Luci's POV"Mama!"Hindi ko napigilan ang paglunok nang marinig ko siyang tawagin akong 'mama'. I never thought a single word from her would make me this happy."Luna Marie."Lumapit ako sa kaniya with open arms. Nagmamadali siyang bumaba mula sa kinauupuan niya at patakbong lumapit. Agad niyang itinaas ang dalawang kamay para sa akin."Mama!"I tried so hard not to cry, pero nanakit lang ang lalamunan ko sa pagpipigil ng luha.Luna Marie. Anak. Baby ko."Baby, I'm sorry, ngayon lang bumuti ang lagay ni Mama. Ngayon lang kita nabisita."Nakaluhod na ako sa sa sahig habang yakap siya. Oh, God, thanks for healing me. Thank you for keeping us safe all these years. Ngayon, yakap ko na ang anak ko. Her body is so tiny. Kumakain kaya siya nang maayos dito? Nakikipagkaibigan ba siya sa ibang bata?Ang dami kong gustong malaman. Ang dami ko rin gustong ibigay sa kaniya. At una na roon ang kaligtasan.Natuon ang paningin ko sa picture namin dalawa na nakadikit sa pader sa harap ng maliit na ta
Luci's POVUNTI-UNTING bumagsak sa lupa si Damon. Dinaig ko pa ang tinakasan ng malay sa nasasaksihan. Gising ako pero ayaw nang tumakbo nang maayos ng utak ko.Nakita ko kung paano umalis ang kotseng kinalululanan ng lalaking bumaril sa amin. Nang mawala ito sa paningin ko ay pabagsak akong lumuhod sa tabi ng mag-ama ko."D-Damon... ""L-lumayo na k-kayo... " Bigla siyang umubo ng dugo kaya lalong nagbagsakan ang mga luha ko. "Si Luna... take our b-baby... ""Damon, no! Please, stop talking!"Mahigpit kong niyakap ang baby namin habang hawak ang kamay ni Damon. Luminga ako sa paligid, umaasa na may makitang tao at mahingian ng tulong."Tulungan n'yo kami! Maawa kayo! Tulungan n'yo kami!"Nang muli kong tingnan si Damon, putlang-putla na ang mukha niya. Halos wala nang kulay."Oh, God! T-tulong! Please, maawa kayo sa amin!"Narinig kong tumunog ang cellphone ni Damon sa loob ng bulsa nito. Nanginginig ang kamay na kinuha ko iyon.I saw Nico's name on the screen. Agad ko itong sinagot,
Luci's POVNAKAUPO ako sa pinong buhangin habang pinanonood si Luna Marie na magtatakbo sa paligid. Kanina pa ito naglalaro sa front beach ng resort namin, parang hindi napapagod sa kakatakbo."Baby, dahan-dahan lang. Baka madapa ka na naman."Malakas na pagtawa ang itinugon nito sa akin. Dali-dali siyang lumapit sa tubig at nag-umpisang magtampisaw."Mama, ang lamig ng dagat! Ang sarap maligo!" Umahon ito at patakbong lumapit sa akin. Kinuha niya ang kamay ko at pilit akong hinihila papunta sa tubig. "Mama, ligo tayo! Sige na!""Baby, hindi puwedeng mabasa si Mama. Ikaw na lang. Tapos mamaya, papaliguan kita.""E, wala akong kasama! Nasaan na kasi sina Tita Linda at Lolo Ernesto at Lola Guada?""Busy sa resort si Tita Linda mo, baby. Ang dami natin guest ngayong buwan.""Sina Lolo at Lola, busy rin?"Napangiti ako nang makitang sumimangot na ito. "Hindi sila busy, pero di ba, dinalaw nila si Tita Laura?""Ah, iyong kakambal mo?""Yes, baby ko!"Sumimangot ito lalo. "Paano iyan? Wala
"Sign the divorce papers, Tanya," malamig ang boses na utos niya. "You want to divorce me? B-but why, Dylan?" I looked at him in the eyes, desperately searching for even the slightest bit of love he had for me. "This is not working, Tanya. Let's end this." Hiindi ko napigilan ang sarili ko na umiling. "But I'm trying hard, Dylan." "Hindi na ako masaya... " mapait akong napangiti nang marinig ang sinabi niya. "Bakit? Ako rin naman, ah? I'm miserable! But I chose to stay because I don't want to leave you!" Hindi ko na napigilan ang pagpatak ng mga luha sa pisngi ko. Hindi ko naisip na darating ang araw na ito. Anong nangyari sa amin? "Tanya, huwag na natin pahirapan ang isa't isa—" Hindi ko na siya pinatapos na magsalita. Agad kong inagaw ang divorce papers at ballpen sa kamay niya. "Kapag pinirmahan ko ba ito, magiging masaya ka ba?" Hinintay ko siyang makasagot sa tanong ko. Kahit masakit, gagawin ko ang gusto niya. Pipirmahan ko ang divorce papers namin. But I just want him t
"Mama, look, oh! Ang sungit ni Santa Clause!"Natawa ako nang ituro ni Thalia ang lalaking nakadamit na Santa Clause at nakaupo sa kaniyang malaking sley habang nakikipag-picture sa mga bata.Mukhang pagod na pagod ang taong nasa likod ng costume na santa kaya sinusungitan na ang mga batang nakikipag-picture sa kaniya."Baby, do you want to take a picture with Santa Clause?"Umiling siya sa akin. "I don't want.""But why?""He's mean!" pagkatapos sabihin iyon ay bigla niya akong hinila patungo sa corner ng mga chocolates. "Mama! Buy me this one, please?"Nagpa-cute siya sa akin habang yakap ang malaking chocolate milk with peanuts. Ngumuso pa siya na lagi niyang ginagawa sa tuwing gustong-gusto niyang makuha ang isang bagay.Bumuntong-hininga ako. "Hay nako! Okay na po, pero iyan lang, huh? Baka kung ano-ano na naman ang damputin mo."Masayang inilagay niya sa loob ng hawak kong basket ang chocolate saka nagpatuloy sa paglalakad. Nakangiti ako habang sinusundan siya ng tingin.Thalia
"Diyos ko! Saang kamay ako kukuha nang ganitong kalaking halaga? One million?" Pabagsak akong naupo sa lumang sofa ng maliit naming apartment.Kulang na lang ay umiyak ako dahil sa tindi ng problemang dumating sa akin. Lumabas na ang result ng check-up ng anak ko, may sakit siya sa puso. At malala, kailangan nang mahigit isang milyon para maoperahan siya."Kung ano-ano na ngang trabaho ang pinasok ko, para lang may mailagay na pagkain sa lamesa namin. Pagkatapos ngayon, isang milyon?"Puno ng awa ang mga mata ng kaibigan kong si Wena. "Sana kaya kitang tulungan diyan sa problema mo.""Anong gagawin ko, Wena? Ang sabi ng doctor, kailangan maagapan agad ang sakit ng anak ko. Kailangan niyang maoperahan as soong as possible."Tumayo ako at nagpabalik-balik ng lakad sa harap niya. Hindi ko alam kung saan ako tatakbo para makahingi ng tulong. Ulilang lubos na ako, sina Wena at Thalia na lang ang pamilya ko."Paano kung magbenta na lang kaya ako ng kidney?" dahil sa desperasyon ay bigla ko
"Hello, good morning! I'm here to see Mr. Dylan Aragon. Is he in his office?" bungad ko sa babaeng nasa front desk ng company building.Nang mag-angat ito ng mukha, agad na umarko ang isa niyang kilay. "Do you have an appointment?""No, but this is important—""I'm sorry, miss. Kailangan ng appointment bago makausap ang CEO. Come again if you already have an appointment."Bruhang empleyado. Mukha ba akong nakikipag-away para tarayan ako at taasan ng kilay niyang mukhang ginuhit gamit ang pilot pen?Huminga ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili. "Miss, can you at least tell him his ex-wife is here?"Biglang natigilan sa ginagawa ang babae. Mabilis siyang nag-angat ng mukha sa akin habang ang mga labi ay nakaawang."Oh, I'm sorry, ma'am. Please, give me a minute." Kinuha niya ang telepono sa tabi niya at dinala sa tainga.Naghintay lang ako nang ilang minuto bago niya ako tinanguan nang nakangiti. Tumayo pa siya at nilahad ang elevator."Puwede na po kayong umakyat. He's in
"What are you talking about? Stop saying nonsense. Matapos mo akong hiwalayan?""Don't flatter yourself. I only want your egg cell."Natigilan ako sa narinig. "My egg cell? Ano bang pinagsasabi mo?"Nagbuga siya ng hangin at muling sinandal ang likod sa kinauupuan. Kalmado niyang sinalubong ang mga mata ko."Ako ang namamahala sa kompanyang ito, pero ayaw pa rin ibigay sa akin ni Lolo ang full authorization. Sa madaling salita, hindi pa nalilipat sa pangalan ko ang buong kompanya.""And? Ano naman ang kinalaman ng egg cell ko sa company n'yo?""Ayaw ni Lolo ng ibang apo."Lalong lumalim ang kunot sa noo ko. "What?""Matagal na kitang pinahahanap, pero magaling kang magtago. Alam natin pareho na matalik na magkaibigan ang mga lolo natin. Ayaw niya ng apo mula sa ibang babae. Ang gusto niya, mula sa angkan ng mga Gaviola."Nakaramdam ako ng matinding inis sa sinabi niya. Mabilis akong tumayo. "At gusto mo akong buntisin dahil apo ako ni Cosme Gaviola?""Yes.""Baliw!"Gusto kong damputi