Chapter 43

TULUYANG bumagsak ang mga tuhod ko pagkatapos marinig ang lahat ng sinabi ni Timothy. Mabilis akong dinaluhan ni Dylan at mahigpit na niyakap.

"S-si Steffi... A-ang anak natin... "

Nag-unahan sa pagbagsak ang mga luha ko nang maalala ang hitsura ng malamig na katawan ng aking anak sa morgue. Sinisi ko ang sarili ko sa pagkawala ng anak ko at pagkasira ng pamilya namin.

Naniwala ako kay Dylan na kasalanan ko ang nangyari kay Steffi. Ako ang may dahilan ng pagkamatay niya... all this time, I've been blaming no one but myself, pero hindi.

"Hayop ka! Pinatay mo ang anak ko!" Mabilis akong tumayo at sinugod si Dayana, pero bago ko pa man siya malapitan ay mahigpit na akong niyakap ni Dylan mula sa likod para mapigilan. "Pinatay mo siya! Pinatay mo si Steffi!"

"No! It was an accident! I swear, it's an accident!" Umiling siya sa akin, puno ng takot ang mga mata niya.

"All these years, binabangungot pa rin ako sa nangyari sa anak ko! I blamed myself, pero ikaw... ikaw pala ang pumatay sa anak