Damon & Luci 20

Luci's POV

UNTI-UNTING bumagsak sa lupa si Damon. Dinaig ko pa ang tinakasan ng malay sa nasasaksihan. Gising ako pero ayaw nang tumakbo nang maayos ng utak ko.

Nakita ko kung paano umalis ang kotseng kinalululanan ng lalaking bumaril sa amin. Nang mawala ito sa paningin ko ay pabagsak akong lumuhod sa tabi ng mag-ama ko.

"D-Damon... "

"L-lumayo na k-kayo... " Bigla siyang umubo ng dugo kaya lalong nagbagsakan ang mga luha ko. "Si Luna... take our b-baby... "

"Damon, no! Please, stop talking!"

Mahigpit kong niyakap ang baby namin habang hawak ang kamay ni Damon. Luminga ako sa paligid, umaasa na may makitang tao at mahingian ng tulong.

"Tulungan n'yo kami! Maawa kayo! Tulungan n'yo kami!"

Nang muli kong tingnan si Damon, putlang-putla na ang mukha niya. Halos wala nang kulay.

"Oh, God! T-tulong! Please, maawa kayo sa amin!"

Narinig kong tumunog ang cellphone ni Damon sa loob ng bulsa nito. Nanginginig ang kamay na kinuha ko iyon.

I saw Nico's name on the screen. Agad ko itong sinagot,