"Papa, gusto ko po sumama!" pakiusap niya sa ama habang naghahanda ito.
"Maiinip ka lang doon," saad nito.
"Mama, gusto ko po sumama kay papa!" minabuti niya ng sa ina na lang makiusap.
"Pa, sige na, isama mo na. Hindi naman iyan malikot," pakiusap ng mama niya dito.
Napabuntong hininga na lang ito. "Wag kang magkukulit doon."
Napangiti na lang siya sa sinabi ng ama, sabay dali-daling tumakbo papunta sa kuwarto niya para magbihis
"Saan kayo pupunta? " salubong sa kanya ng kanyang kapatid pakalabas niya ng silid, kita ang pagkunot ng noo nito.
"Sasama ako kay papa sa birthday," pagmamalaki niya dito na malapad ang ngisi
"Gusto ko din sumama!" biglang habol ng kapatid niya, tumungo ito sa mama nila at kitang nakikiusap din.
"Lucy, hindi kayo kayang dalawa ng papa mo, so dito ka na lang kasama ko, okay.
Magba-bake na lang tayo! " paglalambing ng mama niya sa kakambal niya, nakanguso ito pero pumayag din naman sa paikusap dito.Tuwang-tuwa siyang nagtatalon habang patungo sa kotse, dahil para sa kanya ay isang pamamasyal ang gagawin nila ng kanyang papa.
Manghang-mangha siya ng makarating sa pagdiriwan na iyon, medyo nakadama lang siya ng ilang dahil tulad ng paliwanag ng papa niya, halos mga kaedaran nito ang naroon, nawala lang ang pakiramdam na iyon nang mayroon siyang makitang ilan mga bata na nandoon.
"Pare, siya ba iyong anak mong lalake?" bati ng isang lalake sa kanyang papa habang sinasalubong sila ng ilang mga tao.
"Oo, nangungulit kasi na sumama," biro ng papa niya sa mga kausap nito.
"Binata na ah! Kamukhang, kamukha mo," bati ng isang babae sa kanya na naging dahilan para magtawanan ang mga ito.
"Dala ko rin iyon isa ko, Jordan!" tawag ng kausap na lalake ng daddy niya.
Natuwa siya nang makitang papalapit ang isang batang bilog na bilog at halos kasing laki niya lang.
"Magkaedad lang kayo niyan, pakilala ka," utos ng kanyang ama.
"Hey, Luke pala!" magiliw na bati niya rito sabay abot ng kamay, malugod naman kinuha ito ng anak ng kaibigan ng papa niya.
"Jordan," medyo yukong sambit nito halatang nahihiya.
"May mga snacks sila roon sa garden," biglang singit ng papa ni Jordan sa kanila.
"Sige na Luke isama mo na siya, kumain na muna kayo doon," utos naman ng kanyang ama.
Masaya niyang hinatak ang bagong kaibigan patungo sa tinutoro ng kanyang papa at dahil doon ay mabilis silang nagkapanatagan ng loob, kaya naman ito ang naging kasama niya habang abala ang mga matatanda roon.
Halos hatinggabi na rin nang mapagod silang dalawa sa kakalaro at libot sa naturang lugar ng pagdiriwang.
"Jordan, antok ka na? " tanong niya sa kaibigan nang makitang pupungay-pungay na ang mata nito.
"Oo, inaantok na ako Luke, gusto ko na matulog," d***g nito sa kanya habang nakaupo sila sa sofa.
Inilibot niya ang tingin sa paligid, halos kaunti na lang ang mga bisita roon. Tinungo niya na lang ang kinaroroonan ng papa niya at mga kaibigan nito.
Masayang nagkwekwentuhan ang mga nakatatanda nila sa dining area, walang patid pa ang pagtatawanan ng anim na
tao roon nang makalapit siya."Tito, inaantok na po si Jordan," pagpapaalam niya sa ama nito nang makasingit siya sa usapan.
Nagsitanguan naman ang mga ito na may kanya-kanyang tingin bago bumaling sa kanya.
"Iakyat niyo na muna sila sa taas para matulog," alok ng isa sa mga kainuman ng papa niya.
Tumayo na ang ama ni Jordan at sinamahan sila nito para tumungo sa isang kuwartong sinabi ng kaibigan, dalawang kama ang naroon kaya naman tuwang-tuwa sila ng kaibigan niya na nahiga, dala na rin ng matinding pagod kaya naman ilang minuto lang ay nakatulog na sila.
Hindi alam ni Luke kung anong oras na nang magmulat siya muli ng mata, subalit nagawa niya ng gumising. Tumingin siya sa bintana, madilim pa rin pero pakiramdam niya sa kanyang katawan ay sapat na ang pahinga niya. Tiningnan niya ang kaibigan, himbing na himbing pa rin itong natutulog, pinalibot niya ang tingin sa kuwarto at pinilit na bumalik sa pagtulog pero ayaw na siyang dalawin ng antok, kaya nagdesisyon na lang siyang puntahan ang kanyang ama para ayain na itong umuwi.
Dahan-dahan siyang bumaba para tumungo sa lugar kung saan nag-iinuman ang mga ito, subalit tahimik na ang buong kabahayan at bilang na lang sa daliri ang mga naroon.
Nakita niyang iilang tao na lang ang masayang nagkuwekuwentuhan sa dining area subalit wala na roon ang kanyang daddy, halatang lasing na rin ang mga naroon dahil hindi na siya pansin ng mga ito. Medyo madilim na ang kabahayan dahil kaunting ilaw na lang ang naiwang bukas, kaya natakot na siya na lumibot.
Natuwa siya nang mapansing tumayo ang ama ni Jordan, nagpaalam ito sa mga kainuman, pasimple na lang siyang sumunod dito para tanungin kung nasaan ang kanyang ama.
Halos tumakbo na siya dahil halatang nagmamadali ito at hindi siya napapansin, natigil lang siya nang mabatid na kakaiba na ang ikinikilos ng sinusundan, nagpapalinga-linga ito ng tinging sa paligid wari’y may hinahanap.
Hindi niya maintindihan ang mga nangyayari dahil sa ikinikilos nito ng mga oras na iyon, kasalukuyan kasi silang nasa pinakalikod ng naturang mansyon kung nasaan ang hardin. Matataas ang bakod na nakapalibot doon at puno ng iba’t-ibang maliliit na puno, gumagapang na halaman, parisukat na talahib na nakahilera at ang iba naman ay dinesenyong parang mga hayop.
May kung anong nagtulak sa kanya para magtago sa pagitan ng mga halamanan, isiniksik niya ang sarili sa pagitan ng dalawang malalaking paso na natatakpan naman ng isang malaking parisukat na palumpong, kaya naman hindi siya nakita ng ama ni Jordan
nang lumingon ito sa likuran.Nakadama si Luke ng kakaibang kaba at kiliti sa kanyang dibdib dahil pakiramdam niya ay isa siyang ispiya ng mga sandaling iyon. Hanggang sa makita niya ang bigla na lang paglitaw ng isang babae mula
isa pang parte ng kabahayan.Doon na siya nakadama ng kung anong kabog sa kanyang dibdib nang makitang dali-daling itong tumakbo patalo sa naturang lalake.
Ilang saglit pa at naghahalikan na ang dalawa.Nanlalaking matang natulala na lang siya sa nasaksihan, kaya naman dahan-dahan na siyang napaatras pabalik sa bahay at palayo roon dulo’t ng kung anong kakatwang pakiramdam na tila ilang daan paro-paro na lang ang biglaan nagsiliparan sa loob ng kanyang kalamnan.
Pinanatili niya na lang na nakatago ang sarili sa lupon ng mga halaman. Dahan-dahan na lang siyang gumapang upang makapunta
na sa kalapit na pader ng bahay at mula doon ay tinahak niya na ang daan papunta sa kalapit na pasilyo.Hindi niya sinasadyang mapatingin sa isang maliit na bintana na nasa gilid niya habang tinutungo ang naturang daan, natigil na lang siya sa pagkilos
nang may marinig na kakaibang mga tunog mula roon. Sigurado niyang ito ang maliit na bintana ng basement sa game room na napasyalan nila ni Jordan kanina, dahil sa kuryosidad ay pinilit niyang maaninag ang nangyayari sa loob kahit na may kadiliman na sa loob,dahil tanging ang liwanag na nagmumula sa labas ang tanging nagsisilbing ilaw roon.Parang nabalot na lang ng tinik ang dibdib ni Luke
nang masulyapang ang mga kaganapan, nanlaki’t namilog ang kanyang mga mata habang pinagmamasdan ng mas mabuti ang eksena.Kahit mahina ang ilaw ay kitang-kita niya ang kanyang ama na hubo’t hubad at nakapatong sa isang babae na wala din saplot. Nakahiga ang mga ito sa billiard table na naroon, hindi niya man maaninag ang mukha ng babae dahil sa dilim subalit naaaninag niya ang kabuuhan ng katawan nito
lalo na ang bilog na bilog nitong mga dibdib na may nakaguhit pa na rosas sa kanan bahagi.Sunod-sunod at walang tigil ang pagbayo ng kanyang ama sa babae, pansin na pansin ang gumigiling-giling na ang pwetan nito sa pagitan ng nakabukakang babae.
Bakas sa mukha nito ang matinding pagkagusto sa ginagawa, kita niya kung paano ito mapakagat sa ibabang labi sa bawat hagod at galaw habang hindi na magkandamayaw sa pagkapit sa hubad na katawan ng kaniig at umuuga-uga sa kinalalagyan.
Isang malalim na paglunok na lamang ang nadama niyang nang mabalot nanaman ng hindi pamilyar at kakaibang pakiramdam, tila may kung anong gumagapang sa buo niyang katawan, lalong-lalo na sa bandang ibaba niya.
Ilang saglit pa ay pumuupot
na ang mga hita ng babae sa baywang ng kanyang ama at walang habas na ang pagsabunot nito dito, doon niya napagtanto na ang mga pigil na ungol pala ng mga ito ang nadinig pinagmumulan ng kakatuwang tunog doon.Naroon ang pagkalito ni Luke dahil sa magkahalong galit, sama ng loob at init ng katawa ang pakiramdam na bumalot sa kanya. Nanatili siyang tulala hanggang sa umalingawngaw na lang ang matitinis at iping na angil ng dalawa, tsaka lang siya natauhan at nakabalik sa tamang pag-iisip nang makitang umaalis na ang kanyang ama sa ibabaw ng naturang babae.
Naroon pa ang panaka-nakang pagtawa ng dalawa habang inaayos ang mga sarili at hinahanap ang mag damit na nagkalat sa buong lugar.
Umalis siya kasabay ng pagbibihis ng mga ito, dali-dali na lang siyang bumalik sa kuwarto na pinanggalingan. Doon ay nahiga na lang siya at nanatiling tulala ng mga sandaling iyon.
Hindi niya malaman kung anong dapat na maging reaksyon o gawin sa mga pangyayaring naganap, lalo pa at paulit-ulit ang kakatwang pakiramdam sa kanya dulo’t ng walang patid na paglitaw ng mga imahe ng naturang pangyayari sa kanyang isipan.
Dahil sa pagkalito ay hindi niya na kinibo ang ama kinaumagahan, hanggang sa pag-uwi nila ay nanatili lang siyang tahimik.
Mukhang hindi naman nito napansin ang pagbabago sa ikinikilos ng anak kahit pa panaka-naka ang titig niya dito.
Litaw na litaw
kasi ang malapad na ngiti sa mukha ng ama, hindi niya maintindihan kung bakit tila tuwang-tuwa pa ito sa ginawa, kaya naman ganoon na lang ang tuluyan pagbalot ng sama ng loob niya rito, gusto niya man tanungin ito ay nanguna pa rin ang kanyang takot sa kung anong mangyayari pakatapos noon.Hanggang sa maka-uwi sila ay iniisip niya pa rin kung isusumbong niya ang mga nakita niya o hindi, pero
tuluyan na siyang nawalan ng lakas ng loob nang makarating na sila sa kanilang tahanan at makita ang masayang-masayang kapatid at ina na naghihintay sa harap ng kanilang bahay."Papa!" patakbong sumalubong ang kakamabal niya sa kanila.
Agad itong umaakap sa papa nila habang matamis na nakangiti naman ang
ina nila habang nakatayo sa may pinto."Dad, kamusta reunion?" tanong ng mama niya rito
"Ayun, ganoon pa rin, kaunti rin lang naman iyong mga pumunta, tulad last year," paliwanag nito.
Napakunoot na lang siya ng noo sa mga sinabi ng ama, doon siya tila namulat sa galing nitong magsinungaling dahil walang kahit anong bahid ng takot o konsensya sa mukha nito habang sinasabi ang mga bagay na iyon.
"Luke anak, may problema ba?" turan
kay Luke ng kanyang mama nang mapansin nito ang pagkatulala niya at pagsasalubong ng kilay.Wala sa sariling ngumiti na lang siya rito ng tipid sabay agad na umakyat na papunta sa kanyang kuwarto. Hindi niya na naisip na sabihin pa ang bagay na iyon, lalo pa nang makita ang tiwala at tuwa sa kanyang mama, hindi niya ito gustong masaktan kaya naman minabuti niya na lang na sarilinin ang mga nalalaman.
*****
"Luke, anak. May problema ka ba?" tanong ng mama niya pakauwi niya galing eskwelahan, bakas sa mukha nito ang matinding pag-aalala.
"Po, bakit ma?" pilit ngiti na lang niya, pero kita niya pa rin ang lungkot sa mga mata nito.
"Bumaba kasi iyong mga grades mo, hindi ka na rin daw masyadong active sa school sabi ng mga teachers mo," alalang saad nito sa kanya.
Mula nang mangyari ang insidenteng iyon, kahit ilang taon na ang nakakaraan ay hindi niya mapigilang mag-isip at makonsensya, pakiramdam niya ay kasabwat din siya ng kanyang ama dahil hindi niya ito magawang maisumbong. Pati tuloy ang pag-aaral niya ay unti-unti ng naapektuhan dulo’t ng mga nasa isip.
"Mas mahirap na kasi ang mga pinag-aaralan namin ngayon ma. Hindi ko na gaanong maintindihan, di tulad ng dati," palusot niya na lang dito.
Isang tipid na ngiti lang ang namutawi sa mukha nito,
hindi na rin naman ito nagtanong pa matapos noon. Sa pagkakakilala niya sa mama niya ay napaka maunawain nito sa halos lahat ng bagay, kaya naman mas lalo lang siyang nabibigatan sa pasanin mag-isang dinadala.Hanggang sa dumating ang hapon ay napansin niya na panay ang tingin sa kanya ng kanyang mama na puno ng pag-aalala, hindi niya naman sadyang magsinungaling dito at mangayari ang mga bagay na iyon subalit parang bigla na lang siyang nawalan ng gana sa pag-aaral.
"Son, your mom has told me that your grades have been failing, is there something wrong?" tanong ng ama niya.
Kasalukuyan na silang magkakasama sa hapag at nagsasalo ng hapunan.
Kunot noong nagyuko na lang siya ng ulo, hanggang ngayon ay hindi niya maialis ang pait at sama ng loob dito."May business party si daddy mo sa susunod na araw, siguro maganda kung sasama ka. Ang alam ko beach resort iyong pupuntahan," pang-e-engganyo ng mama niya.
Mukhan iniisip nito na kailangan niya ng quality time kasama ang ama dahil na rin sa tagal na hindi sila nito nagkakasama.
"Hindi na po ma," agaran niyang sagot.
Nagkatinginan na lang ang kanyang mga magulang, bakas ang biglaan pagkabahala sa mga ito dahil sa kanyang sinabi. Alam kasi ng dalawa na gustong-gusto niya ang pagsama at pagpunta sa mga ganoon.
"Ako na lang po papa" singit bigla ng kakambal niya.
Iyon na ang bumasag sa kakaibang tensyon noon at nagpangiti sa kanyang mga magulang.
"All right sweetheart, you can come!" pagpayag ng ama niya sa sinabi ng kapatid. "Ang alam ko sasama rin si Jordan doon," habol ng ama niya sa kanya.
Medyo na engganyo siya sa sinabi nito dahil na rin sa gusto niya ulit makita ang kaibigan, matapos kasi silang magkakilala nito ay madalas na silang pagsamahin ng kanilang mga ama sa ilang mga aktibidad, tulad ng basketball camp. Dahil na rin sa kasama ang kakambal bandang huli ay napapayag na rin siya ng mga ito na sumama.
Mas kakaiba ang party na dinaluhan nila ngayon kaysa noon nakaraan, mas marami na ang taong roon dahil sa pagkakataon na iyon ay marami na ang mga kaedaran nila.
Parang isang casino ang buong resort dahil sa mga naglalaro ng iba't-ibang uri ng sugal, simula madjong hanggang poker at slot machines ay mayroon ang naturang lugar. Maliban pa sa club at kainan at iba’t-iban pang aktibidad, hindi napigilan ni Luke ang magsaya dahil na rin sa dami ng pwedeng gawin.
Mula snorkling, water ski at surf boarding ay ginawa nila, kaya aliw na aliw din ang kapatid niya dahil doon, natigil lang sila nang magtatakipsilim dahil na rin sa pagod at pagdilim.
"Luke, hindi ka pa ba matutulog," tanong sa kanya ng kakambal habang nagsusuklay ito ng buhok.
Nagbalik na muna sila sa kanilang kuwarto upang makapagpalit at pahinga ng kaunti. Sigurado niya na inaantok na ang kapatid dahil madalas itong matulog ng maaga kaysa sa kanya.
"Mamaya na, hindi pa ako inaantok," d***g niya sa kapatid na mukhang gusto na siyang patigilin sa pagsasaya.
"O, saan ka pupunta?" sita nito nang makitang papalabas siya ng kuwarto nila.
"Magpapahangin lang ako sandali," paliwanag niya na lang bago nagmamadaling lumabas.
Hindi niya matanggal sa kanyang isipan ang mga alaala nang nakaraan, lalo pa at tila naglaho nanaman na parang bula ang kanilang ama kapag nalilingap sila ng kapatid.
Tinungo niya na lang ang huling kinaroroonan nito at nakahinga siya ng maluwag nang makitang abala pa rin itong nakikipaglaro ng madjong kasama ang mga kaibigan nito, sa pagkakakilala niya sa ama sigurado niyang magdamag nanaman itong maglalaro sa pagkakataon na iyon.
Minabuti niya na lang na hanapin ang kaibigang si Jordan, subalit mukhang natulog na drin ito dahil hindi niya na makita sa ilang oras na pag-iikot sa resort, kaya binalikan niya ang ama para silipin muli at halata naman na ito ang panalo dahil bakas sa mukha nito malapad na ngiti.
Naupo na lang siya sa isang silya sa hindi kalayuan na nakaharap sa beach upang bantayan ito, habang uminom ng mainit na tsokolate.
Ayaw kasi siya patulugin ng mga alaala ng ginawa ng kanyang papa
dahil paulit-ulit niyang naaaninag ang tagpong iyon at tila minumulto siya ng itim na rosas na nasa dibdib ng babae.Nawala lang siya sa pagmumuni
nang may makitang kakaiba sa hindi kalayuan, sinubukan niyang huwag iyon pansinin pero nakadama siya ng pag-aalala nang makitang gumegewang ang naturang tao at nagtutuloy-tuloy sa paglakad patungo sa dagat.Inilibot niya ang tingin sa paligid mukhang walang nakakapansin dito ng mga oras na iyon, hindi niya naman gustong makaabala sa mga naroon, dahil hindi niya sigurado kung talagang nasa panganib ang naturang tao, kaya naman mag-isa niyang tinungo ang lalaking lasing.
"Sir, okay ka lang?" mabilisan niyang pagtatanong nang makalapit sa lalake.
Kunot noo itong tumingin sa kanya sabay ngumisi, doon niya lang napansin na halos magkaedad lang pala sila nito.
"Yeah man! I'm more than okay! I freakin feel fantastic!" natatawa nitong saad.
Subalit kita ni Luke ang lungkot sa mga mata nito at halatang lango na sa alak dahil sa kakaibang pagsasalita at kilos.
"Dude! lasing ka na, delikado diyan! mabuti pa doon na lang tayo!" pag-aaya niya sa binata.
Winagayway lang nito ang kamay para sabihin sa kanyang wag mag-alala bago nagtuloy-tuloy muli sa paglalakad papuntang dagat.
"Pare, saan ka pupunta?" habol niya kaagad dito.
"I wanna swim man," natatawa nitong pagpapaalam.
Wala na itong pasubali sa alon ng dagat at nagpatuloy lang sa paglalakad, kaya mabilisan niya itong hinabol dahil napansin niyang hanggang baywang na nito ang tubig, hinawakan niya kaagad ang lalake sa balikat para patigilin.
"Dude! magpatanggal ka muna ng amats bago ka lumangoy!" payo niya rito habang pilit itong hinahatak pabalik, subalit sadyang ayaw nitong magpapigil at tuloy-tuloy lang ito na para bang wala siya roon. "Shit man, baka malunod ka!" medyo kinakabahan na siya ng mga sandaling iyon dahil umabot na pala sa balikat na nila ang lalim ng tubig.
"Fuck!"
Narinig niyang d***g nito nang matamaan sila ng alon, nagsimula na itong maglikot at mas lalo na siyang kinabahan ng mas lalo pang lumalim ang kanilang kinalalagyan.
"Shit!" muli nitong sigaw.
Doon niya lang napansin na namimilipit na ito sa sakit, napagtanto niya na maaring pinulikat ang lalake, kaya mabilisan niya na itong hinapit sa ulo para mapanatili iyon sa ibabaw ng tubig at dali-dali niya ng hinatak pabalik, subalit medyo nahirapan siya dahil patuloy pa rin ito sa pagpupumiglas,
"Shit pare! Huwag ka malikot," sita niya dito dahil nagpupumilit itong kumawala sa kanyang pagkakahawak kahit halos nalulunod na.
"Let me go man! let me go" panlalaban nito sa kanya.
"Shit! Gusto mo bang malunod," sermon niya na.
Nagawa niya na itong mahatak sa medyo mas mababang parte ng dagat kaya naman tila nagbubuno na sila roon.
"Let me be!" naiiyak nitong sambit.
"Fuck, Vincent!" alingawngaw na lang ng isang boses sa hindi kalayuan.
Napatingin na lang siya sa pinagmulan noon at nakita niya ang dalawa pang lalake na patakbo patungo sa kanilang kinalalagyan.
"Let me go!" nanggagalaiting sigaw sa kanya ng lasing na lalake.
Pero mas hinigpitan niya lang ang paghawak dito, nakahinga siya ng maluwag nang tulungan siya ng dalawa pang lalakeng dumating upang hatakin ito pabalik.
"Puta naman Vince! gusto mo na ba talaga mamatay," ngitngit na singhal ng isa sa mga lalaking nandoon nang makabalik na sila sa pampang.
"Mond! tama na iyan, intindihan mo na lang, alam mo na ngang problemado iyong tao!" sita ng isa pang kasama nito.
Nanatili na lang siyang tahimik at nanonood sa dalawa habang nakaalalay sa lalakeng lasing na ngayon ay wala ng malay na nakahiga sa buhangin.
"Drew! tayo ang mapapagalitan kapag may nangyari riyan," paalala nito sa kasama.
"Hindi naman ito mangyayari kung binantayan mo siya" sita ng lalaking nagngangalang Drew.
"Pare, salamat sa tulong, buti na lang nakita mo itong kaibigan namin," baling sa kanya ng lalaking nagngangalang Mond.
"Kaya niyo na ba siya?" tanong niya sa mga ito.
Sabay-sabay na lang silang napatingin sa lalaking salarin ng gulo.
Tulog na tulog na ito ng mga sandaling iyon dahil sa pagkalasing"Oo, kaya na namin ito, salamat ulit sa tulong pare," saad naman ng lalaking nagngangalang Drew.
Doon na siya nagdesisyon na iwan ang mga ito at mula sa kinauupuan ay pinanoo niya na lang ang dalawa nang akayin
ng mga ito ang lalaking kasama.Nakadama siya ng awa dito dahil batid niyang mag kung anong mabigat na pinagdadaanan ang lalake, subalit hindi niya na nagawang magtanong pa dahil ayaw niya rin naman masabihang paki-alamero lalo na at di niya naman kilala ang mga ito.
Basang-basa na siya nang makabalik sa pwesto kanina, sinilip niya muli ang kanyang ama, naroon pa rin ito sa lamesa at abala pa rin sa paglalaro, kaya tumungo na lang muna siya sa pool na malapit para ipagpatuloy ang paglangoy dahil basa na rin naman siya.
Naisip niyang ituon na roon ang atensyon upang pilitin
na lang alisin ang imahe ng hubog ng babae at itim na rosas na palaging naaaninag sa kanyang isipan dahil walang patid pa rin ang kakatwang pakiramdam na naidudulot noon."And the winner is!" alingawngaw ng boses sa mikropono.Lahat halos ng tao sa paligid ng entablado ay atentibong nakatuon sa sasabihin ng tagapagsalita. Halos hindi siya makahinga dahil sa kaba habang hinihintay ang hatol sa patimpalak, magkatikom ang kanyang mga kamay habang taimtim siyang nagdarasal habang nakapikit. "Abigail Freyja Salazar!" parang tumigil ang tibok ng kanyang puso nang ianunsyo ang kanyang pangalan. Malakas ang hiyawan ng mga tao kasabay ng matunog na mga palakpakan habang iniaabot sa kanya ang bulaklak at tropeyo, naluluha-luha pa siya sa sobrang tuwa habang kumakaway sa mga manonood na naroon. "Ay bakla! ang galing mo talaga!" bati sa kanya ng kaibigan si Clifford pakababa niya ng entablado. Tinulungan na siya ng mga ito na magdala ng mga bitbit, napapatalon na lang sila sa galak dahil hindi nila maitago ang sobrang tuwa. "Salamat," natatawang saad na lang niya sa mga ito.Halos hating gabi na nang makauwi sila, pero hindi pa rin maalis sa mukha niya ang ng
"Dude, virgin ka pa ba?" pilit kalmang saad niya.Halata naman ang gulat ng kaibigan sa kanyang sinabi dahil napanganga na lang ito habang nanlalaki ang mga mata na tumingin sa kanya. "Oo naman no!" balisa nitong saad. "Bakit mo naitanong? Huwag mong sabihing…" hindi na nito natapos ang sasabihin dahil napahawak na lang ito sa bibig sabay namimilog na matang napahawak sa bibig, halata ang makulit na kapilyuhan sa mukha. "Ulol!" mabilisan niyang batok nang mabatid ang nasa isip nito. "Ano bang mayroon, bakit mo naitanong?" natatawa nitong haplos sa parteng nabatukan. "Wala lang, napapa-isip lang ako," kumunot na lang ang noo ng kaibigan sa kanya, isang buntong hininga naman ang pinakawalan niya ng mga sandaling iyon dulo’t ng bagay na gumugulo sa kanyang isipan, "kasi, bakit parang may mga taong nahihirapan umiwas sa tukso kahit may mga asawa at karelasyon na?" sa wakas ay bulyaw niya dahil sa bigat ng bagay na dinadala.Bigla niya nanaman kasi naalala ang tagpo ng kanyang ama kasa
"Freyja, kamusta na pala nanay mo?" pag-uusisa ng kaibigan niya habang inaayos niya ang mga sabang inutang."Medyo umaayos na rin siya kahit papaano," ngiting sagot niya, "salamat dito George, pakisabi pala sa nanay mo sa makalawa ko na to babayaran," saad niya sa kababata."Wag mo iyon alalahanin, akong nang bahala doon," ngiting tugon nito sa kanya na namumungay pa ang mga mata sa kanya.Ganoon na lang tuloy ang pagyuko niya rito upang umiwas ng tingin. "Salamat ulit" nahihiyang balik niya na lang sa lalake."Tulungan na kita diyan," alok nito pakatapos itali ang bungkos ng mga saging na kanyang dadalhin."Ateng, ateng!" alingawngaw ng isang matinis na boses.Napalingon na lang sila sa tumatakbong si Clifford."Bakit?" pigil niya dito nang muntik na siyang lagpasan ng kaibigan."Iyong nanay mo!" taranta nitong saad na halos nagtatatalon na.Bigla na lang siyang nabalot ng pag-aalala dahil sa hitsura ng kaibigan. "A...anong nangyari kay nanay?" balisa niyang saad dito."Bilis" hinata
"Saan ka ba nanggaling na ugok ka!" isang malakas na batok ang sinalubong sa kanya ng galit na galit na kapatid."Hala, bakit ba ako pinagdidisikitahan mo!" balik niya kaagad dito dahil sa gulat."Ikaw ang lalake, ikaw dapat ang nagtatanggol sa amin!" bulyaw ng kakambal.Bigla na lang siyang kinabahan sa lumabas sa bibig nito, agad niyang pinalibot ang tingin sa bahay nila at mukhang nagkaroon nga ng gulo roon."Ano ba nangyari!" alala niyang saad."Matagal na palang niloloko ni papa si mama, tapos hindi mo man lang alam!" nanlilisik matang singhal nito sa kanya.Doon na sumikip ang dibdib ni Luke sa galit, ang buong akala niya kasi ay hindi na iyon mauulit pa at mananatili na lamang sa nakaraan subalit mali pala siya ng inakala.Napakuyom na lang siya ng palad, nakadagdag pa sa kanyang poot ang paghihinagpis ng kanyang kakambal kaya naman inakap niya na lang ito para pahinahunin."Sorry sis," pagpapakalma niya rito.Tuloy-tuloy lang ito sa paghampas sa kanyang dibdib habang humahagul
"Hoy ateng, kailan mo ba balak sagutin si papa George? grabe ang tagal na niyang nanliligaw sa iyo ah" napapigil na lang siya ng tawa sa pangungulit ng kaibigan."Ano ka ba naman Clifford sabi ko naman sa iyo diba, hindi pa ako handa para sa ganyan" isinawalang bahala niya na lang ang muna ito.Kahit alam niya naman na seryoso si George ay sadyang hindi niya kayang pumasok sa ganoong bagay lalo na sa kasalukuyan nilang kalagayan."Ay naku. kailan ka pa magiging handa, sige ka, kapag ikaw naunahan," sermon nito sabay namaywang sa harap niya.Natahimik na lang siya sa sinabi ng kaibigan, naroon naman kasi ang pagkagusto niya sa naturang binata, subalit tila parang hindi pa siya handa para sa ganoon na bagay.Ilang sandali rin gumulo sa kanyang isip ang mga bagay na iyon, gusto niya rin naman si George ngunit sadyang nangingibabaw ang kanyang takot. Nakadagdag pa sa kanyang alalahanin ang katotohanan na maaaring may magustuhan ibang babae ang binata lalo na at alam niyang napakaraming ma
"Napaka simpleng bagay na nga lang ng iniuutos ko sa iyo hindi mo pa nagawa, anong klaseng pag-iisip ba mayroon ka!" bulyaw ng kanyang ama.Napakuyom na lang siya ng palada habang tinatanggap ang mga katagang iyon. Alam niya naman na ito ang magiging reaksyon nito subalit sadyang hindi niya mapigilan ang galit dahil alam niyang sinasadya lang ito, maliban doon ay nagkataon lang na iba ang dahilan kung bakit hindi siya nakapagpapirma ng mga dokumento."Paano mo pa mahahabol iyang mga papeles!" pagwawala nito sa opisina, nanatili lang siyang nakayuko at nanggagalaiti sa harapan nito. "Get out of my face!" bato na lang nito ng mga hawak na papel sa kanya.Isang malalim na hininga na lang ang pinakawalan niya habang pinupulot ang mga iyon bago tumalikod at naglakad palabas, hindi na siya nag atubili pang magpaliwanag, dahil alam niyang sarado na ang isipan ng kanyang ama.Napaghandaan nanaman niya ang naturang bagay na iyon at sigurado niyang sa pagkakataon na iyon ay siya ang mananaig, k
"Ang laki pa rin nito" napahawak na lang sa pisngi si Clifford sa pagkagulantang nang makita ang babayaran nila.Taas kilay itong hinablot ni Porsya. "Ilang araw lang naman tayo dito ah!" panglalaki ng mata nito."Hayaan niyo na, gagawan ko na lang ng paraan," kinuha niya na lang muli sa dalawa ang papel at pinakatitigan.Hindi lubos akalain ni Freyja na magiging ganoon kalaki ang babayaran sa hospital na iyon, lalo na at ilang araw lang naman ang pananatili nila roon.Nagawa niya nang humingi ng tulong sa mga kinauukulan, halos nalapitan na nila at nautangan ang lahat ng kakilala, ngunit hindi pa rin iyon naging sapat, sumasakit na ang ulo niya dahil sa ilang araw na siyang walang maayos na tulog, idagdag pa roon ang alalahanin niya habang nakaratay pa rin ang kanyang ina. Bakas na rin ang pangangayayat niya dahil ipinang bibili niya ng gamot ang pang gastos niya sa pagkain, tinitiis niya na lang ang matinding gutom at wala na lang siyang sinasabi sa mga kaibigan upang hindi mag-alal
"Ayos ka na ba?" tapik niya kay Jordan nang makitang medyo wala na ang pamumula nito.Tumango ito pero hindi nagsalita, nagising lang ang diwa ng kaibigan niya nang bigla na lang mag ring ang cellphone nito, parang itong nabuhusan ng malamig na tubig sa bilis ng pagdilat kasabay ng pagsagot."Hello!" balisang saad nito. "Opo ma, pauwi na po ako," buong lambing nitong pagpapaalam.Napapigil na lang siya ng tawa habang pinagmamasdan si Jordan, tila kasi para nanaman itong isang makulit na bata habang kausap ang ina."May tinapos lang po kasi kaming magkakaklase na project." Pinandidilatan siya nito ngunit sadyang hindi niya mapigil ang hagikgik. "Po?" Nasuntok na lang ni Jordan si Luke sa balikat nang kumawala ang malakas na bungisngis.Isang malalim na hininga muna ang ginawa niya bago magsalita. "Kasama niya po ako tita!" singit niya na lang dito.Halata naman ang gulat nito sa ginawa niya. "Si Luke po!" ganoon na lang ang pagkatulala nito. "Opo," magiliw nitong saad matapos nag ilan
Katahimikan at kapayapaan, iyon ang isang bagay na hindi niya lubos akalain na muli niyang mararanasan matapos ng lahat ng nangyari. Sa tagal ng paghihirap at dami ng pagsubok na dinanas hindi na pumasok sa kanyang isipan na makakatakas pa sa pagkalugmok na iyon.Naroon ang sobra-sobra niyang pasasalamat sa kasalukuyan na lagay na tila ba idinulot ng langit dahil komplikado man ang naging sitwasyon niya ngayon, hindi maitatanggi na malayong-malayo ang kasalukuyan niyang buhay sa pinagmulan, kaya naman sobra-sobra ang kanyang pasasalamat ng mga oras na iyon.Ang malalim niyang pagmumuni ay nahinto lamang nang madinig ang ilang makukulit na katok sa pinto nila, dali-dali na lang siyang napatakbo papunta roon nang makita mula sa bintana kung sino ang mga naroon.“Ateng! Kamusta ka na,” tiling bati ni Clifford pakapasok nito kasama ang kaibigan nila.“Clifford, Porsya, buti napasyal kay
Halos nanghihina pa siya habang iminumulat ang mga mata, subalit hindi niya nagawang makagalaw pa nang madama ang init ng mga bisig na nakapulupot sa kanyang baywang, kaya naman medyo napabaluktot siya ng kaunti sa pagkailang nang mabatid ang mga nangyayari. Mas lalo lang iyon humigpit, kasunod ng pagdampi ng mainit na hininga sa kanyang leeg."Hey, musta tulog mo?" malambing na saad ni Luke habang mas ipinagdidikit sila."Nasaan ako?" hindi niya masyadong maaninag ang paligid dahil sa dilim ng lugar."Nasa kuwarto." Subsob na lang lalo ni Luke ng mukha sa kanyang balikat.Napasinghap na lang siya sa ginawa ng lalake, sigurado niyang alam na ng lalake ang tungkol sa bagay na iyon dahil sa inaasal nito."Huh? Nasaan na si Lukas?" Sinubukan niya ng bumangon nang maalala ang bunso nito, subalit naroon pa rin ang kakatwang hilo niya."Tulog na, kasama mga kuya ni
Halos tulala na lang siya buong tanghali sa hapag, pinapakatitigan ang pagkain na naiwan sa lamesa na halatang inihanda ng maaga. Para siyang biglang naupos na kandila ng mga sandaling iyon.Napabalik na lang siya sa lahat ng mga nangyari sa mga nakaraang taon, pilit isinisiksik sa kanyang isipan ang lahat ng nagawa na maaaring naging dahilan ng kalagayan ngayon. Sa isip-isip niya ito na marahil ang kaparusahan sa mga ginawa niyang kasalanan.Natigil lang siya sa pagdadalamhati nang madinig ang pagbukas ng pintuan, kunot noo pero wala pa rin siya sa sarili nang mapalingon doon."Daddy!" Umalingawngaw sa buong lugar ang malakas at masiglang hiyaw ni Thorin, halata ang matinding galak nito habang papasok.Agaran na lang nagbalik ang kulay sa mukha Luke, hindi niya napigilan ang matinding pagbugso sa kanyang dibdib dahil sa pinaghalong kaba at galak."Thorin!" medyo naluluha niyang
Nagising na lang siya ng hatinggabi sa lamig sa kanyang kapaligiran, bahagya niyang kinapa ang kanyang tabi para pakiramdaman, subalit napabuntong hininga na lang siya ng malalim nang mabatid na wala pa rin siyang katabi.Ganoon na lang ang pagpapakalma niya sa kakaibang kirot na nadarama sa kanyang dibdib, pilit na isinasantabi ang nararamdaman para intindihin ang pinagdadanan ni Freyja.Halatang matindi pa rin ang pagdadamdam nito dahil mag-iilang araw na rin itong hindi tumatabi sa kanya. Hindi tulad ng dati na kapag nasigurado na nitong tulog na ang anak nila ay bumabalik na ito sa kanilang kuwarto. Ngayon, kahit gaano pa siya katagal maghintay roon ay wala siyang napapala.Ngunit matapos ang ilan pang araw ay hindi niya na nagawang matiis pa ang malamig na pakikitungo nito sa kanya at pagsasawalang bahala."Freyja, Freyja!" Agad niyang hinagilap ang babae pakatapos ng pakikipag usap sa abogado.
Ganoon na lamang ang pagmamadali niyang tumalikod upang makaalis matapos maihatid si Luke sa home office nito, hindi niya na nais pang madagdagan pa ang panibughong nadarama ng mga sandaling iyon sa mga maari pang malaman.Napatigil na lang siya nang mabilis na hulihin ni Luke ang kanyang kamay, nakasunod pala ito sa kanya hanggang sa may pintuan. Dahan-dahan ang naging paglingon niya rito, pilit na ikinukubli ang pait sa kanyang mukha."My, magpapaliwanag ako, mag-usap muna tayo," nagmamakaawang saad nito.Naroon ang higpit pero lambing sa mga kapit nito na halatang hindi siya nais na umalis."Ayos lang ako, mabuti pa kausapin mo na muna si sir Romero." Pinilit niya na lang ngumiti para mawala ang pag-aalala nito.Hindi niya kasi nais pang makaabala sa pag-uusapan ng dalawa, lalo na at mukhang personal iyon, maliban doon ay hindi niya nais ipakita ang pagdadalamhati sa lalake.
Ilang araw pa at nakalabas na rin ang mga ito sa hospital, sa hindi inaasahang pangyayari ay mabilis na nanumbalik sa dati ang mga bagay-bagay at ngayon ay tila mas naging mas maayos pa ang lahat ngayon, lalo pa at nilinaw na ni Luke ang lahat sa pagitan nila.Hindi niya nga lubos akalain na muli niyang makakausap at makakasama ng ganoon si Luke, kaya’t matapos noon ay hindi niya na hinayaan pang makasagabal ang nadarama niyang galit at pagtatampo rito, kung kaya nagbalik na rin ang kanilang dating pagsasama ng wala ng kahit anong alinlangan at pagtatago.
"Ayos naman po ang lagay nang bata, luckily tumagos lang iyong bala sa katawan niya, there were no signs of any serious damage," mahinahon na saad ng doctor.Halos lahat ng taong naroon ay nakahinga ng maluwag, kahit siya ay parang natanggalan ng mabigat na pasanin at tinik sa dibdib."Mabuti naman," masayang yakap na lang ni Porsya sa kanya.Ngiting tumango naman ang doctor sa kanila bago nito tingnan ang hawak nitong clipboard, umubo ito ng bahagya na para bang may kung ano itong pinaghahandaan na sabihin.Natahimik na lang silang lahat, napalunok na lang siya nang maalala na hindi nga lang pala ang anak ang nasa loob ng emergency room. May kung anong sikip na lang ang nadama niya sa dibdib nang makita ang muling pagseseryoso ng kausap nila.Nabalot din muli ng tensyon ang lahat ng naroon dahil sa biglaan kaatahimikan. Halos lahat ay atentibong nakatuon ang atensyon sa doctor.
"Ateng, nasaan na si Miko? Nasaan na siya!" Walang tigil na pagwawala ni Clifford sa higaan nito.Mula nang magising ang kinakapatid ay wala na itong tigil sa paghahanap sa kanyang anak. Ito ang nabaril nang subuka nitong pigilan ang pagkuha sa bata, nagpapasalamat na lang sila at sa bandang hita lang ito tinamaan at nahimatay lang mula sa sugat."Sister, magpahinga ka na muna, sina sir Luke na iyong bahala sa kidnapper," pilit pagpapahinahon ni Porsya dito, pero mas lalo lang itong nagwala."Jusko, si Miko!" sigaw na lamanag ni Clifford"Ateng, umayos ka!" sampal na lang ni Porsya rito."Aray ha!" sita nito sa kaibigan.Pinakatitigan naman ni Porsya si Clifford ng masama bago ibaling ang tingin sa kanya. Doon lang nito nabatid ang panaka-naka niyang hikbi."Hi...hindi ko na alam ang gagawin ko." Napatakip na lang siya ng mukha sa sobrang
"Shit!" buong lakas na sigaw niya pakapreno ng motor. Muntik pa siyang mabangga ng rumaragasang mga sasakyan dahik sa kawalan ng kontrol sa pagmamadali.Kahit halos paharurutin niya na ang motor ay hindi niya nagawang maabutan ang kotseng hinahabol, napatigil pa siya dahil sa biglaan pagpula ng traffic light at agaran harang ng mga sasakyan mula sa kabilang kalasada.Hindi na mawala ang nadadama niyang pagkataranta at kaba ng tuluyan ng makalayo ang naturang kotse sa kanyang paningin."Fuck, fuck, fuck!" Naiiyak niya na lang na hampas sa motor habang pilit naghahanap ng pwedeng lusutan.Para na siyang mababaliw ng mga sandaling iyon sa tindi ng pag-aalala. Ang bawat minutong nagdadaan ay parang oras sa bagal ng takbo noon. Sa sobrang taranta ay wala na siyang ibang napagpilian kung hindi ang kunin ang kanyang telepono para humingi na ng tulong.Natigilan lang siya sa pagtawag nan