Kabanata 03

03.

Nagising kinabukasan si Louise dahil sa maingay na hampas ng alon. Nang idilat niya ang kaniyang mga mata ay mabilis siyang napabalikwas dahil sa sikat ng araw na tumatama sa kaniyang mukha.

Nang mag-unat siya ay bigla naman siyang nanigas dahil sa mukha na nahawakan mula sa kaniyang tabi. Dahan dahan niya iyong nilingon at bumilog ang kaniyang mga mata sa nakita.

Isang gwapong mukha ng lalaki ang tumambad sa kaniya. Mahimbing itong natutulog habang nakadapa at kahit kalahating mukha lang nito ang nakikita ay ubod ng gwapo ang lalaki dahil sa matangos nitong ilong, makapal na kilay, pakurba at mahahabang pilikmata at kulay rosas na mga labi.

Tipong makalaglag panty ang itsura.

Ngunit nang makita niya ang maraming dugo na nakapulupot sa braso nito ay doon na niya naalala ang nangyari kagabi.

"Shit!"

Hinanap niya ang orasan sa kwarto at nang makitang tanghali na ay halos tumalon na siya kama dahil sa kaba. Pihadong hinahanap na siya ng ama at ng lolo niya.

"Patay ako nito."

Ngunit ang kagustuhan niyang makaalis sa hindi pamilyar na kwarto ay biglang napabagal ng matinding sakit na nagmumula sa pagitan ng kaniyang mga hita.

Doon lamang niya napagtanto na wala pala siyang saplot sa katawan nang akma siyang tatakbo sa pinto para lumabas sa kwarto. Napasinghap nalang siya nang makita ang maraming dugo sa hinigaan niya.

"Nag-sex kami ng lalaking 'to?" Pigil niya ang sariling boses habang namumuo ang butil ng pawis sa kaniyang noo.

Halos napatid naman ang kaniyang hininga nang biglang mag-ring ang phone niya dahilan para gumalaw ang lalaki. Kaagad niyang dinampot ang phone sa sahig at pinatay iyon. Laking pasasalamat niya nalang dahil hindi nagising ang lalaki, kumamot lang pala ito sa kaniyang leeg.

Nang makatayo at matingnan ulit ang lalaki, ay ganun na lamang ang pag-init ng kaniya pisngi dahil sa nakita. Napakagat labi siya nang makitang nakatihaya na ito ngayon at lantaran niyang nakikita ang pagkalalaki nito. Mas lalo niya tuloy naramdaman ang ang sakit sa pagitan ng kaniyang mga hita.

"Shit! Bakit ganun?"

Iika-ika niyang pinulot ang mga damit sa sahig. Muli na naman siyang napasinghap nang makitang hindi na niya maisusuot ang panty niya dahil nahati na iyon sa dalawa kaya pinatong nalang niya iyon sa bedside table katabi ng isang relo.

Matagumpay siyang nakalayo sa lugar dahil wala namang ibang tao dun kundi sila lang ng lalaki.

Nang makapasok sa kotse ay muli niyang nilingon ang lugar. Doon niya lang napagtanto na, isang pribadong villa pala ang natulugan niya kagabi at pagmamay-ari ng lalaking nakasiping niya.

Sa totoo lang ay naaawa siya sa lalaki. Gusto pa sana niyang gamutin ang sugat nito ngunit nagtatalo ang takot at awa sa isip niya. Sa huli ay ginawa nalang niya kung anong pakiramdam niya'y tama, ang umalis at wag magpakita sa lalaki dahil sa nangyari sa kanila.

Imbes na dumiretso sa mansion ay sa bahay ng ina siya nagpunta. Mas mabuti kung doon siya natatagpuan ang ama niya. Sigurado naman siyang wala doon ang ina kapag ganung oras kaya wala itong masasabi sa ama niya kung sakali man.

Mula sa bahay ay nagpasundo siya sa driver.

Pagkarating sa mansion ay naroon na't naghihintay sa kaniya ang mag-ama. Kalmado naman ang mukha ng mga ito, dahil siguro sa nalaman na sa bahay siya ng ina nagpunta kagabi.

"Good morning, pa. Sorry po kung umalis ako kagabi nang hindi nagpapaalam." Nakayuko niyang sabi. Handa na siyang marinig ang pangaral ng ama pero wala siyang narinig. Nakatingin lamang sa kaniya ang ama habang may mantsa ng awa sa mga mata.

Marahil ay iniisip nito na may mali sa desisyon niyang kunin sa ina ang anak. Pero bilang ama ay alam niyang kapakanan lamang ng anak ang inaalala niya. Matagal na niyang pinagsisihan ang matagal na panahong pagkakawalay sa anak, dahil dapat noon palang ay sa kaniya na si Louise kung hindi siya napangunahan ng takot.

Kaya ngayon ay babawi siya. Hindi na siya makapapayag na makitang nahihirapan sa pagtatrabaho ang anak para lang makapag-aral habang siya ay maginhawa ang buhay.

Nginitian niya ang anak at iginiya ito paupo sa malambot na sofa.

"It's fine. You don't have to say sorry. You're free to see your mother anytime you want. Kung gusto mo sasamahan kita kapag may libreng oras ako, hm?"

"T-talaga po?!"

"Yes, my daughter." Mahigpit na niyakap ni Louise ang ama dahil sa tuwa.

Napahalakhak naman si Gideon habang nakatingin sa mag-ama.

"You are just like your father, Louise. Remember what he did yesterday? Umalis siya ng hindi nagpapaalam sa akin para puntahan ang mama mo." Sabay sabay silang nagtawanan dahil sa sinabi ng matanda.

"Kumain kana?" Tanong ni Damian.

"Opo, pa." Pagsisinungaling niya kahit hindi pa.

"Okay, get dressed. May importante tayong pupuntahan ngayon." Utos sa kaniya ng ama na kaagad niya namang sinunod.

Sinamahan lamang siya ng mayordoma papunta sa kaniyang kwarto na ngayon na sobrang laki. Halos isang buong bahay na 'yun nila ng ina kung tutuusin.

Napakalapad rin ng kama niya. Magkakasya ang tatlo tao at mukhang maluwang pa.

"Ito po pala ang kwarto ko." Hindi makapaniwalang niya sambit niya sa sarili.

"Oo, hija." Malungkot na sagot ng mayordoma. Dahil kasi sa ginawa niyang pagtakas kagabi ay ito tuloy ang nabuntunan ng galit ng mag-ama. Nakaramdam tuloy ng guilty si Louise kaya hindi siya makatingin ng diretso sa mayordoma.

Bumuntong hininga na lamang ito tsaka binuksan ang mga bintana. Pagkatapos ay iginiya na siya papasok sa banyo. "Aalis kayo sa loob ng dalawangpung minuto kaya kailangan mo ng magdali ng kilos."

Sinunod naman niya ang mayordoma. Pagkatapos niyang maligo ay nakahanda na mga damit sa kama na pagpipilian niya. Puro mga mamahalin ang mga damit na nakita niya kaya bigla siyang nakaramdam ng pag-aalinlangan kung susuotin niya ba iyon.

"Manang, ang mamahal po ng mga damit na 'to. Meron naman po akong dala sa bag, yun nalang po ang susuotin." Biglang nagkatinginan ang mayordoma at isa pang katulong dahil sa suhestiyon niya. Hindi kasi talaga siya sanay sa mga mamahaling damit tsaka natatakot siya na baka magmukha siyang engot kapag sinuot niya ang damit, baka hindi bumagay.

Napabuntong hininga ang mayordoma tsaka binigay sa kaniya ang isang Chanel na black dress.

"Ang ama mo mismo ang pumili ng mga ito kaya wala kaming magagawa."

Nakasimangot si Louise. Sa huli ay wala na siyang nagawa kundi suotin ang binigay sa kaniya ng mayordoma.

Maganda naman ang damit. Bumagay iyon sa magandang hubog ng katawan niya at malinis niyang kutis. Matangkad rin siya at may mahaba't itim na itim na buhok na abot hanggang beywang.

"Aurora..." Parang nakakita ng multo si Gideon nang makita ang apo na bumababa sa hagdan.

Nakikita kasi nito sa apo ang kaniyang yumaong asawa na si Aurora kaya sobrang gaan na ng pakiramdam nito sa apo nang una itong makita kahapon.

"She's my daughter, dad." Pagtatama ni Damian sa ama.

"Yes, your daughter. But she looks like your mother." Naiiyak na sagot ni Gideon.

"She really is. Mukhang tama ang desisyon kong dalhin dito ang anak ko."

Napatingin naman sa anak si Gideon.

"How stupid you are for hiding my granddaughter for so long. I almost missed the chance to see your mother's face again... And her smile." Anas ng matanda nang makitang ngumiti ang apo habang naglalakad patungo sa kanilang direksyon.

"Saan po tayo papunta, pa?"

"Sa kompanya. Your grandpa will introduce you to our employees."

"Come here, apo." Yaya ni Gideon kay Louise tsaka inalalayan ito sa paglalakad.

"Dad, she's my daughter, dad." Suway naman ni Damian. Mukha kasing magiging karibal pa niya ang ama sa anak.

"I know." Nakangiting tugon ng matanda.

Sa kotse ay magkatabi si Louise at ang lolo niya. Marami itong kinwento tungkol kay Aurora at kay Damian noong bata pa lamang ito. Paminsan minsan ay natatawa si Gideon habang sinasariwa sa memorya niya ang mag-ina niya.

"Oh! How I missed your mother, Damian." Tuluyan nang bumagsak ang mga luha ng matanda na kanina pa niya pinipigilan. Kaagad naman siyang niyakap ni Louise para pakalmahin.

"Me, too, dad. I missed her." Sambit naman ni Damian. Inabutan niya ng panyo si Louise para punasan ang luha ng matanda.

"Ano po ba ang ikinamatay ni lola, lo?"

Biglang namayani ang katahimikan sa loob ng kotse. Parang orasang tumigil sa pag-ikot ang mundo ng mag-ama dahil sa tanong na iyon ni Louise.

Isang katotohanan na matagal na panahon ng nakalibing kasama ng mga alaala ni Aurora.

Nagkatinginan ang mag-ama habang sising sisi naman si Louise. Bigla kasing nagbago kasi ang atmosphere sa pagitan ng mag-ama