Chapter 10

"HOW'S the baby?"

"Maayos ang lagay ng bata. But I'm more worried about the mother."

"Bakit, doc?"

"Sa lumabas na resulta ng kanyang mga lab test, she's malnourished."

"Malnourished?" pag-uulit na tanong ni Jordan.

Tumango naman ang doktor. "At hindi lang iyon. She's under stress, depression and over fatigue. Maaaring malagay sa panganib ang buhay niya lalo na ang sanggol sa oras na magpatuloy ito. Magkakilala ba kayo?"

"No. We're just an acquaintance. I personally don't know her."

"Nasaan ang pamilya niya?"

Umiling si Jordan. "I think hindi niya gustong malaman ng kanyang pamilya ang tungkol sa kalagayan niya."

"You mean, wala silang alam na buntis ang pasyente?"

Tumango si Jordan. "It's better to wait for her na magising at hayaang siya na lang ang magdesisyon. In the meantime, can you please take care of her?"

"Don't worry. We will give her the best care."

"Salamat, doc."

"Anyway, in any case, just for the record, kakailanganin ko pa rin na makuha ang contact details ng kanyang pamilya. Do you have it?"

Umiling si Jordan kahit pa nga naibigay na iyon ni Keith nang tumawag siya rito. Hiningi niya kasi sa kaibigan ang buong detalye ng pagkakakilanlan ng dalaga. "I will be her guardian. At ako nang bahala sa bills. Or if you need anything, just give me a call."

"Kung hindi lang kita kilala, I will surely not allow it. Alam mo naman ang strict protocol dito about the confidentiality and liability of this hospital."

"I know, doc. And I'm really grateful."

Doctor Amelyn Burmas is his dad's old colleague. Ito rin ang naging doktor niya mula nang siya ay isilang.

"She seems very important to you," sabay sulyap nito sa nahihimbing na pasyente. "Are you sure she's just an acquaintance of yours?" maintriga nitong usisa kay Jordan.

"Don't tell about this to my family."

Natawa si Amelyn. "Mukhang nahahawa na ako sa pamilya mo. We all wanted for you to have your own family. Hindi ka na bumabata kaya bilis-bilisan mo na. I'll go ahead. Kung may kailangan ka, alam mo kung saan ako pupuntahan."

"Yes, doc. Thank you."

Naupo si Jordan sa tabi ng higaan ni Jamilla at pinagmasdan ang maamo't napakainosente nitong mukha.

Ayon sa impormasyon na ibinigay sa kanya ni Keith, beinte uno anyos pa lamang ito. Napakabata pa para makaranas ng pagdurusa.

"Ugh!"

"Miss?"

"J-Jerry..."

Hinawakan niya ang kamay nito na agad naman ditong nagpatigil sa pag-ungol at pagsasalita. Bumalik ito sa pagtulog.

Nakakaramdam siya ng awa sa dalaga. Pero wala siyang maitutulong kundi ang manatili muna sa tabi nito hanggang ito'y magkamalay.

Magdamag ngang nagbantay si Jordan. Pribado ang silid na kinuha niya para kay Jamilla kaya may mahabang sopa na puwede niyang tulugan.

Nahimbing ang binata. At nagising na lamang siyang wala na sa higaan ang binabantayan maliban sa patient's gown na hinubad nito kaya hindi ito napansin ng mga staff at guwardiya nang lumabas ng ospital.

"Sa kuha po ng cctv, sumakay ang pasyente sa taxi."

"Is she okay?" pag-aalalang tanong ni Jordan sa kausap na security head ng ospital. "Hindi ba siya nanghihina o parang wala sa sarili?"

"Heto po ang plate number ng taxi. Tawagan niyo na lang ang operator para sa detalye ng driver."

Tinanggap niya ang inabot sa kanyang papel. "Salamat."

Agad tinawagan ni Jordan ang isa sa malalapit niyang kaibigan na may mataas na posisyon sa LTO.

"Walang problema, pare. I'll do it ASAP."

Hindi gaanong naghintay ng matagal si Jordan. Limang minuto lang ay nakausap na niya ang operator ng taxi at ibinigay ang numero ng drayber.

"Nagpababa po siya sa akin sa intersection ng Buendia. Kulang nga po ang ibinayad na pamasahe. Naawa naman ako dahil umiiyak."

"Okay, salamat."

Matapos niyang putulin ang pakikipag-usap, tinawagan niya ang kanyang drayber.

"Darn!" inis na pagmumura ni Jordan habang hinihintay ang sasakyan sa tapat mismo ng ospital. "Why am I doing this? Hindi ko naman siya kilala. She's annoying. At sa tuwing magkikita na lang kami, iniiyakan ako. Such bad luck!"

Natigil sa pakikipagtalo sa sarili ang binata nang tumigil sa harap niya ang kotse.

"Sir, saan po tayo?" tanong ng drayber nang makapasok ang amo.

"Gusto ko nang umuwi para makapagpahinga."

"Okay po, sir."

Binura ni Jordan sa isip si Jamilla. Sapat na siguro ang naitulong niya rito. Hindi na nga nagpasalamat, nagawa pa siyang takasan.