NAKANGIWI at sumisigaw sa sakit si Jamilla habang hila-hila ang kanyang buhok ng nadatnang babae sa bahay nina Jerry."Wala kang hiya na ikaw pa mismo ang pumunta rito para maghanap ng gulo!""Gusto ko lang makausap ang mga magulang ni Jerry! Aray! Bitiwan mo ako! Bitiwan mo ako!""Guard, buksan mo ang gate! Kapag pinapasok mo ulit ang babaing ito, bukas na bukas din, wala ka nang trabaho! Maliwanag?""Opo, Ma'am Corrie!"Patulak nitong binitiwan ang nasasabunutang buhok na nagpabagsak kay Jamilla sa semento. "Huwag ka nang babalik dito kung ayaw mong kalbuhin kita! Alis!" Pinagpag nito ang kamay, "Gross! Such a filthy b*tch!""Hindi ako aalis! Kailangan kong makausap ang pamilya ni Jerry! Pananagutan niya ang ipinagbubuntis ko!""Leech!" sigaw ni Corrie. "Hindi ang lintang katulad mo ang sisipsip sa dugo ng pamilyang ito! You're nothing but a worthless scumbag!""Kahit ano pang sabihin mo, hindi ako aalis! Maghihintay ako rito hanggang hindi nila ako hinaharap!"Natigil sa sagutan an
"HINDI ko alam na bata pa pala ang nagmamay-ari ng Regal Oasis..."Nabaling ang tingin ni Jordan kay Miguel nang makabalik na ito sa sala matapos linisin ang sugat."I was really surprised. And honoured, of course."Nadala na ng katulong ang tatlong tasa ng kape at halos nangangalahati na ni Jordan ang kanyang inumin habang si Corrie ay mas pinili siyang sulyap-sulyapan na para bang sinusuri ang kanyang pagkatao."It's an inheritance from my grandfather after retiring to business."Humigop muna sila ng kape. At tulad ni Corrie ay hindi rin maiwasan ng ginoo na panay sulyapan ang binata."Mukhang malaki ang tiwala sa 'yo ng lolo mo para hayaan niyang pamahalaan mo ang tanyag na Regal Oasis.""I was just twenty-two when he handed it to me.""Really?""And for the past ten years na hawak ko ito, umabot na rin sa dalawampu't anim na lugar sa buong Pilipinas ang sakop nito."Lumapit si Marco at sumingit sa usapan. "Sir, twenty-seven na.""Yeah, right. I almost forgot my last project in Bat
MAHIHINANG yugyog ang nagpamulat sa nahihimbing na si Jamilla na nakatulog sa likurang upuan ng sinakyang kotse. Inaantok pa sana siya, pero hindi siya nilulubayan ng taong pilit gumigising sa kanya."Nandito na tayo."Inisip muna ng dalaga ang kinaroroonan bago naalala ang nagdaang pangyayari."Tumingin ka sa labas," utos ng drayber. "Tama ba ang pinagdalhan ko sa 'yo?"Kinusot muna ni Jamilla ang mga mata at tumanaw sa labas ng bintana. "Opo," tugon niya nang makita ang pamilyar na paligid. "Hay'un ang bahay namin," sabay turo sa tinukoy na nalagpasan na nila sa unahan."Teka't iaatras ko.""Huwag na po. Baka magtaka ang pamilya ko kapag nakita akong bumaba rito. Salamat po sa paghatid. At pasensiya na sa abala.""Rex ang pangalan ko. Tatay Rex. Iyon na lang ang itawag mo sa akin.""Salamat po, Tatay Rex.""Si Sir Jordan ang dapat mong pasalamatan.""Hindi na rin po siguro kami magkikita pa kaya pakisabi na lang po sa kanya na hindi ko makakalimutan lahat nang ginawa niyang tulong p
MARAMING beses nang napanood ni Cardo sa telebisyon si Amelita Villar. Kaya kahit sa kalayuan ay nakilala nito ang isa sa pinakamakapangyarihang babae ng bansa sa larangan ng negosyo."Sino siya?" pag-uulit na tanong ni Lala."Walang iba kundi ang ina ng lalaking nanloko sa ate mo," ngitngit na tugon ng ginoo."Sa aura pa lang ng mukha niya, mukhang hindi siya mabuting tao."Tumango-tango si Lala bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Von. "Para siyang witch sa mga fairy tale book. Ate..." Binalingan nito si Jamilla, "Hindi magandang maging biyenan ang tulad niya."Lumabas ng bahay ang lahat na pinangunahan nina Cardo at Marta. Nadatnan pa nila na itinutulak ng isang armadong lalaki ang gate na yari lang sa kahoy habang nakatakip naman sa ilong ang pumasok doon na eleganteng babae na tila ayaw pang ihakbang ang mga paa. Ang ilan nitong kasama na bodyguard ay nagpaiwan sa labas para harangin ang mga taong gustong makiusyuso."What an awful place," pagkutya ni Amelita habang pinapagala ang ti
"ATE?"Dahan-dahang nagmulat ng namimigat pang mga mata si Jamilla. Sandali muna siyang nakipagtitigan sa puting kisame bago bumaling kay Lala. Binalewala niya ang pag-aalala sa mukha nito dahil may mas bumabagabag sa kanyang kalooban. "Ang sama-sama ng panaginip ko.""Ate-""Puwede mo ba akong ikuha ng tubig?"Tumango-tango ito. "Oo, ate.""Teka!" Nanginginig ang kamay na pinigilan niya ang pagtayo ng kapatid. "Nasaan tayo?""Ate!"Napatitig siya sa kapatid na bigla na lang humagulgol. "Sabihin mong panaginip lang 'yon! Isang masamang bangungot! Sabihin mo!""Ate, wala na sina Mama at Papa!""Hindi! Hindi!" Nagmamadaling lumapit sa higaan ni Jamilla ang mga nurse na nagtakbuhan papasok at pinigilan siya sa pagwawala. "Bitiwan niyo ako! Mama! Papa!""Ate!""Lala, tawagin mo sina Mama at Papa! Sabihin mo sa kanila na magiging mabuti na akong anak! Sige na! Makikinig sila sa akin! Patatawarin nila ako! Tawagin mo sila! Mama! Papa!""Ate, huminahon ka!""Bingi ka ba? Tawagin mo sila!""P
NAPUKAW ang atensyon ng karamihang naroon sa burol dahil sa tunog ng baston sa sahig. Nadako ang tingin nila sa pagpasok ng tatlong lalaki na ang dalawa sa likuran ng nauuna ay mayroong dalang bulaklak na korona.Dere-deretso lang si Jordan sa unahan na ang mga mata ay nakapako kay Jamilla na tila wala sa sariling nakatitig sa kawalan. Nakaupo ito sa tabi ng mga kabaong habang nakatayo naman sa kabilang direksyon ang panganay at bunso nitong kapatid."Nakikiramay kami.""Ipinadala ba kayo rito ng mga Villar?" asik ni Von.Napaigtad si Jamilla sa silya nang marinig ang apelyido ng dating nobyo. Mabilis itong napatayo nang makilala ang binata. "Sir!""Kilala mo ba siya?"Sa halip na sagutin si Von ay nilapitan nito ang bisita. "Sir, tulungan mo ako! Tulungan mo ako!"""Hindi ka pa rin sumusuko?""Ipaghihiganti ko sina Mama at Papa! Papatayin ko lahat nang Villar!""Jamilla!" saway ni Von. "Alam mo ba ang pinagsasabi mo, ha?"Kumawala ito sa pagpigil ng kapatid at mahigpit nitong hinawak
"THE companies kept on pestering me..."Mula sa pagiging abala sa pagbubuklat ng mga kaharap na papeles ay natuon ang atensiyon ni Jordan kay Marco na kapapasok lang sa kanyang opisina. "I assure them already that I will not pull out my shares once I leave the country.""Hindi mo naman maiaalis sa kanila ang mag-alala." Pabagsak itong naupo sa isa sa dalawang bakanteng upuan katapat ng office table. "They are businessmen, after all. At isa pa, alam nila na marami pang puwedeng mangyari kapag nasa Switzerland ka na. Their worries is that you might start anew there and you'll decide to use the money you have with them."Napailing si Jordan. Ibinalik uli niya ang tingin sa mga papeles. "How come they don't trust me? I've been loyal to them since I started in business.""I know.""Forget about them." Muli siyang nag-angat ng mukha. "How is she?""Sino?""That woman.""Si Jamilla?""May iba pa ba akong babaing pinapabantayan sa 'yo?"Napakamot ito sa ulo. "She's doing fine. Well, hindi siy
"ATE?"Hindi natinag sa patagilid na pagkakahiga si Jamilla. Hindi man lang niya tinapunan ng tingin ang pag-upo ni Lala sa tabi ng kanyang kama. Mas pinili niyang tumitig sa kawalan."Kumain ka na.""Hindi ako nagugutom.""Ikaw, hindi. Pero ang bata sa tiyan mo siguradong-""Natutulog siya kaya huwag mong istorbohin," maagap niyang putol sa pagsasalita ng kapatid."Ate...""Sinabi nang hindi ako nagugutom!" Hinawi ni Jamilla ang pagkain na pilit isinusubo sa kanya ng kapatid at galit siyang bumangon. "Bakit ba ang kulit mo?""Ano bang problema mo?" sigaw ni Lala. "Kung nahihirapan ka, nahihirapan din kami ni Kuya Von! Kung nasasaktan ka, mas nasasaktan kami! Akala mo ba ikaw lang ang nagdurusa? Ginusto mo naman iyan kaya bakit pati kami dinamay mo?"Napipilan si Jamilla nang makitang humagulhol ng iyak ang kapatid."Ayaw kitang sisihin! Ayokong magalit sa 'yo! Gusto ka naming intindihin ni Kuya Von! Pero sana intindihin mo rin kami! Hindi 'yong puro ikaw lang!"Bumalik sa pagkakahiga