Chapter 41

UMIWAS ako ng paningin nang makitang sinusundan pa rin ako ng mapanuring mga mata ng mga taong dumalo sa libing ni Mrs. Brown. Ngayon ay nasa sala na kami at nakaupo pero aligaga pa rin ako.

"Are you okay?" Nilapitan ako ni Dylan at maagap na hinawakan ang kamay ko.

Pinagmasdan ko ang namumutla niyang mukha, may mga maliliit siyang sugat. Siguro galing sa mga basag na salamin ng sasakyan. I heard it was a car crash. Nabunggo siya ng malaking truck at tumilapon pa ang kotse niya.

"Ikaw? A-ayos ka na?" Nahihiya ako sa kaniya. Dahil sa eksena kanina at dahil sa nangyaring pagkakaaksidente niya.

Nakangiti siyang tumango. Marahan niyang hinaplos ang pisngi ko matapos akong hagkan sa noo.

"I love you so much, mahal."

Ngumiti ako sa narinig. "I love you, too."

Naiinis kong pinahid ang mga luhang tumakas mula sa mga mata ko. Sa halip na lumayo ako kay Dylan, heto't nakapag-confessed pa ako nang wala sa oras. Nakakainis naman kasi itong maling akala na ito! Nakakahiya!

"Janice told me it was