01."Maghiwalay nalang tayo!"Napahinto sa paglalakad si Louise nang marinig ang malakas na sigaw ng kaniyang ina mula sa gate ng kanilang bahay."Sus! Diyos ko po! Sinong lalaki na naman 'yang kaaway ni Lily?" Reklamo ng isang kapitbahay. Nakadungaw ang ulo nito mula sa bakuran habang panay naman sa paglikha ng kung ano anung haka haka ang mga kasamahan nitong chismosa."Ewan," kibit balikat ng isang nanay habang karga nito ang tatlong taong gulang niyang anak. "Bagong lalaki na naman yata.""Ano ba 'yang babaeng 'yan?! Halos iba ibang lalaki ang pumupunta sa bahay, a?""Nasaan kaya 'yung anak? Ang balita ko sa bar din daw nagtatrabaho 'yun.""Talaga, mare?!""Oo, sinabi sa akin ng anak ko. Pareho kasi sila ng pinapasukang university. Palagi nga raw nitong kasama 'yung professor nilang lakaki na matanda na." Nangilabot pa ang babae pagkatapos niyang sabihin 'yun."Sayang, maganda't matalino pa naman ang batang 'yun." Bulong nung isa na nagngangalang Marites. "Grabe talaga ang nagaga
02."Dad." Lumapit naman si Damian sa ama at magalang na nagmano."Who's this woman?" "Anak ko siya, dad. She's your granddaughter." Napalunok si Louise nang muli siyang balingan ng tingin ng matanda."Hello po." Tanging sabi niya habang nakayuko kaya hindi niya namalayan ang pagyakap sa kaniya ng matanda. Mabilis rin itong kumawala sa pagkakayakap tsaka hinagod ng tingin ang dalaga, mula ulo hanggang paa."Apo?" "Mahabang kwento, dad. Wag na nating pag-usapan.""Nasaan ang ina niya? You're hiding a family from us for a long years?""Her mother's dead."Lingid sa kaalaman ni Louise na tinatago sila ng ama sa publiko. Ayaw kasi nitong madungisan ang mala-gintong imahe kapag lumabas na nakabuntis ng p****k ang kaniyang ama. Hindi niya tuloy maiwasang itanong sa sarili kung ganun ba talaga nito ikinahihiya ang ina para sabihing patay na ito?Gustong maiyak ni Louise dahil sa sakit na nararamdaman sa sinabing iyon ng ama, ngunit ginawa niya ang lahat para pigilan ang sarili. Ang ina na
03.Nagising kinabukasan si Louise dahil sa maingay na hampas ng alon. Nang idilat niya ang kaniyang mga mata ay mabilis siyang napabalikwas dahil sa sikat ng araw na tumatama sa kaniyang mukha.Nang mag-unat siya ay bigla naman siyang nanigas dahil sa mukha na nahawakan mula sa kaniyang tabi. Dahan dahan niya iyong nilingon at bumilog ang kaniyang mga mata sa nakita.Isang gwapong mukha ng lalaki ang tumambad sa kaniya. Mahimbing itong natutulog habang nakadapa at kahit kalahating mukha lang nito ang nakikita ay ubod ng gwapo ang lalaki dahil sa matangos nitong ilong, makapal na kilay, pakurba at mahahabang pilikmata at kulay rosas na mga labi. Tipong makalaglag panty ang itsura.Ngunit nang makita niya ang maraming dugo na nakapulupot sa braso nito ay doon na niya naalala ang nangyari kagabi."Shit!" Hinanap niya ang orasan sa kwarto at nang makitang tanghali na ay halos tumalon na siya kama dahil sa kaba. Pihadong hinahanap na siya ng ama at ng lolo niya."Patay ako nito." Ngunit
04."Good morning, Mr. Sullivan."Maligayang bati ng isang middle age na lalaki na nakasuot ng itim na suit and a big black rimmed eyeglasses. Malapad ang ngiti nito habang maingat na inalalayan sa pagbaba ng kotse si Gideon.Nahihirapan na kasi talaga itong maglakad dahil sa katandaan. Kailangan nito ng alalay sa tuwing maglalakad o hindi kaya'y kailangan nitong gamitin ang kaniyang mahiwagang tungkod."Nakahanda na ba ang lahat, Roger?" Tanong ni Damian sa lalaki na personal assistant ni Gideon."Opo, sir Damian. Nasa loob na po ang lahat maliban kay Mr. Montavo na mukhang hindi na darating." Balita ni Roger habang naglalakad sila papunta sa conference room."Ang lalaking 'yun," napapalatak na sabi ni Damian. "Hindi pa rin talaga marunong sumunod sa tamang oras ng meeting.""Mukhang ganun na po talaga si Johan Montavo, sir." Nakangiting turan naman ni Roger."Dumating man siya o hindi, magsisimula na tayo." Sabi ni Damian kaya kaagad tumalima si Roger para asikasuhin ang iba pang mga
05.Makalipas ang limang taon.Naging masaya ang buhay ni Louise sa Australia. Pagkatapos malaman ng mag-ama na buntis siya ay labis na nadismaya ang mga ito. At dahil bago palang naipakilala si Louise sa mga business partners nila ay nagdesisyon si Damian na ilayo ang anak sa Pilipinas para makaiwas sa issue.Medyo nasaktan naman si Louise sa desisyon ng ama. Pakiramdam kasi niya ay hindi siya nito kayang ipaglaban sa ibang tao.Ngunit nagbago ang paniniwalang iyon ni Louise nang maranasan niya ang maging magulang. Naunawaan niya ang ama nang lumagay siya sa sapatos nito."Where are we going, mommy?" Bibong tanong ng batang si Louven sa ina. Isang oras na silang nakarating sa airport ng Pilipinas. Ang problema lamang ngayon ay na-stuck sila sa traffic dahil sa kaunting aksidente sa kalsada. Mabuti nalang at hindi nagrereklamo ang kambal sa kabila ng maalinsangang simoy ng hangin. Dagdag mo pa ang maruming usok dahilan kung bakit panay kamot sa leeg ang kambal.Oo, kambal ang naging
06.Kring!Napabalikwas ng bangon si Louise dahil sa tunog ng kaniyang cellphone. Kinapa niya iyon sa kama pero hindi niya mahanap. Awtomatiko siyang nainis dahil kulang na kulang talaga siya sa tulog."Shit!" Mura niya dahil sa ingay ng pag-ring. Nang malaman niya kung nasaan ang cellphone ay pupungas pungas siyang tumayo para damputin iyon sa sahig.She sat on her bed, yawned and stretched a little bit before she answered the call."Sino 'to?" "Ms. Louise. Si Maricel po 'to. Naisturbo ko po ba kayo?" Maligalig na bungad ng babae sa kabilang linya. Sinulyapan niya ang orasan sa bedside table at nakitang alas singko pa lang ng umaga.Parang hindi nauubusan ng energy ang babaeng 'to. Sabi ni Louise sa isip."Hindi. Anong kailangan mo?" Tumayo na sa kama si Louise tsaka nagtungo sa kabilang kwarto para silipin ang kambal. Mahimbing pa namang natutulog ang mga ito at parang hindi namahay. Kumpara sa kaniya na halos magdamag na hindi nakatulog."Confirmed na po ang meeting niyo with Mr. M
07.Pasado alas otso ng gabi nang makalabas ng kompanya si Johan. Kasama nito ang kaibigan niyang si Arthur at ngayon ay papunta sila sa bar para mag-inuman.Madilim ang mukha ng lalaki sa nangyaring sagutan nila kanina ng kapatid niyang si Rohan. Palagi kasing magkasalungat ang mga opinyon nila pagdating sa mga bagay bagay kaya madalas silang magtalo at madalas sa harapan pa ng kanilang ama.At kanina nga ay muli na namang nabungkal ang issue tungkol sa babaeng nabuntis ni Rohan na ngayon ay naging isang malaking prolema na sa pamilya nila. Hindi kasi tumitigil ang pamilya ng babae hangga't hindi pinapanagutan ni Rohan ang bata. Nagbanta pa ang mga itong magdedemanda kapag wala pa ring ginawa si Rohan para pakasalan o akuin ang pagiging ama sa bata.Pessimistic na tao si Johan. Mas inuuna nitong tingnan ang mali bago ang tama. Kaya iniisip niya na pera lang ang habol ng pamilya sa kapatid niya kaya pinagdudutdutan ng mga ito ang anak na nabuntis, duda rin si Johan kung aksisente lang
08.Alas nuwebe nang gabi ng bumalik sa bahay si Louise kasama si Deesse. Bagsak ang balikat nito dahil bigo siyang mahanap si Lucas. Alalang alala siya sa anak lalo na't may hika ito. "It's okay, mommy. I know Lucas will be alright. I know he's safe somewhere." Yakap ni Louven sa ina. "I hope so, baby. Sana nga, dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may mangyaring masama sa kakambal mo." Hindi na mapigilan ni Louise ang umiyak. Nabasa na ng luha niya ang balikat ng anak dahil sa pagkakayakap nito sa kaniya. "Shh, don't cry, mommy, please. I'll cry, too, sige ka." Napangiti nalang si Louise dahil sa pagbabanta sa kaniya ng anak. "Ikaw talaga. Okay, mommy will not cry anymore." "Yehey!" Napatalon si Lucas dahil sa sinabi ng ina. Iginiya rin nito ang ina papunta sa kusina para ipaghanda ng pagkain. Tuwang tuwa naman si Louise habang pinapanood ang anak sa ginagawa nito. "Look mommy oh! Your favorite chicken adobo!" "Thank you, baby." "You're welcome, mommy." Yumakap si
025.Malapad ang ngisi ni Albert habang nakatanaw kay Johan mula sa hindi kalayuan."Good job, Aries!" Masigla nitong sabi at pumalakpak. Ngumiti naman ang lalaking nagngangalang Aries. Ang taong inutusan ni Stephen para hanapan ng baho ni Johan. Duda na rin kasi ito matapos ang pagkikita nila noon sa ospital."Sigurado akong matutuwa si Boss Stephen nito." Sabi ni Aries na dahilan ng biglang pagkawala ng ngiti sa labi ni Albert.Alam kasi ni Albert na nagwawala na sa galit si Stephen sa mga oras na 'to dahil sa pumalpak ang plano nila kagabi."Sibat na tayo, may mga pulis dito." Yaya ni Albert. Mabilis namang binuhay ni Ron ang makina ng sasakyan pabalik sa warehouse."Sino ang mga batang iyon? Bakit kamukha ni Montavo ang mga yun?" Tanong ni Ron. Napaisip naman si Albert habang abala sa kaniyang yusi. Maya maya ay kinasa nito ang kaniyang baril at sinukbit sa kaniyang likuran. Tiningnan niya si Aries pagkatapos at binugahan ito ng usok sa mukha."Yun yung bagay na aalamin mo ngayon.
Mas lalo pang lumalim ang halik ni Natalia nang wala sa sariling hawakan siya ni Johan sa beywang.Dumidiin ang tila magnet nitong labi na parang hinihigop ang kaluluwa ng kahalikan.Tuluyan na ngang uminit ang pakiramdam ni Johan. Tila isang lumang makina na bigla na lamang nabuhay pagkatapos napainitan.He pinned Natalia on his desk. Gumaganti na siya sa mga halik nito. Lintik lang ang walang ganti ika nga. Kaya papatunayan niya sa babaeng ito kung sino ang binabangga niya.Dahil sa posisyon nilang dalawa ay mas lalo pa niyang diniin si Natalia sa kaniyang desk dahilan para mapaungol ang babae. Tumutusok sa lagusan nito ang kaniyang buhay na buhay na sandata.At dahil sa napakaikli nitong suot na bahagya pang tumaas dahil sa pagkakayakap ng mga hita nito sa beywang ni Johan — ay napakadali nalang para sa kahalikan na pasukin siya.Ungol ng ungol si Natalia na parang hibang, parang baliw.Subalit ang hinahangad nitong makapunta sa langit ay hindi natuloy bagkus ay para siyang binagsa
Nakahanda nang lumabas si Johan para puntahan ang ama. Nagsusuot na siya ng coat niya nang biglang bumukas ang pinto ng opisina niya kaya napatingin siya ron.Kumunot ang noo niya nang pumasok ang isang kaluluwa — este babaeng halos kita na ang buong kaluluwa dahil sa suot nito na parang tinipid sa tela."Hi, Johan." Bati nito sa kaniya. Lantad na lantad ang makinis at kumikinang nitong kutis. "Anong ginagawa mo rito? Paano ka nakapasok?" Hindi siya pinansin ng babae.Pagkalapit sa kaniya ay bigla na lamang siya nitong hinawakan sa balikat. Hinaplos ng makinis nitong mga kamay ang kaniyang leeg at mga braso.Napasentido si Johan dahil sa inis. Kung dragon lang siya ay kanina niya pa ito binugahan ng apoy sa mukha.Tinabig niya ang kamay ng babae ngunit muli ring bumalik. Ayaw paawat. Makati."Stop, hindi na ako natutuwa." "Didn't you miss me, hm?" Umigting ang panga ni Johan nang bigla na lamang siya nitong hawakan tiyan. Pinasok ng babae sa kamay nito sa suot niya long sleeve at
Nasapo ni Johan ang kaniyang buhok tsaka hinampas ang kaniyang mesa.Para siyang leon na nakalabas ang pangil at handa ng manakmal kung sino man ang mangahas na lumapit sa kaniya.Muling niyang hinampas ang mesa dahil sa biglang pagpasok ni Mr. L. Bitbit nito ang isang telepono at hindi nagugustuhan ni Johan ang pagtawag ng kung sino man dahil wala siya sa mood makipag-usap.Kumuyom ang mga kamao niya. Kung nakikita lang siguro niya ngayon ang tumatawag baka nasapak na niya ito sa mukha."Tell to whoever's calling na wala ako sa mood makipag-usap. Kung gusto niya akong kausapin, sabihin mo pumunta rito sa opisina at ng masikmuraan ko!" "P-po?"Natigilan si Mr. L sa pag-abot nito ng telepono kay Johan. Napalunok siya ng laway. Hindi niya maiwasang isipin na baka bigla na lamang sumabog sa galit ang amo dahil sa pagtawag ng ama."B-boss Johan, si Sir Franco po." Napasentido si Johan at tamad na inagaw sa kamay ni Mr. L ang telepono."Yes, dad?" Sagot niya sa pinakakalmado't banayad n
023. Halos sumabog sa init ang mukha ni Louise habang nakatanaw siya sa bintana. Hindi niya maintidihan kung bakit bigla na lamang dumagsa ang mga media sa labas ng kompanya niya.Wala namang nangyayaring masama sa kompanya sa ngayon. Naagapan ng partnership niya kay Johan ang pagbagsak nito. At bukod pa ron ay marami ring mga malalaking negosyante na nag-offer sa kaniya ng partnership.Sa ngayon ay unti unti ng nakakabawi ang kompanya at nagsisimula na ulit itong mamayagpag katulad ng dati. Kaya hindi niya lubos maunawaan kung anong pakay sa kaniya ng mga media at bakit parang ang babangis ng mga ito. Tiningnan niya ang sekretarya para tanungin kung may nangyayari ba sa kompanya na hindi niya nalalalaman pero umiling lang ang babae tanda na malinis na tumatakbo ang lahat."Have you reminded the HR department like I told you yesterday, Maricel?" Tanong niya tsaka umupo na. Kasama niyang pumasok sa opisina ang pinsan niyang si Jack dahil may kakausapin itong kliyente mamaya. Hindi s
022. Mabilis ang mga hakbang ni Johan papasok sa villa. Pagkarating sa living room ay una niyang nadatnan ang kapatid niyang si Rohan na nagbabasa ng libro sa sofa."Where's that fool?" Tanong niya pero sinulyapan lang siya ni Rohan at itinuro ang hinahanap na ngayon ay pabalik na sa sala. "What's up, Johan!"Pagkalapit ay inabot nito sa kaniya ang isang baso ng alak pero tinapik lang ni Johan ang kamay nito at mabilis na sinukmuraan.Napaubo si Arthur at nakabaluktot na bumagsak sa sofa habang nabasag naman ang bumagsak na baso at bote ng alak. "Alam mo bang muntikan ng mapahamak ang kambal dahil sa ginawa mo? Why did you have to bring them sa opisina ko?!" Umalingawngaw ang boses ni Johan. Tatayo na sana si Rohan para hindi madamay sa dalawa pero natigilan siya dahil sa sinabi ni Arthur."Naniniwala ka na bang anak mo sila?" "Anong ibig sabihin nito? May anak ka?" Tanong ni Rohan kay Johan."They're just kids. Why would I take their words seriously?""Pero bakit parang nagpapaka
021.The twins stealthy run from the garden to the living room and into their room. Nakahawak sa dibdib niya sa Louven sa kaba dahil muntikan na nilang makasalubong si Jack sa may hagdan habang papunta sa kwarto. Tuwang tuwa naman si Lucas habang nagtatalon sa kama."See! See! Did you see him, Louven?! I told you he really looked like us! He's our father!" Sigaw ni Lucas."What if magalit si mommy? Kapag nalaman niyang tumakas tayo kanina?" Seryosong tanong ni Louven sa kakambal.Bumaba si Lucas mula sa kama at hinawakan sa balikat si Louven."We'll keep it as a secret, okay? Promise me you won't tell anyone?" "I don't think so, Lucas. I'm sure mommy will find it out soon. And you aren't even sure if he really is our daddy. It's just your speculations." "So, you don't believe me?""It doesn't matter whether I believe you or not. The truth is still between Johan and mommy."Napahawak sa baba niya si Lucas as if nagkaroon ng insights sa sinabi ng kakambal."Kung siya talaga ang daddy
020.Nakahawak sa ulo niya si Johan habang nakasandal sa kaniyang swivel chair. Pumipintig ito sa galit dahil sa kapalpakan ng mga empleyado niya.Kanina lang ay karating sa kaniya ang nangyaring anumalya sa financial records ng kompanya. Dagdag pa ang chismis na umiikot dahil sa biglaang pagsuspende niya kay Jacob sa project."Magpapatawag po ba kayo ng meeting, Boss Johan?" Tanong sa kaniya ni Mr. L."No need, tukuyin niyo kung sino ang nagnanakaw sa kompanya. Asikasuhin niyo kaagad pagdating ni Rohan mamaya. Tell me immediately kapag nahanap niyo!" "Masusunod po." Ilang minuto pagkaalis ni Mr. L ay siya namang pagbukas ng pinto. Dumako ang tingin doon ni Johan at kumunot ang noo niya dahil walang pumasok."Who's there?!" Galit niyang sigaw. Walang sumagot pero naririnig niya ang bulungan ng maliliit na boses. He thought that it was only one of his employees' kid dahil pinapayagan naman niya ang mga ito na magdala ng anak sa kompanya.Maya maya pa ay nakarinig na siya ng hagikgi
019.Hindi muna lumabas ng kotse si Louise. Nanatali muna siya sa tapat ng mansion para magmuni-muni. What happened earlier in the conference room was one of her most unexpected moment alongside his meeting with Johan. Hindi niya inaasahan na muling makikita ang dating nobyo at makakasama pa niya sa iisang project. How could she possibly survive that? Dalawang lalaki na pareho niyang iniiwasan ay miyembro ng proyektong binuo ng ama niya with Johan.Louise might not have been fully healed based on her reaction. Bakit niya kailangang tumakbo? Why does she need to walk away from him, as if saying that she's still affected?She shed tears noong nahuli niya ang boyfriend and best friend doing a very delicious miracle. She was totally devastated at that time and her actions, in an attempt to heal herself from the pain led her to met Johan.That one unexpected night when she saw him bath on his own blood. Gasping for breath, crawling and crying for help. She could have run away. Turn her bac