Chapter 3

"Hello, good morning! I'm here to see Mr. Dylan Aragon. Is he in his office?" bungad ko sa babaeng nasa front desk ng company building.

Nang mag-angat ito ng mukha, agad na umarko ang isa niyang kilay. "Do you have an appointment?"

"No, but this is important—"

"I'm sorry, miss. Kailangan ng appointment bago makausap ang CEO. Come again if you already have an appointment."

Bruhang empleyado. Mukha ba akong nakikipag-away para tarayan ako at taasan ng kilay niyang mukhang ginuhit gamit ang pilot pen?

Huminga ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili. "Miss, can you at least tell him his ex-wife is here?"

Biglang natigilan sa ginagawa ang babae. Mabilis siyang nag-angat ng mukha sa akin habang ang mga labi ay nakaawang.

"Oh, I'm sorry, ma'am. Please, give me a minute." Kinuha niya ang telepono sa tabi niya at dinala sa tainga.

Naghintay lang ako nang ilang minuto bago niya ako tinanguan nang nakangiti. Tumayo pa siya at nilahad ang elevator.

"Puwede na po kayong umakyat. He's in the 13th floor, ma'am."

Nang makarating ako sa 13th floor, natigilan pa ako nang makita ang table na dating work desk ni Dayana. May kaunting kirot ang naramdaman ko sa puso ko.

Matagal na panahon na ang lumipas, pero aaminin kong nandito pa rin ang kaunting sakit. Minahal ko nang sobra si Dylan, sampung taong walang ibang laman ang puso ko kundi siya lang.

"You may come in, ma'am." Lumabas ang babaeng sa palagay ko ay secretary ni Dylan. Sa tantiya ko, nasa early twenties nito ang dalaga.

Pumasok ako sa nag-iisang pinto sa floor na iyon. Malaki at malawak ang office niya. The floor-to-ceiling window has a breathtaking view of the entire Manila. Sa gitna ng window ay naroon ang desk table ng CEO. Tumikhim ako bago lumapit dito.

Nakaharap sa view sa labas ang upuan kung nasaan si Dylan, kaya hindi ko siya magawang makita. Naghintay ako nang ilang minuto. Alam ko namang alam na niyang nandito ako.

I waited for another minute until he finally turned to me. May hawak siyang mga papeles sa kamay na marahan niyang ibinaba bago nag-angat ng paningin sa akin.

Ilang ulit akong napalunok nang magtama ang mga mata namin. Hindi pa rin siya nagbabago, guwapo pa rin. Mas nag-mature lang nang kaunti ang hitsura niya ngayon at bahagya naging tan ang kulay ng balat niya, pero lalo siyang gumwapo. Mas naging lalaking-lalaki.

"Long time no see, Tanya." Banayad ang mga matang nginitian niya ako.

Hinanda ko na ang sarili ko para sa muling pagkikita namin, but why am I getting nervous? I can feel my heart beating faster, and my hands are getting sweaty.

Tinanguan ko siya at pilit na ngumiti. "Hey."

"Take a seat." Sandali niyang tinapunan ng tingin ang silya sa harap ng desk table niya.

Inipit ko ang ilang hibla ng buhok sa likuran ng tainga ko bago naupo sa silya. Muli niyang ibinalik ang atensyon sa mga papeles sa harap niya kaya nagkaroon ako ng pagkakataon pagmasdan ang kaniyang mukha. 

Hindi katulad noon, may bigote na siya ngayon at kaunting balbas. Kulot pa rin ang buhok niya, kagaya kay Thalia. Nakita ko na siya last week sa isang grocery store, pero hindi ko nagawang pagmasdan nang mabuti ang hitsura niya. Naunahan ako ng takot.

"So, what can I do for you?" Matapos ayusin ang mga papel sa mesa niya, tuluyan siyang humarap sa akin.

Huminga ako nang malalim. Tanya, get to your senses. Nandito ka para sa kapakanan ng anak mo. This is for Thalia.

"I have a daughter."

Napansin kong natigilan siya bigla. Hindi yata inaasahan ang lalabas sa bibig ko, pero sandali lang iyon. Dahil biglang naging matigas ang anyo niya.

"Oh, really? And what's that supposed to do with me?"

Matapang kong sinalubong ang mga mata niya. "And she's also yours."

Muli na naman siyang natigilan sa sinabi ko. Sa pagkakataong ito, bahagyang nagsalubong ang natural na niyang makakapal na kilay.

"Are you saying... she's my daughter?"

Sa pagkakataong iyon, binuksan ko ang dala kong bag at inilabas ang ilang mga papeles na nagpapatunay na anak nga namin dalawa si Thalia.

"Yes."

Bumaba ang paningin niya sa mga dokumentong nasa ibabaw ng mesa. Isa-isa niyang kinuha ang mga ito.

"And you think I'd believe you that easily just because you showed me what? These birth certificates?"

"Magtatalong taon na ang anak ko. I am three months pregnant when I left the mansion four years ago!"

"Tatlong buwan na rin bago ka umalis mula nang magkakilala kayo ni Timothy."

Natigilan ako sa sinabi niya. Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. "Are you serious? Hanggang ngayon ba, iyon pa rin ang iniisip mo?"

Blanko ang mukha niya nang salubungin niya ang mga mata ko. Hindi siya nagsalita, pero nararamdaman ko ang galit na mayroon siya para sa akin.

"Dylan, wala kaming relasyon ni Timothy! I never cheated on you!"

Nginisian niya ako sa sinabi. "You know what? It's not important anymore. Wala na si steffi, at may sarili na akong pamilya."

Napalunok ako nang marinig ang sinabi niya. Hindi ako dapat nagpadala sa emosyon ko. Hindi na dapat pang naungkat ang nakaraan.

"What do you want from me?" Hindi ko nagawang sumagot agad. Nilalamon pa rin ako ng mga emotion mula sa nakaraan. "I don't have all day, Tanya."

Mariin akong lumunok. "Panagutan mo ang anak ko."

Lalong nagsalubong ang mga kilay niya sa sinabi ko. Sandali siyang nanahimik. Sa muling pagbuka ng bibig niya ay kulang na lang, mapamura ako sa inis.

"Bakit ko pananagutan ang hindi akin?"

"Iniisip mo bang si Timothy ang ama ng anak ko?"

Nagkibit siya ng balikat. "Kung wala ka nang naging ibang lalaki."

"How dare you! Ikaw ang nakipag-affair sa iba! Ikaw ang nakabuntis ng ibang babae!"

Natahimik siya sa mga narinig. Nakita ko siyang ilang ulit na lumunok bago inayos ang pagkakaupo.

Nanginginig ang mga nakakuyom kong kamao. Gusto kong umiyak at magwala sa sakit. How dare he accused me of something I would never do!

"Tanya... "

Muli akong nag-angat ng tingin nang sambitin niya ang pangalan ko. Ang tono ng boses niya, kakaiba. Parang narinig ko na noon... bago pa kami maghiwalay. Bago nawala sa amin si Steffi.

"I want you back."