Napalingon si Silvia sa bukana ng kusina nang makita niya si Nina na tila ba nag- aalangan na lumapit sa kaniya. Agad namang tumaas ang kaniyang kilay dahil rito. Itinigil niya ang paghahalo ng kaniyang kape at pagkatapos ay humarap rito.“Ano yun?” magkasalubong ang mga kilay na tanong niya rito.Agad naman itong nag- alangan dahil sa tanong niya at pagkatapos ay dali- daling lumapit sa kaniya. Sabi na e, nasisiguro niyang may sasabihin ito sa kaniya dahil sa tingin nito.“Pwede po bang magtanong ate Silvia?” tanong nito sa kaniya.“Hindi ka pa ba nagtatanong sa lagay na yan Nina?” seryosong balik niyang tanong rito na ikinakamot lamang nito ng ulo.“Ang ibig kong sabihin e, sino ba yung babaeng dinala niyo rito? Kamag- anak mo ba?” tanong nitong muli sa kaniya.Napapikit naman siya at pagkatapos ay napabuntung- hininga. Oo nga pala, nakalimutan nga pala niyang may pagka- tsimosa si Nina at hindi talaga ito titigil hanggat hindi niya sasagutin ang mga tanong nito. Muli niyang itinulo
NAPANGANGA si Viviane nang tuluyan nang nasa harapan niya ang babaeng tinutukoy ni Silvia kanina. Bigla siyang napatayo sa kaniyang kinauupuan at pagkatapos ay lumapit rito. Hinawakan niya ang kamay nito at pagkatapos ay ilang sandaling nakatitig sa mga mata nito, sa mukha nito at pagkatapos ay dahan- dahang tumaas ang kamay niya upang haplusin ang mukha nito. Ang dalaga ay nakatayo at tila ba naitulos din mula sa kinatatayuan nito ng mga oras na iyon habang nakatitig sa kaniya. Ramdam na ramdam niya ang mabilis na tibok ng puso niya at isang emosyon na hindi niya sigurado at hindi niya mabigyan ng pangalan.—--------“Oh hello hija.” nakangiting bati ni Donya Elsa sa babaeng dinala ni Noah sa bahay nila.Kararating lamang galing ni Noah sa isang meeting kung saan ay tumawag ito sa kaniya at sinabi na maghanda siya ng isang lunch para sa magiging bisita nito at hindi niya akalaing isang maganda at classy na dalaga ang dadalhin nito sa pamamahay nila.Isang ngiti ang sumilay sa labi n
FOUR YEARS LATER“Anong sinabi ko sa inyong tatlo? Hindi niyo na ba talaga ako susundin?” nakakunot ang noong tanong ni Kath sa mga anak niya.Nanatiling nakayuko ang tatlo habang pinapagalitan niya ang mga ito. Wala na lang siyang nagawa kundi ang mapabuntung- hininga dahil rito. Paano ba naman kasi ay muntik- muntikan nang mawala sa paningin nila ang mga ito. Nasa airport pa naman sila dahil napag- desisyunan nila ng kaniyang ina na uuwi na siya ng Pilipinas kasama ang mga ito para asikasuhin ang isang bagay.Ayaw naman niyang ang iwanan ang mga ito doon dahil alam niya na malulungkot ang mga ito kapag nalayo sa kaniya. Isa pa ay mawala lang siya sandali sa paningin ng mga ito ay nag- iiiyak na ang mga ito kaya pinag- isipan niya talagang mabuti ang pinaka magandang desisyon para na rin sa ikabubuti ng mga ito.Iniisip niya kasi ang pag- aaral ng mga ito pero nasisiguro niya naman na sa Pilipinas ay may mataas pa rin naman kalidad ng edukasyon sa mga pribadong eskwelahan. Doon na la
Welcome back hija!” masayang salubong ni Viviane sa kaniya at pagkatapos ay kaagad na niyakap siya at bineso- beso.Ang tatlo naman na makukulit niyang anak ay nasa likod niya at nang matapos siyang yakapin ng kaniyang ina ay ang mga anak naman niya ang pinag- diskitahan nito.Niyakap at pinupog niya ng halik ang mga ito isa- isa na halos magmakaawa na nga sa kaniya na kuhanin na niya ang mga ito mula sa kanilang lola. Hinayaan na lamang naman niya ang mga ito at pagkatapos ay dumiretso na sa loob ng bahay na iyon upang hanapin ang driver ng kaniyang ina.Sa loob ng bahay ay kaagad niyang nakita si Silvia kung saan ay nang makita siya nito ay abot- tenga rin ang ngiti. Biglaan ang kaniyang uwi ng Pilipinas at hindi niya alma kung alam ba nito na darating siya, pero sa reaksiyon naman nito na hindi nagulat ay nasisisguro na niya na alam nito na uuwi siya.Ang ina pa naman niya ay walang preno ang bibig. Nasisiguro niya na ikwinento nito rito ang pagdating niya. Pero ganun pa man ay wal
“Welcome back hija!” masayang salubong ni Viviane sa kaniya at pagkatapos ay kaagad na niyakap siya at bineso- beso.Ang tatlo naman na makukulit niyang anak ay nasa likod niya at nang matapos siyang yakapin ng kaniyang ina ay ang mga anak naman niya ang pinag- diskitahan nito.Niyakap at pinupog niya ng halik ang mga ito isa- isa na halos magmakaawa na nga sa kaniya na kuhanin na niya ang mga ito mula sa kanilang lola. Hinayaan na lamang naman niya ang mga ito at pagkatapos ay dumiretso na sa loob ng bahay na iyon upang hanapin ang driver ng kaniyang ina.Sa loob ng bahay ay kaagad niyang nakita si Silvia kung saan ay nang makita siya nito ay abot- tenga rin ang ngiti. Biglaan ang kaniyang uwi ng Pilipinas at hindi niya alma kung alam ba nito na darating siya, pero sa reaksiyon naman nito na hindi nagulat ay nasisisguro na niya na alam nito na uuwi siya.Ang ina pa naman niya ay walang preno ang bibig. Nasisiguro niya na ikwinento nito rito ang pagdating niya. Pero ganun pa man ay wa
Hindi na nga nag- aksaya pa ng oras si Kath dahil pagkatapos na pagkatapos niyang kainin ang cake na ibinigay sa kaniya n Silvia ay kaagad siyang umalis mula doon upang puntahan ang lugar kung saan niya kailangang kuhaning ang iniwan sa kaniya ng kaniyang Lolo.Bago nga siya umalis ay pinigilan pa siya ni Silvia at ng kaniyang ina dahil halos kararating niya lang daw at bakit daw pupuntahan na niya ito kaagad. Pwede naman daw niyang ipagpabukas iyon tutal ay hindi naman daw siya nagmamadali pero hindi niya pinakinggan ang mga iyn.Kung sila hindi nagmamadali siya ay nagmamadali dahil iniisip niya ang kaligtasan ng mga anka niya. Baka kapag mas matagal sila doon ay mas malaki ang tiyansa na magkrus ang landas nila ni Noah, okay lang sana kung sila lang e paano kung makita nito ang mga anak niya?Hindi pa naman niya maitatangging anak nito ang mga iyon dahil kamukhang- kamukha nito ang tatlo at halos wala man lang nakuha sa kaniya.Isa pa ay iniisip niya din ang kaligtasan ng mga anak n
PAGMULAT ng mga mata ni Kath ay ang malamlam na ilaw ang kaagad na bumungad sa kaniya. Kaagad siyang napakusot ng kaniyang mga mata at pagkatapos ay napahikab pa. Napatitig siya sa kisame at pagkatapos ay biglang napatong kung anong oras na ba at napabangon mula sa kaniyang kama.Inilibot niya ang kaniyang paningin sa paligid at doon niya lang napansin na madilim na pala. Anong oras na ba? Muling tanong niya sa kaniyang isip at pagkatapos ay napatayo mula sa kama at napainat ng kaniyang katawan. Hindi niya alam kung anong oras na ng mga oras na iyon dahil wala namang orasan sa kaniyang silid kaya mabilis siyang naglakad patungo sa switch ng ilaw kung saan niya ay isinindi niya iyon.Agad siyang napapikit nang sumindi ang ilaw dahil bahagya pa siyang nasilaw at pagkatapos ay napahikab muli bgo bumalik sa kaniyang kama dahil sa tabi niya ay naroon pala ang bag niya kanina. Nasisiguro niya na naroon ang kaniyang cellphone para na rin makita niya kung anong oras na.Mabilis niya ngang hin
Hindi naiwasan ni Kath na hindi mapakagat- labi ng mga oras na iyon habang binabasa ang iniwang sulat sa kaniya ng kaniyang abuelo. Ang kanina pa niyang pinipigil niyang mga luha ay tuluyan na ngang bumagsak mula sa mga mata niya. Buong buhay niya ay pinaniwala niya ang sarili niya na kahit minsan ay hindi man lang siya nagawang mahalin ng kaniyang lolo.Na ni kahit minsan sa buhay niya ay hindi man lang ito nagkaroon ng pakialam sa kaniya dahil iyon ang ipinakita at ipinaramdam nito sa kaniya, ngunit habang binabasa niya ang liham na sinulat nito ay hindi niya maiwasan ang hindi makaramdam ng lungkot at panghihinayang.Patuloy ang pagtulo ng mga luha mula sa kaniyang mga mata at hinayaan niya lamang ang mga iyon na pumatak, hindi siya nag- abalang pahirin ang mga iyon. Bakit kung kailan wala na ang lolo niya ay tyaka niya lang nabasa ang mga sulat na iniwan nito sa kaniya? Bakit kung kailan huli na ang lahat?Ang daming tanong na nabuo sa kaniyang isip ng mga oras na iyon at patuloy
Napangiti siya ng marinig ang sinabi nito. Kahit papano ay may napala siya sa pagpapakasal niya kay Noah dahil nabiyayaan siya ng tatlong gwapong mga anghel na kumulay sa buhay niya at nagsilbing lakas niya noong mga panahong pakiramdam niya ay hinang- hina siya.Masasabi niya na hindi nasayang ang lahat ng iyon lalo pa at ng dahil sa paghihiwalay nila ay naging maayos ang buhay niya at tuluyan niyang nakilala ang kaniyang ina na hindi niya kinamulatan sa buong buhay niya. Ang akala ng mga ito na naging dagok at pagkabigo sa buhay niya ay naging daan upang maging maginhawa siya.“Kung sabagay,” sang- ayon niya rito. Hindi na niya kailangan pang kwestyunin ang mga sinasabi nito bagkus ay kailangan na lang niyang sumabay sa mga sinasabi nito.Nagbago na nga pala siya. Hindi na nga pala niya iniisip ang sasabihin ng ibang tao sa kaniya ngayon at higit sa lahat ay hindi na siya magpapagod pa upang ipaliwanag ang sarili niya sa mga taong kagaya nito. Pare- parehas lang ang mga uri ng mga i
Dahil nga sa nabanggit sa kaniya ni Shaira ay nagka- interes siyang usisain ang records ng kompanya. Pagkatapos nga lang nilang magmeryenda kanina ay kaagad niyang hiniling rito na kuhanin ang mga iyon upang mabasa niya.Halos mag- iisang oras na nga siyang nagbabasa tungkol sa mga funds at profit ng kompanya at halos sumasakit na ang kaniyang ulo dahil hindi niya mapagtugma ang mga nakalagay doon. Ibig sabihin lamang ay may posibilidad na totoo ang sinabi sa kaniya ni Shaira at hindi basta isang tsismis lamang.Nakatala din doon na kasalukuyan ngang nagbabayad ang kompanya ng pagkakautang sa isang kompanya na Montenegro Builders, na kahit hindi niya pa man nakikita o nakikilala ang may- ari nito ay alam na niya kaagad na ang pamilya ni Noah ang may- ari ng kompanyang ito.Dahil nga dalawang taon din silang mag- asawa ni Noah ay naging pamilyar din siya kahit papano sa pangalan ng kompanya nito at hindi niya lubos akalain na sa kompanya pa nito nagkautang ang komapnya na itinayo ng ka
“Pasensiya na talaga kayo ma’am Kath…” patuloy na paghingi sa kaniya ni Shaira ng paumanhin at sa katunayan nga ay hindi niya na halos alam kung pang ilang beses na nitong paghingi ng paumanhin sa knaiya iyon.“Ano ka ba naman, okay lang iyon. Hindi mo naman kasalanan ito ‘no.” sabi niya rito at pagkatapos ay patuloy sa pagpupulot ng mga basag na vase sa sahig.“Oo nga po, kaso nga lang ay pati kayo tuloy ay naistorbo. Ito pa naman ang unang araw niyo rito sa kompanya.” sabi nito sa kaniya habang nagwawalis din.Napangiti naman siya ng wala sa oras dahil sa sinabi nit. Kahit papano ay mukhang may makakapalagayan na siya ng loob sa kompanya ng knaiyang lolo. Kailangan niya rin naman kasi ng may magiging close friend para kahit papano ay hindi naman siya mahirapan mag- adjust.“Siya nga pala, pwedeng bang magtanong?” baling niya rito.Nilingon naman siya nito ngunit nagpatuloy pa rin sa kaniyang ginagawa at mabilis na sumagot kasabay ng pagngiti.“Ano yun ma’am Kath?” tanong nito.“I- d
Naglakad- lakad si Kath hanggang sa may makasalubong siyang babae na agad naman siyang nilapitan. Mukha ngang nang makita siya nito ay nakahinga ito ng maluwag at tila ba siya talaga ang hinahanap nito. Mabilis na lumapit ito sa kaniya at pagkatapos ay kapansin- pansin na may alanganing ngiti ito sa mga labi.“Ma’am Kath kanina ko pa po kayo hinahanap, nandito lang po pala kayo.” sabi nito at pagkatapos ay napakamot sa ulo. “Ako nga po pala si Shaira ang magiging secretary ninyo na dating secretary ng Auntie niyo.” pagpapakilala nito.Agad naman siyang napangiti dahil sa sinabi nito. Hindi na talaga siya mahihirapan dahil may secretary pa siya na gagabay sa kaniya kahit pa wala si Kier lagi sa kompanya.“Nice to meet you.” ganting sagot niya rito at pagkatapos ay matamis na nginitian din ito.Mas lumapad pa lalo ang ngiti nito dahil sa sinabi niya ngunit mabilis ding naglaho iyon at pagkatapos ay tila bigla itong kinabahan na hindi niya maipaliwanag. Bigla na lang kasing nagbago ang e
“Gaano ka na katagal dito sa kompanya?” tanong ni Kath kay Kier habang naglalakad sila.Nagpresinta kasi ito na ilibot siya sa buong building. Maliit lang naman ang kanilang building at apat na palapag lamang kaya hindi rin naman mahirap ang magpasikot- sikot doon isa pa ay masyado na lang siya t*nga kapag nawala pa siya doon.“Well honestly, ang Dad ko talaga ang isa sa board of directors nitong kompanya ng lolo mo but dahil sa katandaan niya ay nag- retire na siya at ako na ang napilitang humalili sa kaniya.” sagot nito sa kaniya pagkatapos ay nilingon siya at nginitian.Napatango naman siya dahil sa sagot nito sa kaniya at pagkatapos ay nagpatuloy sa kanilang paglalakad. Galing na sila sa department ng mga architect ang mga engineer ng kanilang kompanya kung saan ginagawa at binubuo ang mga plano ng mga projects na nakukuha nila. Galing na rin sila sa HR at ipinakilala na rin siya nito doon. Mababait naman ang mga ito kaya masaya siyang tinanggap ng mga ito. Pwera na lang sa mga p
Napatampal na lang si Kath sa kaniyang noo pagkatapos lumabas ng kaniyang tiyahin. Inasahan na niyang magiging ganito ang sitwasyon ng paghaharap nila ng kaniyang tiyahin ngunit hindi niya inaasahan na kakabahan siya nang makita ang galit sa mga mata nito. Alam niya na hindi ito basta- basta papayag na lang sa bagay na iyon. “Ayos ka lang ba hija?” tanong ni attorney sa kaniya na nasa kaniyang tabi pa rin pala hanggang sa mga oras na iyon. “Ah, opo. Salamat attorney.” sabi niya rito at pagkatapos ay humarap sa mga taong naiwan sa loob ng confernce room. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin niya sa mga ito at kung paano niya i- aapproach ang mga ito dahil hindi naman niya alam kung paano tumatakbo ang ganitong klaseng kompanya. Ang pagiging CEO ng isang napakalaking kompanya ay napakalaking responsibilidad para sa kaniya at masasabi niya na kailangan niya ng isang taong gagabay sa kaniya na magtuturo ng lahat ng kailangan niyang gawin. May isang lalaking tumayo mula sa
Nang pumasok ang ina ni Betty sa loob ng conference room ay naroon na halos lahat ng board of directors ng kanilang kompanya. Nang pumasok sito ay nagsi- ayos ng mga upo ang mga ito. Taas itong umupo sa pinakagitna ng lamesa. Ilang sandali pa ay nakita niya iniikot nito ang paningin sa mga taong naroon kasali siya. Naroon din ang bunso niyang kapatid na si Bella at ang panganay na si Jessy. “Sino sa inyo ang nagpatawag ng board meeting?” tanong niya sa mga ito at nakita niyang nagtinginan naman ang mga ito sa ibang tao pang naroon sa loob. Kitang- kita niya kung paano nangunot ang mga noo ng mga ito dahil sa naging tanong ng kaniyang ina at tila ba naguguluhan ang mga ito hanggang sa may isang nagsalita na. “Hindi ba at kayo ang nagpatawag ng meeting na ito?” tanong ng isa sa mga ito habang kunot din ang noo na nakatingin sa kaniya. Natuon lahat ng atensiyon sa kaniyang ina ng mga oras na iyon dahil sa naging tanong nito. Ang kaniyang ina naman ang napakunot ng noo ng wala sa
“Noah…”“Noah…”“Noah…”Napalingon siya sa kaniyang tabi nang bigla na lamang siyang tapikin ni Lindy. Nakita niya ang nakakunot nitong noo habang nakatitig sa kaniya.“May problema ba? Kanina ba kita tinatawag pero hindi ka man lang sumasagot.” sabi nito sa kaniya.Napailing naman siya at pagkatapos ay napahawak sa kaniyang noo. Hindi niya man lang narinig ang pagtawag sa kaniya ng kaniyang asawa dahil abala ang isip niya. Lumalayag iyon.“Pasensiya na, pagod lang siguro ako.” sagot niya rito at pagkatapos ay tumayo na.“Saan ka pupunta?” habol nitong tanong sa kaniya.“Magpapahangin lang ako sa balcony.” sagot niya rito at pagkatapos ay nagtuloy- tuloy na sa kaniyang paglalakad at hindi na ito nilingon pa.Napabuntung- hininga siya habang naglalakad paakyat ng hagdan. Sa ilang taon na lumipas ay ni hindi man lang siya nagkaroon ng oras para isipin ang dati niyang asawa o ni kahit pa noong magkasama pa man sila sa iisang bubong.Sa katunayan ay hindi nga niya ito tinuring na asawa da
Agad na nag- unahang bumaba ang mga anak niya nang tuluyan na silang makauwi sa bahay ng kaniyang ina. Noong dumating sila doon ay tila ba naging masayahin ang mga ito at naging mas malikot pa. Mas naging madaldal din ang mga ito at halos hindi na niya nakikita pang nakahawak ang mga ito ng tablet na laging pinag- uubusan ng oras ng mga ito.Kahit papano ay masaya siya na medyo nalilibang ang mga ito sa paglalaro at hindi na lang puro sa gadget nakatuon ang pansin ng mga ito.“Dahan- dahan at baka madapa kayo.” bilin niya sa mga ito ngunit tila walang narinig ang mga ito dahil nagpatuloy lang sa pagtakbo papasok sa loob ng bahay.Napabuntung- hininga na lamang siya habang nakasunod ng tingin sa mga ito.“Makukulit na ang mga anak mo.” natatawa na lang na komento ng kaniyang Tita Silvia na nasa tabi na pala niya.“Oo nga Tita. Medyo hindi na lang makukulit dahil tumitigas na rin ang mga ulo nila.” napapailing na sabi niya rito.“Naku, ngayon lang iyan at bata pa sila pero kapag lumaki-