Pabagsak na binitawan ni Noah ang isang envelop sa kaniyang harapan. Hindi niya alam kung ano ang laman nito. Kadadating lamang nito galing sa opisina nito ng mga oras na iyon at kanina pa niya ito hinihintay. Balak niyang kausapin ito na kailangan na nilang lumipat ng bahay.
Kasalukuyan silang nakatira sa bahay ng pamilya ni Noah kung saan ay kabahay niya ang byanan niya. Dalawang taon na ang nakakaraan simula nang makasal sila ni Noah at ni minsan ay hindi siya itinuring na manugang ng byanan niya. Mas tamang tawagin siyang kasambahay ng mga ito dahil simula nang magpakasal sila ay pinaalis nito ang lahat ng kasambahay ng mga ito at siya ang ipinalit sa mga ito.
Ang pagpapakasal sa isang taong katulad ni Noah ay wala sa hinagap niya at kailanman ay hindi niya naman pinangarap. Isa siyang graduating student sa kurso niyang accountancy nang malaman niya ang nakatakdang pagpapakasal niya kay Noah. noong una ay wala naman talaga siyang balak na magpakasal rito.
Ngunit nang tumutol siya sa harap ng kaniyang lolo na siyang nagpalaki at bumuhay sa kaniya ay wala na lamang siyang nagawa kundi ang sundin ang inuutos nito. Galing sa mayamang pamilya ang kaniyang ama, kaya lang ay hindi siya itinuring na kapamilya kung saan lahat ng ginagastos at kinakain niya ay halos paghirapan niya.
Wala siyang pagpipilian kundi ang tiisin lahat ng iyon dahil alam niya na wala din naman siyang alam na mapupuntahan kahit pa maglayas siya. Okay lang sa kaniya na maging ganuon ang buhay basta ang mahalaga ay nakakakain siya at may maayos na tinutulugan.
Napakunot ang kaniyang noo habang pinupulot ang envelop na nasa kaniyang harapan. Wala siyang ideya kung ano iyon. Ang balak niya sanang sabihin kanina kay Noah ay nakalimutan na niya dahil nga sa envelop na dala nito. Naupo ito sa kama at pagkatapos ay niluwagan nito ang suot- suot nitong neck- tie.
Nag- isang linya ang mga mata ni Kath ng tuluyan na niyang mabasa ang nakasulat sa taas ng papel. Isa iyong divorce paper. Hindi makapaniwalang napalingon siya kay Noah.
“A- anong ibig sabihin nito?” halos bulong lamang iyon.
Napalingon ito sa kaniya na tila ba bagot na bagot at pagkatapos ay sumeryoso ang mukha.
“Hindi mo ba nababasa?” walang emosyong saad nito habang patuloy sa pagtatanggal ng damit sa harap niya.
“This is ridiculous!” anas niya at pagkatapos ay napatayo mula sa kinauupuan niya.
Hindi niya ito hinintay na dumating para lamang divorce paper ang iabot nito sa kaniya. Wala naman silang problema. Tiniis niya ang lahat ng pang- aapi at kung paano siya itrato ng nanay nito tapos ay ganito lamang ang gagawin nito. Wala siyang makitang maging dahilan nito na makipag- hiwalay sa kaniya.
“Ridiculous?” hindi makapaniwalang balik nitong tanong sa kaniya at pagkatapos ay napailing. “Anong silbi mo Kath kung hindi mo naman ako kayang bigyan ng magiging tagapagmana ko?” dagdag nito.
Hindi niya alam kung anong sinasabi nito. Wala siyang ideya. Sa dalawang taon nilang pagsasama ay ginawa naman niya ang lahat ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa rin naman silang nabubuo. Ibubuka sana niya ang kaniyang bibig upang magsalita ngunit muli itong nagsalita kaya natigil siya.
“Lumabas na ang resulta ng check- up mo at ayon sa result ay baog ka! I married a woman who cannot even bear a child!” nagtatagis ang mga bagang nitong sambit.
Alam niyang napilitan lang din ito na magpakasal sa kaniya. Sino ba naman ang gugustuhing magpakasal sa taong hindi mo naman mahal hindi ba? Pero ang sabihin nitong baog siya ay sobra na. At check- up? Hindi naman siya lumalabas ng bahay para magpacheck up. Saan nito nakuha ang balitang iyon?
“What?” hindi makapaniwalang tanong niya rito. “Anong check- up ang sinasabi mo Noah?” dagdag niya.
Sa puntong iyon ay may pinulot itong muli sa tabi nito na isang envelop at ibinato nito sa kaniya na dahilan kung bakit nagsiliparan ang mga papel sa harapan niya. Pinulot niya ang isa at pagkatapos ay binasa. Doon niya nabasa ang pangalan niya at ang resulta nga ng isang exam kung saan ay sinasabi ngang baog siya.
Awtomatikong napanganga siya dahil sa nabasa. Wala siyang matandaan na lumabas siya, lalo na ang magpacheck up. Hindi kaniya iyon!
“This is not mine! Ni hindi ako lumalabas ng bahay!” pagdedepensa niya sa kaniyang sarili habang nanginginig ang kamay niyang hawak- hawak ang papel.
Paanong nangyari ito? Paanong nangyari na may resulta ng exam sa kaniya samantalang hindi naman siya nagpa- check up. Hindi kaya, hindi kaya kagagawan ito ng magaling niyang byanan? Ginawan siya nito ng pekeng resulta para tuluyan na siyang mapalayas doon lalo pa at alam niyang sukang- suka ito sa pagmumukha niya.
Narinig niya ang pagtawa nito ngunit ang mga mata nito ay tila ba maglalabas ng apoy dahil sa sobrang galit nito.
“Pwede ba Kath. Hindi ako tanga. Nandiyan na nga sa harap mo yang ebidensiya, bakit hindi mo ba matanggap?” tanong nito sa kaniya na punong- puno ng pangungutya.
Hindi siya makapagsalita. Hindi niya maibuka ang kaniyang bibig para sumagot rito. Gusto niyang ipagtanggol ang kaniyang sarili sa harap nito at sabihin ritong hindi sa kaniya ang resultang iyon. Peke iyon at nasisiguro niyang ginawa ito ng ina ni Noah na una pa lamang ay ayaw na sa kaniya.
“This is your last day on this house. Bukas na bukas pagsikat ng araw ay lumayas ka.” walang emosyong sabi nito bago siya nito iwan at naglakad patungo sa banyo.
Hindi niya napigilan ang mapahigpit ang hawak niya sa papel na hanggang sa mga oras na iyon pala ay hawak pa rin niya. Nanginginig ang kamay niya dahil sa sobrang galit. Ang kaniyang mga mata ay ayaw umiyak ng mga oras na iyon dahil nga galit siya at hindi lang basta galit kundi galit na galit.
Hindi niya akalaing aabot sa ganito ang pagkamuhi sa kaniya ng byanan niya o mas tamang sabihin na demonyita sa katauhan ng isang tao.
Kaya pala kanina ay bigla itong natawa at sinabi sa knaiyang malapit na siyang umalis doon sa bahay nito. Ito na pala iyon. Ang hindi niya lang lubos maisip ay kung bakit paniwalang- paniwala si Noah rito. Hindi niya akalaing sa tanda nito ang ina pa rin nito ang pinaniniwalaan nito.
Kung sabagay, sa ilang taon nilang pagsasama ay lagi na lamang siya ang mali. Kapag sinusubukan niyang isumbong ang ina rito ay siya pa ang kinagagalitan nito dahil aniya ay hindi naman daw sasabihin ng nanay nito ang mga bagay na isinusumbong niya kung maayos lamang siya.
Hindi niya tuloy maiwasan ang hindi mapaisip at mapatong sa kaniyang sarili kung bakit noon ay hindi na lamang siya naglayas sa bahay ng kaniyang lolo para hindi matuloy ang kasal. Akala niya kasi ay giginhawa na ang buhay niya at magiging payapa na siya, ngunit mas malala pa pala ang magiging buhay niya sa piling ni Noah.
Sa dalawang taong pagsasama nila ay hindi naman siya nito itinuring na asawa. Maalala lang siya nito kapag kailangan nito ng pagpapalipasan nito ng init nito sa katawan at iyon lamang ang naging silbi niya sa buhay nito, ang maging parausan nito.
Naisip na nga niya noon pa na makipaghiwalay na rito ngunit alam niya na wala siyang pupuntahan kapag ginawa niya iyon dahil wala naman siyang pera. Hindi naman siya binibigyan nito ng kahit isnag kusing man lang at ni hindi niya nga mabili ang mga gusto niya para sa sarili niya dahil wala naman siyang sariling pera.
Idagdag pa na wala naman siyang alam na pupuntahan kapag nakipag hiwalay siya rito dahil panigurado kapag ginawa niya iyon ay palalayasin lang din siya ng kaniyang lolo kapag umuwi siya sa bahay nito. Wala naman itong pagmamahal sa kanya kahit katiting lamang dahil maging sa ama naman niya ay wala din itong pagmamahal.
Itinakwil nito ang kaniyang ama dahil lang sa pakikipagrelasyon nito sa kaniyang ina kung saan nagdulot ng napakalaking eskandalo sa kanilang pamilya. Simula nga noon ay naging masama na ang tingin ng mga tao sa kaniyang ama at hanggang sa namatay ito ay hindi pa rin napapatawad ng kaniyang lolo.
Ni pangalan ng kaniyang ina ay wala siyang ideya dahil wala ni sinuman sa kanilang pamilya ang nagtangkang banggitin sa kaniya iyon.
Isang malungkot na ngiti ang sumilay sa kaniyang labi at pagkatapos ay napatawa ng walang tunog.
Bakit ang lupit ng mundo? Natanong niya mula sa kaniyang isip bago niya nilukot ang papel sa kaniyang kamay at pagkatapos ay ibinato sa kama.
—---------------------
Walang emosyon si Kath habang bitbit ang maliit na bag habang pababa ng hagdan. Alas- syete na ng mga oras na iyon at katatapos niya lang ipunin lahat ng gamit niya. Isang maliit lang na bag ang pinagkasiyahan ng kaniyang mga gamit dahil wala naman siyang masyadong gamit.Sa baba ng hagdan ay naroon na si Donya Elsa, ang ina ni Noah na demonyita at nang makita siya na pababa ng hagdan ay bigla itong napatayo. Isang ngiti ang sumilay sa mga labi nito ng makita siya. Ngiting tagumpay.Hindi niya itinago ang iritasyon at disgusto na nakaguhit sa kaniyang mukha. Wala nang dahilan pa para irespeto niya ito. Isa pa ay hindi nito deserve ang respeto niya dahil sa pag- uugali nito.“I told you…” masayang saad nito na halos humalakhak pa dahil tila ba sa pakiramdam nito ay tila nanalo sa isang pustahan.Ang mga katulad nitong tao ay hindi niya dapat pag- aksayahan ng oras. Akmang lalampasan na sana niya ito ng bigla na lamang siya nitong harangin. Tinapunan niya ito ng masamang tingin. Ano pa
HINGAL na hingal at halos lumabas na ang kaniyang dila sa magkahalong uhaw at pagod. Halos magdadalawang oras na yata siyang naglalakad at ramdam na rin niya ang matinding sikat ng araw sa kaniyang balat. Mabuti na lamang at sa wakas ay nasa tapat na siya ng gate ng bahay na kinalakihan niya.Dali- dali siyang lumapit sa gate kung saan siya nag- doorbell. Pagkatapos ng ilang doorbell ay kaagad naman binuksan ng guard ang gate at pagkatapos ay sumilip. Nang makita siya nito ay halos magulat pa ito. Mabilis siya nitong pinagbuksan nang makita niya at pagkatapos ay binitbit nito ang bag niya.Kulang na lamang at mahihimatay na siya sa sobrang pagod ng mga oras na iyon. Dali- dali siyang pumasok sa loob ng bahay kung saan nang makita siya ng mga kasambahay ang nagunot ang mga noo ng mga ito. Maging siya ay napakunot rin ang kaniyang noo dahil ang mga kasambahay na kaharap niya ng mga oras na iyon ay mga hindi niya kilala.Wala na ang mga dating kasambahay at napalitan na ng mga bago. Mabu
Napatingala sa langit si Kath ng wala sa oras at pagkatapos ay napapikit at napasabi na, bakit parang ang lupit naman ng mundo sa akin?Sa mga oras na iyon ay hindi niya maiwasan ang hindi mapaisip. Ano bang kasalanan ang nagawa niya sa buhay niya para parusahan siya ng ganito? Hindi niya maiwasan ang magdamdam sa nasa itaas ng mga oras na iyon dahil pakiramdam niya ay tila ba hindi niya maramdaman ang pagkalinga nito sa kaniya.Saan siya nito ngayon pupunta? Wala siyang ibang kamag- anak na kilala kundi tanging ang lolo niya lang at ngayon ay pinalayas pa siya ng Auntie niya sa mismong bahay ng lolo niya na animo’y hindi sila magkadugo. Nalasahan niya ang maalat na likido na nagmumula sa kaniyang mga mata.Pagod na pagod siya sa kaniyang ginawang paglalakad kanina at halos hindi pa niya nababawi ang lakas niya, tapos heto siya ngayon nakasalampak na naman sa kalsada. Tirik na tirik ang araw nang mga oras na iyon, ngunit hindi niya iyon alintana dahil pakiramdam niya ay namanhid ang b
Ramdam na ramdam na ni Kath ang pamamaltos ng paa niya dahil sa kalalakad niya. Halos ilang oras na siyang naglalakad at halos padilim na rin nang mga oras na iyon. Ramdam na ramdam na rin niya ang pagkalam ng sikmura niya dahil halos kaninang umaga pa siya walang kain.Hindi niya naman naharap na kumain kanina nang dumating siya sa bahay ng kaniyang lolo dahil mas inuna niyang hanapin ito at pumunta sa silid nito. Nagugutom na siya at wala siyang dalang pera, idagdag pa na wala din siyang alam na pupuntahan niya. Napatingala siya sa papadilim na kalangitan.Saan siya pupunta? Saan siya matutulog? Bigla siyang napadaan sa isang establisyemento kung saan ay isang restaurant at mas lalo lamang siyang nagutom nang makita niya ang mga kumakain sa loob. Hindi niya tuloy naiwasan ang hindi mapabulong sa hangin na ang swerte- swerte nang mga tao sa loob dahil wala silang mga problema samantalang siya ay tila ba siya binagsakan ng langit at lupa dahil sa dinaranas niya.Sa mga oras na iyon da
Napahinga ng maluwag si Silvia nang sabihin sa kaniya ng doktor na wala naman daw injury ang babaeng dinala nila sa ospital. Nawalan lamang daw ito ng malay marahil daw sa pagod. Mabuti na lamang at walang masamang nangayri rito dahil kung hindi, paniguradong masesermonan siya ng amo niya.Ilang sandali pa nga ay nagpaalam na ang doktor sa kaniya. Naiwan siyang mag- isa sa silid kung nasaan ito. Napatitig siya sa natutulog na dalaga. Tuyong- tuyo ang mga labi nito at tila ba namumutla ito. Napalingon siya sa dala nitong bag at hindi naiwasan ang mapatanong sa sarili kung saan ito pupunta.Dahil sa bag na dala nito ay nasisiguro niya na naglayas ito sa kanila, pero ang hindi niya lubos maisip ay kung bakit ito nasa kalsada ng madilim na at naglalakad. Hindi ba ito natatakot sa mga adik? Nagkalat pa naman ngayon ang mga masasamang loob sa kalye. Mabuti na lamang at kahit papano ay sila ang dumaan nang mawalan ito ng malay.Habang nakatitig sa natutulog nitong mukha ay hindi niya maiwasa
Hindi na nga nagtagal pa si Kath sa pananatili sa ospital. Kinabukasan rin ay tuluyan na siyang pinayagan ng doktor upang umuwi dahil wala namang nakitang injury sa kaniya. Sadyang nawalan lang talaga siya ng malay dahil sa pinaghalong gutom at pagod.Nang mga oras nga na iyon ay patungon na sila ni Silvia sa bahay nito. Naging seryoso nga ito sa pagkupkop sa kaniya dahil marahil ay naawa ito sa kalagayan niya dahil sino ba naman ang hindi maawa sa kaniya kung sariling pamilya niya mismo ay itinakwil na siya ng tuluyan at wala na rin talaga siyang iba pan mapuntahan.Hindi naman siya pumayag na basta na lamang kupkupin ni Silvia, syempre kahit papano ay tumatanaw siya ng utang na loob rito kaya ipinangako niya rito na siya na ang bahala sa lahat ng gawaing bahay kapalit ng pagpapakain at pagpapatira nito sa kaniya sa bahay nito.Sobra pa sa sobra ang pasalamat niya rito dahil kahit hindi sila magkaano- ano ay hindi ito nagdalawang isip na tulungan siya. Ngayon niya lang napatunayan na
Napalingon si Silvia sa bukana ng kusina nang makita niya si Nina na tila ba nag- aalangan na lumapit sa kaniya. Agad namang tumaas ang kaniyang kilay dahil rito. Itinigil niya ang paghahalo ng kaniyang kape at pagkatapos ay humarap rito.“Ano yun?” magkasalubong ang mga kilay na tanong niya rito.Agad naman itong nag- alangan dahil sa tanong niya at pagkatapos ay dali- daling lumapit sa kaniya. Sabi na e, nasisiguro niyang may sasabihin ito sa kaniya dahil sa tingin nito.“Pwede po bang magtanong ate Silvia?” tanong nito sa kaniya.“Hindi ka pa ba nagtatanong sa lagay na yan Nina?” seryosong balik niyang tanong rito na ikinakamot lamang nito ng ulo.“Ang ibig kong sabihin e, sino ba yung babaeng dinala niyo rito? Kamag- anak mo ba?” tanong nitong muli sa kaniya.Napapikit naman siya at pagkatapos ay napabuntung- hininga. Oo nga pala, nakalimutan nga pala niyang may pagka- tsimosa si Nina at hindi talaga ito titigil hanggat hindi niya sasagutin ang mga tanong nito. Muli niyang itinulo
NAPANGANGA si Viviane nang tuluyan nang nasa harapan niya ang babaeng tinutukoy ni Silvia kanina. Bigla siyang napatayo sa kaniyang kinauupuan at pagkatapos ay lumapit rito. Hinawakan niya ang kamay nito at pagkatapos ay ilang sandaling nakatitig sa mga mata nito, sa mukha nito at pagkatapos ay dahan- dahang tumaas ang kamay niya upang haplusin ang mukha nito. Ang dalaga ay nakatayo at tila ba naitulos din mula sa kinatatayuan nito ng mga oras na iyon habang nakatitig sa kaniya. Ramdam na ramdam niya ang mabilis na tibok ng puso niya at isang emosyon na hindi niya sigurado at hindi niya mabigyan ng pangalan.—--------“Oh hello hija.” nakangiting bati ni Donya Elsa sa babaeng dinala ni Noah sa bahay nila.Kararating lamang galing ni Noah sa isang meeting kung saan ay tumawag ito sa kaniya at sinabi na maghanda siya ng isang lunch para sa magiging bisita nito at hindi niya akalaing isang maganda at classy na dalaga ang dadalhin nito sa pamamahay nila.Isang ngiti ang sumilay sa labi n
Napangiti siya ng marinig ang sinabi nito. Kahit papano ay may napala siya sa pagpapakasal niya kay Noah dahil nabiyayaan siya ng tatlong gwapong mga anghel na kumulay sa buhay niya at nagsilbing lakas niya noong mga panahong pakiramdam niya ay hinang- hina siya.Masasabi niya na hindi nasayang ang lahat ng iyon lalo pa at ng dahil sa paghihiwalay nila ay naging maayos ang buhay niya at tuluyan niyang nakilala ang kaniyang ina na hindi niya kinamulatan sa buong buhay niya. Ang akala ng mga ito na naging dagok at pagkabigo sa buhay niya ay naging daan upang maging maginhawa siya.“Kung sabagay,” sang- ayon niya rito. Hindi na niya kailangan pang kwestyunin ang mga sinasabi nito bagkus ay kailangan na lang niyang sumabay sa mga sinasabi nito.Nagbago na nga pala siya. Hindi na nga pala niya iniisip ang sasabihin ng ibang tao sa kaniya ngayon at higit sa lahat ay hindi na siya magpapagod pa upang ipaliwanag ang sarili niya sa mga taong kagaya nito. Pare- parehas lang ang mga uri ng mga i
Dahil nga sa nabanggit sa kaniya ni Shaira ay nagka- interes siyang usisain ang records ng kompanya. Pagkatapos nga lang nilang magmeryenda kanina ay kaagad niyang hiniling rito na kuhanin ang mga iyon upang mabasa niya.Halos mag- iisang oras na nga siyang nagbabasa tungkol sa mga funds at profit ng kompanya at halos sumasakit na ang kaniyang ulo dahil hindi niya mapagtugma ang mga nakalagay doon. Ibig sabihin lamang ay may posibilidad na totoo ang sinabi sa kaniya ni Shaira at hindi basta isang tsismis lamang.Nakatala din doon na kasalukuyan ngang nagbabayad ang kompanya ng pagkakautang sa isang kompanya na Montenegro Builders, na kahit hindi niya pa man nakikita o nakikilala ang may- ari nito ay alam na niya kaagad na ang pamilya ni Noah ang may- ari ng kompanyang ito.Dahil nga dalawang taon din silang mag- asawa ni Noah ay naging pamilyar din siya kahit papano sa pangalan ng kompanya nito at hindi niya lubos akalain na sa kompanya pa nito nagkautang ang komapnya na itinayo ng ka
“Pasensiya na talaga kayo ma’am Kath…” patuloy na paghingi sa kaniya ni Shaira ng paumanhin at sa katunayan nga ay hindi niya na halos alam kung pang ilang beses na nitong paghingi ng paumanhin sa knaiya iyon.“Ano ka ba naman, okay lang iyon. Hindi mo naman kasalanan ito ‘no.” sabi niya rito at pagkatapos ay patuloy sa pagpupulot ng mga basag na vase sa sahig.“Oo nga po, kaso nga lang ay pati kayo tuloy ay naistorbo. Ito pa naman ang unang araw niyo rito sa kompanya.” sabi nito sa kaniya habang nagwawalis din.Napangiti naman siya ng wala sa oras dahil sa sinabi nit. Kahit papano ay mukhang may makakapalagayan na siya ng loob sa kompanya ng knaiyang lolo. Kailangan niya rin naman kasi ng may magiging close friend para kahit papano ay hindi naman siya mahirapan mag- adjust.“Siya nga pala, pwedeng bang magtanong?” baling niya rito.Nilingon naman siya nito ngunit nagpatuloy pa rin sa kaniyang ginagawa at mabilis na sumagot kasabay ng pagngiti.“Ano yun ma’am Kath?” tanong nito.“I- d
Naglakad- lakad si Kath hanggang sa may makasalubong siyang babae na agad naman siyang nilapitan. Mukha ngang nang makita siya nito ay nakahinga ito ng maluwag at tila ba siya talaga ang hinahanap nito. Mabilis na lumapit ito sa kaniya at pagkatapos ay kapansin- pansin na may alanganing ngiti ito sa mga labi.“Ma’am Kath kanina ko pa po kayo hinahanap, nandito lang po pala kayo.” sabi nito at pagkatapos ay napakamot sa ulo. “Ako nga po pala si Shaira ang magiging secretary ninyo na dating secretary ng Auntie niyo.” pagpapakilala nito.Agad naman siyang napangiti dahil sa sinabi nito. Hindi na talaga siya mahihirapan dahil may secretary pa siya na gagabay sa kaniya kahit pa wala si Kier lagi sa kompanya.“Nice to meet you.” ganting sagot niya rito at pagkatapos ay matamis na nginitian din ito.Mas lumapad pa lalo ang ngiti nito dahil sa sinabi niya ngunit mabilis ding naglaho iyon at pagkatapos ay tila bigla itong kinabahan na hindi niya maipaliwanag. Bigla na lang kasing nagbago ang e
“Gaano ka na katagal dito sa kompanya?” tanong ni Kath kay Kier habang naglalakad sila.Nagpresinta kasi ito na ilibot siya sa buong building. Maliit lang naman ang kanilang building at apat na palapag lamang kaya hindi rin naman mahirap ang magpasikot- sikot doon isa pa ay masyado na lang siya t*nga kapag nawala pa siya doon.“Well honestly, ang Dad ko talaga ang isa sa board of directors nitong kompanya ng lolo mo but dahil sa katandaan niya ay nag- retire na siya at ako na ang napilitang humalili sa kaniya.” sagot nito sa kaniya pagkatapos ay nilingon siya at nginitian.Napatango naman siya dahil sa sagot nito sa kaniya at pagkatapos ay nagpatuloy sa kanilang paglalakad. Galing na sila sa department ng mga architect ang mga engineer ng kanilang kompanya kung saan ginagawa at binubuo ang mga plano ng mga projects na nakukuha nila. Galing na rin sila sa HR at ipinakilala na rin siya nito doon. Mababait naman ang mga ito kaya masaya siyang tinanggap ng mga ito. Pwera na lang sa mga p
Napatampal na lang si Kath sa kaniyang noo pagkatapos lumabas ng kaniyang tiyahin. Inasahan na niyang magiging ganito ang sitwasyon ng paghaharap nila ng kaniyang tiyahin ngunit hindi niya inaasahan na kakabahan siya nang makita ang galit sa mga mata nito. Alam niya na hindi ito basta- basta papayag na lang sa bagay na iyon. “Ayos ka lang ba hija?” tanong ni attorney sa kaniya na nasa kaniyang tabi pa rin pala hanggang sa mga oras na iyon. “Ah, opo. Salamat attorney.” sabi niya rito at pagkatapos ay humarap sa mga taong naiwan sa loob ng confernce room. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya sa mga ito at kung paano niya i- aapproach ang mga ito dahil hindi naman niya alam kung paano tumatakbo ang ganitong klaseng kompanya. Ang pagiging CEO ng isang napakalaking kompanya ay napakalaking responsibilidad para sa kaniya at masasabi niya na kailangan niya ng isang taong gagabay sa kaniya na magtuturo ng lahat ng kailangan niyang gawin. May isang lalaking tumayo mula sa
Nang pumasok ang ina ni Betty sa loob ng conference room ay naroon na halos lahat ng board of directors ng kanilang kompanya. Nang pumasok sito ay nagsi- ayos ng mga upo ang mga ito. Taas itong umupo sa pinakagitna ng lamesa. Ilang sandali pa ay nakita niya iniikot nito ang paningin sa mga taong naroon kasali siya. Naroon din ang bunso niyang kapatid na si Bella at ang panganay na si Jessy. “Sino sa inyo ang nagpatawag ng board meeting?” tanong niya sa mga ito at nakita niyang nagtinginan naman ang mga ito sa ibang tao pang naroon sa loob. Kitang- kita niya kung paano nangunot ang mga noo ng mga ito dahil sa naging tanong ng kaniyang ina at tila ba naguguluhan ang mga ito hanggang sa may isang nagsalita na. “Hindi ba at kayo ang nagpatawag ng meeting na ito?” tanong ng isa sa mga ito habang kunot din ang noo na nakatingin sa kaniya. Natuon lahat ng atensiyon sa kaniyang ina ng mga oras na iyon dahil sa naging tanong nito. Ang kaniyang ina naman ang napakunot ng noo ng wala sa
“Noah…”“Noah…”“Noah…”Napalingon siya sa kaniyang tabi nang bigla na lamang siyang tapikin ni Lindy. Nakita niya ang nakakunot nitong noo habang nakatitig sa kaniya.“May problema ba? Kanina ba kita tinatawag pero hindi ka man lang sumasagot.” sabi nito sa kaniya.Napailing naman siya at pagkatapos ay napahawak sa kaniyang noo. Hindi niya man lang narinig ang pagtawag sa kaniya ng kaniyang asawa dahil abala ang isip niya. Lumalayag iyon.“Pasensiya na, pagod lang siguro ako.” sagot niya rito at pagkatapos ay tumayo na.“Saan ka pupunta?” habol nitong tanong sa kaniya.“Magpapahangin lang ako sa balcony.” sagot niya rito at pagkatapos ay nagtuloy- tuloy na sa kaniyang paglalakad at hindi na ito nilingon pa.Napabuntung- hininga siya habang naglalakad paakyat ng hagdan. Sa ilang taon na lumipas ay ni hindi man lang siya nagkaroon ng oras para isipin ang dati niyang asawa o ni kahit pa noong magkasama pa man sila sa iisang bubong.Sa katunayan ay hindi nga niya ito tinuring na asawa da
Agad na nag- unahang bumaba ang mga anak niya nang tuluyan na silang makauwi sa bahay ng kaniyang ina. Noong dumating sila doon ay tila ba naging masayahin ang mga ito at naging mas malikot pa. Mas naging madaldal din ang mga ito at halos hindi na niya nakikita pang nakahawak ang mga ito ng tablet na laging pinag- uubusan ng oras ng mga ito.Kahit papano ay masaya siya na medyo nalilibang ang mga ito sa paglalaro at hindi na lang puro sa gadget nakatuon ang pansin ng mga ito.“Dahan- dahan at baka madapa kayo.” bilin niya sa mga ito ngunit tila walang narinig ang mga ito dahil nagpatuloy lang sa pagtakbo papasok sa loob ng bahay.Napabuntung- hininga na lamang siya habang nakasunod ng tingin sa mga ito.“Makukulit na ang mga anak mo.” natatawa na lang na komento ng kaniyang Tita Silvia na nasa tabi na pala niya.“Oo nga Tita. Medyo hindi na lang makukulit dahil tumitigas na rin ang mga ulo nila.” napapailing na sabi niya rito.“Naku, ngayon lang iyan at bata pa sila pero kapag lumaki-