NAPASINGHAP si Gwen matapos marinig ang paliwanag ng lalaking nagngangalang Vic. Sinasabi nito na iniligtas siya nito mula sa rumaragasang sasakyan at balak pa sanang tuloyan nang nasa hospital na siya, pero, sino ang magtatangka sa kaniya?"Wala ka ba talagang natatandaan kung sino ang gustong pumatay sa akin?"Umiling lang ito. "Hindi ko rin nakita ang mukha ng dalawang lalaki dahil nakasuot sila ng mask. Mabuti na lamang at naialis na agad kita roon."Nangunot nang sobra ang noo niya at napaisip sa sinabi nito. "Wait. Sinabi mong hindi mo kilala ang dalawang lalaki, papaano mo nalamang sila iyon? Papaano mo nasiguradong ako ang gusto nilang patayin kung nakasuot sila ng mask?''"H-ha, ah, eh, kuwan--""Talaga bang hindi mo lulubayan ang asawa ko?"Sabay na napabaling ang tingin ni Gwen at Vic sa taong nagsalita. Muli siyang napasinghap nang masilayaan ang matalim na titig ni Gian. Napatayo naman ang lalaking kaharap niya. Sa isang iglap ay nakalapit na agad ito sa kanila at pasimpl
Paroo't parito si Sylvia, tuliro ang kanyang isipan. Hinayaan niyang makapag-usap ang mag-asawa pero sa huli ay nagpasya ang manugang niyang lisanin muli ang mansyon. Hindi siya pumayag na mag-isa itong magbyahe kaya inihatid ito ni Dan. Kanina rin ay nakatanggap siya ng tawag mula sa hospital na pinagdalahan kay Gwen. Ayon sa nurse na nakausap niya'y matagal na siya nitong kinokontak, nasermunan pa siya dahil sa agarang paglabas ng manugang niya kahit walang pahintulot ng hospital. At ngayon ay nasa loob siya ng office ng doktor na sumuri sa manugang niya. Hinihintay lang niya ito dahil may importante itong sasabihin. Kinakabahan siya sa posibilidad na mangyayari. What if, may malaki palang pinsala itong natamo mula sa aksidente? O kaya ay may malubhang karamdamang nakita ang doktor?Mariin siyang napapikit sa isiping iyon. Hindi na niya kakayanin ang labis na pagdurusa ng anak. Alam niyang masasaktan na naman ito sa oras na malaman ang posilibidad na mangyayari kay Gwen. "Mrs. McCo
May panginginig ng katawan si Gwen nang muli siyang tumuntong sa mansiyon ng McCollins, kahit pa sinabi ni Gian na kailanman ay hindi na siya nito sasaktan, hindi pa rin niya maiwasang makadama ng takot. Nakatatak pa rin sa kaniyang isipan ang mga hirap at pasakit na tinamo mula rito. Sinuri niyang muli ang kabuohan ng mansiyon, nang isama siya ni Sylvia ay hindi niya napagtuonan ng pansin ang pagmasdan ito. Ganoon pa rin naman, walang pinagbago, maliban sa... nalaglag ang panga niya sa nakita. "Bakit hindi ko iyon napansin kanina? Sabagay, hindi ko nga pala nilibot ang mata ko rito. Pero bakit niya isinabit ang picture namin?" katanungang sa isipan niya ay lumabas. "Do you want something to drink? Ikukuha kita. Or, kumain muna," tinig ni Gian habang iginigiya siya sa sala. Tipid siyang ngumiti. Habang umuupo ay napahawak siya sa kaniyang ulo. Nakararamdam na naman siya ng hilo. Nitong mga nakaraang araw ay malimit na siyang nahihilo. Hindi naman niya magawang magpa-check-up, nat
Nakaukit ang malaking ngiti sa labi ni Gian nang lumabas siya sa banyo. He even touched his lips, iyon ang unang halik niya matapos bumalik ang alaala ng asawa. Nangamba rin naman siya na baka ay magalit ito sa kaniyang ginawa. Kanina, nang sundan niya ito sa itinurong lugar ng driver ay inisip na niya ang dapat sabihin at kung ano ang mangyayari. Pero laking gulat nang makitang si Vic ang kausap nito. Wala talaga siyang tiwala sa lalaking iyon. Ewan ba niya kung bakit, o baka'y nagseselos lang siya.Natigil ang kaniyang pagmumuni-muni nang marinig ang katok. Agad siyang lumapit sa pinto upang buksan iyon."Pasok ka na, Tina, pakilagay mo na lamang sa ref. Salamat." Ngumiti siya rito. Ginawa niya ang lahat para muli itong bumalik sa mansiyon. Katakot-takot na sorry ang nasambit niya rito sa mga nagawa noon. "Si Gwen?" "Naliligo pa siya."Seryoso itong tumitig sa kaniya. Alam naman niyang galit pa rin ito magpahanggang ngayon sa kaniya at umaasa rin siya na sana'y mapatawad siya nito
"Bumalik na siya."Narinig ni Gian ang sinabing iyon ng asawa. Napatitig siya sa mukha nito, patuloy ang pagdaloy ng luha sa magkabilang pisngi at bahagya pang sumisinghot. His heart felt like it was being squeezed, but he secretly smiled. Ibig sabihin, may pagmamahal pa rin ito sa kaniya. Ngayo'y naunawaan niya kung bakit ito umiiyak. Lihim niyang pinagmasdan ang babaing naging bahagi ng kaniyang puso, She's back! Pinakiramdaman niya ang sarili kung may natitira pang pagmamahal sa kaniyang puso... wala na. Kung merun man ay galit ang namamahay doon para rito. She's so selfish! Sarili lang ang iniisip nito at hindi niya lubos-maisip na kayang ipagkanulo ang matalik nitong kaibigan. Mabuti na lang pala't ipinagtapat ng ina niya ang nangyari, pero nang dahil sa nalaman ay mas lalo siyang inusig ng konsensiya sa nagawa sa asawa. At ngayon ay nanganganib pa ang buhay nito.Binalingan niya si Gwen na patuloy sa paghikbi. Biglang may pumasok na mga salita sa isipan niya. What if...? Dumili
Napasulyap si Gwen sa katabing asawa. Nasa sala pa rin sila, at kasalukuyang nagbabahagi ng pasalubong o mas tamang sabihing suhol si Zabrina. Seryoso ang mukha ng asawa niya at nakita pa ang pag-igting ng panga nito. Galit ba ito?"Thank you, Zab. Hindi ka pa rin nagbabago." Ngumiti ng ubod-tamis si Sylvia."Maliit na bagay," sambit ni Zab. "And, Gwen, ito naman ang para sa iyo." Iniabot nito ang paper bag sa kaniya."Do you think na hindi ko kayang bilihan niyan ang asawa ko?" mariin nitong hayag.Pinisil niya palad nito, para sana ay pigilan ngunit hindi na nahabol pa. Lumambot ang ekspresiyon nito nang magtama ang kanilang mga mata. Kinabig siya palapit sa dibdib at masuyong hinagkan ang kaniyang ulo at dahil sa ginawa nito'y hindi niya napigilan ang mapangiti. Pakiramdam niya'y unti-unting nawawala ang nararamdamang sama ng loob. Kinikilig pa nga."Perfume lang naman iyan," hayag ni Zab. "Naalala ko kasi na napakahilig ni Gwen sa pabango, kaya nga nauubos ang pabango ko dahil sa
Pinagpahinga ni Gian si Gwen sa kanilang silid. Sinamahan niya ito paakyat. Pabor raw naman iyon sa asawa dahil gusto na nitong matulog. Bago siya lumabas ay hinagkan muna niya ito sa noo. Pagkababa ng hagdan ay nakita niya na nasa bukana na ng pinto ang kaniyang ina at si Zabrina, mukhang paalis na ito. He decided to go to the kitchen but he heard his mother voice."Gian, come here, please!"He stopped and took a deep breath. Ewan ba niya sa kaniyang ina, mukha yatang nang-aasar pa. Iniiwasan na nga niya si Zabrina, pilit naman siya nitong inilalapit dito. Kanino ba talaga ito kampi? Napailing na lamang siya. Magkagayunpaman ay lumapit na rin siya sa dalawa."Yes, Mom?" aniya habang lumalapit."Si Gwen?""He's already asleep. Kanina pa iyon inaantok, e.""Ah. Iyan ang senyales ng pagbubuntis niya, anak.""Yeah. I know, Mom.""By the way, Zab is leaving," Napatingin siya sa gawi ng ex-girlfriend niya. "Oh! Okay. Thanks for visiting," walang buhay niyang tugon."I said na pupunta tayo
SUMAPIT ang araw na pupunta sila sa mansiyon ng ama ni Zabrina. Kahit matagal na ang nangyari ay hindi pa rin maiwasan ni Gwen ang pangatugan ng tuhod. Iyon ang araw na muli niyang makikita ang ama nito. Balita niya nang maikasal siya kay Gian ay sobra itong nagalit sa kaniya. Ni hindi man lang ipinaliwanag ng kaibigan dito ang nangyari. Hinayaang kamuhian siya ng ama ng dating kaibigan. "Are you okay?" Napapitlag siya nang marahang dumantay ang palad ng asawa sa braso niya. "Yeah. I'm fine," tugon na lamang niya rito. Sakay na sila ng sasakyan patungo sa bahay ng ama ni Zab. Si Sylvia ay nasa tabi ng driver habang silang dalawa ay nasa likuran. Hindi na nagmaneho pa si Gian dahil ayon sa ginang ay iisang way lang naman ang pupuntahan nila. Pabor raw naman iyon sa asawa niya, ngunit sa kaniya ay hindi. Parang sinisilaban siya sa init sa tuwing magdadait ang kanilang mga balat at nakadagdag din ang pagdadalang-tao niya. It means, totoo ang sinasabi nito na nagsama silang dalawa haba
"GOOD evening ladies and gentlemen. Hindi naman lingid sa inyo ang nangyaring insidente sa amin twenty-two years na ang lumipas. Isang trahedya kung bakit hindi namin nakasama ang aming panganay na si Andrei." Mangiyak-ngiyak na pinagmamasdan ni Gwen ang nagsasalitang asawa. Marami ang taong nakapalibot sa kanila, ang ilan doon ay mga employees, nandoon din ang board member at ilan sa matataas na namamahala sa kompanya nito kabilang na si Adrix, kasama nito ang asawang si Celly. Si Francis at ang mag-ina nito. Maging si Lance at Eunice, at lahat ng kaibigan nito. "Ipinagluksa namin at nadamay pa ang nag-aalaga dito. But unfortunately, dinala ang paa naming mag-asawa patungo sa katotohanan. Katotohanang buhay pa ang aming anak. Hindi ipinagkaloob ng Maykapal na mawala ang aming anak. May mabuting puso na nagligtas dito. And now, I am proud to introduce to all of you our long lost son Gian Andrei McCollins!" Umalingawngaw ang boses ni Gian sa malawak na bakuran ng mansyon, kasab
"SWEETHEART..." May pag-aalinlangan si Gwen, dapat ba niyang sasabihin sa asawa ang tungkol sa lalaki? "Yes, baby?" Patalikod siyang niyakap ng asawa. "Anong gumugulo sa isipan mo?" Paano nito nalamang may gumugulo sa isipan niya? Hindi agad siya sumagot, bagkus ay muling pinag-isipan kung ipaalam pa ba sa asawa. Dumampi sa pisngi niya ang labi nito, bumaba sa leeg. Kagat-labing pumikit siya. Nagtagal doon ang labi nito, paulit-ulit na h******n hanggang sa humantong sa balikat. 'Yon naman ang pinaglaruan nito. Kahit may edad na sila, active pa rin silang mag-asawa sa s*x. Walang palya si Gian at masaya siyang naibibigay dito ang pangangailangan bilang lalaki. "Teka..." Maagap niyang pinigilan ang pumapaloob nitong palad, pilit hinahalukay ang underwear niya. "Hindi pa ako nakakainom ng p*lls." Mula sa nanlalabong kamalayan ay naalala niya ang gabi-gabing ginagawa. Huminto ito sa ginagawa. Kapwa namumungay ang mata nang iharap siya nito. "Okay lang, baby. Hindi mo na kailanga
HINDI mawala-wala sa isipan ni Gwen ang lalaking nakabunggo sa kanila habang papunta sa comfort room. Ang imahe ng lalaki ay nakatatak na sa kaniyang isipan at para bang may hinahalukay sa kailaliman ng kaniyang puso. Bakit parang pamilyar ito sa kaniya? Kaya nama'y pilit niyang inaalala kung nakita na ba ito noon, pero wala siyang matandaan, isa pa'y ngayon lang sila nagawi sa lugar na 'yon. Sa tuwing pumupunta sila sa puntod ni Andrei ay bumabalik kaagad sila. Parang may nag-uudyok sa kaniya na alamin ang buhay ng lalaking 'yon. Ayon sa kasama niyang bata ay kuya nito 'yon, pero hindi tunay na kapatid. "Are you okay, baby?" Bumalik ang isipan niya sa reyalidad nang maramdaman ang init ng palad ng asawa. Kinurap niya ang mata at tumitig dito. May gusto siyang sabihin. Alam niyang kapag humingi siya ng tulong dito'y madali lang niyang malalaman ang tungkol sa lalaking 'yon, pero nagdadalawang-isip isip siya. "S-sweetheart--" Nabitin sa ere ang balak sanang sabihin. Bakit nga b
NAKANGITI si Gwen habang pinagmamasdan ang kaniyang kambal na masayang naglalaro. Dumaan pa sila sa bayan ng Valencia, ang nakakasakop sa lugar na pinangyarihan ng trahedya. Fiesta pala sa lugar na 'yon. Marami ang nakahilirang iba't ibang uri ng pagkain at mga damit, may kung anu-ano pang mga tinda na nasa gilid ng kalsada. Nasa palaruan sila. Gusto raw maranasan ng kambal na maglaro kasama ang mga batang kalye. "Taya!" sigaw ng isang batang babae nang mahuli nito si Gale. Tawang-tawa naman ang kaniyang anak. Inihanda nito ang sarili sa paghabol sa mga bata kasama na rin si Giselle. "Andiyan na ako!" Nagsipatakbo ang mga bata at kambal nito. Kasing-bilis ng hangin sa pagtakbo ang mga bata. Naiwan pa ng mga ito si Giselle, ngunit kahit ganoon ay makikita ang kasiyahan sa mukha nito. Ito ang pinunterya ni Gale. "They're both happy." Nilingon niya ang nagsalita. Lumapat sa baywang niya ang braso nito, maging ang labi ay naramdaman din niya. Isinandig niya ang ulo sa dibd
TWENTY-TWO YEARS LATER Nakamasid si Gwen sa kubo, walang dingding 'yon. Naliligiran ng iba't ibang klase ng rose at african daisy, ang lupa ay nalalatagan ng bermuda grass. May bakod na alambre at ang labas ay nagtataasang puno ang makikita sa labas. Nanginginig siyang pumasok. Ang lugar na kinaroroonan niya ngayon ay ang lugar na pinangyarihan ng insidente. Ang lugar na pinagkublihan nila nang hinahabol sila ni Larry. Ang lugar na kung saan ay kumitil sa walang muwang na buhay ng kaniyang anak na si Andrei. 'Till now, msakit pa rin sa kaniya ang sinapit ng kaniyang anak, hindi pa rin niya matanggap na maaga itong kinuha sa kanila ng Maykapal. Marahan siyang umupo, hinaplos ang lapida na kung saan ay nakasulat ang pangalan ng panganay niyang anak. Ngayon ang ika-twenty-two years na pagkawala ni Andrei. Sa tuwing sumasapit ang araw ng kamatayan ni Andrei ay nagtutungo sila sa lugar na 'yon. Binili rin ni Gian ang parteng 'yon para walang ibang makakapasok. Ilang taon na ang lumipas
"NO!" hiyaw ni Gwen. Nalaman niyang wala na nga ang kaniyang anak. Kasama itong sumabog sa kubo at si Nimfa. Nakaagapay sa kaniya ang asawa at maging ito ay luhaan din. Paulit-ulit din niyang naririnig ang paghingi nito ng tawad. "Baby... asawa ko. Patawarin mo ako." "No, Gian! Ibalik mo sa akin ang anak ko. Hindi ko kayang mawala siya. Please, ibalik mo siya," hagulgol niyang pakiusap sa asawa. Hagyang humiwalay ang katawan nito, sinapo ang magkabila niyang pisngi. "Kaya mo 'yan, kaya natin. Para sa isa pang nabubuhay sa 'yong sinapupunan, mahal ko. Magpakatatag ka, please." Unti-unti siyang nahimasmasan, napahinto sa pagwawala pero hindi pa rin maampat-ampat ang pagdaloy ng luha. May isa pa nga palang nabubuhay sa sinapupunan niya. Nahaplos niya ang wala pang umbok na puson. Pero, paano si Andrei? Ang kaniyang anak na hindi mawaglit-waglit sa isipan niya. "Anak ko..." palahaw niya. Muli siyang niyakap ng asawa. "Alam mo, mas nanaisin ko pang ang nawala ay ang ating anak
MALAYANG pinagmamasdan ni Gian ang nahihimbing na asawa. Nasa hospital ito, si Bryan ay nasa critical na kundisyon, si Vic, bagama't may daplis ng bala ang braso ay nakalabas na ng pagamutan at nasa presinto para magbigay ng pahayag tungkol sa naganap. Habang nakamasid sa asawang walang malay ay nanumbalik sa isipan niya ang tagpo nang nagdaang gabi, nang harangan sila ng grupo ni Larry. Sinong mag-aakalang sa probinsiya pala ito nagtatago? Bago pa makabunot ng baril ang mga pulis ay nagpaulan na ng bala ang kalaban. Siya man ay may daplis din ng bala sa parteng tiyan, pero hindi niya 'yon alintana, mas nangangamba siya sa magiging reaksyon ng asawa kapag nalamang kasama sa pagsabog ang kanilang anak. Nang magkamalay ito'y paulit-ulit nitong tinatanong ang tungkol kay Andrei, pero hindi niya masabing wala na ang kanilang anak. Hindi niya alam kung paano, tiyak na masasaktan ito nang husto. Nalaman din niyang dinadala nito ang ikalawa nilang anak, ang bunga ng kanilang pagmamahalan. H
"ANDREI, anak ko!" Paulit-ulit na sabi ni Gwen habang umiiyak. Sakay pa rin sila ng sasakyan at patuloy ba tumatakas sa grupo ni Larry. Wala siyang pakialam sa palitan ng putok o kung may tumama mang bala sa katawan niya, ang tanging nasa isipan niya'y ang kaniyang anak. "Anak ko..." "Baby, asawa ko, I'm sorry." Narinig niya ang tinig ni Gian. Aaminin niyang nagtatampo siya rito, pero mas nagagalit siya sa kaniyang sarili. Siya ang ina, siya dapat ang nagbabantay kay Andrei, pero ipinagkatiwala lang niya ang buhay ng kanilang anak sa sa tagapag-alaga nito. Malapit na sila sa lugar na kung saan ay una nilang nakitang nakaharang ang grupo ni Larry, nang marinig ang boses ni Vic. Mabilis siyang nag-angat ng paningin. "Sir, mukhang may paparating." Nagkatitigan sila ni Gian. Lalong bumalatay ang takot sa mukha ng asawa niya. Hindi na malaman kung ano ang gagawin. "Sweetheart..." Yumakap siya rito. "I'm sorry, baby. Hindi ko natupad ng ipinangako kong poprotektahan kita, kayo
"SWEETHEART..." Nilingon ni Gian ang asawa. Nakaguhit sa mukha nito ang matinding takot. Nasa loob na sila ng maliit na kubo, pinagkasya nila ang kanilang mga sarili roon. Si Bryan ay nakasilip sa pinto, habang si Vic ay sa bintana. Si Nimfa ay nakasuksok sa tabi at nakabantay sa natutulog nilang anak. Nilapitan niya ang asawa at ikinulong sa malapad niyang dibdib. "I'm sorry," nasambit na lang niya. "Natatakot ako." Hindi siya makasagot dahil maging siya ay natatakot din. Naiinis din siya sa sarili, sinabing poprotektahan ang asawa't anak pero ngayon ay wala siyang magawa. Hindi alam kung paanong makaaalis sa trahedyang kinakaharap. Hindi pa nila kasama si Francis ngayon, si Bryan ay sugatan pa. Naalarma siya nang marinig ang ugong ng sasakyan. Ilang beses siyang nanalangin na sana'y hindi mapansin ang kubong pinagkukublihan nila. Halos hindi na siya humihinga habang dumaraan ang sasakyan. Mariin ang pagkakakuyom ng kamao. "Sir," pabulong na tawag ni Vic. "Lumampas