa si Gian dahil ayon sa ginang ay iisang way lang naman ang pupuntahan nila. Pabor raw naman iyon sa asawa niya, ngunit sa kaniya ay hindi. Parang sinisilaban siya sa init sa tuwing magdadait ang kanilang mga balat at nakadagdag din ang pagdadalang-tao niya. It means, totoo ang sinasabi nito na nagsama silang dalawa haba
MATALIM ang titig na pinapakawalan ni Gian kay Mr. De Castro. Kung dati ay tuwang-tuwa siya sa tuwing makikita niya ito, ngayon ay iba na. Hindi na siya tulad no'ng dati na patay na patay sa anak nito. At huwag lang itong magkamali sa muling sasabihin tungkol sa asawa niya, hindi siya mangingiming idapo ang kamao sa panga nito. "Oh, Gian," nangingiting lumapit ito sa kaniya. "How are you?" "I'm doing good as always, Mr. De Castro!" may diing tugon niya. Napahagikgik ito na lalong ikinakunot ng kaniyang noo. "You are so formal, call me Tito Erwin, like before." "Ahm, ba-Gian, Tita, pumasok na po tayo. Kanina pa kasi ako nagugutom e," pukaw ni Zabrina. "No!" maagap niyang pigil. "Like what I've said, Zab, hindi na kami tutuloy kung aalipustain niyo lamang ang aking asaw--" Napatingin siya kay Gwen nang maramdaman ang pagpisil nito sa palad niya. "Why, baby? Is there something wrong? May masakit ba sa iyo?" puno ng pag-aalalang tanong niya rito na iniharap pa ito sa kaniya. N
IGINIYA si Gwen ni Zabrina sa gilid ng pool. Tulad noon, dito sila malimit tumambay dalawa. Minsan pa nga ay inaaya siya nito na mag-swimming pero madalas niya itong tanggihan. Marunong naman siyang lumangoy kahit papaano, pero may phobia siya sa malalim na parte ng tubig. Ngayong nandirito siya'y may agam-agam na pumasok sa isipan niya ngayon, 'balak ba siya nitong lunurin?' "So, how are you, my best friend?" makahulugang tanong nito sa kaniya. Pumantay ito sa kaniya habang ang mata ay nakatutok sa tubig."I'm fine! Ikaw, kumusta ka na?" balik niyang tanong dito. "Not okay, Gwen. For almost two years of living with him, hindi ako masaya. Well, noong una, inaamin ko na I'm so happy, but, habang tumatagal, doon ko na-realize na si Gian pa rin pala talaga ang mahal ko. And now, I'm asking you a favor for the second time around, ibalik mo na siya sa akin. Ipa-annul mo na ang inyong kasal," mahabang litanya nito na ikinaawang ng bibig niya.Parang tumigil sa pag-inog ang mundo niya sa s
NANLILISIK ang mata ni Gian habang lihim na nagmamasid sa dalawang nag-uusap. Hinayaan niyang mag-usap si Zabrina at ang kaniyang asawa, ngunit palihim siyang sumunod. Nakakubli siya sa likod ng wall, malapit iyon sa pool, iyon ang magandang puwesto para makita at marinig niya kung anuman ang pag-uusapan ng dalawa. Matinding kuyom ng dalawang kamao ang nagawa niya matapos marinig ang huling binitiwan ni Gwen. Nakita pa niya ang matalim na pagtitig ni Zabrina habang naglalakad palayo ang kaniyang asawa. After that, maingat na siyang tumalikod. Tinungo ang pabalik sa kinaroroonan ng ina. Naabutan niyang papaupo na sana ang asawa."Let's go home," yaya na niya rito. "Why? Maagap pa. We haven't even talked yet," anas ni Erwin. "Next time na lang, Mr. De Castro. Need nang magpahinga ng asawa ko," malamig niyang tugon dito na hindi man lang tinatapunan ng tingin ang ginoo. "Let's go, baby." Inalalayan niyang makatayo ang asawa. Wala naman itong tugon habang tumatayo. Napataas ang kilay n
MALAPIT nang sumapit ang hatinggabi nang makabalik sila ng mansiyon. Matapos bumaba sa sasakyan ay inalalayan niya ang asawa sa paglalakad at maging hanggang pag-akyat sa hagdan. "Careful!" anas niya nang bahagyang magkamali ito ng tapak. Sa halip na tumugon ay naghikab lamang ito. Halatang antok na antok na nga. Inalalayan na lamang niya itong mabuti. Agad na niyang binuksan ang pinto ng silid ng kuwarto nila. "Mag-half bath lang muna ako bago matulog," anito."Do you want me to go with you?"Kunot-noong tumingin ito sa kaniya. "And what are you thinking about, Gian McCollins?" taas-kilay na nitong tanong. Pinamaywangan pa siya nito. "Wala ah." Dahan-dahan siyang lumapit dito. "Sasamahan lang kita para may bantay ka sa loob." Ipinulupot niya ang dalawang braso sa baywang nito at ipinantay ang mukha."Ako'y tigil-tigilan mo, Gian, ha! Kanina pa ako inaantok--""Then let's go to bed." "Maliligo nga muna ako at kanina pa ako nanlalagkit." "Sabay na nga tayo." Nagpapungay siya ng m
NAIS sanang sumama ni Gian sa pagpacheck-up ni Gwen ngunit tumanggi ito. Ayon sa asawa, kasama raw naman nito ang ina at bukod doon ay marami raw siyang gagawin, kaya heto siya ngayon abala sa mga papeles sa opisina. Ni hindi pansin ng oras dahil sa tambak na papers na babasahin at pipirmahan niya. Magkagayunpaman ay hindi niya nakaliligtaan i-text ang asawa at ina. Kinakabahan siya dahil baka'y nagkaroon ng komplikasyon ang katawan ng asawa. Kung sana lang ay hindi niya hinayaang makaalis ito ng hospital, hindi sana siya ngayon nangangamba. Habang abala ang mata sa report ng sale supervisor ay nakatanggap siya ng hindi inaasahang bisita. "Good morning!"Salubong ang kilay niya nang mag-angat ng mukha. "Who gave you a permission to enter my office?" Biglang uminit ang kaniyang ulo."Para ka namang others, bab--""Stop calling me 'babe'!" singhal niya. "Wala na tayong relasyon, Zabrina. If you try to seduce me, please don't. Mabibigo ka lang, coz I don't want you to be my mistress. Hi
"GOOD evening ladies and gentlemen. Hindi naman lingid sa inyo ang nangyaring insidente sa amin twenty-two years na ang lumipas. Isang trahedya kung bakit hindi namin nakasama ang aming panganay na si Andrei." Mangiyak-ngiyak na pinagmamasdan ni Gwen ang nagsasalitang asawa. Marami ang taong nakapalibot sa kanila, ang ilan doon ay mga employees, nandoon din ang board member at ilan sa matataas na namamahala sa kompanya nito kabilang na si Adrix, kasama nito ang asawang si Celly. Si Francis at ang mag-ina nito. Maging si Lance at Eunice, at lahat ng kaibigan nito. "Ipinagluksa namin at nadamay pa ang nag-aalaga dito. But unfortunately, dinala ang paa naming mag-asawa patungo sa katotohanan. Katotohanang buhay pa ang aming anak. Hindi ipinagkaloob ng Maykapal na mawala ang aming anak. May mabuting puso na nagligtas dito. And now, I am proud to introduce to all of you our long lost son Gian Andrei McCollins!" Umalingawngaw ang boses ni Gian sa malawak na bakuran ng mansyon, kasab
"SWEETHEART..." May pag-aalinlangan si Gwen, dapat ba niyang sasabihin sa asawa ang tungkol sa lalaki? "Yes, baby?" Patalikod siyang niyakap ng asawa. "Anong gumugulo sa isipan mo?" Paano nito nalamang may gumugulo sa isipan niya? Hindi agad siya sumagot, bagkus ay muling pinag-isipan kung ipaalam pa ba sa asawa. Dumampi sa pisngi niya ang labi nito, bumaba sa leeg. Kagat-labing pumikit siya. Nagtagal doon ang labi nito, paulit-ulit na h******n hanggang sa humantong sa balikat. 'Yon naman ang pinaglaruan nito. Kahit may edad na sila, active pa rin silang mag-asawa sa s*x. Walang palya si Gian at masaya siyang naibibigay dito ang pangangailangan bilang lalaki. "Teka..." Maagap niyang pinigilan ang pumapaloob nitong palad, pilit hinahalukay ang underwear niya. "Hindi pa ako nakakainom ng p*lls." Mula sa nanlalabong kamalayan ay naalala niya ang gabi-gabing ginagawa. Huminto ito sa ginagawa. Kapwa namumungay ang mata nang iharap siya nito. "Okay lang, baby. Hindi mo na kailanga
HINDI mawala-wala sa isipan ni Gwen ang lalaking nakabunggo sa kanila habang papunta sa comfort room. Ang imahe ng lalaki ay nakatatak na sa kaniyang isipan at para bang may hinahalukay sa kailaliman ng kaniyang puso. Bakit parang pamilyar ito sa kaniya? Kaya nama'y pilit niyang inaalala kung nakita na ba ito noon, pero wala siyang matandaan, isa pa'y ngayon lang sila nagawi sa lugar na 'yon. Sa tuwing pumupunta sila sa puntod ni Andrei ay bumabalik kaagad sila. Parang may nag-uudyok sa kaniya na alamin ang buhay ng lalaking 'yon. Ayon sa kasama niyang bata ay kuya nito 'yon, pero hindi tunay na kapatid. "Are you okay, baby?" Bumalik ang isipan niya sa reyalidad nang maramdaman ang init ng palad ng asawa. Kinurap niya ang mata at tumitig dito. May gusto siyang sabihin. Alam niyang kapag humingi siya ng tulong dito'y madali lang niyang malalaman ang tungkol sa lalaking 'yon, pero nagdadalawang-isip isip siya. "S-sweetheart--" Nabitin sa ere ang balak sanang sabihin. Bakit nga b
NAKANGITI si Gwen habang pinagmamasdan ang kaniyang kambal na masayang naglalaro. Dumaan pa sila sa bayan ng Valencia, ang nakakasakop sa lugar na pinangyarihan ng trahedya. Fiesta pala sa lugar na 'yon. Marami ang nakahilirang iba't ibang uri ng pagkain at mga damit, may kung anu-ano pang mga tinda na nasa gilid ng kalsada. Nasa palaruan sila. Gusto raw maranasan ng kambal na maglaro kasama ang mga batang kalye. "Taya!" sigaw ng isang batang babae nang mahuli nito si Gale. Tawang-tawa naman ang kaniyang anak. Inihanda nito ang sarili sa paghabol sa mga bata kasama na rin si Giselle. "Andiyan na ako!" Nagsipatakbo ang mga bata at kambal nito. Kasing-bilis ng hangin sa pagtakbo ang mga bata. Naiwan pa ng mga ito si Giselle, ngunit kahit ganoon ay makikita ang kasiyahan sa mukha nito. Ito ang pinunterya ni Gale. "They're both happy." Nilingon niya ang nagsalita. Lumapat sa baywang niya ang braso nito, maging ang labi ay naramdaman din niya. Isinandig niya ang ulo sa dibd
TWENTY-TWO YEARS LATER Nakamasid si Gwen sa kubo, walang dingding 'yon. Naliligiran ng iba't ibang klase ng rose at african daisy, ang lupa ay nalalatagan ng bermuda grass. May bakod na alambre at ang labas ay nagtataasang puno ang makikita sa labas. Nanginginig siyang pumasok. Ang lugar na kinaroroonan niya ngayon ay ang lugar na pinangyarihan ng insidente. Ang lugar na pinagkublihan nila nang hinahabol sila ni Larry. Ang lugar na kung saan ay kumitil sa walang muwang na buhay ng kaniyang anak na si Andrei. 'Till now, msakit pa rin sa kaniya ang sinapit ng kaniyang anak, hindi pa rin niya matanggap na maaga itong kinuha sa kanila ng Maykapal. Marahan siyang umupo, hinaplos ang lapida na kung saan ay nakasulat ang pangalan ng panganay niyang anak. Ngayon ang ika-twenty-two years na pagkawala ni Andrei. Sa tuwing sumasapit ang araw ng kamatayan ni Andrei ay nagtutungo sila sa lugar na 'yon. Binili rin ni Gian ang parteng 'yon para walang ibang makakapasok. Ilang taon na ang lumipas
"NO!" hiyaw ni Gwen. Nalaman niyang wala na nga ang kaniyang anak. Kasama itong sumabog sa kubo at si Nimfa. Nakaagapay sa kaniya ang asawa at maging ito ay luhaan din. Paulit-ulit din niyang naririnig ang paghingi nito ng tawad. "Baby... asawa ko. Patawarin mo ako." "No, Gian! Ibalik mo sa akin ang anak ko. Hindi ko kayang mawala siya. Please, ibalik mo siya," hagulgol niyang pakiusap sa asawa. Hagyang humiwalay ang katawan nito, sinapo ang magkabila niyang pisngi. "Kaya mo 'yan, kaya natin. Para sa isa pang nabubuhay sa 'yong sinapupunan, mahal ko. Magpakatatag ka, please." Unti-unti siyang nahimasmasan, napahinto sa pagwawala pero hindi pa rin maampat-ampat ang pagdaloy ng luha. May isa pa nga palang nabubuhay sa sinapupunan niya. Nahaplos niya ang wala pang umbok na puson. Pero, paano si Andrei? Ang kaniyang anak na hindi mawaglit-waglit sa isipan niya. "Anak ko..." palahaw niya. Muli siyang niyakap ng asawa. "Alam mo, mas nanaisin ko pang ang nawala ay ang ating anak
MALAYANG pinagmamasdan ni Gian ang nahihimbing na asawa. Nasa hospital ito, si Bryan ay nasa critical na kundisyon, si Vic, bagama't may daplis ng bala ang braso ay nakalabas na ng pagamutan at nasa presinto para magbigay ng pahayag tungkol sa naganap. Habang nakamasid sa asawang walang malay ay nanumbalik sa isipan niya ang tagpo nang nagdaang gabi, nang harangan sila ng grupo ni Larry. Sinong mag-aakalang sa probinsiya pala ito nagtatago? Bago pa makabunot ng baril ang mga pulis ay nagpaulan na ng bala ang kalaban. Siya man ay may daplis din ng bala sa parteng tiyan, pero hindi niya 'yon alintana, mas nangangamba siya sa magiging reaksyon ng asawa kapag nalamang kasama sa pagsabog ang kanilang anak. Nang magkamalay ito'y paulit-ulit nitong tinatanong ang tungkol kay Andrei, pero hindi niya masabing wala na ang kanilang anak. Hindi niya alam kung paano, tiyak na masasaktan ito nang husto. Nalaman din niyang dinadala nito ang ikalawa nilang anak, ang bunga ng kanilang pagmamahalan. H
"ANDREI, anak ko!" Paulit-ulit na sabi ni Gwen habang umiiyak. Sakay pa rin sila ng sasakyan at patuloy ba tumatakas sa grupo ni Larry. Wala siyang pakialam sa palitan ng putok o kung may tumama mang bala sa katawan niya, ang tanging nasa isipan niya'y ang kaniyang anak. "Anak ko..." "Baby, asawa ko, I'm sorry." Narinig niya ang tinig ni Gian. Aaminin niyang nagtatampo siya rito, pero mas nagagalit siya sa kaniyang sarili. Siya ang ina, siya dapat ang nagbabantay kay Andrei, pero ipinagkatiwala lang niya ang buhay ng kanilang anak sa sa tagapag-alaga nito. Malapit na sila sa lugar na kung saan ay una nilang nakitang nakaharang ang grupo ni Larry, nang marinig ang boses ni Vic. Mabilis siyang nag-angat ng paningin. "Sir, mukhang may paparating." Nagkatitigan sila ni Gian. Lalong bumalatay ang takot sa mukha ng asawa niya. Hindi na malaman kung ano ang gagawin. "Sweetheart..." Yumakap siya rito. "I'm sorry, baby. Hindi ko natupad ng ipinangako kong poprotektahan kita, kayo
"SWEETHEART..." Nilingon ni Gian ang asawa. Nakaguhit sa mukha nito ang matinding takot. Nasa loob na sila ng maliit na kubo, pinagkasya nila ang kanilang mga sarili roon. Si Bryan ay nakasilip sa pinto, habang si Vic ay sa bintana. Si Nimfa ay nakasuksok sa tabi at nakabantay sa natutulog nilang anak. Nilapitan niya ang asawa at ikinulong sa malapad niyang dibdib. "I'm sorry," nasambit na lang niya. "Natatakot ako." Hindi siya makasagot dahil maging siya ay natatakot din. Naiinis din siya sa sarili, sinabing poprotektahan ang asawa't anak pero ngayon ay wala siyang magawa. Hindi alam kung paanong makaaalis sa trahedyang kinakaharap. Hindi pa nila kasama si Francis ngayon, si Bryan ay sugatan pa. Naalarma siya nang marinig ang ugong ng sasakyan. Ilang beses siyang nanalangin na sana'y hindi mapansin ang kubong pinagkukublihan nila. Halos hindi na siya humihinga habang dumaraan ang sasakyan. Mariin ang pagkakakuyom ng kamao. "Sir," pabulong na tawag ni Vic. "Lumampas