Alex's POV Napahaplos ako sa aking pisngi dahil sa lakas nang pagkakasampal sa akin ni Juliana. Halos matanggal ang aking mukha. Nanlalaki ang mga mata ko dahil sa pagkagulat. Shit! Halos dumilim ang paningin ko dahil sa lakas nang pagkakasampal niya sa akin. "How could you Alex? Pagkatapos mo akong lokohin? Ito ang igaganti mo sa akin? Napakawalang puso mo." Nanginginig ang kaniyang kamay sa galit at pagkamuhi sa akin. Gusto niya akong durugin sa kaniyang paningin. Pero alam kong mahina ka Juliana. Alam kong nagtatapang-tapangan ka lang. Hindi ako papayag na tuluyan kang akinin ni Eduard. Ako lang ang dapat gumalaw sayo walang iba. "Oo, wala na akong puso. Ako na ang napakasamang tao na nakilala mo Juliana. Pero hindi ako papayag na kunin ka sa akin ni Eduard. Ako lang ang iisang lalaki sa buhay mo." "Hayop ka Alex! Kung gusto mo akong itali sa sarili mo? Kung gusto mo akong pag-ariin? Nagkakamali ka. Hindi ganoon kadali ang gusto mo." Bahagya akong natawa dahil sa sinabi niya
Abby's POV "Abby!" Napalingon ako nang tawagin ang pangalan ko. Nagulat na lamang ako nang makita ko si Marcus na papalapit. Anong ginagawa niya rito sa rooftop ng engeenering building? Akala ko umuwi na siya after ng klase namin. Huwag niyang sabihin na ini-stalk niya ako? Ts, may magagalit na naman kasi. For sure may tutubo na naman ang sungay kapag kausap ako ni Marcus. Ito kasing si Marcus. Bakit pa siya pinanganak na habulin ng mga babae? Ewan ko ba sa kaniya kung bakit ang gwapo niya. Tigasin ang katawan at may hitsura. Parang model ba. Sino naman ang hindi mahuhulog sa kaniya? He's a perfect guy in this world. Wala ka ng hahanapin dahil nasa kaniya na ang lahat. "Hmm. I'm sorry! Dito lang pala kita matatagpuan. Kanina pa kita hinahanap." Tama ba ang narinig ko? Hinahanap niya ako kanina pa? Bakit niya naman ako hinahanap? Anong mayroon sa kaniya? At bakit siya nag-sosorry? May nagawa ba akong mali? Nakatayo lang ako sa aking kinatatayuan. Hindi tuloy ako makagalaw na
Briana's POV. Kabibihis ko lang ng uniform nang lumabas ako ng salas. Ang lungkot sa dibdib ko ay hindi maipaliwanag. Nanlalamig ang puso ko. Nakita kong may hawak si Mommy na wine. Umiinom siya mag-isa? Iyon ang ipinagtataka ko sa aking isipan. Ngayon ko lang kasi siyang nakitang nagkakaganito. Malalim ang kaniyang pinagdadaanan. She was cold in her expression. Yong pakiramdan na ang lungkot-lungkot ng mommy ko. Marahang napalingon siya nang maramdaman niyang nasa likuran niya ako. Doon ko lang na pansin na umiiyak siya. Tila ang lalim ng kaniyang iniisip. Of course, as her only daughter hindi ko maiwasan ang hindi malungkot dahil sa kalagayan ng mommy ko. Napailing siya habang simpling nakatingin sa mga mata ko. Pero yong sakit sa pinagdadaanan niya ay kitang-kita sa kaniyang mga luha. Nilapitan niya ako at niyakap. Napahikbi siya sa balikat ko. Hawak lamang niya ang glass na may laman na wine. Humihikbi siya sa pag-iyak. Sobra siyang nasasaktan deep inside. "I'm sor
Amelia's POV "Hindi po tayo pwedeng magpatalo. Hindi tayo pwedeng magpaapi sa kanila. Nandito po ako mommy. Sasamahan ko po kayo kahit saan, kahit sa anong laban." Hawak-hawak lamang ni Briana ang mga kamay ko nang harapin niya ako. Alam kong sinasabi niya ito para palakasin ang loob ko. Para bigyan ako ng pag-asa. Hindi ko alam? Pero dahil sa pinagdadaanan kong ito parang wala na yatang pag-asa. Hindi na magagamot ang lahat na sakit sa puso at dibdib ko. Hinila ko ang mga kamay ko mula sa pagkakahawak ni Briana sa akin. Napatalikod ako mula sa harapan niya. Ang sakit sa pakiramdam. Pumapatak pa rin ang mga luha sa aking mga mata. "Wala na anak... Sa tingin mo kaya pang ibalik ang lahat? Kung pwede lang sisimulan ang nakaraan para itama ang lahat. Gagawin ko pero hindi pwede." Ramdam kong pinagmamasdan lamang ako ni Briana habang nakatayo siya sa likuran ko. Alam kong nalulungkot siya sa ngayon. Alam kong nasasaktan din siya. "Bakit hindi niyo po si Daddy yayain na magpakasal ka
Alyana's POV"Here the divorce papers Alyana. Kailangan mo itong papirmahan kay Alex as soon as possible. Like I said before, magpapakasal tayo sa maslalong madaling panahon."Malamig na ibinagsak ni Alex ang hawak niyang papers sa table na nasaharapan namin. It was a divorce papers.Binibigyan niya ako ng divorce papers para hiwalayan ko si Alex as my ex-husband. Malinaw na sa kaniya ang lahat na gagawin niya ito sa amin.Alam kong kailangan niyang gawin ito for the security of his family. Para makasigurado siya sa kinabukasan ng kaniyang pamilya.Hanggang ngayon alam kong iniisip pa rin niya na niloloko ko siya. Na pinapaikot ko lang siya sa mga kilos ko.Hindi ko pinansin ang papers na inilapag niya sa ibabaw ng table, sa halip ay nilapitan ko siya.I helped him para alisin ang kaniyang necktie. Malamig lamang siyang nakatitig sa akin. Ibang-iba na siya kaysa dating Eduard na nakilala ko. Malambing at mapagmahal. Higit sa lahat hot.Hindi ko alam kung mahal niya pa ba ako o ginagaw
"Akala ko hindi ka na magpapakita sa akin? Namiss kita Juliana. Hind ko mapigil ang sarili ko na hindi kita makita.""Nababaliw ka na Alex. Pagkatapos ng ginawa mo sa akin sa palagay mo gusto kitang makita? Sa palagay mo namiss din kita? Nagkakamali ka."Nakatalikod lamang siya sa akin. Nakatanaw siya sa labas ng kaniyang opisina. Tila nalulungkot ang matapang na lalaking nakilala ko. May pinagdadaanan ang puso niya.Pinuntahan ko siya ngayon dito sa kaniyang opisina. May maganda akong regalo para sa kaniya. Regalo na ikakabaliw ng puso niya. Gusto ko siyang mabaliw sa akin. Gusto kong maranasan niya kung gaano kasakit ang magmahal ng totoo.Huli na ang lahat para magbago siya. Hindi na maibabalik ang mga oras na nagmakaawa ako sa kaniya. Kailangan kong patayin ang puso ko para sayo Alex dahil iyon ang nararapat at iyon ang makabubuti sa lahat."Nakakatuwa ka. Hindi ko aakalain na mamahalin mo ako ng totoo. Hanggang ngayon hindi ka pa rin makalimot. Patuloy ka pa rin na nagmamahal sa
Alex's POV"Divorce papers na kailangan mong pirmahan Alex. Palayain mo na ako at hayaan mo na akong makahinga." Namilog ang mga mata ko sa gulat. Marahan akong napalunok. Para akong nabulunan dahil sa inihaing salita sa akin ni Juliana.Hihiwalayan niya ako bilang asawa niya? Hindi biro ang gagawin niya. Hindi pwedeng mangyari ang gusto niya.'Palayain mo na ako at hayaan mo na akong makahinga', iyon ang hinihiling niya sa akin. Ang kalayaan niya bilang asawa. Ang pakawalan ko siya para hindi ko na siya masakop pa. Hindi ko alam kung gaano ko siya nasaktan. Hindi ko alam kung gaano ko siya nadurog. "Isa lang ang kahilingan ko Alex. Palayain mo ako. Hayaan mo na akong makawala dahil hindi mo na ako asawa,"Nakatingin lamang ako sa envelope na ihinagis niya sa ibabaw ng table ko. Ito na ba ang wakas ng lahat? Ito na ba ang panahon para singilin niya ako? Bahagya akong napailing. Hindi maaaring mangyari 'to. Hindi pwede. Kung kailangan kong pigilan siya gagawin ko. Hindi niya pweden
Amelia's POVNapasulyap ako sa magara kong wristwatch. Sa pag-ikot ng oras. Hindi ko namamalayan ay labis na akong nananabik sa paghihintay ko sa asawa ko.Gumaan ang aking pakiramdam nang makita kong paparating na ang car ni Alex. Kapag nakikita ko na ang kaniyang sasakyan ay nakakahinga na ako ng maluwag.Kinuha ko ang payong para sunduin siya sa kaniyang sasakyan. Malakas kasi ang bugso ng ulan sa labas. May kasama itong pagdagundong.Bumaba siya ng sasakyan nang makita niya ako. Hindi man lang siya natuwa na nakita ako. Sa halip pagkauyam ang nakita ko sa mga labi niya nang umarko ang mga ito. Parang hindi niya ako asawa."Nag-abala ka pa. Dapat hindi mo na ginawa 'to. Nagpapagod ka lang Amelia." pagbigkas niya na kasing lamig ng panahon. Ang lamig ng pagkatao niya habang papasok kami ng mansion.Hindi naman siya ganito sa akin. Ewan ko kung ano ang nangyayari sa asawa ko? Hindi ko na maintindihan ang ikinikilos niya sa tuwing kasama ko siya. Marami ng pinagbago sa kaniya.Napabun